Mark Cloyd Degrano Tadeo jest seminarzystą w diecezji Bangued na Filipinach.
"W 2011 roku wstąpiłem do Wyższego Seminarium Duchownego Matki Bożej Królowej Pokoju w Tarlac City na Filipinach. Wyższe Seminarium Duchowne Królowej Pokoju w Tarlac City na Filipinach.
Otrzymałem powołanie, gdy byłem bardzo młody, mając zaledwie 15 lat, dzięki pomocy mojego proboszcza, którego uważam za wzór w jego życiu jako kapłana.
Będąc w szkole katolickiej, życie kościelne nie było mi obce, podobnie jak postać księdza. Nasze szkolne imprezy były związane z dniami świętych lub jakimiś uroczystościami kościelnymi.
Ale najbardziej decydującą rzeczą i tą, która sprawiła, że zobaczyłem wezwanie Pana, było dołączenie do klubu ministrantów w szkole. Na początku nie chciałem tego, ale kluby, które wybrałem, nie akceptowały mnie, ale ten mnie zaakceptował i mogłem do niego dołączyć.
Poza tym nie było limitu miejsc. Ten rok życia w Kościele; codzienne msze, nowenny do Matki Bożej Nieustającej Pomocy w każdą środę, msze misyjne w dzielnicach, "fiesty", które organizowaliśmy w domu rodzinnym mojego proboszcza, rekolekcje, które odbywaliśmy w parafii z rekolekcjonistą, który doprowadzał nas do płaczu podczas modlitw typu Taizé i wiele innych rzeczy, wszystko to, dla młodego chłopca takiego jak ja, pomogło mi mieć pragnienie bycia jak mój proboszcz, pragnienie bycia księdzem.
I to pragnienie zostało zrealizowane po rozmowie z moim proboszczem, dyrektorem ds. powołań w diecezji, który był bardzo miły, i biskupem diecezji, ponieważ w 2011 roku wstąpiłem do seminarium.
Po pięciu latach spędzonych w Tarlac, kiedy miałem ukończyć studia licencjackie z filozofii, mój rektor seminarium, który studiował na Papieskim Uniwersytecie Świętego Krzyża w Rzymie, polecił mnie mojemu biskupowi, abym studiował tutaj w Hiszpanii, a odpowiedź była pozytywna. Ale w tym roku nie mogłem przyjechać, ponieważ nie było wystarczającej liczby stypendiów. Zostałem w biurze, aby pracować jako sekretarz i bibliotekarz, czekając na stypendium na następny rok.
Był to dla mnie bardzo szczególny rok w odniesieniu do mojego powołania kapłańskiego, ponieważ kapłani, z którymi pracowałem i mieszkałem przez rok, z ich intensywnym życiem modlitewnym, ich miłością do Pana za każdym razem, gdy odprawiali Mszę Świętą, ich życzliwością, ich podejściem do trudności i ich oddaniem swojej pracy, wszystko to umocniło mnie do największego poświęcenia się Panu.
W 2017 roku przybyłem do Bidasoa razem z innym seminarzystą z diecezji Masbate, Aureliusem Mendozą. Życie w tej rodzinie Bidasotarra przez prawie cztery lata było dla mnie cenne na wiele sposobów, ale przede wszystkim w miłości do Pana i braterstwie, które kultywujemy.
Podczas jednej z moich prac duszpasterskich w Hiszpanii, a konkretnie w Albergue de la Parroquia de Santiago el Real w Logroño. Każdego dnia przyjmowaliśmy pielgrzymów z różnych krajów. Tam przygotowywaliśmy im łóżka,
Posprzątaliśmy całe schronisko parafialne, zwłaszcza toalety, aby po otwarciu schroniska o 13.00 było im przyjemnie, Msza św. dla pielgrzymów o 18.00 wieczorem, potem przygotowaliśmy dla nich kolację i zjedliśmy z nimi kolację, a następnie modlitwa wszystkich w Kościele i czas, aby podzielili się swoimi doświadczeniami z drogi, a niektórzy opowiedzieli o swoim życiu. A kiedy przygotowywaliśmy śniadanie na następny dzień, jedna z pielgrzymek tego dnia, pani z Wietnamu, podeszła do mnie, aby mi podziękować i powiedziała mi, że była z dala od Kościoła przez ponad 30 lat z powodu śmierci syna, ale tego dnia poczuła i doświadczyła Bożej miłości na nowo poprzez swoje doświadczenie w schronisku parafialnym i nie wiedziała, dlaczego oboje płakaliśmy.
To pomaga mi coraz lepiej rozumieć znaczenie całkowitego oddania się Chrystusowi w powołaniu do kapłaństwa. I tak jak św. Wawrzyniec, protomartyr z Manili, który mówi "gdybym miał tysiąc żyć, ofiarowałbym je Panu tysiąc razy", tak i ja deklaruję".
"Święty Paweł mówi w swoim pierwszym liście do Tesaloniczan, "We wszystkim dziękujcie, bo tego chce od was Bóg w Chrystusie Jezusie". Wszystkim ludziom Bożym, którzy chodzą w mojej diecezji, mojemu biskupowi i prezbiterium, mojej rodzinie i mnie, dziękuję z całego serca za niestrudzoną i bezwarunkową miłość i oddanie każdemu Kościołowi lokalnemu, że dzięki Państwa niezastąpionej pomocy w naszej formacji możemy wnosić Chrystusa w życie różnych ludzi z różnych kultur i chrześcijańskich ścieżek życia.
Chcę podziękować za wszystko, co Pan dla nas robi. i to jego dzieło miłość Boga i a Kościół służy jako inspiracja do formowania nas lo najlepiej zapewnić, że ta współpraca że robimy jako bracia na stronie Chrystus przynosić owoce y owoce na stronie obfitość (cf. W 15, 5). Każdego dnia trzymam ich w modlitwie i moim serce zawsze będzie mu bardzo wdzięczny hojność y życzliwość. I jeszcze raz dziękuję Panu tymi słowami w moim dialekcie "Agyamanak unay kadakayo amin, Dios ti ag - ngina!".
Wspierać powołanie w każdym miejscu na świecie
A pełne stypendium w wysokości 18.000 euro to kwota niezbędna do tego, aby kandydat mógł mieszkać i studiować przez rok, w miejscach, w których znajdują się jego uczelnie, czy to w Rzymie, czy w Pampelunie. Najbardziej potrzebujące diecezje na świecie wymagają pełnego stypendium dla swoich kandydatów. W wielu przypadkach diecezja pokrywa część tych kosztów, a mniejsza kwota jest wymagana, co zawsze jest zaznaczane z kandydatem, który się o nią ubiega.
Co składa się na pełne stypendium?
Ponad 800 biskupów ze wszystkich pięciu kontynentów ubiega się o stypendia naukowe dla swoich kandydatów w formie stypendiów. Dzięki takim dobroczyńcom jak Państwo, CARF jest w stanie spełnić większość próśb, ale potrzeby rosną i chcemy, aby wszystkie prośby zostały spełnione.
Wykres przedstawia skład pełnego stypendium.
W przypadku pytań prosimy o kontakt [email protected]
Przelewy bankowe do CaixaBank
ES39 - 2100 - 1433 - 8602 - 0017 - 4788
