"Είμαι ο πατέρας Cezar Luis Morbach, ιερέας της Επισκοπής Novo Hamburgo, Rio Grande do Sul / Βραζιλία. Γεννήθηκα στις 4 Σεπτεμβρίου 1984 στην πόλη Campina das Missões, έναν δήμο στη βορειοδυτική περιοχή της πολιτείας. Είμαι γιος του Amantino Morbach και της Petronilla Schutz Morbach, αγρότη. Είμαι το τέταρτο από τα πέντε παιδιάΤα αδέλφια μου είναι: José (αποθανών), Maria Alice, Renato André και Marco Antônio.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο απλή αγροτική ζωή, βοηθώντας τους γονείς μου με τα μαθήματα και τη γεωργία. Έλαβα από αυτούς από την αρχή το παράδειγμα της ειλικρίνειας, της απλότητας, αλλά πάνω απ' όλα της πίστης και της αγάπης για τον Θεό. Η οικογένειά μας είναι πολύ θρησκευόμενη και η προσευχή στο τραπέζι πριν από τα γεύματα είναι και παραμένει έθιμο στο σπίτι μας, καθώς και η απαγγελία του Ροδαρίου, η συμμετοχή στην κυριακάτικη Θεία Λειτουργία (ή στην τέλεση του Λόγου, αφού πρόκειται για μια εσωτερική κοινότητα και συχνά δεν υπάρχει η δυνατότητα να γίνεται Θεία Λειτουργία κάθε Κυριακή).
Επίσης, είμαστε πάντα απασχολημένοι στην υπηρεσία της κοινότητας, βοηθώντας ανθρώπους που έχουν ανάγκη, παίζοντας ηγετικό ρόλο, κάνοντας χειρωνακτικές εργασίες, όπως η καθαριότητα και η προετοιμασία για λειτουργικές εκδηλώσεις ή κοινοτική προσευχή.
Το παράδειγμα των γονέων μουΗ αγάπη με την οποία αφιερώθηκαν στην εκκλησιαστική κοινότητα, η πίστη που έζησαν, μαζί με τη μαρτυρία φίλων που έχουν εισέλθει στο Μικρό Σεμινάριο de la Diócesis de Santo Angelo (Diócesis a la que mis padres, territorialmente, pertenecen), despertó en mí el deseo de tener una experiencia en el Seminario. Entonces, en el año de 1998, después de un fin de semana vocacional en el Seminario, tomé la decisión de ingresar.
Ωστόσο, ορισμένες περιστάσεις με ανάγκασαν να αναβάλω αυτή την απόφαση. Έτσι, το 1999, σε ηλικία 14 ετών, έφυγα από το σπίτι των γονιών μου, όχι πλέον για να ενταχθώ στο Σεμινάριο, αλλά για να ζήσω, μαζί με την αδελφή μου και την οικογένειά της, στην πόλη Dois Irmãos, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Έτσι, τον Αύγουστο του 1999, ακόμα 14 ετών, άρχισα να εργάζομαι σε μια εταιρεία υποδημάτων.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, από τις 07:00 έως τις 17:30, δούλευα και, τη νύχτα, μελετούσα. Μετά από 8 χρόνια εργασίας (4 στον τομέα των υποδημάτων και τα άλλα 4 στον τομέα των επίπλων), το 2006, μετά από μια περίοδος "διαφυγής" από τον Θεό, Αφού ολοκλήρωσα το γυμνάσιο και ξεκίνησα μαθήματα μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Vale dos Sinos (UNISINOS), ο Θεός με συνάντησε ξανά μέσω ενός παιδικού φίλου την παραμονή της χειροτονίας του στην ιεροσύνη.
Τότε, στις 26 Αυγούστου 2006, σε ηλικία 21 ετών, εγκατέλειψα τη δουλειά μου, τα πανεπιστημιακά μου μαθήματα, τα σχέδιά μου να κάνω οικογένεια, μια κοπέλα, τους φίλους μου.... Άφησα τα πάντα για να ενταχθώ στο Προπαιδευτικό Σεμινάριο στην πόλη Νόβο Αμβούργο.
"Μετά από μια περίοδο "φυγής" από τον Θεό, ο Κύριος με συνάντησε ξανά μέσω ενός παιδικού φίλου την παραμονή της χειροτονίας του στην ιεροσύνη.
Ο π. Cezar Luis Morbach είναι πολύ ενεργός στα κοινωνικά δίκτυα. Στο προφίλ του στο Facebook δημοσίευσε αυτή την εικόνα με το εξής μήνυμα: "Αυτό το ′′′χαμόγελο′′ εκείνου που είναι συνηθισμένος στα πράγματα του Θεού... και που χαροποιεί την καρδιά. Γονείς: συνηθίστε τα παιδιά σας στα πράγματα του Θεού από μικρή ηλικία!".
Μια άλλη διδασκαλία του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τα παιδιά: "Δεν υπάρχει τρόπος να μην αγαπάς ένα παιδί, Η αθωότητα, η αγνότητα, η απλότητα, η τρυφερότητα... μαγεύουν την καρδιά. Αυτός είναι ο λόγος που μερικά από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα σχετίζονται με μητέρες που εγκαταλείπουν το νεογέννητο παιδί τους, που καταφεύγουν στην έκτρωση, που δεν δίνουν την αγάπη, την προστασία και τη φροντίδα που χρειάζεται το παιδί... Σκάνδαλο είναι να μην αγαπάς!!!".
Μετά από μόλις 4 μήνες Προπαιδείας, στις αρχές του 2007, οι σύντροφοί μου από την επισκοπή και εγώ πήγαμε στο Σάο Πάολο για να σπουδάσουμε Φιλοσοφία. Το 2007 και το 2008 σπούδασα στη Φιλοσοφική Σχολή του Σεμιναρίου Maria Mater Ecclesiae, στην πόλη Itapecerica da Serra και, τέλος, το 2009, επέστρεψα στο Rio Grande do Sul για να διαμείνω στο Μεγάλο Σεμινάριο São Luiz Gonzaga, που βρίσκεται στην πόλη Viamão, παρακολουθώντας έτσι τον πρώτο κύκλο Θεολογίας στη Θεολογική Σχολή του Ποντιφικού Καθολικού Πανεπιστημίου του Rio Grande do Sul, στο Βραζιλία.
Το 2012, κατόπιν αιτήματος του επισκόπου της επισκοπής - και όπως συνηθιζόταν στην επισκοπή - κλήθηκα να διακόψω τις σπουδές μου και να αφιερωθώ στο λεγόμενο "Ποιμαντικό έτος" στην Εκκλησία της Αρχιεπισκοπής του Porto VelhoΠιο συγκεκριμένα, στην ενορία São José στην πόλη Monte Negro, εκτελώντας ποιμαντικό έργο στην προαναφερθείσα ενορία.
Στις αρχές του 2013, επέστρεψα στο Ρίο Γκράντε ντο Σουλ για να συνεχίσω τις θεολογικές μου σπουδές και να προετοιμαστώ για τις χειροτονίες: το διακονική χειροτονίαπου πραγματοποιήθηκε στις 4 Αυγούστου 2013 στη Βασιλική του Καθεδρικού Ναού São Luiz Gonzaga, στην πόλη Novo Hamburgo, και το ιερατικόΣτις 20 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους στην ενορία του Σάο Μιγκέλ, στην πόλη Dois Irmãos.
Ως ιερέαςΣτο παρελθόν, άσκησα την ιερατική μου διακονία ως εφημέριος των ενοριών São Pedro, στην πόλη Gramado (2014-2015), Cathedral Basilica São Luiz Gonzaga, Novo Hamburgo (2016) και São José Operário, επίσης στην πόλη Novo Hamburgo (2017).
Τον Ιανουάριο του 2018 ανέλαβα τον ρόλο του εφημέριου στην ενορία του Σάο Ζοζέ, που βρίσκεται ακόμα στην πόλη Νόβο Αμβούργο, έναν ρόλο που κράτησα μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2020, παραμονή της ζωής μου στη Ρώμη, για να συνεχίσω τις διδακτορικές μου σπουδές.
Χωρίς να παραμελήσω το ποιμαντικό μου έργο, το 2016 ξεκίνησα ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών στη Θεολογία στο Ποντιφικό Καθολικό Πανεπιστήμιο του Rio Grande do Sul (PUCRS), το οποίο θα ολοκληρώσω, με επαίνους, τον Μάιο του 2019, με τη διατριβή: "Η σιωπή του Θεού: η θεολογία του πόνου στον Hans Urs von Balthasar".
Από τότε, πάντα σε αρμονία με το θέλημα του Θεού που είναι παρόν στο πρόσωπο του Monsignor Bishop, Dom ZenoΤο έργο των διδακτορικών σπουδών παρουσιάστηκε με πολύ απτό τρόπο.
Στη συνέχεια, ακόμη και εν μέσω των δυσκολιών που αντιμετώπισε η πανδημία, έλαβα την άδεια να σπουδάσω διδακτορικό στη Συστηματική Θεολογία στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο Santa Croce στη Ρώμη, με αντικείμενο σπουδών την Εκκλησιολογία. Το θέμα της έρευνάς μου θα είναι: "Από το Communio Sanctorum a Communio cum SanctisΗ θεολογία της κοινωνίας με τους Αγίους από το Κεφάλαιο VII του Δογματικού Συντάγματος Lumen Gentium".
"Σε ηλικία 21 ετών, εγκατέλειψα τη δουλειά μου, το πανεπιστήμιο, τα σχέδιά μου να κάνω οικογένεια, μια φίλη, φίλους.... Άφησα τα πάντα για να ενταχθώ στο Προπαιδευτικό Σεμινάριο στην πόλη Νόβο Αμβούργο".
Ο π. Cezar γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια απλή αγροτική ζωή, βοηθώντας τους γονείς του στις δουλειές τους και στη γεωργία. "Έλαβα από αυτούς από την αρχή το παράδειγμα της ειλικρίνειας, της απλότητας, αλλά πάνω απ' όλα της πίστης και της αγάπης για τον Θεό. Η οικογένειά μας είναι πολύ θρησκευόμενη", λέει. Στη φωτογραφία, ένα στιγμιότυπο από το προσκύνημά του στην Ασίζη, περπατώντας στα μονοπάτια του Αγίου Φραγκίσκου.
Η οικογένειά του ήταν πάντα αφοσιωμένη στην κοινωνική προσφορά, βοηθώντας ανθρώπους που είχαν ανάγκη, παίζοντας ηγετικό ρόλο, κάνοντας χειρωνακτικές εργασίες, όπως η καθαριότητα και η προετοιμασία για λειτουργικές γιορτές ή κοινοτική προσευχή.
Το η δια βίου μάθηση είναι πάντα επείγον και αναγκαίο για τον κλήρο και τους λαϊκούς πιστούς. Παρόλο που είναι μια αναγκαιότητα, δεν την επιδιώκουν όλοι, ούτε καν οι κληρικοί. Στη συνέχεια, μόλις ολοκληρωθεί το μάθημα, θα βοηθήσω στην ακαδημαϊκή κατάρτιση των σεμιναρίων της Μητρόπολης, του κλήρου, καθώς και στην ποιμαντική και ακαδημαϊκή κατάρτιση των λαϊκών πιστών, μέσω σεμιναρίων και θεολογικών μαθημάτων, σύμφωνα με το νέο Ποιμαντικό Σχέδιο της Επισκοπής.
Επιπλέον, θα είμαι στη διάθεση των πανεπιστημίων -μεταξύ των οποίων και το Ποντιφικό Καθολικό Πανεπιστήμιο του Rio Grande do Sul- για μια πιθανή ανάγκη ένταξης στο διδακτικό τους προσωπικό.
Παρ' όλες τις προκλήσεις και τις δυσκολίες, ήδη εδώ στη Ρώμη, το έλεος και η πρόνοια του Θεού δεν μας εγκαταλείπουν ποτέ. Ένα παράδειγμα είναι το οικονομικό ζήτημα, καθώς η Επισκοπή του Νόβο Αμβούργου μπορεί να μου παρέχει μόνο ένα μικρό ποσό για τις σπουδές μου, μια υποστήριξη που είναι πολύ κάτω από τις βασικές ανάγκες.
Ως εκ τούτου, το παρόν σχέδιο μελέτης και, κυρίως, η ολοκλήρωση της έρευνας και της εκπαίδευσής μου δεν θα ήταν δυνατή. χωρίς τη γενναιόδωρη βοήθεια των ευεργετών μου στο CARF, στους οποίους είμαι ευγνώμων. για το καλό που κάνετε σε μένα και στην Επισκοπική μου Εκκλησία βοηθώντας, τόσο γενναιόδωρα, να πραγματοποιήσω το θέλημα του Θεού στη ζωή μου. Σας ευχαριστώ πολύ και ο Θεός να σας ευλογεί πάντα!
Επιπλέον, εμπιστεύομαι, για άλλη μια φορά, τη θεία πρόνοια, ευτυχής που μπορώ να υπηρετήσω την Εκκλησία του Χριστού μέσω της μελέτης. Θα ήθελα να ζητήσω από τους ευεργέτες μου, δίνοντάς τους πολλές ευλογίες, να με συγχαίρουν πολύ, ώστε το θέλημα του Θεού να πραγματοποιηθεί πλήρως στη ζωή μας.
Με τις προσευχές, την ευγνωμοσύνη και την ευλογία μου!"
Gerardo Ferrara
Πτυχιούχος Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών, με ειδίκευση στη Μέση Ανατολή.
Υπεύθυνος για το φοιτητικό σώμα
Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη
