Na een jaar uitstel vanwege de pandemie, zal deze WJD op twee verschillende tijdstippen worden gehouden: eerst op het Plein van Christus Koning, 20 november van dit jaar, met vieringen in de bijzondere Kerken over de hele wereld, en vervolgens op internationaal niveau in Lissabon van 1 tot 6 augustus 2023. Beide feesten hebben hetzelfde thema:
Dit is het bijbelse citaat dat paus Franciscus heeft gekozen als motto voor Wereldjongerendag 2023. Het zal volgend jaar voor het eerst in Lissabon worden gehouden. Het thema sluit de cyclus af van drie boodschappen die de jongeren begeleiden op hun weg tussen WJD Panama 2019 en Lissabon 2023, allemaal gecentreerd op het werkwoord levantarse.
Het gekozen citaat komt uit het Evangelie van Lucas, opent het verslag van Maria's bezoek aan haar nicht Elizabeth. In de De boodschap van dit jaar, de Heilige Vader nodigt jongeren uit om samen te mediteren over de bijbelse scène waarin, na de Aankondiging, de jonge Maagd Maria opstaat en op weg gaat naar haar nicht Elisabeth, Christus in zich dragend.
De maagd Maria van Nazareth is de grote figuur van de christelijke weg. Zijn voorbeeld leert ons ja te zeggen tegen God. Het was de protagonist van de laatste editie van de WJD in Panama en zal dat ook in Lissabon zijn. Onverwijld vertrekken vat de houding samen die paus Franciscus aanmoedigt in zijn instructies voor WJD Lissabon 2023: "Moge de evangelisatie van jongeren actief en missionair zijn, en mogen zij de aanwezigheid van de levende Christus herkennen en daarvan getuigen".
De paus richt zich in het bijzonder tot jongeren en daagt hen uit om moedige missionarissen te zijn, schrijft hij in de Apostolische Exhortatie Christus Vivit: "Waar stuurt Jezus ons heen? Er zijn geen grenzen, er zijn geen grenzen: hij stuurt ons naar iedereen. Het Evangelie is niet voor enkelen maar voor allen" (CV 177).
"Maria stond op en ging op weg, omdat ze er zeker van was dat Gods plannen het best mogelijke plan voor haar leven waren. Maria werd de tempel van God, het beeld van de Kerk onderweg, de Kerk die uitgaat en zich ten dienste stelt, de Kerk die de Blijde Boodschap brengt.
De verhalen van de wederopstanding gebruiken vaak twee werkwoorden: ontwaken en opstaan. Met hen spoort de Heer ons aan naar buiten te komen in het licht, ons door Hem te laten leiden om de drempel van al onze gesloten deuren te overschrijden. Het is een belangrijk beeld voor de Kerk.
De Moeder van de Heer is een model voor jongeren in bewegingZe zat niet roerloos voor de spiegel haar eigen beeld te aanschouwen of "gevangen" in de netten. Ze was helemaal naar buiten gericht. Zij is de paasvrouw, in een permanente staat van uittocht, van uitgaan naar de grote Ander die God is en naar de anderen, de broeders en zusters, vooral de meest behoeftigen, zoals haar nicht Elisabeth".
"Ik hoop en ben ervan overtuigd dat de ervaring die velen van jullie in augustus volgend jaar in Lissabon zullen opdoen, een nieuw begin zal betekenen voor jullie, jongeren, en - met jullie - voor de hele mensheid", Paus Franciscus.
En de paus zegt: "Natuurlijk kun je niet alle problemen van de wereld oplossen. Maar misschien kunt u beginnen met degenen die het dichtst bij u staan, met de problemen in uw eigen omgeving. Moeder Teresa kreeg ooit te horen: "Wat je doet is slechts een druppel in de oceaan". Zij antwoordde: "Maar als ik het niet zou doen, zou de oceaan een druppel minder zijn.
"Hoeveel mensen in de wereld wachten op bezoek van iemand die voor hen zorgt! Hoeveel ouderen, hoeveel mensen in de wereld wachten op bezoek van iemand die voor hen zorgt! Hoeveel mensen in de wereld wachten op bezoek van iemand die voor hen zorgt? patiëntenGevangenen, gevangenen, vluchtelingen hebben onze meelevende blik nodig, ons bezoek, een broeder of zuster om de barrières van onverschilligheid te doorbreken!
Haastige spoed is 'goed' zegt paus Franciscus," de goede rush duwt ons altijd omhoog en naar anderen toe". Uitgaande van de reflectie over haast die Onze Lieve Vrouw van Nazareth kenmerkt, moedigt de Heilige Vader jongeren aan zich af te vragen welke houding en motivatie zij ervaren bij de uitdagingen van het dagelijks leven. Hij nodigt hen uit een onderscheid te maken tussen een "goede haast [die] ons altijd naar boven en naar anderen toe duwt" en een "niet goede (...) die ons ertoe brengt oppervlakkig te leven, alles licht op te vatten, zonder inzet of aandacht, zonder echt deel te nemen aan de dingen die we doen".
"Het is velen van ons overkomen dat Jezus ons onverwacht kwam opzoeken: voor het eerst ervoeren wij in Hem een nabijheidEen respect, een afwezigheid van vooroordelen en veroordelingen, een blik van barmhartigheid die we nooit bij anderen hadden gevonden. Niet alleen dat, we voelden ook dat het niet voldoende was dat Jezus ons van verre aankeek, maar dat hij bij ons wilde zijn, dat hij zijn leven met ons wilde delen".
"De vreugde van deze ervaring maakte in ons een drang wakker om Hem te verwelkomen, een drang om bij Hem te zijn en Hem beter te leren kennen. Elizabeth en Zacharia verwelkomden Maria en Jezus. Laten we van deze twee oudsten de betekenis van gastvrijheid leren! Vraag jullie ouders en grootouders, en ook de oudere leden van jullie gemeenschappen, wat het voor hen betekent om gastvrij te zijn voor God en voor anderen. Het zal hen goed doen te luisteren naar de ervaring van hen die hen zijn voorgegaan."
"Beste jongeren, ik hoop dat jullie tijdens de WJD opnieuw de vreugde zullen ervaren van de ontmoeting met God en jullie broeders en zusters. Na lange periodes van afstand en isolement hoop ik dat u in Lissabon - met Gods hulp - de vreugde kunt ervaren van de ontmoeting met God en uw broeders en zusters. zullen we samen de vreugde herontdekken van de broederlijke omhelzing tussen volkeren en tussen generaties, de omhelzing van de verzoening. en de vredeDe omarming van een nieuwe missionaire broederschap! Moge de Heilige Geest in uw harten het verlangen aanwakkeren om op te staan en de vreugde om samen op te trekken, in synodale stijl, en valse grenzen te verlaten. De tijd om op te staan is nu! Laten we onverwijld opstaan!"
Op het resterende stuk voordat we Lissabon bereiken, lopen we naast de Maagd van Nazareth. die onmiddellijk na de aankondiging "opstond en onmiddellijk vertrok" (Lc. 1, 39) om haar nicht Elisabeth te gaan helpen".
3. Ten slotte wijst de bisschop van Rome erop dat het geheel van deze passages in ons "het wonder van het kerk-zijn" wekt (of zou moeten wekken); van het behoren tot deze familie, tot deze gemeenschap van gelovigen die één lichaam vormen met Christus, van onze doop. Daar hebben we de twee wortels van verwondering ontvangen, zoals we hebben gezien: ten eerste om gezegend te worden in Christus en ten tweede om met Christus de wereld in te gaan.
En Franciscus legt uit dat "het is een verbazing die niet afneemt met de leeftijd of met de verantwoordelijkheid. (we zouden kunnen zeggen: met de taken, gaven, bedieningen en charisma's die ieder van ons in de Kerk kan ontvangen, ten dienste van de Kerk en de wereld).
Op dit punt roept Franciscus de figuur op van de heilige paus Paulus VI en zijn programmatische encycliek Ecclesiam suamgeschreven tijdens het Tweede Vaticaans Concilie. Paus Montini zegt daar: "Dit is het uur waarin de Kerk haar bewustzijn van zichzelf moet verdiepen, [...] van haar eigen oorsprong, [...] van haar eigen zending".. En juist onder verwijzing naar de brief aan de Efeziërs plaatst hij deze zending in het perspectief van het heilsplan; van "de bedeling van het geheimenis dat eeuwenlang in God verborgen is geweest ... opdat het bekend zou worden ... door de Kerk" (Ef 3,9-10).
Francisco Hij gebruikt Paulus VI als model om het profiel te schetsen van hoe een ambtsdrager in de Kerk zou moeten zijn.Hij die zich weet te verwonderen over Gods plan en in die geest hartstochtelijk van de Kerk houdt, klaar om zijn missie te dienen waar en hoe de Heilige Geest het wil". Zo was de apostel van de volkeren vóór St. Paulus VI: met die geest, met die vermogen om verwonderd te zijn, gepassioneerd te zijn en te dienen. En dat moet ook de maatstaf of thermometer van ons geestelijk leven.
Daarom besluit de paus met opnieuw enkele vragen aan de kardinalen die nuttig zijn voor ons allen; want wij allen - gelovigen en ambtsdragers in de Kerk - nemen op zeer verschillende en complementaire wijze deel aan dat grote en unieke "heilsambt" dat de zending van de Kerk in de wereld is: "Of ben je er zo aan gewend geraakt dat je het kwijt bent? Ben je in staat om weer verrast te worden?" Hij waarschuwt dat het niet zomaar een menselijk vermogen is, maar vooral een genade van God die we moeten vragen en dankbaar zijn, bewaken en vruchtbaar maken, zoals Maria en met haar voorspraak.
