Προστάτης του Hispanidad, της πόλης της Σαραγόσα και επίσης της Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και το Guardia Civil. Χιλιάδες προσκυνητές όλων των εθνικοτήτων έρχονται να προσευχηθούν στην Virgen del Pilar στη Σαραγόσα, όπου βρίσκεται ο Καθεδρικός Ναός-Βασιλική.
Η Σαραγόσα, καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, αλλά ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των εορτασμών Pilar, είναι η πόλη από την οποία αναδύεται η εθνική και παγκόσμια ένωση. Από τότε που ο Κολόμβος άνοιξε τις πόρτες του Νέου Κόσμου το 1492, οι χριστιανικές αξίες εξαπλώθηκαν στα έθνη της Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας, τα οποία τώρα είναι ενωμένα με τον σταθερό πυλώνα του κοινού παρελθόντος, της κοινής γλώσσας και του κοινού πολιτισμού, τόσο πλούσιου όσο και ποικίλου.
Όπως καταγράφεται σε έγγραφα του 13ου αιώνα που φυλάσσονται στον καθεδρικό ναό της Σαραγόσα, η ιστορία ανάγεται στην περίοδο αμέσως μετά την Ανάληψη.
Το έτος 40 μ.Χ., οι Απόστολοι είχαν αρχίσει να εκπληρώνουν την αποστολή της κήρυξης του Ευαγγελίου. Ο καθένας αναζητά ένα μέρος του κόσμου.
Τα έγγραφα αναφέρουν ότι ο Σαντιάγο, "περνώντας από την Αστούρια, έφθασε με τους νέους μαθητές του μέσω της Γαλικίας και της Καστίλης, στην Αραγονία, στην περιοχή που ονομάζεται Κελτίμπερια, όπου βρίσκεται η πόλη Σαραγόσα, στις όχθες του Έβρου.
Ο Απόστολος άρχισε να συνειδητοποιεί ότι αυτός ο πολιτισμός ήταν απίστευτα σκληρός. Ήταν πολύ δύσκολο να μεταφέρει τα λόγια του Ευαγγελίου σε αυτούς τους ανθρώπους, γι' αυτό και ο Ιάκωβος άρχισε να αποθαρρύνεται όταν είδε ότι οι προσπάθειές του δεν απέδιδαν καρπούς.
Όμως τη νύχτα της 2ας Ιανουαρίου του 40 μ.Χ., ο Ιάκωβος, ο οποίος ξεκουραζόταν με τους μαθητές του στον ποταμό Έβρο στη ρωμαϊκή Καισαρούγουστα, όπως ονομάστηκε από τη Ρώμη η σημερινή Σαραγόσα, άκουσε ξαφνικά τις φωνές των αγγέλων να ψάλλουν το "Ave, Maria, gratia plena" και η Παναγία εμφανίστηκε όρθια πάνω σε μια μαρμάρινη στήλη".
Το Υπεραγία Θεοτόκοςζήτησε από τον Απόστολο να του χτίσει εκεί μια εκκλησία, με τον βωμό γύρω από τον πυλώνα όπου στεκόταν και υποσχέθηκε ότι θα "Αυτός ο τόπος θα παραμείνει μέχρι το τέλος του κόσμου, ώστε η δύναμη του Θεού να επιτελεί θαύματα και θαυματουργήματα μέσω της μεσιτείας μου σε εκείνους που στις ανάγκες τους εκλιπαρούν την προστασία μου".
Η Παναγία εξαφανίστηκε και ο στύλος παρέμεινε εκεί. Ο Απόστολος Ιάκωβος και οι οκτώ μάρτυρες άρχισαν να χτίζουν μια εκκλησία σε εκείνο το σημείο. Αλλά πριν ολοκληρωθεί, ο Ιάκωβος χειροτόνησε έναν από τους μαθητές του ιερέα για να το υπηρετήσει, το καθιέρωσε και του έδωσε τον τίτλο Santa Maria del Pilar, πριν επιστρέψει στην Ιουδαία. Αυτή ήταν η πρώτη εκκλησία που αφιερώθηκε προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Ο Πάπας Κλήμης ΧΙΙ γνώριζε αυτή τη λατρεία και καθιέρωσε την 12η Οκτωβρίου ως ημέρα κατά την οποία γιορτάζεται η γιορτή της Παναγίας της Πιλάρ.
Στις 12 Οκτωβρίου 1492, ο Χριστόφορος Κολόμβος πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στην Αμερική, καθιστώντας έτσι σαφές ότι υπάρχει ένας κόσμος πέρα από την Ισπανία. Για το λόγο αυτό, η Παναγία της Στήλης είναι επιφορτισμένη με την Ισπανοκρατία, επειδή ο ευαγγελισμός των νέων χωρών τέθηκε υπό τον μανδύα της.
Η λατρεία του λαού είναι τόσο βαθιά μεταξύ των Ισπανών, και από τόσο μακρινές εποχές, που η Αγία Έδρα επέτρεψε την ίδρυση του Γραφείου της Στήλης, στο οποίο η εμφάνιση της Παναγίας καταγράφεται ως "αρχαία και ευσεβής πίστη".
Η βασιλική El Pilar βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Έβρου στη Σαραγόσα. Η κατασκευή του ξεκίνησε την εποχή της Αναγέννησης, πέρασε από την περίοδο του Μπαρόκ και ολοκληρώθηκε τον 18ο αιώνα με νεοκλασικές λύσεις.
Στο εσωτερικό της βασιλικής βρίσκεται η Santa Capilla de Nuestra Señora del Pilar, μια θαυμάσια θήκη που περικλείει την κολόνα στην οποία εμφανίστηκε η Παναγία της Pilar στον Απόστολο Σαντιάγο και την οποία έχουν σεβαστεί οι επισκέπτες ανά τους αιώνες. Ο στύλος αυτός είναι καλυμμένος με μπρούντζο και ασήμι και φέρει ένα αγαλματίδιο που παριστάνει την Παναγία της Πιλάρ, με έναν επιβλητικό μανδύα και το παιδί Ιησού στην αγκαλιά της.
Το σκάλισμα της Παναγίας δεν φτάνει μέχρι το σαράντα εκατοστά. Οι γραμμές του είναι υστερογοτθικές και από τον τρόπο που κουμπώνει ο χιτώνας, τη ζώνη με την αγκράφα, την ψηλή μέση και τα παπούτσια, θα μπορούσε να χρονολογηθεί στον 15ο αιώνα.
Η μορφή του Παιδιού κρατάει ένα πουλάκι στο ένα χέρι και με το άλλο χέρι σφίγγει σφιχτά τον μανδύα της Μητέρας του. Μπορεί να ειπωθεί ότι δεν ακολουθεί το γλυπτικό ύφος της Παναγίας, αν και το συμπληρώνει.
Το σύνολο κάθεται πάνω στην Πιλάρ, τη λεία στήλη από ίασπη καλυμμένη με σκαλιστό ασήμι, την οποία, εκτός από τη 2η, τη 12η και την 20ή κάθε μήνα, η Παναγία της Στήλης δεν καλύπτει με μανδύα.
Η Βασιλική της Παναγίας της Πιλάρ στη Σαραγόσα είναι το πιο επισκέψιμο μνημείο στην Ισπανία τα τελευταία προπανδημικά χρόνια. Η Βασιλική ντελ Πιλάρ δεν είναι μόνο το κύριο τουριστικό αξιοθέατο της Σαραγόσα και το σύμβολο της πόλης, αλλά και ο πρώτος ναός της Μαρίας στον κόσμο και ένας σημαντικός προσκυνηματικός προορισμός, με εκατομμύρια ανθρώπους να τον επισκέπτονται ετησίως.
Είναι μια Βασιλική και ένας Καθεδρικός Ναός. Η Σαραγόσα ήταν η πρώτη πόλη στον κόσμο που είχε δύο καθεδρικούς ναούς, ο πρώτος, από τις αρχές του 12ου αιώνα, όταν τα στρατεύματα του Αλφόνσου του Μαχητή κατέλαβαν την πόλη, και ο δεύτερος, η Βασιλική ντελ Πιλάρ, από το 1676.
Μπορείτε να ανεβείτε σε έναν από τους τέσσερις πύργους με μόνο 3€. Ο ανελκυστήρας φτάνει σε ύψος 63 μέτρων και μπορείτε να απολαύσετε την καλύτερη πανοραμική θέα της πόλης της Σαραγόσα από το σημείο θέασης ενός από τους τέσσερις πύργους της Βασιλικής Pilar. Μπορείτε επίσης να αγναντέψετε το μεγαλείο του ποταμού Έβρου και των Πυρηναίων από εδώ. Επιπλέον, μπορείτε επίσης να έχετε πρόσβαση στο υψηλότερο τμήμα των πύργων (το οποίο έχει ύψος περίπου 80 μέτρα) αφού ανεβείτε μερικά σκαλοπάτια.
Τον Αύγουστο του 1936 βομβαρδίστηκε η βασιλική της Virgen del Pilar στη Σαραγόσα. Κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, ένα ρεπουμπλικανικό αεροπλάνο έριξε τέσσερις βόμβες: μία έπεσε στον Έβρο, μία άλλη στην Plaza del Pilar και δύο στο εσωτερικό της εκκλησίας, αλλά καμία από αυτές δεν εξερράγη ούτε προκάλεσε σοβαρές ζημιές. Δύο από αυτές τις βόμβες εκτίθενται στους πυλώνες της εκκλησίας και η τρύπα σε σχήμα σταυρού που άφησε εκείνη που έπεσε στην πλατεία γεμίστηκε με μάρμαρο.
Ο Γκόγια ζωγράφισε τον τρούλο της βασιλικής της Virgen del Pilar σε μόλις 44 ημέρες.
Η πρώτη ισπανική ταινία στην ιστορία γυρίστηκε στο Ελ Πιλάρ το 1898.
Η Βασιλική ντελ Πιλάρ είναι το μοναδικό χριστιανικό κτίριο στον κόσμο με ταοϊστικό συμβολισμό. Πρόκειται για σύμβολα παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, τα οποία κοσμούν ορισμένα μέρη του ναού και τα οποία τροφοδοτούν τη θεωρία της ταοϊστικής επιρροής στο Ελ Πιλάρ. Οι Ιησουίτες μοναχοί επέστρεψαν στη Σαραγόσα μετά από μια περίοδο ιεραποστολής στην Κίνα και αυτή μπορεί να είναι η εξήγησή τους.
"Εκείνα τα χρόνια εμπιστευόμουν την προσευχή μου σε μια απλή εικόνα της Παναγίας της Στήλης, ώστε ο Κύριος να μου επιτρέψει να καταλάβω αυτό που ήδη ένιωθε η ψυχή μου. Domina! -συνήθιζα να της λέω με λατινικούς όρους, όχι ακριβώς κλασικούς, αλλά στολισμένους με στοργή.-Δεν είμαι άνδρας, αλλά κάτσε: Κυρία, ας γίνει από μένα ό,τι θέλει ο Θεός να γίνω.
Άγιος Ιωσήμαριος.
Στην παιδική ηλικία του Αγίου Ιωσημαρία, αυτή η αφοσίωση στην Παναγία της Στήλης ήταν ένας μεγάλος σύντροφος και στήριγμα. Οι γονείς του, Αραγονέζοι στην καταγωγή, του εμφύσησαν την ευλάβεια αυτή από μικρή ηλικία. Και αυτή η αφοσίωση τον συνόδευσε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, τον συνόδευε μια μικρή εικόνα της Παναγίας της Πιλάρ, την οποία φιλούσε κάθε πρωί όταν ξυπνούσε- και στο εργαστήριό του, διατηρούσε μια άλλη απεικόνιση της Παναγίας της Πιλάρ σε φυσικό μέγεθος.
Στα χρόνια που πέρασε στη Σαραγόσα, τόσο στο ιεροδιδασκαλείο όσο και στις νομικές σπουδές, οι επισκέψεις του στην Παναγία ήταν καθημερινές. "Καθώς ήμουν καλός φίλος με αρκετούς από τους κληρικούς που φρόντιζαν τη βασιλική, μια μέρα μπόρεσα να μείνω στην εκκλησία μετά το κλείσιμο των θυρών. Έφτασα στην Παναγία, με τη συνενοχή ενός από αυτούς τους καλούς ιερείς, που τώρα έχει αποβιώσει. Ανέβηκα τις λίγες σκάλες που τα παιδιά γνωρίζουν τόσο καλά και, πλησιάζοντας, φίλησα την εικόνα της Μητέρας μας. Ήξερα ότι αυτό δεν ήταν το έθιμο, ότι το φιλί του μανδύα επιτρεπόταν μόνο στα παιδιά και στις αρχές (...)
(...)Ωστόσο, ήμουν, και είμαι βέβαιος ότι η Μητέρα μου η Στυλοβάτης χάρηκε που, για μια φορά, παρέκαμψα τα καθιερωμένα έθιμα στον καθεδρικό της ναό. Συνεχίζω να της συμπεριφέρομαι με φιλαυτία. Με την ίδια πίστη με την οποία την επικαλέστηκα εκείνες τις ημέρες, γύρω στη δεκαετία του 1920, όταν ο Κύριος με έκανε να μαντέψω τι περίμενε από μένα: με την ίδια πίστη την επικαλούμαι και τώρα (...). Υπό την προστασία της, είμαι πάντα ευτυχισμένος και ασφαλής". Αυτή η προσευχή ενώπιον της Παναγίας της Στήλης, ζητώντας της να δει και να γίνει αυτό που ήθελε ο Θεός γι' αυτόν, προετοίμασε τα θεμέλια του Opus Dei.
Άγιος Ιωσήμαριος Τέλεσε την πρώτη του πανηγυρική λειτουργία στο παρεκκλήσι El Pilar στη Σαραγόσα. Όταν μετακόμισε στη Μαδρίτη και στη συνέχεια στη Ρώμη, συνέχισε να επισκέπτεται την Παναγία όποτε μπορούσε. Η τελευταία φορά ήταν στις 7 Απριλίου 1970.
Στις 23 Ιουνίου 1992, μετά την πρόσφατα εορταζόμενη αγιοποίηση του ιδρυτή του Opus Dei, ο τότε ιεράρχης του Έργου, Don Álvaro del Portillo, προσέφερε έναν μανδύα στην Παναγία της Στήλης.
Με την ευκαιρία αυτής της γιορτής, προσφέρουμε μια προσευχή για να ζητήσουμε τη μεσιτεία της: Υπεραγία Θεοτόκος της Στήλης, προσευχήσου για τον Πάπα και τους επισκόπους, για τους ιερείς και για όλους τους χριστιανούς, ώστε να είμαστε άξιοι να επιτύχουμε τις υποσχέσεις του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αμήν!
"Τώρα καταλαβαίνουμε το βαθύ νόημα της Στήλης. Δεν είναι, ούτε υπήρξε ποτέ, μια ευκαιρία για στείρους συναισθηματισμούς: θέτει ένα σταθερό θεμέλιο πάνω στο οποίο βασίζεται ένας πραγματικός και στέρεος κανόνας χριστιανικής συμπεριφοράς. Στον Στύλο, όπως στη Φάτιμα και στη Λούρδη, στο Einsiedeln και στο Loreto, στη Villa de Guadalupe, και σε αυτούς τους χιλιάδες χώρους που η χριστιανική ευσέβεια έχτισε και συνεχίζει να χτίζει για τη Μαρία, τα παιδιά του Θεού εκπαιδεύονται στην πίστη.
Η ιστορία μας οδηγεί πίσω στις αποστολικές αρχές, όταν ξεκίνησε ο ευαγγελισμός, η διακήρυξη των καλών ειδήσεων. Βρισκόμαστε ακόμη σε αυτή την εποχή. Για το μεγαλείο και την αιωνιότητα του Κυρίου μας, δύο χιλιάδες χρόνια δεν είναι τίποτα. Ο Ιάκωβος, ο Παύλος, ο Ιωάννης και ο Ανδρέας και οι άλλοι απόστολοι περπατούν μαζί μας. Στη Ρώμη κάθεται ο Πέτρος, με το άγρυπνο καθήκον να επιβεβαιώνει όλους στην υπακοή της πίστης. Κλείνοντας τα μάτια μας, ξαναζούμε τη σκηνή που μας διηγείται, όπως σε πρόσφατη επιστολή, ο άγιος Λουκάς: "Όλοι οι μαθητές, εμψυχωμένοι από το ίδιο πνεύμα, επέμεναν μαζί στην προσευχή, μαζί με τη Μαρία, τη μητέρα του Ιησού", λέει ο άγιος Ιωσηφίας.
Η Παναγία της Στήλης είναι ένα σημάδι δύναμης στην πίστη, την αγάπη και την ελπίδα. Μαζί με τη Μαρία, στο Άνω Δωμάτιο, λαμβάνουμε το Άγιο Πνεύμα. Δεν θα εγκαταλείψει την Εκκλησία του. Η Παναγία μας θα πολλαπλασιάσει τον αριθμό των χριστιανών στη γη που είναι πεπεισμένοι ότι αξίζει να δώσουν τη ζωή τους για την αγάπη του Θεού.
Με τη συνεργασία των: OpusDei.org