Je hebt onlangs een boek over het celibaat gepubliceerd. Waarom heb je deze beslissing genomen? Ik heb het geluk gehad om training te delen met meer dan duizend verschillende priesters en evenzoveel leken, en er is een groeiende interesse om het celibaat beter te begrijpen en te beleven.
Dus het is geboren uit echt contact met mensen die celibatair leven, hun inbreng en twijfels? Inderdaad, van praktisch belang voor mensen die zich wilden verdiepen in de betekenis en het belang van deze realiteit in hun leven of in het leven van familieleden. In de afgelopen jaren heb ik veel gesprekken gevoerd over het celibaat in vormingsbijeenkomsten met priesters, religieuzen en leken. Toen ik ervoer dat wat we bespraken verhelderend en nuttig was, leek het me nuttig om het op schrift te stellen.
Is het niet ouderwets? Mijn ervaring is dat het dat niet is, maar wel heel erg levend en met veel mensen die het ten volle willen beleven. Ik denk dat het interessant en opwindend is om over het celibaat te praten als een katholieke realiteit die veel rijkdom met zich meebrengt. Ik stel voor dat wie het celibaat ter discussie wil stellen, dat doet in een feestelijke sfeer, met de interesse om het te begrijpen, te beleven, te voelen en erdoor verrijkt te worden.
Wie is de doelgroep? Ik heb het in de eerste plaats geschreven voor hen die het celibaat als een bijzondere roeping beleven, maar ook voor elke christen. Ik hoop dat het helpt om beter te begrijpen hoe het celibaat het leven van de Kerk, het christelijk leven en de specifieke roeping van ieder van ons verrijkt.
Ook voor getrouwde mensen? Ja, dit is heel verhelderend omdat, zoals de Catechismus zegt, celibaat en huwelijk "...".zijn onafscheidelijk en ondersteunen elkaar wederzijdsDus ik hoop dat het tot nadenken stemt, zowel voor degenen die het celibaat leven als voor degenen die het meer direct in het gezin delen - bijvoorbeeld voor ouders die van een dochter te horen krijgen dat ze het celibaat zal leven - en voor iedereen die meer wil weten over hoe ze hun christelijk leven kunnen verrijken door de aanwezigheid van celibatairen in hun leven.
En voor alle stijlen van celibaat? Er is een grotere nadruk op het celibaat van de leken te midden van de wereld en tegelijkertijd verwijzingen en fundamenten voor gemeenschappelijke factoren zoals nuptialiteit en huwelijkse staat; het priesterschap als priesterlijk ambt en als gemeenschappelijk priesterschap van alle gelovigen; de specifieke zending; de eucharistie; de navolging van Christus; het getuigenis van de eenheid met God; moederschap en vaderschap, enz.
U bent psychiater en auteur van een studie over affectiviteit en het priesterleven. Wat concludeert u uit uw studie dat het affectieve leven van de priester kan helpen? Dit onderzoek is nu gepubliceerd in het academische tijdschrift Scripta Theologica en toegankelijk is. Na het interviewen van 140 priesters concludeerden we dat er acht dimensies zijn van de ontwikkeling van priesterlijk affectief leven: relatie met God en geestelijk leven; vriendschap in het algemeen met allerlei mensen; het hebben van een goede en duurzame geestelijke begeleiding; het op een actieve manier beleven van priesterbroederschap, zowel om zich te laten beminnen als om lief te hebben; voortdurende vorming, zowel als achtergrondhouding om een beginnersgeest te hebben als om vorming te ontvangen en de verschillende en nieuwe aspecten van het priesterleven te bestuderen; persoonlijke verzorging, zowel lichamelijk (eten, slapen, lichaamsbeweging, hobby's) als geestelijk (rust, grenzen, evenwicht in relaties); psychologische kennis van hoe mensen functioneren; en het hebben van een duidelijke en gestructureerde missie, die concrete dienstbaarheid vergemakkelijkt.
Heb je verrassende resultaten gezien? Ja, met betrekking tot eenzaamheid. Er werden nieuwe onderzoekshypothesen gegenereerd over de eenzaamheid die priesters voelen. Ze noemden het een uitdaging en het was het belangrijkste risico waarnaar werd verwezen, maar we weten niet of ze het hadden over fysieke eenzaamheid vanwege het isolement dat ze kunnen hebben, affectieve eenzaamheid vanwege het feit dat ze zich niet geliefd voelen, institutionele eenzaamheid vanwege het gebrek aan ondersteuning, psychologische eenzaamheid vanwege het hebben van een onzeker hechtingssysteem, pastorale eenzaamheid vanwege het teveel aan taken, sociaal of emotioneel.
Is het niet logisch dat een priester eenzaamheid cultiveert? Ja, dit is iets wat we in de discussie ter sprake brachten. Het zou kunnen dat ze geen gebruik maken van de eenzaamheid van het celibatair leven om hun bijzondere en medeplichtige relatie met God te cultiveren, een intieme omgeving om Hem het hof te maken. Binnenkort beginnen we een specifiek onderzoek naar eenzaamheid onder priesters, met de bedoeling meer te weten te komen over wat hen zorgen baart en praktische hulpmiddelen voor te stellen om hen te helpen hiermee om te gaan.
Van welke hulpmiddelen is al bekend dat ze effectief zijn om deze eenzaamheid te verminderen? In specifieke studies met priesters zijn beschermende factoren gevonden zoals het leven in gemeenschap, een goed verzorgd geestelijk leven, de steun van andere priesters, een goed sociaal netwerk (algemene vriendschap en met andere priesters), goed voor je gezondheid zorgen en kunnen rusten, het organisatiesysteem dat minder hiërarchisch is en meer motiverend/samenwerkend, teamwerk, grenzen handhaven in de verschillende dimensies van het leven, extraversie, optimisme en het vermogen om je in te zetten. Zoals een liedje van Ariel Rot zegt: hij die een liefde heeft die voor hem zorgt / en de illusie in stand houdt.
Ik werk nu aan een ander onderzoek naar priesterlijke eenzaamheid, waarvoor ik midden in het veldwerk zit.
Gaat uw boek over het celibaat ook in op eenzaamheid? Ja, de ondertitel van het boek is "Geniet van je gave". Omdat het een gave is die je in staat stelt alles en iedereen lief te hebben, zou het een beschermende factor tegen eenzaamheid moeten zijn, omdat het leven van een celibatair voortdurend door veel mensen bewoond wordt, zonder dat een van hen in je "innerlijke huis" woont en zonder dat jij exclusief in een van hen leeft. Er is echter een zekere mate van eenzaamheid die je moet verdragen en die tegelijkertijd je toegang vergemakkelijkt tot die sfeer waar je alleen kunt zijn met God, in die exclusieve spirituele relatie, ook al ben je priester en geen coach of NGO-medewerker of sociaal agent.
De huidige prefect van het Dicasterium voor de Clerus, kardinaal Lazzaro jou zei tegen Omnes dat "een mens nooit alleen is als hij in God wil leven. Onze God is geen eenzaamheid, hij is Eén en Drie-enig". Misschien is deze eenzaamheid de kluis waar de schat verborgen ligt en is het nodig om de sleutel te vinden en zo te kunnen zingen met Johannes van het Kruis: In eenzaamheid leefde ze / en in eenzaamheid heeft ze haar nest al geplaatst / en in eenzaamheid leidt ze haar / alleen haar geliefde / ook in eenzaamheid van gewonde liefde.. Het is een eenzaamheid waar het zelf zich kan losmaken van ego, egoïsme, narcisme, egoïsme, en de tent kan binnengaan die gedeeld wordt met de Drie-eenheid, zonder maskers of kleding.
Eenzaamheid of isolement kunnen ook leiden tot verslavingen. Ja, het is een bekend feit voor zowel middelen- als gedragsverslavingen (gokken, seks, pornografie, beeldschermen), omdat ze een behoefte vervullen die je hebt voor bevrediging en vervulling.
Hoe voorkom je ze? Om een volwassen priester te helpen bij het voorkomen ervan, kan hij weten of hij aanleg heeft om verslaafd te raken omdat hij of zijn familie een geschiedenis van verslaving heeft, omdat hij impulsiever is, een grotere neiging heeft om nieuwigheid te zoeken, of omdat hij angstig is of een laag humeur heeft. Op deze manier zal hij waakzamer zijn en beter opletten hoe hij hiermee omgaat.
Daarnaast moeten ze een interessant persoonlijk levensontwerp hebben, met een concreet individueel levensproject, met doelstellingen en doelen die hen betrekken bij hun ontwikkeling. Ze moeten levend zijn en geen robots zonder initiatief.
Je moet met beide benen op de grond blijven staan en weten dat het gemakkelijk is om schadelijke gewoonten te ontwikkelen met schermen, series of pornografie als je niet goed voor jezelf zorgt. Het zijn gewone mensen. Als ze voor de acht bovengenoemde dimensies zorgen, is de effectiviteit van preventie verzekerd.
Hoe zoek je hulp om eruit te komen? Je hoeft alleen maar naar een huisarts, een openbaar of particulier gespecialiseerd centrum te gaan. In zoekmachines op internet verschijnen ze onmiddellijk.
Zoals een auto die alle vier de wielen moet hebben. Wat zouden dat zijn? Biologisch: behandeling van onderliggende ziekten, medicijnen om symptomen onder controle te houden. Psychologisch: motivatie om te veranderen, hoop op een beter leven, om weer te genieten, om te hermenselijken, om hun tekortkomingen aan te vullen en nieuwe gewoonten te ontwikkelen, en emotionele regulatie en copingstrategieën. Hulpgroepen zoals Anonieme Alcoholisten kunnen nuttig zijn, en er zijn allerlei soorten groepen. Persoonlijke houding: de realiteit erkennen, accepteren, eerlijk en oprecht zijn, verantwoordelijkheden nemen. Omgeving: verandering van omgeving en relaties zal nodig zijn.
