Wiersze dla wdzięcznych cudów

Z tą pracą zetknąłem się w nieco nietypowy sposób: firma kurierska przez pomyłkę dostarczyła ją na mój adres domowy. Potwierdziłam, że to był błąd, kiedy już go otworzyłam, przejrzałam, spodobał mi się i dali mi go w prezencie. A każdy prezent zasługuje na podziękowanie, które zamierzam przekazać w tych wierszach.

Alumbramientos

Jest to książka z poezją religijną, dzieło dopracowane i dopracowane przez pisarza, który ma na swoim koncie kilka nagród za poezję, choć uprawia również narrację.

Jest to synteza form poetyckich, w której nie brakuje kombinacji tradycyjnych i nowszych strof. Nie zgadzam się jednak z tym, że nie jest to książka mistyczna, jak napisano we wstępie, ponieważ stopy autora mają być mocno osadzone na ziemi.

Ale wielcy mistycy, jak święci Karmelu, również je mieli i znali radości i smutki codziennego życia, nawet jeśli ich powołaniem nie były dusze kontemplacyjne w celach.

Trzymając stopy mocno na ziemi, można kontemplować Piękno przez duże "B", po przyjrzeniu się cudom natury, śladom boskiego istnienia. To właśnie zdumienie, wdzięczne zdumienie, sprawia, że poeta odkrywa Piękno.

Daniel Cotta - Poemas y poesía. Alumbramiento Poesía Antonio Rubio Plo

Daniel Cotta Lobato (Málaga, 1974) jest hiszpańskim poetą i powieściopisarzem. 

Autor i cud w wierszach i poezji

Cotta najpierw wraca do Boga Wszechświata, który jest nie tylko Ojcem, ale także Matkaaby stopniowo prowadzić nas do Chrystusa, Boga wcielonego.

Alumbramientos to ciągłe dziękczynienie. Aby podziękować, trzeba najpierw dać się ponieść zdumieniu.To jest coś, czego nasz świat bardzo nie docenia, ponieważ jego racjonalizm chce kontrolować wszystkie procesy, te wytłumaczalne i te niewytłumaczalne.

Jednak, jak mówi Cotta, Bóg jest całym cudem i nieskończoną radością. To właśnie z tej perspektywy możemy z pewnością zrozumieć nakaz Chrystusa, aby stać się jak dzieci, aby wejść do Królestwa Niebieskiego (Mt 18,3).Ten sam fragment Ewangelii przypomina nam, że to duchowe dzieciństwo jest możliwe tylko poprzez osobiste nawrócenie.

Poeta nazywa Boga moim Stwórcą, Ojcem i Odkupicielem. Modlitwa z tradycji chrześcijańskiej prowadzi go do podkreślenia, że Bóg nie odwrócił się od świata. Bóg przyszedł raz, aby żyć wśród ludzi i nadal przychodzi, szczególnie w Eucharystii.

Dlatego, mówi Cotta, ziemia jest przybytkiem, który strzeże Boga. Nawiedziło nas Słońce, które wschodzi z wysoka, przypomina pisarz słowami kantyku Zachariasza (Łk 1, 67-69), a autor ponownie daje się ponieść temu bezgranicznemu zdumieniu, obecnemu w jego poezji, aby przypomnieć sobie, że Ojciec powierzył Chrystusowi: "A ty będziesz jego aniołem stróżem"..

Ale w innych miejscach książki zachwyt nie ustaje, zwłaszcza nad tym, co Bóg uczynił dla tego człowieka, "niewiele niższego od aniołów" (Ps 8:5), i uczynił go na swój obraz i podobieństwo. Jak mówi Cotta: "aby mnie stworzyć, Panie, czerpałeś natchnienie z siebie. Spojrzałeś do wewnątrz i wyjąłeś ze mnie Boga i przyodziałeś go we mnie". Poeta wierzy w dobrą deifikację: "Ja, Panie, jestem z Ciebie. Uczyńmy razem Wszechświat!".

Wiele systemów społeczno-politycznych próbowało i nadal próbuje stworzyć "nowego człowieka". Jak pokazuje historia, są one skazane na porażkę. Wręcz przeciwnie, Daniel Cotta mówi do nas w Alumbramientos del hombre nuevo, del hombre eterno (Nowy człowiek, wieczny człowiek)według słów G.K. Chestertona, który jest obrazem Chrystusa.

Antonio R. Rubio PloAbsolwent historii i prawa. Pisarz i analityk międzynarodowy.
@blogculturayfe / @arubioplo

Modlitwa do Ducha Świętego, aby Mu podziękować lub poprosić o łaski

Papież Franciszek wyjaśnia wiarę w Ducha Świętego.
Imagen del Espíritu Santo interpretado por una paloma blanca con las alas abiertas

Sekwencja Pięćdziesiątnicy

Najstarszą modlitwą do Ducha Świętego o łaskę jest sekwencja Pięćdziesiątnicy lub Pięćdziesiątnicy. Veni Sancte Spiritus to napisana po łacinie modlitwa, za pomocą której wzywa się Ducha Świętego. Jest to jedna z czterech sekwencji, które pozostały po reformie liturgicznej przeprowadzonej przez Sobór Trydencki.

Przypomina ono pierwsze przyjście Ducha Świętego na Apostołów w dniu Pięćdziesiątnicy, o którym mowa w Dziejach Apostolskich, rozdział 2.

Oryginalny tekst tej modlitwy do Ducha Świętego przypisuje się Stephenowi Langtonowi, arcybiskupowi Canterbury (ok. 1150-1228), chociaż za jej autorów uważa się również króla Francji Roberta II Pobożnego (970-1031) i papieża Innocentego III (ok. 1161-1216).

Przyjdź, Duchu Święty,
i zsyła z nieba
promień Pańskiego światła.

Przyjdź, ojcze ubogich,
przyjdź, Dawco łaski,
zobaczyć światło serc.

Wspaniałe dildo,
słodki gość duszy,
ich słodkie orzeźwienie.

Odpoczynek w zmęczeniu,
latem,
pocieszenie w płaczu.

O najświętsza światłości!
wypełnia najbardziej intymne
serc Twoich wiernych.

Bez Pana pomocy,
w człowieku nie ma nic,
nic, co jest dobre.

Wyprać to, co jest poplamione,
nawadniać to, co jest jałowe,
leczy to, co zranione.

Wyginać to, co jest sztywne,
ogrzewa to, co jest zimne,
Prostuje to, co jest na manowcach.

Udzielaj swoim wiernym,
którzy ufają Tobie
swoje siedem świętych darów.

Daj im zasługę cnoty,
dać im port zbawienia,
dać im wieczne szczęście.

Amen.

Juan Pablo II de rodilla con las manos juntas rezando
Jan Paweł II na kolanach ze złożonymi rękami w modlitwie

Przyjdź Duchu Stworzycielu: Modlitwa do Ducha Świętego odmawiana codziennie przez Jana Pawła II

W styczniu 1980 roku, podczas pierwszego spotkania z Katolicką Odnową Charyzmatyczną, Święty Jan Paweł II Zwierzył się swoim słuchaczom, że modlił się tą modlitwą do Ducha Świętego, aby prosić o przysługę.

"Od najmłodszych lat uczyłam się modlić do Ducha Świętego. Kiedy miałam 11 lat, byłam smutna, ponieważ miałam trudności z matematyką. Ojciec pokazał mi w małej książce hymn "Duch Święty".Przyjdź Duchu StworzycieluPowiedział mi: "Módl się o to, a zobaczysz, że On pomaga ci zrozumieć. Modlę się tym hymnem codziennie od ponad 40 lat i wiem, jak bardzo pomaga mi Duch Boży".

"Pozostaję posłuszny temu przykazaniu, które dał mi ojciec" - powiedział polski święty, który do końca życia codziennie odmawiał modlitwę zaproponowaną przez ojca, hymn Przyjdź Duchu Święty Stworzycielu. "To była moja własna inicjacja duchowa" - dodał.

Przyjdź, Duchu Stworzycielu,
odwiedź dusze swoich wiernych
i napełnia serca boską łaską,
które Pan sam stworzył.

Ty jesteś naszym Pocieszycielem,
dar Boga Najwyższego,
żywe źródło, ogień, dobroczynność
i duchowe namaszczenie.

Wylewasz na nas siedem darów;
Ty, palec Bożej ręki;
Ty, obiecany przez Ojca;
Ty, który kładziesz na nasze usta skarby swojego słowa.

Oświeć nasze zmysły swoim światłem;
zaszczepić swoją miłość w naszych sercach;
i z Pana nieustanną pomocą,
wzmacnia nasze słabe ciało.

Trzymać wroga z dala od nas,
daj nam wkrótce pokój,
Bądź sobą naszym przewodnikiem,
i oddani pod Pana kierownictwo, będziemy unikać wszystkiego, co szkodliwe.

Przez Ciebie poznajemy Ojca,
a także do Syna;
i że w Tobie, Duchu nas obu,
tworzymy przez cały czas.

Chwała Bogu Ojcu,
i Syna, który zmartwychwstał,
i Ducha Pocieszyciela,
na wieki wieków. Amen.

V. Ześlij swojego Ducha, a powstaną.
R. I odnowisz oblicze ziemi.

Módlmy się: Boże, Ty oświeciłeś serca swoich dzieci światłem Ducha Świętego; uczyń nas uległymi Twojemu Duchowi, abyśmy zawsze smakowali dobro i cieszyli się jego pociechą. Przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego.

R. Amen.

Modlitwa do Ducha Świętego św. Josemarii

Św. Josemaria miał szczególne nabożeństwo do Parakleta, być może dlatego, że był najmniej wzywaną Osobą Trójcy Przenajświętszej.

Co roku święty Josemaría odprawiał dekanat do Ducha Świętego, korzystając z książki Francisca Javiera del Valle. W kwietniu 1934 roku skomponował modlitwę do Parakleta, którą przekazał w rękopisie Ricardo Fernándezowi Vallespín, ówczesnemu dyrektorowi pierwszej rezydencji Opus Dei.

Przyjdź, Duchu Święty
Przyjdź, Duchu Święty,
Napełnij serca swoich wiernych
i zapala w nich
ogień Twojej miłości.
Ześlij swojego Ducha, o Panie.
Niech odnowi oblicze ziemi.

Modlitwa:

O Boże,
że wypełniłeś serca swoich
wierni w świetle Ducha
Święty, spraw, aby,
kierowane przez tego samego Ducha,
czujemy się sprawiedliwie i
niech zawsze cieszymy się Pana pociechą.

Przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego.
Amen.

Dekada Ducha Świętego, 10 dni przygotowania do Pięćdziesiątnicy

Dekalog Ducha Świętego to piękny i starożytny zwyczaj, którym Kościół zachęca swoich wiernych do jak najlepszego przygotowania się na przyjście Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy.

Rozpoczyna się 10 dni przed świętem, czyli w dniu wniebowstąpienia Jezusa do nieba. Tego dnia Jezus Chrystus obiecał swoim uczniom, że pośle im Parakleta. Uczniowie pozostali w Jerozolimie w ciągłej modlitwie do Ducha Świętego wraz z Maryją.

Są to zatem dni Post są dobrą okazją, aby przypomnieć sobie tę pierwszą wspólną modlitwę i przygotować się do świętowania przyjścia Ducha Świętego.

"W przeddzień rozpoczęcia tej dekady, która jest wigilią chwalebnego Wniebowstąpienia naszego Boskiego Odkupiciela, musimy przygotować się, z mocnymi postanowieniami, do podjęcia życia wewnętrznego, a podjąwszy to życie, nigdy go nie porzucić."    (Francisca Javiera del Valle)

Poniżej przedstawiamy propozycję zwykłe dziesięcioleciew oparciu o życzenia papieża Franciszka na Rok Wiary. Przygotować się do uroczystości Zesłania Ducha Świętego, odmówić modlitwę do Ducha Świętego, przeczytać tekst św. Josemaríi i zaproponować misję na każdy z dziesięciu dni.

Medios

Niedziela Palmowa: biblijne znaczenie i historia

Co świętujemy w Niedzielę Palmową?

Niedziela Palmowa jest ostatnią niedzielą przed Triduum Paschalnym. Nazywamy ją również Niedzielą Męki Pańskiej.

Jest to chrześcijańskie święto pokoju. Gałęzie, ze swoją starożytną symboliką, przypominają nam teraz o przymierzu między Bogiem a Jego ludem. Utwierdzeni i ugruntowani w Chrystusie, bo On jest naszym pokojem.

W liturgii naszego świętego Kościoła katolickiego czytamy dziś te słowa głębokiej radości: synowie Hebrajczyków, niosąc gałązki oliwne, wyszli na spotkanie Pana, wołając i mówiąc: "Chwała na wysokości!

Podczas gdy Jezus Gdy przechodził obok, jak opowiada Łukasz, ludzie rozłożyli swoje szaty na drodze. A gdy byli już blisko zejścia z Góry Oliwnej, uczniowie w wielkiej liczbie, ogarnięci radością, zaczęli chwalić Boga donośnym głosem za wszystkie cuda, które widzieli: Błogosławiony Król, który przychodzi w imieniu Pana, pokój na niebie i chwała na wysokościach.

"Przez uczynki służby możemy przygotować Panu większy triumf niż ten, który towarzyszył Jego wjazdowi do Jerozolimy". Święty Josemaría Escrivá.

Historia i pochodzenie

W tym dniu chrześcijanie upamiętniają wjazd Chrystusa do Jerozolimy, aby dopełnić tajemnicy paschalnej. Z tego powodu od dawna na Mszy Świętej w tym dniu czytane są dwie Ewangelie.

Jak wyjaśnia papież Franciszek, "ta uroczystość ma podwójny smak, słodki i gorzki, radosny i smutny, ponieważ świętujemy w niej wjazd Pana do Jerozolimy, okrzykniętego przez uczniów królem, a jednocześnie uroczyście głoszony jest ewangeliczny opis Jego męki.

Tak więc nasze serce odczuwa ten bolesny kontrast i do pewnego stopnia doświadcza tego, co Jezus czuł w swoim sercu tego dnia, dnia, w którym radował się ze swoimi przyjaciółmi i płakał nad Jerozolimą".

Właśnie w Niedzielę Palmową, kiedy nasz Pan rozpoczyna tydzień decydujący o naszym zbawieniu, św. Josemaría zaleca, aby "odłożyć na bok powierzchowne rozważania, przejść do tego, co centralne, do tego, co naprawdę ważne". Proszę spojrzeć:

Proszę spojrzeć: to, do czego musimy dążyć, to pójście do nieba. Jeśli nie, nic nie jest warte. Aby pójść do nieba, niezbędna jest wierność nauce Chrystusa. Aby być wiernym, trzeba wytrwale walczyć z przeszkodami, które sprzeciwiają się naszemu wiecznemu szczęściu...".

Liście palmowe, pisze św. Augustyn, są symbolem hołdu, ponieważ oznaczają zwycięstwo. Pan miał zwyciężyć, umierając na krzyżu. W znaku krzyża miał zatriumfować nad diabłem, księciem śmierci.

On przychodzi, aby nas zbawić, a my jesteśmy wezwani, aby wybrać Jego drogę: drogę służby, oddania siebie, zapomnienia o sobie. Możemy wyruszyć w tę drogę, zatrzymując się w tych dniach, aby spojrzeć na Krucyfiks, "siedzibę Boga".

Znaczenie Niedzieli Palmowej

Biskup Javier Echevarría ukazuje nam chrześcijańskie znaczenie tego święta: "My, którzy jesteśmy niczym, często jesteśmy próżni i aroganccy: staramy się wyróżniać, przyciągać uwagę; staramy się być podziwiani i chwaleni przez innych. 

Entuzjazm ludzi zwykle nie trwał długo. Kilka dni później ci, którzy witali go wiwatami, będą wołać o jego śmierć. A czy my damy się ponieść przemijającemu entuzjazmowi?

Jeśli w tych dniach zauważymy Boski trzepot łaski Bożej, przechodzący w pobliżu, zróbmy dla niego miejsce w naszych duszach. Rozłóżmy nasze serca na ziemi, a nie palmy czy gałązki oliwne. Bądźmy pokorni, umartwieni i współczujący wobec innych. To jest hołd, którego oczekuje od nas Jezus.

Tak jak Pan wjechał do Świętego Miasta na grzbiecie osiołka", mówi Benedykt XVI, "tak Kościół zawsze widział go przychodzącego ponownie w skromnej postaci chleba i wina".

Scena Niedzieli Palmowej powtarza się w pewien sposób w naszym życiu. Jezus zbliża się do miasta naszej duszy na grzbiecie zwyczajności: w trzeźwości sakramentów; lub w delikatnych wskazówkach, jak wskazał św. Josemaría w swojej homilii na to święto:

"Żyj punktualnie wypełniając swoje obowiązki; uśmiechaj się do tych, którzy tego potrzebują, nawet jeśli twoja dusza cierpi; poświęć, bez przerwy, niezbędny czas na modlitwę; przyjdź z pomocą tym, którzy cię szukają; praktykuj sprawiedliwość, rozszerzając ją łaską miłości".

Papież Franciszek zwraca uwagę, że nic nie może powstrzymać entuzjazmu na wejście Jezusa; niech nic nie przeszkadza nam w znalezieniu w Nim źródła naszej radości, autentycznej radości, która trwa i daje pokój, ponieważ tylko Jezus wybawia nas z więzów grzechu, śmierci, strachu i smutku.

Kto przyjmuje Jezusa w pokorze i prostocie, ten nosi Go wszędzie.

Domingo de ramos: significado bíblico e historia

Niedziela Palmowa w Biblii

Liturgia Niedzieli Palmowej wkłada ten kantyk w usta chrześcijan: Podnieście nadproża, o wy, podnieście nadproża, wy starodawne drzwi, aby mógł wejść Król chwały.

Pierwsza Ewangelia Niedzieli Palmowej (Łk 19,28-40)

Powiedziawszy to, poszedł przed nimi aż do Jerozolimy.
A gdy zbliżył się do Betfage i Betanii, przez górę zwaną Górą Oliwną, wysłał dwóch uczniów, mówiąc:
-Pójdź do wioski naprzeciwko; gdy wejdziesz do niej, znajdziesz uwiązanego osła, na którym nikt jeszcze nie jeździł; rozwiąż go i przyprowadź. A jeśli ktoś zapyta cię, dlaczego go rozwiązujesz, powiesz mu: "Ponieważ Pan tego potrzebuje".
Wysłannicy poszli i znaleźli go tak, jak im powiedział. Gdy odwiązali osła, rzekli do nich ich panowie:
- Dlaczego odwiązuje Pan osła?
Bo Pan tego potrzebuje" - odpowiedzieli.
Zabrali go do Jezusa. I rzucili swoje płaszcze na osiołka i kazali Jezusowi na nim jechać. Gdy szedł dalej, rozłożyli swoje płaszcze wzdłuż drogi. Gdy się zbliżali, schodząc z Góry Oliwnej, cały tłum uczniów, przepełniony radością, zaczął chwalić Boga donośnym głosem za wszystkie cuda, które widzieli, mówiąc:
Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pana!
Pokój w niebie i chwała na wysokościach!
Niektórzy faryzeusze z tłumu powiedzieli do niego: "Nauczycielu, upomnij swoich uczniów.
Powiedział do nich: "Mówię wam, jeśli będą milczeć, kamienie będą wołać.

Ewangelia Niedzieli Palmowej (Mk 11, 1-10)

Gdy zbliżał się do Jerozolimy, do Betfage i Betanii, przy Górze Oliwnej, wysłał dwóch swoich uczniów i rzekł do nich:
-Pójdź do wsi naprzeciwko Ciebie, a jak tylko tam wejdziesz, znajdziesz uwiązanego osła, na którym nikt jeszcze nie jeździł; rozwiąż go i przyprowadź z powrotem. A jeśli ktoś powie Panu: "Dlaczego to robisz?", proszę mu powiedzieć: "Pan go potrzebuje i zaraz go tu przyprowadzi".
Odeszli i znaleźli osiołka przywiązanego przy bramie na rozstaju dróg, i odwiązali go. Niektórzy z tych, którzy tam byli, powiedzieli do nich:
-Co robisz, żeby odwiązać osła?
Odpowiedzieli im tak, jak Jezus im kazał, a oni pozwolili im na to.
Wtedy przyprowadzili osiołka do Jezusa, zarzucili na niego swoje płaszcze, a On na niego wsiadł. Wielu rozłożyło na drodze swoje płaszcze, inni gałęzie, które ścięli z pól. Ci, którzy szli przed i ci, którzy szli za nimi, krzyczeli:
-Błogosławiony ten, który przychodzi w imię Pana, błogosławione jest nadchodzące Królestwo naszego ojca Dawida, błogosławione jest Królestwo naszego ojca Dawida, błogosławiona jest Hosanna na wysokościach, błogosławiony ten, który przychodzi w imię Pana, błogosławione jest nadchodzące Królestwo naszego ojca Dawida, błogosławiona jest Hosanna na wysokościach.
I wszedł do Jerozolimy do świątyni, a gdy wszystko dokładnie obejrzał, wyszedł z dwunastoma do Betanii, gdy był już wieczór.

"Są setki zwierząt piękniejszych, zręczniejszych i okrutniejszych. Ale Chrystus spojrzał na niego, osła, aby zaprezentować się jako król ludziom, którzy go uznali. Jezus bowiem nie wie, co zrobić z wyrachowaną przebiegłością, z zimnym okrucieństwem, z efektownym, ale pustym pięknem.

Nasz Pan ceni radość młodego serca, prosty krok, głos bez falsetu, czyste oczy, ucho uważne na Jego słowo czułości. W ten sposób króluje w duszy". Święty Josemaría

Procesje Niedzieli Palmowej

Tradycja obchodzenia Niedzieli Palmowej ma setki lat. Od wieków częścią tego święta jest błogosławienie drzewek oliwnych, a także procesje, Msza św. i opowiadanie podczas niej o męce Chrystusa. Dziś są one obchodzone w wielu krajach.

Wierni biorący udział w procesji z Jerozolimy, której początki sięgają IV wieku, Niosą również w rękach gałązki palmowe, oliwne lub innych drzewek i śpiewają pieśni Niedzieli Palmowej.. Księża niosą bukiety i prowadzą wiernych.

W Hiszpanii, wesoły Procesja w Niedzielę Palmową upamiętnia wjazd Jezusa do Jerozolimy. Zebrani razem śpiewamy hosanna i macha dłońmi w geście pochwały i powitania.

Gałązki oliwne przypominają, że Wielki Post to czas nadziei i odnowienia wiary w Boga. Przypisuje się im, że są symbolem życia i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.. Przypominają również wiarę Kościoła w Chrystusa i jego ogłoszenie jako Króla Nieba i Ziemi.

Na zakończenie pielgrzymki zwyczajowo umieszcza się pobłogosławione palmy obok krzyży w naszych domach, aby przypominały o wielkanocnym zwycięstwie Jezusa.

Te same drzewa oliwne zostaną przygotowane na następną Środę Popielcową. Podczas tej ważnej ceremonii palone są resztki palm pobłogosławionych w Niedzielę Palmową poprzedniego roku. Są one skrapiane wodą święconą, a następnie pachną kadzidłem.

Pieśni na Niedzielę Palmową

Krótka lista polecanych pieśni na obchody Niedzieli Palmowej

  • Pieśń procesyjna: TY BĘDZIESZ PANIEĆ
  • Piosenka na wejście: HOSANNA, HOSANNA
  • Z Psalmu 21: BOŻE MÓJ, BOŻE MÓJ, DLACZEGO MNIE OPUŚCIŁEŚ?
  •  Aklamacja przed Ewangelią: HONOR I CHWAŁA TOBIE, PANIE JEZUSIE
  • Werset: CHRYSTUS PODZIELIŁ SIĘ NIM DLA NASZEJ SPRAWY
  • Hymn Offertory: LET US BRING THE LORD
  • Święty: ŚWIĘTY, ŚWIĘTY, ŚWIĘTY - Alberto Taulé.mp3
  • Lamb of God: LAMB OF GOD
  • Pieśń na komunię: PANIE, GDZIE Pójdziemy?
  • Pieśń refleksyjna: W TWOIM KRZYŻU STOISZ DZISIAJ
  • Pieśń wyjazdu: AL PIE DE LA CRUZ (U stóp krzyża)
  • Przed czytaniami: Chwała Tobie, Panie

Bibliografia:
Papież Franciszek, Homilia na Niedzielę Palmową 2017 r.
Benedykt XVI, Jezus z Nazaretu.
Święty Josemarío, Chrystus przechodzi obok.
Josemaria, Forge.

Nowe dyplomy ekspertów z Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Nawarry

Przedmioty tych dyplomów nie są pomyślane jako zwykłe studium psychologii lub wiedza wyłącznie techniczna. Ponieważ są one wykładane na Wydziale Teologicznym, podejście jest z konieczności multidyscyplinarne, z naciskiem na wymiar teologiczny, duchowy i duszpasterski.

Dlaczego warto studiować psychologię i życie duchowe?

Wielu instruktorów w ośrodkach związanych z Kościołem dostrzega braki w podstawowej wiedzy psychologicznej, co uniemożliwia im odpowiednią opiekę nad osobami powierzonymi ich opiece.

Złożoność kultury i społeczeństwa w XXI wieku ma ogromny wpływ na kształtowanie się osobowości młodych ludzi oraz na ich sposób radzenia sobie z życiem i problemami w każdym wieku.

Poświęcenie się zadaniom formacyjnym i towarzyszenie duchowe wymaga szczególnej i głębokiej wiedzy o normalności psychologicznej i jej wariantach, a także o możliwych zaburzeniach.

Wszyscy jesteśmy świadomi znacznego wzrostu symptomatologii psychicznej w obecnych czasach, szczególnie w odniesieniu do lęków, uzależnień, depresji i stresu zawodowego.

Z tych wszystkich powodów wydaje się konieczne oferowanie pogłębionych szkoleń z zakresu psychologii i przedmiotów pokrewnych jako uzupełnienie szkolenia nauczycieli, przewodników duchowych lub osób pełniących zadania kierownicze lub zajmujących się wrażliwymi obszarami zarówno w świeckich, jak i religijnych instytucjach edukacyjnych.

Jakie są cele tych dyplomów eksperckich?

  • Zapewnienie ludziom wystarczającej wiedzy z zakresu psychologii i nauk pokrewnych, aby mogli przyjąć, zrozumieć i towarzyszyć ludziom w każdym wieku i stanie w ich życiu moralnym i duchowym.
  • Dostarczenie teoretycznych i praktycznych narzędzi pozwalających na poznanie normalnych trybów dojrzewania osobowości, ich wariantów i możliwych kryzysów, a także przydatnych strategii radzenia sobie z nimi. Pozwoli to na wstępną diagnozę ewentualnych zmian lub wariantów normalności.
  • Pomoc w zapobieganiu, rozpoznawaniu i pomaganiu w sytuacjach konfliktu lub ryzyka, które utrudniają rozwój tożsamości osobistej, relacji międzyludzkich i życia duchowego.

Oferta dyplomów ekspertów

Daty dyplomów ekspertów

Dyplomy są wydawane na miejscu w kampusie Uniwersytetu Nawarry w Pampelunie. Posiadają własny dyplom Uniwersytetu Nawarry.

  • Dyplom z psychologii i życia moralnego. Od 4 września do 10 października 2023 roku. Od poniedziałku do piątku.
  • Dyplom z zakresu towarzyszenia duchowego i rozwiązywania konfliktów. Od 26 października do 7 grudnia 2023 roku. Od poniedziałku do piątku.

 

Więcej informacji: José María Pardo Sáenz: jmpardo@unav.es

Dzieła miłosierdzia: duchowe i cielesne

Jakie są uczynki miłosierdzia?

Są to akty bezinteresowności i hojności, które czynimy dla innych. Istnieje czternaście dzieł miłosierdzia, siedem cielesnych i siedem duchowych. Pouczanie, doradzanie, pocieszanie to duchowe uczynki miłosierdzia, podobnie jak przebaczanie i cierpliwe znoszenie cierpień. Wśród cielesnych uczynków miłosierdzia znajduje się jałmużna, która jest jednym z głównych świadectw braterskiej miłości; jest to również praktyka sprawiedliwości, która podoba się Bogu. Katechizm Kościoła Katolickiego, 2447

Papież Franciszek ogłosił rok 2014 Rokiem Miłosierdzia, a tutaj przyjrzymy się uczynkom miłosierdzia, które zalecił rozważać i wykonywać w tym czasie, ale o których nie można zapomnieć.

Każdy chrześcijanin powinien pamiętać o tych pracach jako o "sposobie na obudzenie naszego sumienia, często ospałego w obliczu dramatu ubóstwa, i na jeszcze głębsze wejście w serce Ewangelii, gdzie ubodzy są uprzywilejowanymi odbiorcami Bożego miłosierdzia".

Kościół ma mądrość dobrej matki, która wie, czego potrzebuje jej dziecko, aby wyrosło zdrowe i silne, w ciele i duchu. Poprzez uczynki miłosierdzia zaprasza nas do ponownego odkrycia, że zarówno ciało, jak i dusza naszych bliźnich potrzebują opieki i że Bóg powierza każdemu z nas tę troskliwą opiekę..

. "Przedmiotem miłosierdzia jest samo życie ludzkie w jego całości. Nasze życie jako "ciało" jest głodne i spragnione, potrzebuje ubrania, schronienia i gości, a także godnego pochówku, którego nikt nie może sobie zapewnić (...). Nasze życie jako "duch" potrzebuje wychowania, korekty, zachęty, pocieszenia (...). Potrzebujemy innych, aby nam doradzali, przebaczali, znosili nas i modlili się za nas".  Franciszek, 3. medytacja podczas jubileuszu księży, 2-VI-2016.

Wpływ dzieł miłosierdzia na osobę, która je wykonuje

Praktykowanie uczynków miłosierdzia rodzi łaskę dla tego, kto je wykonuje. Ewangelia Łukasza opowiada o słowach Jezusa: "Dawajcie, a będzie wam dane". Tak więc dzięki uczynkom miłosierdzia wypełniamy wolę Bożą, dajemy coś z siebie innym, a Pan obiecuje nam, że da nam również to, czego potrzebujemy.

Z drugiej strony, pełnienie dzieł miłosierdzia jest sposobem na zrekompensowanie i przywrócenie naszej duszy grzechów już przebaczonych w sakramencie spowiedzi. Poprzez wykonywanie dobrych uczynków, takich jak oczywiście Uczynki Miłosierdzia. "Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią". Mt.5, 7.

Co więcej, uczynki miłosierdzia pomagają nam iść do przodu na drodze do nieba, ponieważ upodabniają nas do Jezusa, naszego wzoru, który nauczył nas, jaka powinna być nasza postawa wobec innych. W Ewangelii Mateusza znajdujemy następujące słowa Chrystusa: "Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną, ale gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie mól i rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i twoje serce".

Postępując zgodnie z tą nauką Pana, wymieniamy dobra doczesne na dobra wieczne, czyli te, które są naprawdę wartościowe.

Cielesne dzieła miłosierdzia

1 Odwiedzanie chorych
2 Karmienie głodnych
3 Daj pić spragnionym.
4 Udzielanie noclegów pielgrzymom.
5 Nagie opatrunki.
6 Odwiedzanie więźniów.
7 Grzebanie zmarłych.

"Człowiek, który nie reaguje na utrapienia i niesprawiedliwości, i który nie stara się im ulżyć, nie jest człowiekiem na miarę miłości serca Chrystusa".
Papież Franciszek

Nakarm głodnych i daj pić spragnionym

"Kto ma dwa płaszcze, niech je rozdaje tym, którzy ich nie mają; a kto ma co jeść, niech czyni podobnie" (Łk 3:11). Te dwa uczynki miłosierdzia uzupełniają się wzajemnie i dotyczą pomocy, jakiej powinniśmy udzielać w postaci żywności i innych dóbr tym, którzy są najbardziej potrzebujący.

Zapewnienie zakwaterowania dla pielgrzymów

W dzisiejszych czasach nie jest to częsty przypadek, ale możemy przyjąć kogoś do naszego domu nie z czystej gościnności przyjaźni lub rodziny, ale z jakiejś prawdziwej potrzeby.

Nagie opatrunki

To dzieło miłosierdzia ma na celu zaspokojenie innej podstawowej potrzeby: odzieży. Często ułatwiają nam to zbiórki odzieży, które odbywają się w parafiach i innych ośrodkach. Jeśli chodzi o oddawanie naszych ubrań, dobrze jest pomyśleć, że możemy dać to, co nam zostało lub co już nie jest przydatne, ale możemy też dać to, co jest jeszcze przydatne.

W liście Jakuba jesteśmy zachęcani do hojności: "Jeśli brat lub siostra są nadzy i pozbawieni codziennego pożywienia, a ktoś z was powie im: 'Idźcie w pokoju, ogrzejcie się lub nakarmcie', ale nie dacie im tego, co niezbędne dla ciała, to cóż z tego, że to zrobicie?". Jakub 2, 15-16.

Odwiedzanie chorych

W czasach globalnej pandemii to dzieło miłosierdzia nabiera silnego znaczenia. To prawdziwa opieka, zarówno jeśli chodzi o potrzeby fizyczne, jak i o dotrzymywanie towarzystwa i modlitwa za chorych i osób starszych. Dobrym przykładem z Pisma Świętego jest przypowieść o dobrym Samarytaninie z Ewangelii Łukasza.

Odwiedzanie więźniów

Polega ona na odwiedzaniu więźniów i udzielaniu im nie tylko pomocy materialnej, ale także duchowej, która pomaga im poprawić się jako ludzie, naprawić swoje drogi, nauczyć się wykonywać pracę, która może być dla nich przydatna po zakończeniu czasu wyznaczonego przez wymiar sprawiedliwości. Dziś to kapłani i kobiety konsekrowane wykonują to bardzo skomplikowane zadanie solidarności, musimy modlić się za kapłanów, towarzyszyć im i wspierać ich w tym dziele solidarności społecznej.

Grzebanie zmarłych

Odprawianie mszy za zmarłych i godny pochówek zmarłych wydaje się być zbędnym nakazem, ale tak nie jest. W czasie wojny może to być bardzo wymagające polecenie. Dlaczego ważne jest, aby dać ludzkiemu ciału godny pochówek? Ponieważ ludzkie ciało jest miejscem zamieszkania Ducha Świętego. Jesteśmy "świątyniami Ducha Świętego". 1 Kor 6, 19.

Duchowe dzieła miłosierdzia

1 Nauczanie nienauczonych.
2 Udzielać dobrych rad tym, którzy ich potrzebują.
3 Poprawić złoczyńcę.
4 Wybaczcie tym, którzy nas obrażają.
5 Aby pocieszyć smutnych.
6 Cierpliwie znosić niedociągnięcia innych.
7 Proszę modlić się do Boga za żywych i umarłych.

"Chrześcijanin nie może zajmować się tylko osobistymi problemami, ponieważ musi żyć z myślą o Kościele powszechnym, myśląc o zbawieniu wszystkich dusz".
Papież Franciszek

obras-de-misericordia
Nauczanie nienauczonych

"Ci, którzy uczą rzesze ludzi sprawiedliwości, będą świecić jak gwiazdy na wieki wieków". (Dan 12, 3b).

Odnosi się to do nauczania na dowolny temat: także na tematy religijne. Nauczanie to może być pisemne lub ustne, za pomocą dowolnego środka komunikacji lub bezpośrednio. Udzielanie pomocy i wsparcia w formacji kapłańskiej jest również dziełem miłosierdzia duchowego.

Udzielanie dobrych rad tym, którzy ich potrzebują

Jednym z darów Ducha Świętego jest dar doradztwa. Dlatego ten, kto chce dawać dobre rady, musi przede wszystkim być w zgodzie z Bogiem, ponieważ nie chodzi o wygłaszanie osobistych opinii, lecz o dawanie dobrych rad tym, którzy potrzebują wskazówek.

Sprostowanie osoby, która popełniła błąd

Braterskie upomnienie wyjaśnia sam Jezus w Ewangelii Mateusza: "Jeśli brat twój zgrzeszy, idź i porozmawiaj z nim w cztery oczy i zganij go. Jeśli Panią posłucha, wygrała Pani brata". (Mt 18, 15-17).

Aby poprawić bliźniego, musimy to zrobić z łagodnością i pokorą. Często będzie to trudne, ale możemy pamiętać, co apostoł Jakub mówi na końcu swojego listu: "Kto odwróci grzesznika od jego złej drogi, wybawi jego duszę od śmierci i uzyska przebaczenie wielu grzechów" (Jk 5:20).

Wybaczyć obelgi

Kiedy odmawiamy Modlitwę Pańską, mówimy: "Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom", a Jezus Chrystus mówi nam: "Jeżeli odpuścicie ludziom ich winy, to i Ojciec niebieski wam odpuści". Ale jeśli nie przebaczycie ludziom ich przewinień, Ojciec nie przebaczy wam". (Mt 6, 14-15).

Przebaczenie to przezwyciężenie zemsty i urazy. To znaczy traktować życzliwie tego, kto nas obraził. Największym przebaczeniem jest przebaczenie Chrystusa na krzyżu, który uczy nas, że musimy przebaczać wszystkim i zawsze: "Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią". (Łk 23:34).

Pocieszanie smutnych

Pocieszenie dla smutnych, dla tych, którzy przeżywają jakieś osobiste trudności lub znajdują się w momencie, w którym muszą przezwyciężanie żałoby to kolejne dzieło duchowego miłosierdzia. Często będzie to uzupełnione udzieleniem dobrej rady, która pomoże przezwyciężyć te sytuacje bólu lub smutku. Towarzyszyć bliźniemu zawsze, ale szczególnie w najtrudniejszych chwilach, to wcielać w życie przykład Jezusa z Ewangelii, który współczuł bólowi innych, gdy tylko go widział.

Znoszenie z cierpliwością niedoskonałości innych

Cierpliwość wobec wad innych ludzi jest cnotą i dziełem miłosierdzia. Gdy noszenie tych wad powoduje więcej szkody niż pożytku, z wielką miłością i łagodnością należy udzielić ostrzeżenia.

Modlitwa za żywych i umarłych

Paweł zaleca modlitwę za wszystkich, bez różnicy, także za władców i ludzi na odpowiedzialnych stanowiskach. Modlitwa o powołania kapłańskie i zakonne i intencje papieża. Ważne jest również, aby modlić się za zmarłych, którzy są w Czyściecmodlić się za nich i prosić odpust zupełny aby ich dusze były wolne od grzechu. 

Dostosowywanie się do słabości innych

Chociaż z pewnością należy ożywiać projekty, w których mamy możliwość wyciągnięcia ręki, to jednak zwykły teren miłosierdzia to codzienna praca, którą rządzi pasja pomagania: co jeszcze mogę zrobić? kogo jeszcze mogę zaangażować? Wszystko to jest miłosierdziem w działaniu, bez harmonogramów, bez kalkulacji: "dynamiczne miłosierdzie, nie jako zreifikowany i zdefiniowany rzeczownik, ani jako przymiotnik, który trochę ozdabia życie, ale jako czasownik - miłosierdzie i bycie miłosiernym". Franciszek, 1. medytacja podczas jubileuszu księży, 2-VI-2016.

Bibliografia:

Rozeznanie serca

Zwróciła ona szczególną uwagę na znaczenie uczuć w rachunku sumienia i w modlitwie. Nie odnosi się więc do roli towarzyszenia lub kierownictwa duchowego, z wyjątkiem ostatniej audiencji generalnej, ani do rozeznania na innych poziomach społecznych lub kościelnych.

Wszyscy musimy być roztropni podejmowanie właściwych decyzji. To jest właściwe cnocie roztropności, chociaż dzisiaj termin ten nabrał redukcyjnego znaczenia ostrożności lub przezorności. Ale roztropność sama w sobie jest "prawym rozumem w działaniu" i dlatego może nas również skłonić do działania bez zwłoki i z wielkodusznością.

Z chrześcijańskiego punktu widzenia rozeznanie wymaga ponadto uwzględnienia nasz status jako dzieci Bożych, przyjaźń i osobisty kontakt z Jezusem Chrystusem oraz działanie Ducha Świętego.

Papież zachęcał Umiejętność rozpoznawania znaków Boga należy szukać w nieoczekiwanych, nawet nieprzyjemnych sytuacjach; a także umieć dostrzec coś, co może nas pogarszać na drodze, nawet jeśli przedstawia się w atrakcyjny sposób.

Elementy rozeznania

W pierwszej części swoich katechez (do 19 października włącznie) Papież Franciszek wskazał na cztery główne elementy tego rozeznania duchowego, które moglibyśmy nazwać "indywidualnym".

Po pierwsze, przyjaźń lub znajomość z Panem: rozmawiać z Nim w modlitwie, z bliskością i zaufaniem, ponieważ On nigdy nas nie opuszcza.

Po drugie, samopoznanieNie jest to łatwe, ponieważ z jednej strony mamy tendencję do ukrywania się - nawet przed samymi sobą - a z drugiej strony łatwo ulegamy powierzchownym modom lub sloganom.

W tym wszystkim pomagają następujące czynności rachunek sumienia. Papież nie ma tu na myśli rachunku przed spowiedzią sakramentalną (aby odkryć grzechy, o które będziemy oskarżeni), ale ogólny rachunek sumienia na koniec dnia. Ogólny rachunek sumienia na koniec dnia: "Co się dzisiaj stało w moim sercu? Wiele rzeczy się wydarzyło... Które z nich, dlaczego, jakie ślady pozostawiły w moim sercu?

Trzecim "składnikiem" rozeznania byłaby wiedza o tym, czym i w jaki sposób oni są nasze życzenia, Musimy uważać, aby nasze pragnienia były wielkie i operatywne, ponieważ czasami pozostajemy w naszych skargach (por. J 5:6 i nast.), które raczej karłowacieją lub atrofują nasze pragnienia.

Po czwarte, radzi nam czytanie lub interpretowanie własnej historii. Jeśli będziemy to robić, po trochu każdego dnia, będziemy mogli wykryć tak wiele toksycznych lub pesymistycznych elementów, które nas powstrzymują (jestem bezwartościowy, wszystko idzie mi źle itd.), być może z pomocą kogoś, kto pomoże nam rozpoznać nasze zalety, dobre rzeczy, które Bóg w nas zasiewa.

Expertos Fundación CARF

Audiencja u papieża Franciszka 28 września 2022 r. Źródło: Vatican News.

Spustoszenie i pocieszenie

W drugiej części katechezy (do 23 listopada), skupił się na dwumianowym spustoszeniu-pojednaniu.

Po pierwsze, spustoszenie lub smutek duchowy. Ten smutek nie musi być sam w sobie zły. Czasami jest wynikiem wyrzutów sumienia z powodu tego, że zrobiliśmy coś złego, ale czasami jest po prostu "bólem duszy", czerwonym światłem, zachęcającym nas do zatrzymania się, do zobaczenia, co jest nie tak; czasami może być pokusą zniechęcenia, wysłaną przez diabła, aby zatrzymać nas na drodze dobra.

W każdym razie należy zadając sobie pytanie, skąd pochodzi Nie możemy zapominać, że Bóg nigdy nas nie opuszcza i że z Nim możemy pokonać każdą pokusę, jak nauczył nas Jezus (por. Mt 3,14-15; 4,11-11; 16,21-23).

Papież podkreśla, że czasami takie odosobnienie może być dobre. W rzeczywistości - ostrzega - jeśli nie ma odrobiny niezadowolenia, odrobiny zdrowego smutku, zdrowej zdolności do życia w samotności i bycia z samym sobą bez ucieczki, ryzykujemy, że będziemy zawsze pozostawać na powierzchni rzeczy i nigdy nie skontaktujemy się z centrum naszego istnienia. Pewien "zdrowy niepokój" jest dobry jak mieli święci".

Catequesis-discernimiento-corazón-papa-Francisco

I wyjaśnia, że spustoszenie daje nam potencjał wzrostuMusimy dojrzewać w zdolności do swobodnego dawania siebie innym, bez szukania własnego interesu lub własnego dobra. Na przykład w modlitwie możemy być oschli lub odczuwać pustkę, lub mieć pokusę, aby ją porzucić. Ale musimy nauczyć się być z Panem, ponieważ nadal szukamy Go, być może pośród tej pokusy lub tej pustki, której doświadczamy. Ale nie opuszczając modlitwy, ponieważ Jego odpowiedź zawsze przychodzi.

W życiu duchowym są też "pociechy", radości. Ale musi pan wiedzieć odróżnianie prawdziwych pociech od fałszywych pociech. Te pierwsze prowadzą do tego, że nadal szukamy Pana, wdzięczni za to, co nam daje. Drugie to takie, które prowadzą nas do szukania siebie, do uchylania się od obowiązków lub do złego traktowania innych.

Kontrolowanie naszej drogi

W ostatniej części katechezy (od 7 grudnia) Franciszek zaprosił nas do przyjrzenia się fazie po podjęciu decyzji, aby sprawdzić, czy były one odpowiednie. Jako oznaki, że były to dobre decyzje, wskazał na: wewnętrzny pokój i radość, troskę o potrzeby innych, "czucie się na swoim miejscu", wzrost w porządku, jedność i energię w naszym życiu duchowym.

Dodał, że ważne jest, aby monitoringNie zasypiać, nie przyzwyczajać się, nie dać się ponieść rutynie (por. Łk 12, 35-37). Jest to konieczne, aby zapewnić wytrwałość, spójność i dobre owoce naszych decyzji.

Powodem jest to, że ten, kto staje się zbyt pewny siebie, traci pokorę i przez brak czujności serca może ponownie wpuścić złego (por. Mt 12, 44 i nast.). Pozostawione bez opieki chwasty rosną: Pycha, domniemanie, że jest się dobrym, wygoda, nadmierna pewność siebie... Jednym słowem brak pokory... i w końcu traci się wszystko.

Oto rada: "Czuwaj nad swoim sercem, bo czujność jest znakiem mądrości, jest znakiem przede wszystkim pokory, bo boimy się upadku, a pokora jest główną drogą życia chrześcijańskiego".

Pomoce do rozeznania

Później Papież wskazał na pewne pomoce do rozeznania. Odniósł się przede wszystkim doSłowo Boże i nauka Kościoła. Słowo Boże znajduje się w Piśmie Świętym (szczególnie w uważnej lekturze Ewangelii) z pomocą Ducha Świętego.

Dlatego Franciszek nalega, tak jak przy innych okazjach: "Weźmy Ewangelię, weźmy Biblię do ręki: pięć minut dziennie, nie więcej. Nosić przy sobie Ewangelię kieszonkowąDobrze jest mieć ją w torbie, a w czasie podróży wziąć ją i czytać trochę w ciągu dnia, pozwalając Słowu Bożemu zbliżyć się do Państwa serca.

Nawiązał również, zgodnie z doświadczeniem świętych, do znaczenia kontemplacja męki Pańskiej i zobaczyć go w KrucyfiksZastosowanie Maryja Dziewica; aby zapytać Duch Święty (co jest "rozeznaniem w działaniu") i traktować je z ufnością, razem z Ojcem i Synem.

W ostatniej katechezie (por. Publiczność ogólna z 4 stycznia 2023 r.) Franciszek wskazał na znaczenie przewodnictwo duchowe i dać się poznać, aby poznać siebie i iść w życiu duchowym.

Pan Ramiro Pellitero IglesiasProfesor teologii pastoralnej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Nawarry.

Opublikowany w "Kościół i nowa ewangelizacja". Niniejszy tekst (poprawiony 4 stycznia 2023 r.) jest syntezą pełniejszego, opublikowanego w czasopiśmie "Omnes", wydanie styczeń 2023 r.