Για ένα διάστημα άσκησε το επάγγελμα και παράλληλα δίδαξε σε διάφορα πανεπιστήμια. Ωστόσο, υπήρχε ένα κάλεσμα από τον Θεό από παιδί που πάντα προσπαθούσε να κρύψει ή να αναβάλει. Ώσπου μια μέρα δεν μπορούσε πια να πει όχι και πήγε να μιλήσει στον επίσκοπο. Και στάλθηκε στη Ρώμη για να γίνει ιερέας, χάρη στον Επιχορηγήσεις του Ιδρύματος CARFόπου σπούδασε αρχικά για πτυχίο θεολογίας και στη συνέχεια για πτυχίο.
Με την επιστροφή του στο Εκουαδόρ, και συγκεκριμένα στη Μητρόπολη Γκουαγιακίλ, ο πατέρας Sojos άσκησε σημαντικές ποιμαντικές ευθύνες, τόσο στον τομέα της επικοινωνίαΕίναι επίσης καθηγητής στο σεμινάριο. Εκτός του ότι έχει αναλάβει διάφορες ενορίες, είναι σήμερα πρύτανης του μητροπολιτικού καθεδρικού ναού.
Ο Δον Φρανσίσκο θεωρεί ότι η κατάσταση είναι περίπλοκη, με προβλήματα σε όλη τη χώρα. Λατινική Αμερική αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα τελευταία χρόνια, έχει σημειωθεί σημαντική αύξηση της βίας σε Εκουαδόρφτάνοντας σε ανησυχητικά επίπεδα. Το φαινόμενο αυτό, το οποίο αποτελεί βαθύ ηθικό πρόβλημα, είναι εγγενώς συνυφασμένο με την αμφισβήτηση των θεμελίων της κοινωνίας, δημιουργώντας καταστροφικές σκέψεις και ιδεολογίες.
Στο Εκουαδόρ Υπάρχει πολλή πίστη. "Κοιτάξτε, στέκομαι για πέντε λεπτά στην μπροστινή πόρτα του καθεδρικού ναού οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας και, για μένα, είναι μια ένεση ελπίδας." Γιατί; Επειδή οι άνθρωποι δεν σταματούν ποτέ να έρχονται. Δεν έρχονται για να χάσουν χρόνο, έρχονται αναζητώντας το παρεκκλήσι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, το οποίο είναι πάντα γεμάτο. Έρχονται αναζητώντας μια στιγμή προσευχής, για να περιμένουν τη Θεία Λειτουργία ή για να εξομολογηθούν.
50 % των Καθολικών παρακολουθούν τη λειτουργία κάθε Κυριακή. Ένα πολύ υψηλό ποσοστό, παρά τις προκλήσεις της εκκοσμίκευσης και την προέλαση των κοσμικών ομάδων. Ευαγγελικοί. Υπάρχει επίσης ένα υψηλό ποσοστό επιστροφής των ατόμων που, έχοντας εισέλθει σε αιρέσειςΕπιστρέφουν στην Καθολική Εκκλησία όταν συνειδητοποιούν ότι κάτι δεν πάει καλά.
Ο Don Francisco Sojos γνωρίζει ότι προστατεύεται από τον Κύριο. Η μεγαλύτερη αμφιβολία για την πίστη του κράτησε μόλις λίγα δευτερόλεπτα, σε ηλικία 15 ετών, όταν διάβαζε το βιβλίο Ο Δούρειος Ίππος. Αυτό τον έκανε να αμφιβάλλει αν η Εκκλησία δεν ιδρύθηκε από τον Χριστό. Αμέσως συνειδητοποίησε τι "σκουπίδι" βιβλίο διάβαζε και το πέταξε. Στην οικογένειά του, μια οικογένεια που εκκλησιαζόταν την Κυριακή, δεν υπήρχαν ποτέ αμφιβολίες για την πίστη και η θρησκευτικότητα ζούσε ως κάτι το αυτονόητο. Ήταν μέρος της καθημερινής ζωής.
Όσον αφορά το ιεροσύνηη κλίση του ήταν πάντα παρούσα στη ζωή του. Όμως δεν υλοποιήθηκε μέχρι την ηλικία των 28 ετών, όταν αποφάσισε να εισαχθεί στη σχολή. Για επτά χρόνια είχε σπουδάσει δημοσιογραφία και φιλοσοφία στο Universidad de Los Andes στη Χιλή. Και για άλλα τρία χρόνια εργάστηκε ως λέκτορας σε διάφορα πανεπιστήμια και σε δικά του επικοινωνιακά προγράμματα. Όταν σκέφτηκε την ιεροσύνη, είπε στον εαυτό του "για αργότερα, για αργότερα".
Το οριστικό τηλεφώνημα ήρθε σε μια τηλεοπτική εκπομπή στη Χιλή. Συνάντησε έναν συμφοιτητή του στο πανεπιστήμιο που σπούδαζε για να γίνει ιερέας. Τον ρώτησε αν δεν έπρεπε να είχε ήδη μπει στη σχολή. Επιστρέφοντας στο Εκουαδόρ, μίλησε με τον επίσκοπο, ο οποίος αποφάσισε να μην τον στείλει στη σχολή στο Γκουαγιακίλ, αλλά να τον στείλει στη Ρώμη, να κάνει όλη τη σχολή στο Διεθνές Κολέγιο Sedes Sapientiae και να σπουδάσει στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού.
Για τον Δον Φρανσίσκο, η εμπειρία στη Ρώμη ήταν θαυμάσια, γνωρίζοντας την Εκκλησία, γνωρίζοντας το βάθος της Ρώμης, σεμιναριακούς και ιερείς από όλο τον κόσμο, με τόσους πολλούς τρόπους να ζει κανείς πιστά το Ευαγγέλιο. Ανοίγει την καρδιά και το μυαλό του ανθρώπου σε μια βαθύτερη κατανόηση του Ευαγγελίου και της αποστολής του ευαγγελισμού. Η εκπαίδευση στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού του έδωσε μια βαθιά αγάπη για το δόγμα και τη λειτουργία, μεταδίδοντάς του τη σημασία του να μην παρεκκλίνει από το δόγμα και να σέβεται τη λειτουργία ως στοιχείο που ανήκει στην Εκκλησία και όχι στον ιερέα.
"Ελπίζω ότι δεν έχουν έρθει ακόμη, αλλά θα έρθουν. Το να ζεις μέσα στο Ευαγγέλιο σημαίνει να ζεις πάντα ελπίζοντας για το καλύτερο. Αν το καλύτερο έχει ήδη έρθει, τότε προς τα πού βαδίζω; Περπατώ προς τον ουρανό, άρα το καλύτερο σίγουρα δεν έχει έρθει ακόμη.
Όταν επέστρεψε από τη Ρώμη ως διάκονος, ο επίσκοπος του ανέθεσε αμέσως την ανοικοδόμηση μιας ενορίας που είχε καταστραφεί. Λίγους μήνες αργότερα, διορίστηκε εκπρόσωπος της αρχιεπισκοπής της Γκουαγιακίλ, για να αναλάβει την ευθύνη της επικοινωνία και τη σχέση με τον Τύπο σε μια πολύ συγκρουσιακή πολιτική στιγμή, σε μια σύγκρουση μεταξύ της κυβέρνησης και της Εκκλησίας για το νέο σύνταγμα.
Ο Francisco Sojos ήταν επίσης διευθυντής του Radio Católica Nacional, μια δύσκολη περίοδος, διότι έπρεπε να είναι υπεύθυνος μιας ενορίας και να ταξιδεύει στο Κίτο, στην έδρα του ραδιοφωνικού σταθμού. Έπρεπε να πηγαινοέρχεται την ίδια μέρα.
Μετά από δέκα χρόνια σε μια πολυάσχολη ενορία, έγινε πρόσφατα πρεσβύτερος του καθεδρικού ναού της Γκουαγιακίλ.
Τι χρειάζεται ένας ιερέας για να μην υποκύψει στους κινδύνους που αντιμετωπίζει σήμερα;
Σε σχέση με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας ιερέας σήμερα, τονίζει τη σημασία του να έχει κανείς καλούς φίλους ιερείς να αποφεύγεται η απομόνωση και τονίζει την ανάγκη για σύνεση, μια αρετή που πρέπει να μετριάζει τη ζωή και να προλαμβάνει τους κινδύνους του κόσμου. Αντιμέτωπος με την κρίση στην Εκκλησία, προτείνει την αντιστροφή της κατάστασης μέσω της αγάπη του Χριστούτονίζοντας ότι το να είσαι ευαγγελιστής προϋποθέτει να μιλάς από προσωπική αγάπη για τον Θεό. Αυτός που είναι ερωτευμένος με τον Χριστό πείθει για αυτό που αγαπά. Το να μιλάς για την αγάπη του Θεού, αντί να κηρύττεις για θεωρίες, είναι το κλειδί για να είσαι πειστικός ευαγγελιστής.
