Simone Moretti ετοιμάζεται να γίνει ιερέας της Αδελφότητας του Αγίου Καρόλου Μπορομέου, που ανήκει στο χάρισμα της Κοινωνίας και της Απελευθέρωσης, σπουδάζει στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη. Γεννήθηκε το 1988 σε καθολική οικογένεια που τον μεγάλωσε στην πίστη. Όπως πολλοί νέοι σήμερα, αφού έλαβε το μυστήριο του Χρίσματος, εγκατέλειψε την Εκκλησία. Δεν έβλεπε τη σύνδεση μεταξύ πίστης και συγκεκριμένης ζωής.
Ωστόσο, ο Κύριος δεν τον άφησε και βγήκε να τον συναντήσει ξανά. Τον έφερε πίσω σε μια δραστηριότητα Κοινωνία και Απελευθέρωση (CyL) όταν ήταν ακόμα έφηβος. Αυτή η εμπειρία σημάδεψε τη ζωή του. Ένα καλοκαίρι προσκλήθηκε σε μια κατασκήνωση στα βουνά από το Juventud Estudiantil, την ομάδα νέων της CyL.
Σε αυτή την κοινότητα, συμμετέχοντας σε κατασκηνώσεις, ησυχαστήρια και την κοινοτική ζωή, είδε και βίωσε μια ένταση της ζωής που τον γοήτευσε.
Με τον καιρό συνειδητοποίησε ότι η πηγή αυτής της έντονης ζωής ήταν η πίστη. Συμμετέχοντας στη ζωή του κινήματος είδε ότι η σχέση με τον Θεό, η οποία είχε φθαρεί, ανέκτησε τη συνοχή της και απέκτησε σθένος και δύναμη. Μέσω αυτής της συνάντησης ανακάλυψε εκ νέου τη σχέση του με τον Ιησού και επέστρεψε στην Εκκλησία, ένα μέρος όπου ο Ιησούς Χριστός του άπλωσε το χέρι και τον συνόδευσε.
Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα πίστης, προσευχής και φιλίας η Σιμόν σκέφτηκε για πρώτη φορά την ιεροσύνη. Μια μέρα, κατά τη διάρκεια της λειτουργίας στην ενορία, φαντάστηκε τον εαυτό του στη θέση του ιερέα κατά τη διάρκεια του κηρύγματος, σκεπτόμενος τι θα μπορούσε να πει. Μετά τη λειτουργία, είχε την αίσθηση ότι αυτή η εικόνα δεν ήταν τυχαία.
Με αυτή την ιδέα στο μυαλό του, πήγε στη μητέρα του, εκείνη που του είχε μεταδώσει την πίστη του. Και τη ρώτησε: "Κι αν ο Θεός θέλει να γίνω ιερέας, γιατί εγώ δεν το θέλω! Η σοφή απάντησή της του τρύπησε την καρδιά: "Πιστεύεις ότι ο Θεός θα μπορούσε να σου ζητήσει να κάνεις κάτι ενάντια στην ευτυχία σου;
Κατά τα επόμενα χρόνια του λυκείου, η χαρά και η ευτυχία αυτής της συνάντησης με τον Χριστό μεγάλωσαν, χάρη και σε ένα προσκύνημα στη Μαύρη Παναγία της Częstochowa της Πολωνίας, όπου συνάντησε για πρώτη φορά μερικούς ιερείς του Αγίου Καρόλου Μπορομέου, της αδελφότητας της Κοινωνίας και της Απελευθέρωσης.
Σπουδές φυσικής
Με αυτόν τον σπόρο στην καρδιά του, ξεκίνησε τις πανεπιστημιακές του σπουδές στη φυσική, ενώ παράλληλα συμμετείχε σε δραστηριότητες και εκπαίδευση με άλλα μέλη της Κοινωνίας και της Απελευθέρωσης. Σε αυτή την πραγματικότητα της Εκκλησίας, σφυρηλάτησε μερικές από τις βαθύτερες φιλίες του, όλες ενωμένες με τον δεσμό με τον Χριστό.
Εκείνα τα χρόνια μπόρεσε να βιώσει πώς η πίστη στον Ιησού είχε σχέση με τα πάντα: με τις σπουδές, με τα πανεπιστημιακά μαθήματα, με τις φιλίες, και πώς έκανε τα πάντα πιο όμορφα και αληθινά. Όπως λέει και μια φράση του Ρομάνο Γκουαρντίνι: "Η πίστη στην πίστη ήταν κάτι που τον έκανε να αισθάνεται πιο πιστός, Στην εμπειρία μιας μεγάλης αγάπης, κάθε τι που συμβαίνει γίνεται γεγονός στη δική του σφαίρα.
Ο φίλος που εγκατέλειψε τα πάντα για τον Χριστό
Και τότε ήρθε ένα άλλο σημείο καμπής στη ζωή του. Ο Θεός δεν άφηνε το χέρι του. Προς τα τελευταία χρόνια του πανεπιστημίου, ένας φίλος του είπε ότι σκόπευε να δώσει όλη του τη ζωή στον Χριστό. Και τότε ήταν που πέρασε από το μυαλό και την καρδιά της ότι θα μπορούσε να κάνει το ίδιο. Στην αρχή, δεν της άρεσε και πολύ: είχε άλλα σχέδια, μια κοπέλα...
Προσπάθησε να συνεχίσει το σχέδιο της ζωής του, αλλά ο Κύριος συνέχισε να χτυπά την πόρτα της καρδιάς του. Δεν τον άφηνε σε ησυχία. Έτσι χώρισε με τη φίλη του και πήγε στην Ισπανία για να κάνει το διδακτορικό του στη Φυσική, πιστεύοντας ότι το κεντρί του Θεού θα εξαφανιζόταν. Στη συνέχεια εργάστηκε στο πανεπιστήμιο και έγινε ερευνητής και διδάκτωρ φυσικής στην Ισπανία.
Αλλά το τσίμπημα του Κυρίου δεν θα έφευγε....
Αναζητώντας μια πορεία προς τα εμπρός
"Όλο αυτό το διάστημα, όμως, ζητούσα συνεχώς από τον Κύριο να με βοηθήσει, να με συνοδεύσει. Πάνω απ' όλα, του ζητούσα να μου δείξει τον δρόμο και να μου δώσει τη δύναμη να τον ακολουθήσω. Τα λόγια του έρχονταν συχνά στο μυαλό μου: "Τι ωφελεί τον άνθρωπο αν κερδίσει όλο τον κόσμο και μετά χάσει τον εαυτό του;
Η Σιμόν είχε όλα όσα θα μπορούσε να επιθυμεί: μια καλή δουλειά που της άρεσε, έναν καλό μισθό, μια άλλη φίλη, αλλά όσο αγνοούσε την πρόσκληση του Κυρίου, τόσο όλα αυτά έχαναν τη γεύση τους.
Τελικά, εγκατέλειψεΑποφάσισα να αντιμετωπίσω αυτή την πρόσκληση από τον Κύριο, ο οποίος ήταν πολύ υπομονετικός μαζί μου και περίμενε τόσο καιρό, χωρίς να σταματήσει ποτέ να με καλεί ευγενικά. Έτσι μπήκα στο σεμινάριο και επιτέλους βίωσα την ειρήνη της ανταπόκρισης στον Κύριο, την ειρήνη και τη χαρά του να του λέω κάθε μέρα "Εδώ είμαι", ποντάροντας τα πάντα στην πίστη και τη χάρη του.
Gerardo Ferrara
Πτυχιούχος Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών, με ειδίκευση στη Μέση Ανατολή.
Υπεύθυνος για το φοιτητικό σώμα του Ποντιφικού Πανεπιστημίου του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη.
