Σήμερα μοιράζεται μαζί μας και με το ακροατήριό μας αυτή την επιστολή που του έγραψε ο πατέρας του για να τον συνοδεύσει την ημέρα της χειροτονίας του ως διακόνου στην πορεία του να γίνει ιερέας.
Η χειροτονία του σε διάκονο πραγματοποιήθηκε εν μέσω του κύματος του κοροναϊού και ο Braňo Borovský δεν μπόρεσε να συνοδεύσει τον γιο του αυτοπροσώπως. Ο Braňo γνωρίζει ότι η μαρτυρία του πατέρα του στην κομμουνιστική Τσεχοσλοβακία εμπλουτίζει όσους τον γνωρίζουν και τα λόγια του μπορούν να βοηθήσουν πολλούς νέους ανθρώπους που νιώθουν την κλήση της κλήσης του Θεού.
Αγαπητέ μου γιε Μπράνισλαβ:
Στις 12 Δεκεμβρίου 2020 συμπληρώνονται 37 χρόνια από τότε που φυλακίστηκα στην πολωνική πόλη Nowy Sacz. Εκείνη την εποχή ήμουν ένας 20χρονος φοιτητής πανεπιστημίου. Φυλακίστηκα για λαθρεμπόριο θρησκευτικής λογοτεχνίας μαζί με άλλους δύο φίλους.. Κάναμε λαθρεμπόριο από την Πολωνία στην Τσεχοσλοβακία. Ήταν τα χρόνια του κομμουνιστικού καθεστώτος, όταν απαγορευόταν η αγορά αυτού του είδους της λογοτεχνίας στα βιβλιοπωλεία.
Η φυλάκισή μου στην Πολωνία συνέπεσε με την εποχή του στρατιωτικού νόμου. Ως εκ τούτου, οι συνάδελφοί μου και εγώ απειληθήκαμε με ποινή φυλάκισης που κυμαινόταν από 15 έως 20 χρόνια. Κατά τη διάρκεια των ερευνών, οι στρατιωτικοί ανακριτές μας χτυπούσαν, μας απειλούσαν και μας ταπείνωναν με πολλούς τρόπους. Πέρασα τρεις μήνες μόνος μου σε ένα κελί διαστάσεων 2 επί 3 τετραγωνικά μέτρα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας είχα πάντα ένα φως αναμμένο στο κελί. Δεν μου επιτρεπόταν να κοιμηθώ ή να ξεκουραστώ. Δεν μπορούσα να μιλήσω δυνατά. Έπρεπε να είμαι σιωπηλός ανά πάσα στιγμή. Η θερμοκρασία στο κελί ήταν μερικές φορές εξαιρετικά κρύα και άλλες φορές αφόρητα ζεστή. Μια φορά, κατά τη διάρκεια της νύχτας, ένας μεθυσμένος στρατιώτης με σημάδεψε με το πιστόλι του: ήταν ο δεσμοφύλακας και ήθελε να με σκοτώσει. Ήθελε να με εκδικηθεί, γιατί ισχυριζόταν ότι δεν μπορούσε να πάει διακοπές επειδή έπρεπε να με φυλάει.
Μετά από λίγους μήνες απελάθην στη μεγαλύτερη φυλακή της Πολωνίας, η οποία βρισκόταν στην πόλη Τάρνοφ. Οι ταπεινώσεις και οι ξυλοδαρμοί συνεχίστηκαν. Βρισκόμουν στη φυλακή μαζί με έναν ψυχικά διαταραγμένο κρατούμενο, μαχητή στο επάγγελμα, ο οποίος συνεργαζόταν με την κομμουνιστική αστυνομία: μας επιτέθηκε σε κρατούμενους χωρίς λόγο, μας χτυπούσε και μας τρομοκρατούσε.
Ήμουν ψυχικά συντετριμμένη σε σημείο που άρχισα να γυρίζω το κεφάλι μου και να αναρωτιέμαι αν η ζωή μου είχε νόημα. Σκέφτηκα μάλιστα ότι, αν μου δινόταν η ευκαιρία, θα έβαζα τέλος στη ζωή μου. ....
...Ήταν σαν ένα χοντρό σχοινί, φτιαγμένο από πολλές λεπτές κλωστές, να άρχισε σταδιακά να ξεφτίζει. μέχρι που υπήρχε μόνο μια τελευταία κλωστή που κρατούσε τη ζωή μου ενωμένη. Αυτή η τελευταία κλωστή ήταν η πίστη στον Θεό.. Είχα χάσει την ελπίδα ότι η κατάστασή μου θα άλλαζε. Και όμως, Ο Θεός ήξερε ότι τα είχε όλα στα χέρια του. Αν και αυτή την πραγματικότητα - ότι ο Θεός είναι μέσα σε όλα αυτά τα γεγονότα - την κατάλαβα μόνο μετά από πολλά χρόνια... Εκείνη την εποχή ένιωσα μια μεγάλη εγκατάλειψη, Νόμιζα ότι ο Θεός είχε κρυφτεί κάπου.. Αλλά, για άλλη μια φορά, μετά από πολλά χρόνια κατάλαβα ότι τότε ίσχυε το αντίθετο: Ποτέ δεν ήμουν τόσο κοντά στον Θεό όσο τότε.
Πριν από τη φυλάκισή μου είχα σκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο να έχω ιερατική κλήση. Ωστόσο, οι κομμουνιστές έβγαλαν αυτή την κλίση από την καρδιά μου. Σκέφτηκα ότι η ιεροσύνη είχε επίσης τελειώσει στη ζωή μου. Αλλά - με το πέρασμα των χρόνων - το βλέπω με διαφορετικό μάτι.
Ήταν στο σχέδιο του Θεού να ζήσω την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος και την αποκατάσταση των πολιτικών και θρησκευτικών ελευθεριών.
Ήταν σχέδιο του Θεού να παντρευτώ τη μητέρα σου και να μας ευλογήσει με οκτώ παιδιά.
Η κλίση σας ήταν επίσης στα σχέδια του Θεού. Αυτό το Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2020 θα λάβετε το διακονικό αξίωμα μαζί με άλλους φίλους σας στην πορεία σας προς την ιεροσύνη.
Παρόλο που η πανδημική κατάσταση που προκλήθηκε από τον κορονοϊό δεν μας επιτρέπει να συμμετάσχουμε μαζί σε αυτή τη σημαντική στιγμή για εσάς και όλη την οικογένειά μας, Συνειδητοποιώ ότι ο Θεός με την πρόνοιά του έχει τα πάντα σταθερά στα χέρια του.
Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι την ημέρα που θα λάβετε τη χάρη της διακονίας, όλοι σας συνιστούμε ακόμη πιο ιδιαίτερα και ευχαριστούμε τον Θεό για την κλίση σας.
Κλείνω με την αγαπημένη μου λατινική φράση: Gutta cavat lapidem non vi sed seape cadendo. Η σταγόνα κάνει την τρύπα στο βράχο όχι με τη δύναμή της, αλλά με τη σταθερότητά της.
Στη Μπρατισλάβα, 17 Νοεμβρίου 2020, επέτειος της Βελούδινης Επανάστασης.
Μπορείτε επίσης να διαβάσετε περισσότερες μαρτυρίες του Braňo Borovský και άλλων σαν κι αυτόν, που συγκεντρώθηκαν από το περιοδικό Religión en Libertad το 2011 στο άρθρο "Προετοιμαστείτε, και τα παιδιά σας, για ένα κομμουνιστικό καθεστώς: μάθετε από αυτό το ντοκιμαντέρ".
