Συνάντησα αυτό το έργο με έναν κάπως ασυνήθιστο τρόπο: μια υπηρεσία ταχυμεταφορών το παρέδωσε κατά λάθος στη διεύθυνση του σπιτιού μου. Επιβεβαίωσα ότι επρόκειτο για λάθος όταν το είχα ήδη ανοίξει, το ξεφύλλισα, μου άρεσε και μου το έκαναν δώρο. Και κάθε δώρο αξίζει ένα ευχαριστώ, το οποίο σκοπεύω να μεταφέρω με αυτές τις γραμμές.
Πρόκειται για ένα βιβλίο θρησκευτικής ποίησης, ένα καλογυαλισμένο και καλοζυγισμένο έργο ενός συγγραφέα που έχει στο ενεργητικό του αρκετά βραβεία ποίησης, αν και έχει καλλιεργήσει και την αφήγηση.
Πρόκειται για μια σύνθεση ποιητικών μορφών, στην οποία δεν λείπουν οι συνδυασμοί παραδοσιακών και νεότερων στροφών. Ωστόσο, δεν συμφωνώ ότι δεν πρόκειται για ένα μυστικιστικό βιβλίο, όπως αναφέρεται στην εισαγωγή, επειδή τα πόδια του συγγραφέα υποτίθεται ότι πατούν γερά στο έδαφος.
Αλλά και οι μεγάλοι μυστικιστές, όπως οι άγιοι του Καρμέλ, είχαν επίσης τέτοιες εμπειρίες και γνώριζαν τις χαρές και τις λύπες της καθημερινής ζωής, ακόμη και αν η κλίση τους δεν ήταν αυτή των ησυχαστικών ψυχών στα κελιά τους.
Tener los pies firmes en la tierra es ocasión de contemplar la Belleza con mayúscula tras fijarse en las maravillas de la naturaleza, huellas de la existencia divina. Es el asombro, un asombro agradecido, lo que hace descubrir al poeta la Belleza.
Ο Daniel Cotta Lobato (Μάλαγα, 1974) είναι Ισπανός ποιητής και μυθιστοριογράφος.
Η Cotta επιστρέφει πρώτα στον Θεό του Σύμπαντος, ο οποίος δεν είναι μόνο Πατέρας αλλά και Μητέρα, για να μας οδηγήσει σιγά-σιγά στον Χριστό, τον ενσαρκωμένο Θεό.
Το Alumbramientos είναι μια συνεχής ευχαριστία. Για να ευχαριστήσει κανείς, πρέπει πρώτα να αφήσει τον εαυτό του να παρασυρθεί από την έκπληξη.Αυτό είναι κάτι που ο κόσμος μας δεν εκτιμά ιδιαίτερα, επειδή ο ορθολογισμός του θέλει να ελέγχει όλες τις διαδικασίες, τις εξηγήσιμες και τις ανεξήγητες.
Ωστόσο, όπως λέει ο Cotta, ο Θεός είναι όλο θαύματα και άπειρη χαρά. Από αυτή την οπτική γωνία μπορούμε σίγουρα να κατανοήσουμε την εντολή του Χριστού να γίνουμε σαν τα παιδιά για να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών (Ματθ. 18,3).Η ίδια ευαγγελική περικοπή μας υπενθυμίζει ότι αυτή η πνευματική παιδική ηλικία είναι δυνατή μόνο μέσω της προσωπικής μεταστροφής.
El poeta llama a Dios Creador, Πατέρας y Redentor Mío. Una oración de la tradición cristiana le lleva a subrayar que Ο Θεός δεν έχει απομακρυνθεί από τον κόσμο. Ο Θεός ήρθε μια φορά για να ζήσει ανάμεσα στους ανθρώπους και συνεχίζει να έρχεται, ιδιαίτερα στη Θεία Ευχαριστία.
Γι' αυτό, λέει ο Cotta, η γη είναι η σκηνή που φυλάει τον Θεό. Μας επισκέφθηκε ο Ήλιος που ανατέλλει από ψηλά, υπενθυμίζει ο συγγραφέας με τα λόγια του άσματος του Ζαχαρία (Λκ 1, 67-69), και ο συγγραφέας αφήνει για άλλη μια φορά τον εαυτό του να παρασυρθεί από αυτό το άπειρο θαύμα, που υπάρχει στην ποίησή του, για να θυμηθεί ότι Ο Πατέρας έχει εμπιστευθεί τον Χριστό: "Και εσύ θα είσαι ο φύλακας άγγελός του"..
Αλλά ο θαυμασμός δεν παύει να υπάρχει και σε άλλα σημεία του βιβλίου, ιδίως για το τι έκανε ο Θεός γι' αυτόν τον άνθρωπο, "λίγο κατώτερο από τους αγγέλους" (Ψαλμ. 8:5), και τον έφτιαξε κατ' εικόνα και ομοίωσή του. Όπως λέει ο Cotta, "για να με φτιάξεις, Κύριε, άντλησες έμπνευση από τον εαυτό σου. Κοίταξες προς τα μέσα και έβγαλες από μέσα μου τον Θεό και τον έντυσες μέσα μου". Ο ποιητής πιστεύει στην καλή θεοποίηση: "Εγώ, Κύριε, είμαι φτιαγμένος από Εσένα. Ας φτιάξουμε μαζί το Σύμπαν!"
Πολλά κοινωνικοπολιτικά συστήματα προσπάθησαν και συνεχίζουν να προσπαθούν να δημιουργήσουν τον "νέο άνθρωπο". Είναι καταδικασμένες να αποτύχουν, όπως δείχνει η ιστορία. Αντιθέτως, Ο Daniel Cotta μας μιλάει στο Alumbramientos del hombre nuevo, del hombre eterno (Ο νέος άνθρωπος, ο αιώνιος άνθρωπος)σύμφωνα με τα λόγια του G. K. Chesterton, που είναι η εικόνα του Χριστού.
Με τη συνεργασία των:
Antonio R. Rubio Plo, Πτυχιούχος Ιστορίας και Δικαίου. Συγγραφέας και διεθνής αναλυτής @blogculturayfe / @arubioplo
