Να είμαστε αλληλέγγυοι: Το βιβλίο που πηγαίνει "πέρα από τον εαυτό".

Το βιβλίο Ser Solidarios

La vida más allá de uno mismo (Η ζωή πέρα από τον εαυτό μας), εκδίδεται στην Ισπανία με στόχο να μας φέρει πέντε μαρτυρίες που έχουν ως στόχο να αναδείξουν τη ζωή πέντε γνωστών ονομάτων, που ζουν και θέτουν τη ζωή τους στην υπηρεσία των άλλων. Συγγραφέας του είναι ο Antonio Rubio Po, καθηγητής διεθνούς πολιτικής, ο οποίος συμμετείχε στο El Espejo de la Cadena COPE σχολιάζοντας τη νέα του έκδοση.

Η έκδοση του βιβλίου συμπίπτει με τη δημοσίευση της εγκυκλίου Fratelli Tutti του Πάπα Francisco: "Κατ' αρχήν ήθελα να συνδυάσω δύο πράγματα, συνεργάζομαι με το cope.es με άρθρα για την πίστη και τον πολιτισμό, αλλά ταυτόχρονα καλλιεργώ την ανάλυση διεθνών θεμάτων. Ήθελα να συνδυάσω ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν πέρα από την πολιτική. Από αυτόν τον συνδυασμό προέκυψε αυτό το βιβλίο", λέει ο συγγραφέας.

Ο Rubio Plo ανέλυσε το προφίλ των πρωταγωνιστών του βιβλίου του: "Όσοι γράφουν έχουν κάνει τους απλούς ανθρώπους πρωταγωνιστές των έργων τους. Το ίδιο έχουν κάνει και εκείνοι που αφιερώνουν τον εαυτό τους στον κινηματογράφο, και αν δεν το έχουν κάνει με τα έργα τους, το έχουν κάνει με τα έργα τους. Είναι ένα αφιέρωμα στους απλούς ανθρώπουςείναι κάτι πολύ περισσότερο από απλές περιγραφές. Είναι μάλλον αντανακλάσεις της ζωής τους".

Το βιβλίο παρουσιάζει πέντε σημερινές προσωπικότητες που με κάποιο τρόπο έχουν δείξει ότι η ζωή έχει ανάγκη τους άλλους. Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, ιστορικός και δημοσιογράφος, Αντόνιο Γκουτέρες, Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Μαχαμάτ Σάλεχ Χαρούν, σκηνοθέτης, Αντρέα Ρικάρντι, ιδρυτής της Κοινότητας του Sant'Egidio, και Αντουανέτ Κανκίντι, καθηγήτρια ηθικής και πολιτικής φιλοσοφίας.

Άνθρωποι σε αλληλεγγύη

Ο Αντόνιο Ρούμπιο επέλεξε αυτούς τους πέντε ανθρώπους επειδή είναι άνθρωποι που νοιάζονται για τους ανθρώπους. Απλά και απλά. Άνθρωποι της αλληλεγγύης. Αυτός ο τύπος ανθρώπου που μπόρεσε να βγει από τον εαυτό του, οδηγούμενος από μια αδελφική αγάπη προς τους υπόλοιπους ανθρώπους.. Όχι μια αφηρημένη και ιδεολογική Ανθρωπότητα, αλλά ένα πάθος για τον πραγματικό άνθρωπο. Όπως λέει ο ίδιος ο Αντόνιο, και οι πέντε "μοιράζονται την πεποίθηση ότι η ανθρώπινη ύπαρξη δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς τους άλλους".

Ο Τολστόι εμφανίζεται επανειλημμένα, μέσω των παραθέσεών του. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται να προσεγγίσει τη Σβετλάνα, βραβευμένη με Νόμπελ και προσωπογράφο της κοινωνικής πραγματικότητας των πρώην σοβιετικών σοσιαλιστικών δημοκρατιών.

Ο συγγραφέας εστιάζει επίσης στις πρωτοβουλίες που έχουν αναλάβει οι πέντε εκλεκτοί του. Για παράδειγμα, αυτή που δημιούργησε η Kankindi, προσπαθώντας να κατανοήσει το ρόλο των γυναικών στην Αφρική και να αλλάξει την κατάστασή τους.

Βασικά, κοιτάζοντας αυτούς τους πέντε άνδρες και γυναίκες, αυτό που κάνει ο συγγραφέας είναι να κοιτάζει ακριβώς εκεί που κοιτάζουν οι πέντε, στους απλούς ανθρώπους, γιατί θα δούμε ότι, κατά βάθος, είναι κι αυτοί απλοί άνθρωποι.

Και πώς βλέπουν οι πέντε τους απλούς ανθρώπους;

Το βλέπουν από κινηματογραφική μηχανήΑπό τα μάτια ενός δοκιμιογράφου, από το βήμα ενός καθηγητή πανεπιστημίου, από τη διαμεσολάβηση στις πιο παγιωμένες συγκρούσεις του κόσμου ή από το γραφείο του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, με τις μπότες του για να μην χαθεί στους διαδρόμους της διεθνούς γραφειοκρατίας.

Και πώς βλέπει ο Αντώνιος αυτούς τους πέντε άνδρες και γυναίκες;

Το κάνει αυτό με μέσα από τις βιογραφίες τουςΗ σημασία της παιδικής ηλικίας σε όλους αυτούς, ή ενός ανέκδοτου ή ενός γεγονότος που θα τους σημάδευε για όλη τους τη ζωή, είναι εντυπωσιακή. Η δύναμη και η ισχύς της εικόνας σε αυτό το δοκίμιο είναι επίσης εντυπωσιακή, καθώς και οι πέντε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν επηρεαστεί έντονα από τον κινηματογράφο, το μεγάλο τέχνη του 20ού αιώνα.

Τέλος, το βιβλίο αυτό είναι γεμάτο από δημόσιες δηλώσεις, ομιλίες και ορισμένα σχόλια που ο συγγραφέας βίωσε σε πρώτο πρόσωπο, δίνοντας στην αφήγηση ένα σημείο εγγύτητας και ειλικρίνειας.

Ένα ανοιχτό βιβλίο

Διότι αναφέρεται σε μια εκτεταμένη φιλμογραφία και βιβλιοθήκη. Σκηνοθέτες και συγγραφείς συναντιούνται, θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνωμοτούν, για να ανακαλύψουν το νόημα του πολιτισμού στις ζωές των "πέντε αλληλέγγυων".

Ο Γκουτέρες, ασκώντας το καθολικισμό, λέει ότι "πολιτισμός σημαίνει να είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε πλήρως την ανθρωπιά των άλλων, ακόμη και αν έχουν πρόσωπα και συνήθειες διαφορετικές από τις δικές μας- να ξέρουμε πώς να βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση τους και να κοιτάζουμε τον εαυτό μας σαν να είναι έξω (...) Το πώς αντιλαμβανόμαστε και υποδεχόμαστε τους άλλους, αυτούς που είναι διαφορετικοί, είναι ένα μέτρο του βαθμού της βαρβαρότητας ή του πολιτισμού μας".

Η ενότητα της Ευρώπης, η προέλευσή της, το μέλλον της Αφρικής, ιδίως χωρών όπως η Ουγκάντα, το Τσαντ, η Κένυα, το Κονγκό ή η Νιγηρία, η ειρήνη στον κόσμο, ο κινηματογράφος, η ρωσική ψυχή, η παγκοσμιοποίηση και η κοινωνία των πολιτών, η διαφθορά, η εξουσία και η πολιτική, η γεωπολιτική και η ανθρώπινη ψυχολογία, η ρωσική λογοτεχνία, με τον Ντοστογιέφσκι και τον Τολστόι, και η Ιταλική λογοτεχνίαΟ συγγραφέας συζητά στο δοκίμιό του τα θέματα των Γάλλων με τον Pasolini και των Γάλλων με τον Peguy, τον φεμινισμό και τη συγχώρεση.

Το βιβλίο αυτό είναι ένα παράθυρο μέσα από το οποίο βλέπουμε την πραγματικότητα. Η απόδειξη ότι είναι αλήθεια είναι ότι δεν μας κλείνει, αντίθετα, μας καλεί να είμαστε ανοιχτοί σε όλα. Σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά όχι αφηρημένα, αλλά μέσω συγκεκριμένων ανθρώπων. Τους ίδιους ανθρώπους που κοιτάζουν οι "πέντε αλληλέγγυοι", η ιστορικός των ανώνυμων φωνών (Σβετλάνα Αλεξίεβιτς), ο άνθρωπος της εξυπνάδας και της καρδιάς (Αντόνιο Γκουτέρες), ο κινηματογραφιστής της συμπόνιας και της συγχώρεσης (Μαχαμάτ Σαλέχ Χαρούν), ο τεχνίτης της αλληλεγγύης (Αντρέα Ρικάρντι) και η παιδαγωγός των γυναικών (Αντουανέτα Κανκίντι).