Katholiek priesterschap

Wat is een priester, wat is zijn oorsprong en geschiedenis?

Wat is het priesterschap?

Als we het hebben over de definitie van het priesterschap, dan is dit een van de drie priesterlijke orden van de Katholieke Kerk, waarbij de diaken de waardigheid en de toekenningen ontvangt die eigen zijn aan de presbyter of de diaken. priester.

"De Heilige Orde is het sacrament waardoor de zending die Christus aan zijn apostelen heeft toevertrouwd tot het einde der tijden in de Kerk wordt uitgeoefend: het is dus het sacrament van het apostolisch ambt. Het omvat drie graden: het bisschopsambt, het priesterschap en het diaconaat".

Het priesterschap "gaat verder dan een eenvoudige verkiezing, benoeming, delegatie of instelling door de gemeenschap, want het verleent de gave van de heilige Geest die de uitoefening mogelijk maakt van een 'heilige macht' die alleen van Christus, door zijn Kerk, kan komen". Catechismus, 1536-1538.

Het sacrament van de Heilige Orde omvat drie graden:

Diaconaat

Presbyteraat

Episcopaat

Oorsprong en geschiedenis

Het uitverkoren volk werd door God ingesteld als "een koninkrijk van priesters en een gewijde natie". Maar binnen het volk Israël koos God één van de twaalf stammen, Levi, voor de liturgische dienst.

Dit priesterschap van het Oude Verbond, dat was ingesteld om het woord van God te verkondigen en de gemeenschap met God te herstellen door middel van offers en gebed, was niet in staat redding te brengen. Daarom moest het de offers zonder ophouden herhalen, en kon het geen definitieve heiliging bereiken, omdat die alleen door het offer van Christus kon worden bereikt.

Toch ziet de kerkelijke liturgie in Aaron's priesterschap
en in de dienst van de Levieten, en in de instelling van de zeventig "oudsten", voorafschaduwingen van het gewijde ambt van het Nieuwe Verbond.

Alle voorstellingen van het priesterschap van het Oude Verbond vinden hun vervulling in Christus Jezus, "de enige bemiddelaar tussen God en mens".

Christus' verlossingsoffer is uniek. En daarom is het aanwezig in het eucharistisch offer van de Kerk. Hetzelfde geldt voor het unieke priesterschap van Christus: "het wordt aanwezig gesteld door het sacrament van het ambtelijk priesterschap." cf. Catechismus, 1539-1545

Oorsprong van het priesterschap

Waarom is het priesterschap belangrijk?

De Kerk heeft door de geschiedenis heen een menselijke dienst bewezen in alle sectoren van de cultuur. Door het katholieke priesterschap heeft het zich verspreid over alle naties en heeft het religie, moraal, wetenschap, kunst en industrie tot volle bloei gebracht. Zowel priesters als vooral leden van religieuze ordes hebben de gelovigen door de eeuwen heen geleid naar het licht van de christelijke moraal en opvoeding.

De Eucharistie is het hoogtepunt van de hele sacramentele orde. Het is de voeding van het hele geestelijke leven en het hoogtepunt waarop alle activiteiten van de Kerk zijn gericht. Het Heilig Sacrament is de onuitputtelijke bron van genaden; daaruit vloeit alle kracht van Christus die aanwezig is in de Kerk en in het innerlijk van iedere christen. De Eucharistie is het sacrament waaruit alle andere sacramenten voortvloeien en waarnaar zij zich richten.

Wat is een priester?

"De liefde dooft niet in het hart van de priester. Liefdadigheid, gedronken in haar zuiverste bron, uitgeoefend in navolging van God en Christus, niet minder dan elke authentieke liefde, is veeleisend en concreet, verbreedt de horizon van de priester tot in het oneindige, verruimt zijn verantwoordelijkheidsgevoel - een index van een rijpe persoonlijkheid - en brengt in hem, als uitdrukking van een hoger en ruimer vaderschap, een volheid en fijnzinnigheid van gevoel teweeg die hem in overvloed verrijken". In één woord: "Het celibaat, dat de mens integraal verheft, draagt effectief bij tot zijn volmaaktheid" (SC, 55).

Sint Paulus VI

Gemeenschappelijk priesterschap
van de gedoopten

De Kerk als geheel neemt deel aan het priesterschap van Christus. Alle gedoopten zijn als geestelijk huis en heilig priesterschap ingewijd door de wedergeboorte en de zalving van de Heilige Geest.

Wij bezitten allen een priesterlijke zalving die ons deelgenoot maakt van een priesterschap dat wij gemeenschappelijk noemen, en dat ons onuitwisbaar voorbestemt tot goddelijke aanbidding. Een priesterschap dat wij actualiseren en uitoefenen in het ontvangen van de sacramenten, in het beoefenen van de deugden en in de goddelijke eredienst. Ieder van ons, als leden van het volk van God, is met dezelfde kracht geroepen om in woorden van Christus te getuigen en de stad van de mensen te ordenen volgens het heilsplan.

Priesterschap
ministerieel

Door de wil van Christus bestaat er in de Kerk een ambtelijk priesterschap dat het priesterlijke volk vormt en leidt. Daardoor maakt Christus zich op gekwalificeerde wijze aanwezig en actief onder de mensen. Hij bouwt het Lichaam van Christus op door de bediening van de sacramenten, vooral door de viering van de Eucharistie.

Het charisma van het priesterschap komt van Christus zelf en wordt overgedragen door de handoplegging van de bisschop en het sacrament van de Heilige Orde. Zo wordt de priester gewijd en geconfigureerd als een dienaar van Christus. Op bepaalde momenten wordt de priester een instrument van Christus' genade.

Christen zijn - en op een bijzondere manier priester zijn, als je bedenkt dat alle gedoopten delen in het koninklijk priesterschap - is voortdurend bij het kruis zijn.

Sint Josemaría Escrivá de Balaguer

Priesterschap en celibaat

Het celibaat, in zijn algemene betekenis, is de toestand van iemand die vrijwillig niet trouwt. Bij het priesterlijke celibaat wordt deze keuze gemaakt in ruil voor volledige toewijding aan de religieuze diensten door middel van de priesterwijding. Er zijn begrippen die verband houden met het priestercelibaat, kuisheid, maagdelijkheid en maagdelijke roeping.

"Alle gewijde ambtsdragers van de Latijnse Kerk, met uitzondering van de permanente diakens, worden gewoonlijk gekozen uit gelovige mannen die als celibatair leven en die bereid zijn het celibaat te bewaren "omwille van het Koninkrijk der hemelen" (Mt 19,12).

Geroepen om zich volledig toe te wijden aan de Heer en aan zijn "dingen" (1Kor 7,32), geven zij zich volledig aan God en aan de mensen. Het celibaat is een teken van dit nieuwe leven waaraan de ambtsdrager van de Kerk is gewijd; met een blij hart aanvaard, verkondigt het stralend het Koninkrijk van God" (

Paus Johannes
Paulus II in 1979
zei hij:

"Elke priester verbindt zich tot het celibaat in volle bewustzijn en vrijheid, met jaren van voorbereiding, diepe bezinning en ijverig gebed. Pas nadat hij tot de vaste overtuiging is gekomen dat Christus hem deze "gave" schenkt, voor het welzijn van de Kerk en ten dienste van anderen. Pas dan verbindt hij zich ertoe het voor de rest van zijn leven na te leven".

Paus Benedictus
jaren later
zei hij:

"Het ambtelijk priesterschap, door de wijding, vereist volledige toewijding aan Christus. Met inachtneming van de verschillende oosterse praxis en traditie, moet de diepe betekenis van het priesterlijke celibaat worden onderstreept, (...) waarin de toewijding die het overeenstemt met Christus en het exclusieve offer van zichzelf voor het Koninkrijk van God een bijzondere uitdrukking vinden. Het feit dat Christus zelf, de eeuwige priester, zijn zending tot aan het offer van het kruis in staat van maagdelijkheid heeft beleefd, is een zeker referentiepunt om de betekenis hiervan in de traditie van de Latijnse Kerk te begrijpen. Daarom is het niet voldoende om het priestercelibaat in louter functionele termen te begrijpen. In werkelijkheid vertegenwoordigt het een bijzondere overeenstemming met de levenswijze van Christus zelf".

Paus Franciscus gaat vandaag door met
bevestigend:

"Persoonlijk geloof ik dat het celibaat een geschenk is voor de Kerk. Ten tweede zeg ik dat ik het niet eens ben met het toestaan van facultatief celibaat, nee". Interview, 27-01-2019.

Meer over sacedocio
en het werk van de
Stichting CARF

De Stichting CARF fungeert als schakel tussen duizenden gulle zielen, die bereid zijn financieel bij te dragen met beurzen voor priesters en seminaristen uit de hele wereld om een gedegen theologische, menselijke en spirituele voorbereiding te krijgen.

Het priesterschap roept alle christenen op na te denken over de noodzaak middelen voor te stellen om ervoor te zorgen dat geen enkele roeping verloren gaat.

Elk academisch jaar (september-juni)

+800

bisschoppen van de vijf
continenten

Zij vragen plaatsen en studiebeurzen aan voor hun kandidaten in de verschillende faculteiten.

Roeping tot het priesterschap