- Z przyjemnością witam Cię, drogi Ojcze Marwanie, zwłaszcza w tych dniach, kiedy znów oglądamy w telewizji i czytamy w gazetach o konfliktach wstrząsających Jerozolimą i Ziemią Świętą. Rozmowa z kimś, kto jest zaangażowany w komunikację instytucjonalną i chrześcijan w Ziemi Świętej, pomaga nam zrozumieć, jak wielka jest złożoność tej części świata. A Pani jest przykładem tej złożoności.
Tak, urodziłam się w Jerozolimie w 1974 roku w ekumenicznej rodzinie. Mój ojciec był z Kościoła prawosławnego, a matka z Kościoła łacińskiego. Jak Pan się spodziewał, zostałem ochrzczony przez Melkitów, ponieważ wujek mojej matki był melkickim księdzem. Kiedy się urodziłem, poprosił moich rodziców, aby sami mnie ochrzcili i zrobił to zgodnie ze swoim obrządkiem. Potem rodzice chcieli, abym poszedł do jednej z najlepszych szkół, jakie mamy w Jerozolimie. Zapisali mnie więc do szkoły anglikańskiej. I w końcu, z prawosławnym ojcem, łacińską matką, ochrzczona przez Melkitów i wykształcona przez Anglikanów, wstąpiłam do klasztoru Franciszkanów w Ziemi Świętej.
- Cóż, coś bardzo fascynującego, ale niezbyt łatwego do zrozumienia dla tych, którzy nie mieszkają na Wschodzie i nie znają tej złożoności?
¡Claro! Y fíjate que mi primer contacto con la fe fue, de hecho, en la Iglesia Anglicana. En la escuela acudíamos a la iglesia para rezar, obviamente según el rito anglicano. Al mismo tiempo, mis padres me enviaban al oratorio de la iglesia parroquial, que era una parroquia latina. Iba una vez a la semana y las veces que podía. En ese tiempo conocí a unos amigos jóvenes, no de la escuela sino del barrio, que formaban parte de la Juventud Franciscana de la Ciudad Vieja de Jerusalén.
Me uní a ellos porque me gustaba cómo se reunían para rezar meditando la palabra de Dios. Poco a poco fui conociendo más a los frailes franciscanos y empecé a sentir el llamado de Dios a formar parte de esta fraternidad franciscana.
Pod koniec ostatniej klasy szkoły średniej zdecydowałem się wstąpić do klasztoru, aby spróbować życia franciszkańskiego z braćmi z Kustodii Ziemi Świętej. Moi rodzice byli temu zdecydowanie przeciwni. Jednak po wielu naleganiach z mojej strony, pozwolili mi wstąpić do klasztoru.
- Obywatelka Izraela, o pochodzeniu arabsko-palestyńskim, wyznania chrześcijańskiego, a ponadto wychowana wśród różnych wyznań i obrządków. Jak Pan przeżywa tę złożoną tożsamość?
Z pewnością, jako Palestyńczykowi pochodzącemu z Jerozolimy, która znajduje się w Izraelu, kraju tak wielu narodowości, z naprawdę różnorodnym zapleczem kościelnym, nie było i nadal nie jest łatwo... Cóż, zauważcie, że w Jerozolimie każdy chciałby mieć swoje miejsce.
I nie było to łatwe, przede wszystkim dlatego, że w Ziemia Święta una persona tiene que adaptarse a tantas mentalidades y tantas formas de existir. Y no hablo sólo de árabes ciudadanos israelíes, sino también de las muchas y distintas mentalidades de tantos peregrinos que visitan Tierra Santa todo el tiempo, y a menudo de tantos extranjeros que viven allí.
Por un lado, su presencia puede suponer un reto; por otro, es también una riqueza. Un reto porque hay que tener a la vez un espíritu ecuménico y una apertura interreligiosa. La riqueza reside en saber captar y valorar los mejores mensajes de todas estas culturas.
- Ilu chrześcijan jest w Ziemi Świętej, jakiego wyznania i jakie są ich szczególne potrzeby?
Chrześcijanie w Ziemi Świętej pochodzą z wielu różnych kościołów. Jest tu Kościół katolicki, Kościół anglikański, Kościół protestancki, a także Kościoły prawosławne. Jednak my, chrześcijanie, żyjemy razem w wielkiej harmonii wiary, ponieważ wierzymy w tego samego Boga i Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Naszą absolutną potrzebą jest potwierdzenie naszego istnienia i obecności, jako zjednoczonego ciała, ponieważ stanowimy mniej niż 2 % ludności Ziemi Świętej (samo Państwo Izrael liczy prawie 9,5 miliona mieszkańców). Jesteśmy więc naprawdę mniejszością.
To normalne, że istnieje potrzeba potwierdzenia siebie i stwierdzenia, że jesteśmy naprawdę obecni. W rzeczywistości jesteśmy obecni z punktu widzenia nauki i edukacji, z punktu widzenia administracji, w świecie pracy i biznesu, a także z punktu widzenia wiary.
- I ten aspekt wiary i dialogu jest bardzo ważny, ponieważ wiemy, że chrześcijanie odgrywają szczególną rolę w rozmowach pokojowych, ponieważ mają najlepsze szkoły w kraju. Statystycznie odnoszą największe sukcesy w nauce, zwłaszcza w takich dziedzinach jak medycyna. I są prawdziwym czynnikiem jedności narodowej, nawet jeśli są wciśnięci pomiędzy dwa wielkie wyznania większościowe: judaizm i islam.
Efectivamente. Somos uno de los componentes que conforman la sociedad que vive en Ziemia Święta, entre cristianos, musulmanes, judíos, drusos y otros. Lo que sucede a nivel sociopolítico en toda la sociedad, nos sucede también a nosotros. Y lo que puedan experimentar los demás, también lo experimentamos nosotros. Pero estar en minoría implica que somos firmes. Estamos presentes, de hecho, en muchos ámbitos, como bien has dicho. También somos influyentes gracias al apoyo de la Iglesia.
- Obecnie studiuje Pani komunikację instytucjonalną na Papieskim Uniwersytecie Świętego Krzyża. Jakie będą Pani cele apostolskie po ukończeniu studiów? Chcielibyśmy również usłyszeć o Pani karierze zawodowej przed przyjazdem do Rzymu.
He estado muy involucrado en el apostolado y la formación pedagógica. Fui director de una escuela durante 15 años y también fui párroco tanto en la ciudad de Belén como en la parroquia de la ciudad de Nazaret. Además, trabajé en diversos ámbitos educativos y pastorales, como en la “Casa del Fanciullo”, un centro para niños con trastornos particulares, tanto físicos como sociales.
Ahora mi rumbo está cambiando, en un sentido del método de mi trabajo. Sin embargo, el objetivo sigue y siempre seguirá siendo servir a la palabra de Dios, promover y proclamar su mensaje de salvación. Evangelización es la palabra clave de mi estudio.
Z tego powodu obecnie szkolę się z myślą o powrocie i pracy w Chrześcijańskie Centrum Medialne w Jerozolimie, donde podré evangelizar a través de los medios de comunicación de mi país. Me gustaría transmitir la voz de los cristianos en Tierra Santa a nivel nacional e internacional, porque nuestra voz deja claro que somos las piedras vivas de la Tierra de Jesús, y nuestra vida es una misión, una vocación para perseverar en la fe.
Representar la verdadera identidad de los cristianos de Tierra Santa es un deber, y si realmente quiero hacerlo, tengo que saber cómo hacerlo, por eso elegí estudiar Comunicación social e institucional en la Universidad Pontificia de la Santa Cruz de Roma.
- I w tym sensie ważny jest również wkład naszych dobroczyńców, którzy pomagają Panu i innym studentom z całego świata w odpowiednim wyszkoleniu, aby móc służyć każdemu w jego konkretnej rzeczywistości...
¡Claro! En árabe se dice que la palabra 'sí' es una palabra bendecida por el Señor, porque muestra adhesión a su plan, y la adhesión a su vez muestra fe. Vosotros, queridos benefactores de la Fundación CARF, habéis dado un testimonio de fe adhiriéndoos a la petición de ayuda realizada por nuestra Universidad Pontificia de la Santa Cruz, que está formando a personas que podrán, gracias a esta preparación, trabajar mejor en el campo del Señor, por lo que vuestro 'sí' es verdaderamente bendecido por el Señor.
Os traerá a todos sus bendiciones, porque de una manera indirecta habéis participado en la difusión de la palabra de Dios en el mensaje de salvación. Sois nuestros socios en la evangelización. Por ello, os doy las gracias y rezo por vosotros, y el Señor sabrá recompensaros por vuestra generosidad.
- Dziękuję bardzo, drogi Ojcze Marwanie... I jak mówią w Ziemi Świętej... Shalom, Salam!
Gerardo Ferrara
Absolwentka historii i nauk politycznych, specjalizująca się w tematyce bliskowschodniej.
Odpowiedzialny za studentów na Papieskim Uniwersytecie Świętego Krzyża w Rzymie.
