Koffi Edem Amaglo jest księdzem z Togo.
"Urodziłem się w Togo i mieszkałem w Togo aż do mojego przyjazdu do Rzymu (mój pierwszy pobyt w Europie, nawiasem mówiąc), aby kontynuować studia teologiczne.
Jestem piątym dzieckiem mojej matki. Mój ojciec ma więcej dzieci; żyje w poligamii. Bardzo wcześnie w dzieciństwie, wraz z moją mamą i moim rodzeństwem, nauczyłam się interesować Kościołem i wiarą chrześcijańską. Już w szkole podstawowej pilnie uczyłam się katechizmu i w 1997 roku, w wieku 12 lat, otrzymałam sakramenty inicjacji chrześcijańskiej, a także świadectwo ukończenia studiów pierwszego stopnia (CEPD).
W moim kraju, Togo, bardzo wcześnie musiałam zmierzyć się z konfliktami rodzinnymi i politycznymi problemami społecznymi (w szczególności ze strajkiem narodowym w latach 1990-1992). Wszystko to głęboko naznaczyło moje życie i moją przyszłą karierę.
Czując się wewnętrznie pociągnięty przez dzieła Boże i kościelne oraz nie przestając rozmyślać nad słowami Chrystusa, który wołał do mnie: "Żniwo wprawdzie obfite, ale robotników mało" (Mt 9,32-38), wstąpiłem do Niższego Seminarium Duchownego im. św. Piusa X w Agoè-Nyivé 6 listopada 1997 r., mając 12 lat.
Od 1997 r. rozpocząłem kurs formacji i rozeznania w kapłaństwie, aż do uzyskania bakalaureatu w 2004 r. w Niższym Seminarium Duchownym. Za zgodą mojego biskupa kontynuowałem swoją formację przez rok w propedeutycznym seminarium św. Pawła w Notsè (2004-2005).
Następnie studiowałam filozofię (2005-2008) i teologię (2009-20013) w Międzydiecezjalnym Wyższym Seminarium Duchownym im. św. Jana Pawła II w Lomé. Między kursami filozofii i teologii, w latach 2008-2009, odbyłem staż kanoniczny w Katedrze Najświętszego Serca Jezusowego w Lomé, w mojej diecezji, a po ostatnim roku w seminarium zostałem wyświęcony na diakona.
Dzięki łasce Boga zostałem wyświęcony na kapłana 21 grudnia 2013 roku w Lomé. Od razu rozpocząłem swoją posługę kapłańską, która trwa już siódmy rok.
Po pierwsze, pełniłem funkcję formatora (2013-2014) w Niższym Seminarium Duchownym św. Piusa X, gdzie wcześniej sam byłem klerykiem. Następnie pełniłem posługę kapłańską jako wikariusz w parafii Cristo Risorto w Hédzranawoé w latach 2014-2020 aż do mojego przyjazdu tutaj do Rzymu.
Podczas mojej posługi wikariusza parafialnego współpracowałem również z Diecezjalną Radą ds. Sprawiedliwości i Pokoju w Lomé.
Podczas pełnienia posługi parafialnej musiałam towarzyszyć wielu wiernym chrześcijańskim, a także niechrześcijańskim, którzy borykali się z problemami związanymi z niesprawiedliwością społeczną, konfliktami rodzinnymi, które zagrażały godności ludzi i doświadczeniu życia: dzieci, kobiet itp. Ponadto, ogólna atmosfera sytuacji społeczno-politycznej w naszym kraju, z przemocą po wyborach, bezrobociem z jego problemami, itd. to wszystko musiało przyciągnąć moją uwagę.
Zdałem sobie sprawę, że szkolenie, które otrzymałem w tej dziedzinie w seminarium, wymaga wzmocnienia, aby lepiej pomóc w sprostaniu tym wszystkim wyzwaniom związanym z dobrem ludzi i rozwojem ich chrześcijańskiego życia i świadectwa.
To właśnie w tym sensie, dzięki opatrznościowemu spotkaniu, mogłam odbyć w Radzie Episkopatu ds. Sprawiedliwości i Pokoju mojej diecezji formację jako paralegal i od tego czasu musiałam współpracować, pod kontrolą mojego biskupa, z tą Radą. Udało nam się ustanowić parafialne rady ds. sprawiedliwości i pokoju we wszystkich parafiach diecezji z zakresem konkretnych działań tej rady, pożądanych przez Stolicę Apostolską, pod kontrolą Papieskiej Rady ds.
Ponieważ misja Rady ds. Sprawiedliwości i Pokoju polega w szczególności na opanowaniu nauki społecznej Kościoła i poruszanych zagadnień, jak również rozwiązywanych problemów, wymagających dalszej specjalizacji w tych kwestiach, konieczne było dla mnie wykształcenie w zakresie teologii moralnej, aby móc iść dalej. To właśnie w tej wizji mojego biskupa powstał projekt moich studiów.
Opatrzność Boża chciała, aby moi dobroczyńcy z CARF zgodzili się pomóc nam w tym projekcie i oto jestem, przebywając w Kolegium Kapłańskim Altomonte w Rzymie i studiując teologię moralną (licencjat) od października 2020 r. na Uniwersytecie Świętego Krzyża.
Projekt studiów, motywowany głównie służbą w Radzie ds. Sprawiedliwości i Pokoju po zakończeniu studiów, przewiduje, że jestem powołana do wykorzystania nabytych umiejętności w służbie tego kluczowego sektora duszpasterstwa w mojej diecezji.
Należy zauważyć, że Rada współpracuje z wieloma stowarzyszeniami społeczeństwa obywatelskiego zaangażowanymi we wspieranie i obronę praw człowieka i jak wskazano w koncepcjach jej programu, będzie starała się pracować na rzecz wspierania sprawiedliwości i pokoju, spójności społecznej w logice nauki społecznej Kościoła pod kontrolą mojego biskupa. Oczywiście, będę do dyspozycji mojego biskupa zgodnie z jego wizją duszpasterską.
Chciałabym wyrazić moim dobroczyńcom całą wdzięczność, a także wdzięczność mojej diecezji za ich hojną pomoc w urzeczywistnieniu tego projektu studiów. Moje zaangażowanie jest całkowite, aby osiągnąć cele mojej formacji z modlitwą, że to pomoże mi wzrastać wewnętrznie, a także ludowi Bożemu. Nie zapominam o Was w moich celebracjach Mszy Świętej i w moich modlitwach, zwłaszcza w tym okresie pandemii wirusa Covid19 ze wszystkimi jej konsekwencjami. Niech Boża życzliwość nadal działa w życiu każdego z Państwa.
