XX wiek naznaczony był wojnami, prześladowaniami oraz głębokim kryzysem ludzkim i duchowym. Pośród tej panoramy Bóg chciał dać Kościołowi wyjątkowy przykład świętości: Św. o. Pio z Pietrelcinylepiej znany jako Ojciec Pio. Ten skromny i dowcipny brat kapucyn stał się obiektem zainteresowania milionów wiernych na całym świecie, którzy do dziś są poruszeni jego życiem.
Jego proste przesłanie -"Módl się, czekaj i nie martw się".- Był duchowością absolutnego zaufania w dobroć i miłosierdzie Boga. Dla seminarzystów i księży diecezjalnych, a także dla wszystkich, jego życie było przykładem miłości do Boga i Kościoła. Jego postać jest żywym wzorem tego, co znaczy być skonfigurowanym z Chrystusem, Dobrym Pasterzem, na rzecz dusz.
Przyszły święty urodził się jako Francesco Forgione Urodził się w Pietrelcinie (Włochy) w 1887 roku, w sercu skromnej i głęboko wierzącej rodziny chłopskiej. Jako dziecko wyróżniał się życiem modlitewnym i duchową wrażliwością. Jego rodzice, Grazio i Maria GiuseppaPrzekazali mu prostą i solidną wiarę, która stała się podstawą jego całego życia.
W wieku dziesięciu lat Francesco jasno wyraził swoje pragnienie poświęcenia się Bogu. Wstąpił do zakonu kapucynów, gdzie przyjął imię Pío na cześć św. Piusa V. Jego szkolenie odznaczał się surowością i dyscypliną, ale przede wszystkim żarliwą miłością do Chrystusa Eucharystycznego i głębokim nabożeństwem do Maryi Dziewicy.
Ten szczegół jest kluczem do zrozumienia jego późniejszej posługi: kapłaństwo nie było dla niego ani urzędem, ani zadaniem, ale całkowitym i radykalnym poświęceniem się innym ze względu na Jezusa Chrystusa.
W 1910 roku, w wieku 23 lat, otrzymała nagrodę święcenia kapłańskie. Od początku swojej posługi odznaczał się gorliwością duszpasterską i intensywnym życiem wewnętrznym.
Przez większość swojego kapłańskiego życia mieszkał w San Giovanni RotondoKlasztor, mały klasztor kapucynów, wkrótce stał się centrum światowych pielgrzymek. Ojciec Pio poświęcił się tam dwóm wielkim misjom: odprawiać Mszę Świętą z niezwykłą gorliwością y spędzając niezliczone godziny w konfesjonalepojednanie wiernych z Bogiem.
Jego życie pokazuje, że misja kapłana nie zależy od wielkich etapów czy skomplikowanych programów, ale od wiernego przeżywania tajemnicy Jezusa Chrystusa poprzez sakramenty, a przede wszystkim w Eucharystii i przebaczeniu grzechów. Jak przypomina nam św. Josemaría Escrivá w wielu swoich tekstach, świętość osiąga się w zwyczajności, w wierności codziennym obowiązkom i w miłości, z jaką służy się Bogu i bliźnim.
Jednym z najbardziej zaskakujących zjawisk w jego życiu były stygmatyWidoczne rany Męki Pańskiej, które pojawiły się na jego ciele w 1918 roku, gdy modlił się przed krucyfiksem, pozostały z nim przez 50 lat, aż do jego śmierci w 1968 roku. Te rany na jego dłoniach, stopach i boku pozostały z nim przez 50 lat, aż do jego śmierci w 1968 roku. Żaden święty nie żył tak długo ze stygmatami Męki Pańskiej. Na przykład święty Franciszek z Asyżu miał je przez ostatnie dwa lata swojego życia.
Ojciec Pio przyjął to cierpienie jako uczestnictwo w Krzyżu Chrystusa. Nigdy nie chwalił się tymi niezwykłymi darami, wręcz przeciwnie, przeżywał je z dyskrecją i pokorą, znosząc wiele nieporozumień, a nawet dochodzeń ze strony władz kościelnych.
Stygmaty były widocznym znakiem tego, do czego powołany jest każdy kapłan: inny Chrystus. Posługa kapłańska nie jest karierą prestiżu, ale poświęceniem, które przechodzi przez krzyż. Dla seminarzystów przygotowujących się do kapłaństwa, kontemplacja życia Ojca Pio jest zaproszeniem, aby nie bać się poświęcenia, ale przyjąć je z miłością.
Do najbardziej znaczących charyzmatów Ojca Pio należą:
Ale przede wszystkim Ojciec Pio charakteryzował się głębokim nabożeństwem do Eucharystii, Maryi Dziewicy i Męki Pańskiej. Jego życie było naznaczone nieustanną modlitwą, pokutą, posłuszeństwem Kościołowi (nawet w czasach prześladowań i fałszywych oskarżeń; między innymi zabroniono mu publicznego odprawiania Mszy św. w latach 1923-1933) oraz niestrudzonym oddaniem spowiedzi i kierownictwu duchowemu.
Te charyzmaty robiły wrażenie na tłumach, ale zawsze podkreślał zasadniczą kwestię: łaska Boża rozlewa się przede wszystkim przez tych, którzy mają łaskę Bożą. sakramenty.
Jego życie przypomina nam, że najważniejszą rzeczą w posłudze kapłańskiej nie są nadzwyczajne zjawiska, ale wierność w codziennym życiu: odprawianie Mszy św. z pobożnością, spowiadanie z cierpliwością, głoszenie w prawdzie i w duchu wiary. modlić się z wytrwałością.
Miłość Ojca Pio nie ograniczała się do sfery duchowej. W 1956 roku zainaugurował Szpital Casa Sollievo della SofferenzaInstytucja ta do dziś pozostaje medycznym punktem odniesienia we Włoszech.
Projekt ten zrodził się z jego przekonania, że Chorzy powinni być leczeni nie tylko technikami medycznymi, ale także współczuciem i opieką duchową. Szpital był owocem jego modlitwy, Bożej Opatrzności i współpracy wielu dobroczyńców.
W ten sposób Ojciec Pio pokazał, że Chrześcijańska miłość to nie tylko słowa, ale przekłada się na konkretne działania, które łagodzą ludzkie cierpienie. Bardzo aktualna lekcja dla Kościoła: kapłani są powołani, aby być narzędziami nadziei i miłosierdzia dla cierpiących.
23 września 1968 roku Ojciec Pio oddał swoją duszę Bogu po heroicznym poświęceniu życia. Miał 81 lat. Jego ostatnie słowa brzmiały: "Jezus, Maria".
W jego pogrzebie wzięło udział ponad 100 000 osób, co świadczy o ogromnej sympatii i oddaniu, jakie wzbudził za życia. W 1999 roku został beatyfikowany przez św. Jana Pawła IIa w 2002 r, sam papież go kanonizowałBył wzorem świętości dla świata.
Dziś miliony pielgrzymów przybywają do San Giovanni Rotondo, aby modlić się przy jego grobie, a jego kult rozprzestrzenił się na wszystkie kontynenty.
Poza niezwykłymi zjawiskami, to, co jest najbardziej atrakcyjne w Ojcu Pio, to głębia jego życia duchowego. Jego przesłanie można podsumować w trzech słowach: modlitwa, cierpienie i zaufanie.
Te trzy postawy są fundamentalne dla każdego chrześcijanina, ale szczególnie dla tych, którzy przygotowują się do kapłaństwa. Kapłan musi być człowiekiem modlitwy, który ofiaruje swoje życie Chrystusowi i w pełni ufa Opatrzności Boga Ojca.
Fundacja CARF działa na rzecz zapewnienia tysiącom seminarzystów i księży diecezjalnych, zwłaszcza z ubogich krajów na całym świecie, szkolenia na Papieskim Uniwersytecie Świętego Krzyża w Rzymie i na Wydziałach Kościelnych Uniwersytetu Nawarry w Pampelunie.
Seminarzyści i kapłani, a także wszyscy wierni świeccy, patrząc na życie Ojca Pio, znajdują bezpośrednią inspirację:
Przyszli księża, wspierane przez dobroczyńców FundacjiMuszą podążać tą drogą świętości. Świadectwo Ojca Pio przypomina nam, że kapłan nie należy do samego siebie, ale jest cały Chrystusem i całym Kościołem.
Jego przykład życia zachęca wiernych do ponownego odkrycia wartości spowiedzi, Eucharystii, modlitwy i zaufania Bogu Ojcu. Dla kapłanów i seminarzystów powinien być zwierciadłem, w którym można kontemplować, co to znaczy żyć skonfigurowanym z Chrystusem aż do ostatecznych konsekwencji.
Dziś jego głos rozbrzmiewa równie mocno, jak za życia: "Proszę się modlić, czekać i nie martwić się. Niepokój jest bezużyteczny. Bóg jest miłosierny i wysłucha pańskiej modlitwy". Mediaset Italia wyprodukował dużą produkcję filmową o jego życiu, trwającą ponad trzy godziny. Tutaj znajdą Państwo link do filmu
