"Jestem ojciec Cezar Luis Morbach, kapłan diecezji Novo Hamburgo, Rio Grande do Sul/Brazylia. Urodziłem się 4 września 1984 r. w mieście Campina das Missões, jako syn Amatino Morbacha i Petronilli Schutz Morbach, rolników. Mam jedną siostrę i dwóch braci. Urodziłem się i dorastałem w prostym życiu na wsi, pomagając rodzicom w pracach domowych i rolniczych. Jako dziecko otrzymałem od nich przykład uczciwości, prostoty, ale przede wszystkim wiary i miłości do Boga. Jako rodzina religijna, modlitwa przy stole przed posiłkami jest i nadal jest zwyczajem w naszym domu, podobnie jak modlitwa różańcowa, uczestnictwo w niedzielnej mszy świętej (lub celebracji słowa, ponieważ będąc wspólnotą wewnętrzną, nie ma możliwości odprawiania mszy w każdą niedzielę), a także służba na rzecz wspólnoty, pomagając w jej potrzebach, zarówno odgrywając rolę przewodnika, jak i wykonując pracę fizyczną polegającą na sprzątaniu i utrzymaniu miejsca celebracji.

Przykład moich rodziców, miłość, z jaką poświęcali się wspólnocie kościelnej, wiara, którą żyli, wraz ze świadectwem przyjaciół, którzy wstąpili do niższego seminarium diecezji Santo Angelo (diecezji, do której terytorialnie należą moi rodzice), obudziły we mnie pragnienie doświadczenia seminarium. W 1998 roku, po weekendzie powołaniowym w seminarium, zdecydowałem się wstąpić do seminarium w następnym roku.

Jednak pewne okoliczności zmusiły mnie do odłożenia tej decyzji. Tak więc w 1999 roku, w wieku 14 lat, opuściłem dom moich rodziców, już nie po to, by wstąpić do seminarium, ale by zamieszkać z moją siostrą i jej rodziną w mieście Dois Irmãos, w poszukiwaniu lepszego życia. Następnie, w sierpniu 1999 roku, kiedy miałem jeszcze 14 lat, zacząłem pracować w firmie produkującej buty. W ciągu dnia, od 7:00 do 17:30, pracowałem, a w nocy studiowałem. Po 8 latach pracy (4 w sektorze obuwniczym i pozostałe 4 w sektorze meblarskim), w 2006 roku, po okresie "ucieczki" od Boga, po ukończeniu szkoły średniej i rozpoczęciu kursu matematyki na Uniwersytecie Vale dos Sinos (unisinos), Bóg spotkał mnie ponownie przez przyjaciela z dzieciństwa, w przeddzień jego święceń kapłańskich.

Następnie, 26 sierpnia 2006 roku, w wieku 21 lat, zostawiłem moją pracę, mój uniwersytet, moją rodzinę, moją dziewczynę, moich przyjaciół.... Zostawiłem wszystko, by wstąpić do seminarium przygotowawczego w diecezji Novo Hamburgo. W 2007 i 2008 roku studiowałem filozofię w seminarium Maria Mater Ecclesiae (prowadzonym przez Legionistów Chrystusa) w mieście Itapecerica da Serra. W 2009 r. powróciłem do diecezji, aby zamieszkać w wyższym seminarium duchownym San Luigi Gonzaga, znajdującym się w mieście Viamão, aby kontynuować studia teologiczne na Papieskim Uniwersytecie Katolickim Rio Grande do Sul.

W 2012 roku, na prośbę biskupa diecezjalnego - i jak to było w zwyczaju w diecezji - zostałem zaproszony do przerwania studiów i poświęcenia się tak zwanemu rokowi duszpasterskiemu w siostrzanym kościele archidiecezji Porto Velho, a dokładniej w parafii San Giuseppe w mieście Monte Negro, wykonując pracę duszpasterską w tej parafii przez cały rok. Na początku 2013 r. wróciłem do Rio Grande do Sul, aby wznowić studia teologiczne i przygotować się do święceń: święcenia diakonatu odbyły się 4 sierpnia 2013 r. w bazylice katedralnej San Luigi Gonzaga w mieście Novo Hamburgo; święcenia kapłańskie 20 grudnia 2013 r. w parafii San Michele w mieście Dois Irmãos. Po raz kolejny ufam Bożej Opatrzności i jestem wdzięczny za pomoc udzieloną mi przez moich dobroczyńców. Bardzo Państwu dziękuję.

"Urodziłam się i wychowałam w prostym wiejskim życiu, pomagając rodzicom w pracach domowych i rolniczych. Od początku otrzymałam od nich przykład uczciwości, prostoty, ale przede wszystkim wiary i miłości do Boga. Nasza rodzina jest bardzo religijna, a modlitwa przy stole przed posiłkiem jest i pozostaje zwyczajem w naszym domu, podobnie jak odmawianie różańca, udział w niedzielnej mszy (lub celebracji Słowa, ponieważ jest to wspólnota śródlądowa i często nie ma możliwości odprawienia mszy w każdą niedzielę). Zawsze jesteśmy też zaangażowani w pracę społeczną, pomagając ludziom w potrzebie, odgrywając jakąś rolę przywódczą, wykonując prace ręczne przy sprzątaniu i przygotowując się do uroczystości liturgicznych lub modlitwy wspólnotowej.

 Przykład moich rodziców, miłość, z jaką poświęcili się wspólnocie kościelnej, wiara, którą żyli, wraz ze świadectwem przyjaciół, którzy wstąpili do Niższego Seminarium Duchownego Diecezji Santo Angelo (diecezji, do której terytorialnie należą moi rodzice), rozbudziły we mnie pragnienie zdobycia doświadczenia w seminarium. Tak więc w 1998 roku, po weekendzie powołaniowym w seminarium, postanowiłam sama wstąpić do seminarium, w następnym roku.".