Biskup Fernando Ocáriz urodził się w Paryżu, we Francji, w dniu 27 października Od 1944 r. syn hiszpańskiej rodziny wygnanej do Francji podczas wojny domowej (1936-1939). Jest najmłodszym z ośmiorga rodzeństwa. Z okazji jego urodzin przyglądamy się pokrótce jego życiu.
Ukończył nauki fizyczne na Uniwersytecie w Barcelonie (1966) oraz teologię na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim (1969). Doktorat z teologii uzyskał w 1971 r. na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim (1969). Uniwersytet Nawarry. W tym samym roku został wyświęcony ksiądz. W pierwszych latach kapłaństwa był szczególnie zaangażowany w duszpasterstwo młodzieży i uniwersytetów.
Jest konsultorem Dykasterii ds. Nauki Wiary od 1986 r. (kiedy była to Kongregacja Nauki Wiary) oraz Dykasterii ds. Ewangelizacji od 2022 r. (wcześniej, od 2011 r., Papieskiej Rady ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji). W latach 2003-2017 był konsultorem ówczesnej Kongregacji ds. Duchowieństwa.
W 1989 roku dołączył do Papieskiej Akademii Teologicznej. W latach osiemdziesiątych był jednym z profesorów, którzy zainicjowali projekt Papieski Uniwersytet Świętego Krzyża (Rzym), gdzie był profesorem zwyczajnym (obecnie emerytowanym) teologii fundamentalnej.
Niektóre z jego publikacji to: Tajemnica Jezusa Chrystusa: podręcznik chrystologii i soteriologii; Dzieci Boże w Chrystusie. Wprowadzenie do teologii nadprzyrodzonego uczestnictwa.. Inne tomy dotyczą zagadnień teologicznych i filozoficznych, takich jak Kochać czynami: do Boga i do ludzi; Natura, łaska i chwała, z przedmową kardynała Ratzingera.
W 2013 roku ukazał się wywiad-rzeka przeprowadzony przez Rafaela Serrano pod tytułem O Bogu, Kościele i świecie. Wśród jego prac znajdują się dwa studia filozoficzne: Marksizm: Teoria i praktyka rewolucji; Wolter: Traktat o tolerancji. Jest także współautorem wielu monografii oraz autorem licznych artykułów teologicznych i filozoficznych.
Prałat jest również, na mocy swojego urzędu, Wielki Kanclerz Uniwersytetu Nawarry i Papieskiego Uniwersytetu Świętego Krzyża. Jest czwartym, po świętym Josemaríi (do 1975 r.) - założycielu i pierwszym kanclerzu uniwersytetu - błogosławionym Álvaro del Portillo (1975-1994) i Javierze Echevarríi (1994-2016).
Ksiądz Fernando Ocáriz poświęcił teologii wiele lat studiów i pracy. Do tego stopnia, że działalność ta naznaczyła jego sposób bycia. Jest przyjacielem rozumu, logiki i argumentacji, jasności. Publikował książki i artykuły na temat Boga, Kościoła i świata, z tym szerokim spojrzeniem, które pochodzi z teologicznego spojrzenia.
W debatach wykazuje się otwartym duchem: słyszałem, jak mówił na przykład, że «herezje są złymi rozwiązaniami prawdziwych problemów», zachęcając w ten sposób ludzi do zaakceptowania istnienia problemów, zrozumienia tych, którzy je wykrywają i poszukiwania akceptowalnych alternatywnych rozwiązań.
Oprócz tego, że jest teologiem, jest także profesorem uniwersyteckim. Jako nauczyciel od najmłodszych lat, ci, którzy uczęszczali na jego zajęcia, mówią, że zwykle udaje mu się osiągnąć najtrudniejszą rzecz: uczynić to, co skomplikowane, zrozumiałym. Wie, jak wyjaśniać i wie, jak słuchać. Ma cierpliwość dobrego nauczyciela, który co roku musi zaczynać od zera ze studentami, którzy przychodzą z niewielką wiedzą i wieloma pytaniami.
Znaczną część swojej pracy teologicznej Fernando Ocáriz wykonał w Kongregacji Nauki Wiary, gdzie od 1986 r. jest konsultorem. Przez dwadzieścia lat ściśle współpracował z ówczesnym kardynałem Ratzingerem, prefektem tej Kongregacji, w kwestiach dogmatyki, chrystologii i eklezjologii. Praca, która wymaga zarówno nauki, jak i roztropności. I jak to często bywa w przypadku tych, którzy pracują w Watykanie, praca konsultanta niesie ze sobą głęboki sens eklezjalny. Rzym jest punktem obserwacyjnym, z którego Kościół jest znany w całej rozciągłości i głębi. Jednym z dokumentów, które przedstawił w Watykanie, był właśnie ten poświęcony Kościołowi jako komunii, w 1992 roku.
Oprócz bycia nauczycielem uniwersytet i konsultant watykański, Fernando Ocáriz pracował w siedzibie Opus Dei, zawsze w dziedzinie teologii, formacji i katechezy. Najpierw ze świętym Josemaríą, a następnie z Álvaro del Portillo i wreszcie z Javierem Echevarríą. Był najbliższym współpracownikiem tego ostatniego przez dwadzieścia dwa lata. W tym sensie można powiedzieć, że jest dobrze zaznajomiony z rzeczywistością Opus Dei w ciągu ostatniego półwiecza.
Oprócz tych szczegółów jego profilu, jaki jest Fernando Ocáriz? Jest spokojny i wyluzowany, przyjazny i uśmiechnięty, nie lubi gadulstwa. Można się od niego nauczyć czegoś o sztuce pisania. Często powtarza, że najlepszym sposobem na poprawienie tekstu jest prawie zawsze skrócenie go, usunięcie nadmiaru, powtarzających się lub nieprecyzyjnych słów. Włoski pisarz Leonardo Sciascia napisał coś podobnego.
Nie jest zaskoczeniem, że Kongregacja skorzystała z jego pomocy przy publikacji Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego. Kościół katolicki, doskonała synteza znacznie dłuższego tekstu. To, co jest napisane w tym artykule, powiedziałby bardziej zwięźle.
W jego wieku nadal uprawia sport, zwłaszcza tenis. Zachowuje cechy sportowca: bez względu na wysiłek, noblesse oblige, nie warto się poddawać. Teologowie również mogą mieć sportowego ducha. Na Uniwersytecie Nawarry przekazaliśmy mu nasze pragnienie wspierania go w każdy możliwy sposób. W końcu prawie wszystko w życiu jest wysiłkiem zespołowym.
Juan Manuel Mora García de Lomas, konsultant i profesor w PUSC. Opublikowano w Nuestro Tiempo.
Spis treści
