Το μήνυμά του για την έκτη Παγκόσμια Ημέρα των Φτωχών είναι μια υγιής πρόκληση, λέει ο Πάπας, ".να μας βοηθήσει να προβληματιστούμε για τον τρόπο ζωής μας και για τις πολλές φτωχοποιήσεις της παρούσας στιγμής.".
"Πριν από λίγους μήνες, ο κόσμος έβγαινε από την καταιγίδα της πανδημίας, δείχνοντας σημάδια οικονομικής ανάκαμψης που θα ανακούφιζε εκατομμύρια ανθρώπους που είχαν εξαθλιωθεί από την απώλεια θέσεων εργασίας. Υπήρχε μια αχτίδα γαλήνης που, χωρίς να ξεχνά τον πόνο της απώλειας των αγαπημένων προσώπων, υποσχόταν επιτέλους μια επιστροφή στις άμεσες διαπροσωπικές σχέσεις, στην επανασύνδεση χωρίς περιορισμούς και δεσμεύσεις. Και τότε μια νέα καταστροφή εμφανίστηκε στον ορίζοντα, προορισμένη να επιβάλει ένα διαφορετικό σενάριο στον κόσμο.
La guerra en Ucrania vino a agregarse a las guerras regionales que en estos años están trayendo muerte y destrucción..."
Επίσης Στο σημερινό πλαίσιο των συγκρούσεων, των ασθενειών και του πολέμου, ο Φραγκίσκος υπενθυμίζει το παράδειγμα του Αγίου Παύλου, que organizó colectas, por ejemplo, en Corinto, para atender a los pobres de Jerusalén. Se refiere concretamente a las colectas de la misa del domingo. “Por indicación de Pablo, cada primer día de la semana recogían lo que habían logrado ahorrar y todos eran muy generosos”. También nosotros debemos serlo por el mismo motivo, como signo del amor que hemos recibido de Jesucristo. Es un signo que los cristianos siempre han realizado con alegría y sentido de responsabilidad, para que a ninguna hermana o hermano le falte lo necesario”, como atestigua ya san Justino (cf. Primera Apología, LXVII, 1-6).
Έτσι ο Πάπας μας προτρέπει να δεν κουράζονται να ζουν με αλληλεγγύη και καλωσόρισμαΩς μέλη της κοινωνίας των πολιτών, ας κρατήσουμε ζωντανή την πρόσκληση για τις αξίες της ελευθερίας, της ευθύνης, της αδελφοσύνης και της αλληλεγγύης. Και ως χριστιανοί, ας βρίσκουμε πάντα στη φιλανθρωπία, την πίστη και την ελπίδα το θεμέλιο της ύπαρξης και της δράσης μας". Απέναντι στους φτωχούς, είναι απαραίτητο να αποκηρύξουμε τη ρητορική, την αδιαφορία και την κατάχρηση των υλικών αγαθών.. Δεν είναι απλώς θέμα βοήθειας. Ούτε είναι ακτιβισμός: "δεν είναι δεν είναι ο ακτιβισμός που σώζει, αλλά η ειλικρινής και γενναιόδωρη προσοχή που μου επιτρέπει να πλησιάσω έναν φτωχό άνθρωπο ως αδελφό που απλώνει το χέρι του για να με βοηθήσει να ξυπνήσω από τον λήθαργο στον οποίο έχω πέσει".
Ως εκ τούτου, ο Πάπας προσθέτει με απαιτητικά λόγια από την προγραμματική του προτροπή Evangelii Gaudium: "κανείς δεν πρέπει να λέει ότι κρατάει μακριά από τους φτωχούς επειδή οι επιλογές της ζωής του συνεπάγονται μεγαλύτερη προσοχή σε άλλα θέματα. Αυτή είναι μια συχνή δικαιολογία σε ακαδημαϊκούς, επιχειρηματικούς, επαγγελματικούς, ακόμη και εκκλησιαστικούς κύκλους. [...] Κανείς δεν μπορεί να απαλλαγεί από το ενδιαφέρον για τους φτωχούς και την κοινωνική δικαιοσύνη." (n. 201).
"Είθε αυτή η 6η Παγκόσμια Ημέρα των Φτωχών να γίνει μια ευκαιρία χάριτος, να κάνουμε μια εξέταση της προσωπικής και κοινοτικής συνείδησης και να αναρωτηθούμε αν η φτώχεια του Ιησού Χριστού είναι ο πιστός σύντροφος της ζωής μας".
Πάπας Φραγκίσκος, μήνυμα της XXXIII Κυριακής της κανονικής περιόδου, 13 Ιουνίου 2022.
Και ο επίσκοπος της Ρώμης καταλήγει επισημαίνοντας δύο πολύ διαφορετικά είδη φτώχειας: ".υπάρχει μια φτώχεια - η πείνα και η δυστυχία - που ταπεινώνει και σκοτώνει, και υπάρχει μια άλλη φτώχεια, η δική του φτώχεια - αυτή του Χριστού - που μας απελευθερώνει και μας κάνει ευτυχισμένους"..
Είναι το παιδί της αδικίας, της εκμετάλλευσης, της βίας και της άδικης κατανομής των πόρων. "Πρόκειται για μια απελπισμένη φτώχεια, χωρίς μέλλον, επειδή επιβάλλεται από μια κουλτούρα της απόρριψης που δεν προσφέρει προοπτικές ή λύσεις". Αυτή η φτώχεια, που συχνά είναι ακραία, επηρεάζει επίσης "την πνευματική διάσταση, η οποία, αν και συχνά παραμελείται, δεν υπάρχει ή δεν υπολογίζεται".
La pobreza antropológica, se trata, en efecto, de un fenómeno por desgracia frecuente en la dinámica actual del beneficio sin el contrapeso –que debería ser lo primero y que no se opone al justo beneficio– del servicio a las personas.
Και αυτή η δυναμική είναι αδυσώπητη, όπως περιγράφει ο Φραγκίσκος στο μήνυμα για την 6η Παγκόσμια Ημέρα των ΦτωχώνΌταν ο μόνος νόμος είναι αυτός του υπολογισμού των κερδών στο τέλος της ημέρας, τότε δεν υπάρχει πλέον κανένα φρένο στη λογική της εκμετάλλευσης των ανθρώπων: οι άλλοι είναι μόνο μέσα. Δεν υπάρχουν πια δίκαιοι μισθοί, δεν υπάρχουν πια δίκαια ωράρια εργασίας και δημιουργούνται νέες μορφές δουλείας, τις οποίες υφίστανται οι άνθρωποι που δεν έχουν άλλη εναλλακτική λύση και πρέπει να αποδεχτούν αυτή τη δηλητηριώδη αδικία προκειμένου να αποκτήσουν το ελάχιστο για τα προς το ζην".
Από την άποψη της η φτώχεια που απελευθερώνει (η αρετή της αποδέσμευσης ή της εκούσιας φτώχειας), είναι ο καρπός της στάσης αποδέσμευσης που πρέπει να καλλιεργεί κάθε χριστιανός.Η φτώχεια που απελευθερώνει, από την άλλη πλευρά, είναι αυτή που μας παρουσιάζεται ως μια υπεύθυνη επιλογή να ελαφρύνουμε το έρμα και να επικεντρωθούμε στο ουσιώδες.
Ο Πάπας παρατηρεί ότι σήμερα πολλοί προσπαθούν να φροντίσουν τους μικρότερους, τους πιο αδύναμους και τους φτωχότερους, επειδή το βλέπουν ως δική τους ανάγκη. Μακριά από το να επικρίνει αυτή τη στάση, την εκτιμά, εκτιμώντας παράλληλα αυτόν τον παιδευτικό ρόλο των φτωχών απέναντί μας: "η συνάντηση με τους φτωχούς μας επιτρέπει να βάλουμε τέλος σε τόσες πολλές ανησυχίες και ασυνεπείς φόβους, να φτάσουμε σε αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή και που κανείς δεν μπορεί να μας κλέψει: την αληθινή και δωρεάν αγάπη. Οι φτωχοί, στην πραγματικότητα, αντί να είναι το αντικείμενο της ελεημοσύνης μας, είναι υποκείμενα που μας βοηθούν να απελευθερωθούμε από τα δεσμά της ανησυχίας και της επιπολαιότητας".
κ. Ramiro Pellitero Iglesias
Καθηγητής Ποιμαντικής Θεολογίας στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ναβάρα.
Δημοσιεύθηκε στο "Εκκλησία και νέος ευαγγελισμός".
