Η γιορτή της Παναγίας των Θλίψεων, μεταφέρει τη συμπόνια που νιώθει η Παναγία μας για τους Εκκλησίαπάντα υποβαλλόμενοι σε δίκες και διώξεις.
Γύρω στο 1320, η Παναγία φανερώθηκε στην Αγία Μπρίτζετ σε ένα μέρος της Σουηδίας. Αυτή τη φορά, η καρδιά της πληγώθηκε από 7 σπαθιά. Οι πληγές αυτές αντιπροσώπευαν τις 7 θλίψεις που βίωσε η Παρθένος Μαρία στο πλευρό του Υιού της Ιησού.
Τότε η θλιμμένη Παναγία είπε στην Αγία Μπριγκίτα ότι όσοι να προσεύχεστε θυμόμενοι τον πόνο και τη θλίψη τους, θα λάβουν 7 ειδικές χάρες: Ειρήνη στις οικογένειές τους, εμπιστοσύνη στη δράση του Θεού, παρηγοριά στις θλίψεις τους, άμυνα και προστασία από το κακό, καθώς και τις χάρες που της ζητούν και οι οποίες δεν είναι αντίθετες με το θέλημα του Ιησού. Τέλος, άφεση αμαρτιών και αιώνια ζωή στις ψυχές που διαδίδουν την αφοσίωσή της.
Η αφοσίωση στη Θλιμμένη Παναγία ρίζωσε στον χριστιανικό λαό, ιδιαίτερα στο Τάγμα των Σερβιτών, οι οποίοι αφιερώθηκαν στον διαλογισμό των 7 θλίψεων της Παναγίας. Και η ίδια αυτή αφοσίωση επεκτάθηκε σε ολόκληρη την Εκκλησία από τον Πάπα Πίο Ζ' το 1817.
Αναπαράσταση των 7 θλίψεων της Παναγίας, γραμματόσημο αντίκα
Ο διαλογισμός στις θλίψεις της Παναγίας μας είναι ένας τρόπος να μοιραστείτε τα βαθύτερα βάσανα της επίγειας ζωής της Μαρίας. Υποσχέθηκε ότι θα χορηγούσε επτά χάρες στις ψυχές που θα την τιμούσαν και θα τη συνόδευαν προσευχόμενοι 7 "Χαίρε Μαρία" και ένα "Πάτερ ημών", ενώ παράλληλα θα διαλογίζονταν τις 7 θλίψεις της Παναγίας μας. Αν βιώνετε κάποιο πόνο σήμερα, αδράξτε την ευκαιρία να τοποθετήσετε τον πόνο σας και την μονομαχία στην καρδιά της Παναγίας.
Διαβάστε το Ευαγγέλιο του Λουκά (βλ. 2,22-35)
Η πρώτη από τις 7 θλίψεις της Παρθένου Μαρίας ήταν όταν ο Συμεών της ανακοίνωσε ότι μια ρομφαία θλίψης θα τρυπούσε την ψυχή της για τα βάσανα του Ιησού. Κατά κάποιον τρόπο ο Σίμων έλεγε ότι η συμμετοχή της Παρθένου Μαρίας στη λύτρωση θα γινόταν μέσω της λύπης.
Φανταστείτε τι μεγάλη επίδραση ένιωσε στην καρδιά της Μαρίας όταν άκουσε τα λόγια με τα οποία ο Συμεών προφήτευσε τα πικρά Πάθη και τον θάνατο του Υιού της, του Ιησού.
Η Παναγία μας ακούει με προσοχή αυτό που θέλει ο Θεός, αναλογίζεται αυτό που δεν καταλαβαίνει και ρωτάει αυτό που δεν ξέρει. Τότε παραδίδεται ολοκληρωτικά στην εκπλήρωση του θελήματος του Θεού: Ιδού η δούλη του Κυρίου, ας γίνει σε μένα σύμφωνα με τον λόγο σου. Βλέπετε το θαύμα; Η Παναγία, δασκάλα όλης της συμπεριφοράς μας, μας διδάσκει τώρα ότι η υπακοή στον Θεό δεν είναι δουλοπρέπεια, δεν υποτάσσει τη συνείδηση: μας κινεί ενδόμυχα για να ανακαλύψουμε την ελευθερία των παιδιών του Θεού (Ο Χριστός είναι που περνάει, 173).
Διαβάστε το Ευαγγέλιο του Ματθαίου (2,13-15)
Αντιπροσωπεύει τη δεύτερη από τις επτά θλίψεις της Παναγίας μας, αυτή που ένιωσε όταν αναγκάστηκε να φύγει με τον Ιωσήφ και τον Ιησού ξαφνικά και νύχτα τόσο μακριά για να σώσει τον Υιό της από τη σφαγή που διέταξε ο Ηρώδης. Η Μαρία έζησε πραγματικό πόνο όταν είδε ότι ο Ιησούς διώκεται μέχρι θανάτου ήδη από μωρό. Πόσα δεινά βίωσε στη χώρα της εξορίας.
Το Ιερό Ευαγγέλιο, εν συντομία, μας διευκολύνει να κατανοήσουμε το παράδειγμα της Μητέρας μας: Η Μαρία τα κράτησε όλα αυτά μέσα της, συλλογιζόμενη τα στην καρδιά της. Ας προσπαθήσουμε να τη μιμηθούμε, αντιμετωπίζοντας με τον Κύριο, σε έναν διάλογο αγάπης, όλα όσα μας συμβαίνουν, ακόμη και τα πιο μικρά γεγονότα. Ας μην ξεχνάμε ότι πρέπει να τα ζυγίζουμε, να τα αξιολογούμε, να τα βλέπουμε με τα μάτια της πίστης, προκειμένου να ανακαλύψουμε το θέλημα του Θεού (Φίλοι του Θεού, 284- Φίλοι του Θεού, 285).
Διαβάστε το Ευαγγέλιο του Λουκά (2,41-50)
Τα δάκρυα που έχυσε η Παρθένος Μαρία και ο πόνος που ένιωσε για την απώλεια του Υιού σας είναι το τρίτο από τα 7 πένθη της Παρθένου Μαρίας. Τρεις μέρες έψαχνε με αγωνία μέχρι να τον βρει. που βρέθηκαν στο ναό. Για να το καταλάβουμε αυτό, μπορούμε να φανταστούμε ότι ο Ιησούς χάθηκε σε πολύ μικρή ηλικία, εξαρτώμενος ακόμη από τη φροντίδα της Μαρίας και του Αγίου Ιωσήφ. Πόσο οδυνηρή ήταν η θλίψη της Παναγίας μας όταν συνειδητοποίησε ότι ο Ιησούς δεν ήταν εκεί.
"Η Μητέρα του Θεού, που έψαχνε με ζήλο τον γιο της, που χάθηκε χωρίς να φταίει, που έζησε τη μεγαλύτερη χαρά όταν τον βρήκε, θα μας βοηθήσει να ξαναβρούμε τα βήματά μας, να διορθώσουμε ό,τι είναι απαραίτητο όταν λόγω της ελαφρότητας ή των αμαρτιών μας δεν μπορούμε να διακρίνουμε τον Χριστό. Έτσι θα φτάσουμε στη χαρά να Τον αγκαλιάσουμε ξανά, για να Του πούμε ότι δεν θα Τον χάσουμε πια (Φίλοι του Θεού, 278).
Διαβάζουμε τον τέταρτο σταθμό του Σταυρού
Στην τέταρτη από τις 7 θλίψεις της Παναγίας σκεφτόμαστε τη βαθιά θλίψη που ένιωσε η Παναγία όταν είδε τον Ιησού να κουβαλάει το σταυρόςμεταφέροντας το όργανο του δικού της μαρτυρίου. Ας φανταστούμε τη Μαρία να συναντά τον Υιό της ανάμεσα σε εκείνους που τον σέρνουν σε έναν τόσο σκληρό θάνατο. Ας βιώσουμε τον τρομερό πόνο που ένιωσε όταν συναντήθηκαν τα μάτια τους, τον πόνο μιας Μητέρας που προσπαθεί να στηρίξει τον Γιό της.
Ο Ιησούς μόλις έχει σηκωθεί από την πρώτη του πτώση, όταν συναντά την Παναγία Μητέρα του στο δρόμο που περνάει.
Με απέραντη αγάπη η Μαρία κοιτάζει τον Ιησού, και ο Ιησούς κοιτάζει τη Μητέρα του- τα μάτια τους συναντιούνται, και η κάθε καρδιά χύνει τη δική της θλίψη στην άλλη. Η ψυχή της Μαρίας πλημμυρίζει από πικρία, από την πικρία του Ιησού Χριστού.
Εσείς που περνάτε από το δρόμο, κοιτάξτε και δείτε αν υπάρχει κάποια θλίψη ανάλογη με τη δική μου θλίψη (Λαμ Ι,12).
Διαβάστε το Ευαγγέλιο του Ιωάννη (19,17-39)
Αυτή η θλίψη εξετάζει τις δύο θυσίες στο Γολγοθά, αυτή του σώματος του Ιησού και αυτή της καρδιάς της Μαρίας. Η πέμπτη από τις 7 θλίψεις της Παναγίας είναι ο πόνος που ένιωσε όταν είδε τη σκληρότητα των καρφιών που καρφώθηκαν στα χέρια και τα πόδια του αγαπημένου της Υιού. Η αγωνία της Μαρίας που έβλεπε τον Ιησού να υποφέρει στο σταυρό, για να μας δώσει ζωή. Η Μαρία στάθηκε στους πρόποδες του σταυρού και άκουσε τον Υιό της να υπόσχεται τον ουρανό σε έναν ληστή και να συγχωρεί τους εχθρούς Του.
"Ευτυχισμένη ενοχή, ψάλλει η Εκκλησία, ευτυχισμένη ενοχή, που έφτασε να έχει έναν τόσο μεγάλο Λυτρωτή. Ευτυχές σφάλμα, μπορούμε επίσης να προσθέσουμε, ότι αξιωθήκαμε να λάβουμε την Παναγία ως Μητέρα μας. Τώρα είμαστε σίγουροι, τώρα τίποτα δεν πρέπει να μας ανησυχεί: γιατί η Παναγία μας, η στεφανωμένη Βασίλισσα του ουρανού και της γης, είναι η παντοδύναμη ικέτιδα ενώπιον του Θεού. Ο Ιησούς δεν μπορεί να αρνηθεί τίποτα στη Μαρία, ούτε μπορεί να αρνηθεί τίποτα σε εμάς, τα παιδιά της ίδιας Του της Μητέρας (Φίλοι του Θεού, 288).
Διαβάστε το Ευαγγέλιο του Μάρκου (15, 42-46)
Σκεφτόμαστε τον πόνο που ένιωσε η Παναγία μας όταν είδε τη λόγχη να ρίχνεται στην καρδιά του Ιησού. Στην έκτη από τις 7 θλίψεις της Παναγίας μας, ξαναζούμε τον πόνο που ένιωσε η καρδιά της Μαρίας όταν το άψυχο σώμα του αγαπημένου της Ιησού κατέβηκε από τον σταυρό και τοποθετήθηκε στην αγκαλιά της.
Τώρα, στεκόμενοι πριν από εκείνη τη στιγμή του Γολγοθά, όταν ο Ιησούς έχει ήδη πεθάνει και η δόξα του θριάμβου του δεν έχει ακόμη φανερωθεί, είναι μια καλή ευκαιρία να εξετάσουμε τις επιθυμίες μας για τη χριστιανική ζωή, για την αγιότητα- να αντιδράσουμε με μια πράξη πίστης στις αδυναμίες μας και, εμπιστευόμενοι τη δύναμη του Θεού, να αποφασίσουμε να βάλουμε την αγάπη στα πράγματα της ημέρας μας. Η εμπειρία της αμαρτίας πρέπει να μας οδηγήσει στη θλίψη, σε μια πιο ώριμη και βαθύτερη απόφαση να είμαστε πιστοί, να ταυτιστούμε πραγματικά με τον Χριστό, να επιμείνουμε, όποιο κι αν είναι το κόστος, σε αυτή την ιερατική αποστολή που έχει αναθέσει σε όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές Του, η οποία μας προτρέπει να γίνουμε το αλάτι και το φως του κόσμου (Ο Χριστός περνάει, 96).
Ανάγνωση του Ευαγγελίου του Ιωάννη (19, 38-42)
Αυτό είναι το απέραντο μαρτύριο που αισθάνεται μια μητέρα όταν θάβει τον Υιό της, και παρόλο που γνωρίζετε ότι την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί ξανά, η δοκιμασία του θανάτου είναι πραγματική για την Παναγία μας. Ο Ιησούς απομακρύνθηκε από αυτήν με τον πιο άδικο θάνατο σε ολόκληρο τον κόσμο και η Μαρία, που τον συνόδευσε σε όλα τα βάσανά Του, έχει μείνει τώρα μόνη και γεμάτη θλίψη. Αυτή είναι η τελευταία από τις επτά θλίψεις της Παναγίας μας και η δυσκολότερη από όλες.
Η Γραφή επίσης τραγουδάει αυτή την αγάπη με λαμπρά λόγια: τα ισχυρά νερά δεν μπορούν να σβήσουν τη φιλανθρωπία, ούτε οι ποταμοί να την παρασύρουν. Αυτή η αγάπη γέμιζε πάντοτε την καρδιά της Παναγίας σε σημείο που να την εμπλουτίζει με μια μητρική καρδιά για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Στην Παναγία μας, η αγάπη για τον Θεό συνδυαζόταν επίσης με τη φροντίδα για όλα τα παιδιά της. Η πιο γλυκιά και προσεκτική Καρδιά της πρέπει να υπέφερε πολύ, μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια - δεν έχουν κρασί - όταν έγινε μάρτυρας αυτής της συλλογικής σκληρότητας, αυτής της σκληρότητας που ήταν, από την πλευρά των εκτελεστών, το Πάθος και ο Θάνατος του Ιησού. Αλλά η Μαρία δεν μιλάει. Όπως ο Υιός της, αγαπά, σιωπά και συγχωρεί. Αυτή είναι η δύναμη της αγάπης (Φίλοι του Θεού, 237).
Θλιβερή και Άμωμη Καρδιά της Μαρίας, κατοικία της αγνότητας και της αγιότητας, σκέπασε την ψυχή μου με τη μητρική σου προστασία, ώστε να είμαι πάντα πιστή στη φωνή του Ιησού, να ανταποκριθώ στην αγάπη Του και να υπακούω στο θείο θέλημά Του.
Θέλω, Μητέρα μου, να ζήσω στενά ενωμένος με την Καρδιά σου, η οποία είναι απόλυτα ενωμένη με την Καρδιά του Θείου Υιού σου.
Να είσαι μαζί μας και να μας δώσεις τη βοήθειά σου, για να μετατρέψουμε τους αγώνες σε νίκες και τις λύπες σε χαρές.
Παναγία των Θλίψεων, ενίσχυσε με στα βάσανα της ζωής.
Προσευχήσου για μας, Μητέρα, γιατί δεν είσαι μόνο η Μητέρα των Θλίψεων, αλλά και η Κυρία όλων των χαρίτων.
Αμήν.
Βιβλιογραφία
