Momenteel is deze priester uit Guatemala pastoor van de parochie El Señor de Esquipulas en bisschoppelijk vicaris van de Zuidoostelijk Vicariaat van Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe in het Aartsbisdom Santiago de Guatemala. Tussen 2005 en 2007 stuurde zijn bisschop hem naar Rome om kerkgeschiedenis te studeren aan de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis dankzij de financiële steun van de Stichting CARF, die hem hielp zijn geloof beter te begrijpen en het ook beter over te dragen aan de duizenden gelovigen tijdens deze jaren. Tijdens zijn verblijf in Rome woonde hij in het Priestercollege van Tiberino, jaren waarin hij de universaliteit van de Kerk kon opsnuiven en zich ermee kon voeden.
In zijn kindertijd ontving don Luis Enrique Ortiz het zaad van het geloof thuis, in een familie vervuld van de liefde van God. Ze leerde al op jonge leeftijd dat elke zegening een geschenk van God was. Zelfs in familieproblemen was tegenzin nooit een optie. Ze zei altijd tegen zichzelf: "God is goed".
Een van zijn levendigste herinneringen is zijn eerste communie, het sacrament dat zijn leven veranderde. Vanaf het moment dat ze hoorde van haar inschrijving voor voorbereidende catechese, werd het verlangen om Jezus te ontvangen in het Heilig Sacrament haar baken. De dag kwam en ze voelde iets onvergelijkbaars. Toen herinnerde ze zich de zin van haar familie: "God is goed".
De oproep aan de priesterschap klonk niet als een plotselinge donderslag, maar als een zacht gemompel dat in de loop der jaren intenser werd. De invloed van het gezin was de eerste echo, waar Gods liefde dagelijks werd beleefd. Op de universiteit ontkiemde het zaadje verder tijdens vrijwilligerswerk in marginale gebieden van Guatemala. Overal waar hij kwam, zeiden de mensen tegen hem: "Je zou een geweldige man zijn...". priester"Dit was een uitspraak die de jonge Luis Enrique verbaasde.
Hij was elke keer verbaasd als hij het hoorde, omdat het een heel intiem idee was dat hij aan niemand had verteld. Hij begreep echter al snel dat het God was, die hem via de stemmen van de mensen om hem heen riep om te dienen in zijn oogst. Het sacramentele leven en het voelen van alle liefde van God brachten hem ertoe de definitieve stap te zetten. Zonder spijt bevestigde hij dat God goed was geweest en hem had verrast, zelfs toen hij zelf vond dat hij het niet verdiende.
Tussen 2005 en 2007 kreeg hij de opdracht van zijn bisschop om naar Rome te gaan om zijn priesteropleiding te voltooien door kerkgeschiedenis te studeren aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis. Dit hoofdstuk van zijn leven in de eeuwige stad werd een geschenk van God voor zijn ambt. Hij verbleef in het Tiberisch Priestercollege, nam de universaliteit van de Kerk in zich op en verkende de diepten van zijn geloof.
De Universiteit van het Heilig Kruis gaf hem niet alleen historische kennis, maar opende ook zijn ogen voor het goddelijke werk door de menselijke geschiedenis heen. De geschiedenis van de Kerk werd een tastbaar getuigenis van de hand van God. Hij ontdekte hoe de geschriften van vele heiligen en pausen, die de titel van Doctoren van de Kerk hebben gekregen, vandaag de dag nog steeds gewicht in de schaal leggen. Hoe die wijsheid, die van God uitgaat door de Heilige Geest, latent en heel vers is.
"Mijn tijd in Rome is een grote hulp geweest voor mij als priester, omdat ik er instrumenten heb gekregen om leken te kunnen leren dat ons geloof geen fantasie is, maar sterke fundamenten heeft die de gelovige betrokken maken bij de studie van God. En zowel geestelijk als persoonlijk maakt het onze dienst zinvol, omdat de geschiedenis ons laat zien dat God zijn volk nooit alleen heeft gelaten, maar zich altijd aanwezig maakt en nog meer in ons leven door een ander te zijn. Alter Christus"..Luis Enrique Ortiz, een priester uit Guatemala.
Het bijna 25-jarige priesterleven van Luis Enrique Ortiz heeft hem op talloze paden gebracht. Onder de meest diepgaande ervaringen die hij als priester heeft gehad, noemt hij de bezoeken aan zieken als momenten waarop Gods barmhartigheid zich materialiseert. Deze ontmoetingen zijn niet alleen daden van dienstbaarheid, maar ook gelegenheden om de goddelijkheid in de menselijke zwakheid aan te raken.
In het licht van de uitdagingen en gevaren waarmee priesters in de huidige samenleving worden geconfronteerd, benadrukt pater Ortiz de noodzaak van zowel academische als spirituele voorbereiding. In een wereld die voortdurend verandert en waar het geloof voor uitdagingen staat, moet de priester een baken zijn dat de fundamentele boodschap verlicht: de Liefde van God.
Het verhaal van pater Luis Enrique Ortiz is een levend verhaal over geloof, roeping en dienstbaarheid. Zijn pastorale reis in het aartsbisdom Santiago de Guatemala is niet alleen een persoonlijk getuigenis, maar ook een bron van inspiratie voor iedereen die licht in de duisternis zoekt. Zijn leven, geweven met goddelijke en menselijke draden, blijft een erfenis van liefde, dienstbaarheid en toewijding schrijven op de weg van de Kerk.
