Wiersze dla wdzięcznych cudów

Z tą pracą zetknąłem się w nieco nietypowy sposób: firma kurierska przez pomyłkę dostarczyła ją na mój adres domowy. Potwierdziłam, że to był błąd, kiedy już go otworzyłam, przejrzałam, spodobał mi się i dali mi go w prezencie. A każdy prezent zasługuje na podziękowanie, które zamierzam przekazać w tych wierszach.

Alumbramientos

Jest to książka z poezją religijną, dzieło dopracowane i dopracowane przez pisarza, który ma na swoim koncie kilka nagród za poezję, choć uprawia również narrację.

Jest to synteza form poetyckich, w której nie brakuje kombinacji tradycyjnych i nowszych strof. Nie zgadzam się jednak z tym, że nie jest to książka mistyczna, jak napisano we wstępie, ponieważ stopy autora mają być mocno osadzone na ziemi.

Ale wielcy mistycy, jak święci Karmelu, również je mieli i znali radości i smutki codziennego życia, nawet jeśli ich powołaniem nie były dusze kontemplacyjne w celach.

Trzymając stopy mocno na ziemi, można kontemplować Piękno przez duże "B", po przyjrzeniu się cudom natury, śladom boskiego istnienia. To właśnie zdumienie, wdzięczne zdumienie, sprawia, że poeta odkrywa Piękno.

Autor i zdumienie

Cotta wraca najpierw do Boga Wszechświata, który jest nie tylko Ojcem, ale i Matką, aby stopniowo doprowadzić nas do Chrystusa, Boga wcielonego.

Alumbramientos to ciągłe dziękczynienie. Aby podziękować, trzeba najpierw dać się ponieść zdumieniu.To jest coś, czego nasz świat bardzo nie docenia, ponieważ jego racjonalizm chce kontrolować wszystkie procesy, te wytłumaczalne i te niewytłumaczalne.

Jednak, jak mówi Cotta, Bóg jest całym cudem i nieskończoną radością. To właśnie z tej perspektywy możemy z pewnością zrozumieć nakaz Chrystusa, aby stać się jak dzieci, aby wejść do Królestwa Niebieskiego (Mt 18,3).Ten sam fragment Ewangelii przypomina nam, że to duchowe dzieciństwo jest możliwe tylko poprzez osobiste nawrócenie.

Poeta nazywa Boga moim Stwórcą, Ojcem i Odkupicielem. Modlitwa z tradycji chrześcijańskiej prowadzi go do podkreślenia, że Bóg nie odwrócił się od świata. Bóg przyszedł raz, aby żyć wśród ludzi i nadal przychodzi, szczególnie w Eucharystii.

Dlatego, mówi Cotta, ziemia jest przybytkiem, który strzeże Boga. Nawiedziło nas Słońce, które wschodzi z wysoka, przypomina pisarz słowami kantyku Zachariasza (Łk 1, 67-69), a autor ponownie daje się ponieść temu bezgranicznemu zdumieniu, obecnemu w jego poezji, aby przypomnieć sobie, że Ojciec powierzył Chrystusowi: "A ty będziesz jego aniołem stróżem"..

Ale w innych miejscach książki zachwyt nie ustaje, zwłaszcza nad tym, co Bóg uczynił dla tego człowieka, "niewiele niższego od aniołów" (Ps 8:5), i uczynił go na swój obraz i podobieństwo. Jak mówi Cotta: "aby mnie stworzyć, Panie, czerpałeś natchnienie z siebie. Spojrzałeś do wewnątrz i wyjąłeś ze mnie Boga i przyodziałeś go we mnie". Poeta wierzy w dobrą deifikację: "Ja, Panie, jestem z Ciebie. Uczyńmy razem Wszechświat!".

Wiele systemów społeczno-politycznych próbowało i nadal próbuje stworzyć "nowego człowieka". Jak pokazuje historia, są one skazane na porażkę. Wręcz przeciwnie, Daniel Cotta mówi do nas w Alumbramientos del hombre nuevo, del hombre eterno (Nowy człowiek, wieczny człowiek)według słów G.K. Chestertona, który jest obrazem Chrystusa.