Oeganda is een van die landen waar het gebruikelijk is om geboren worden in een grote familieHoe paradoxaal het ook lijkt. Dit is het geval bij Gerald Emanuel Ongodia, een seminarist in het bisdom Soroti. Hij heeft tien broers en zussen, drie jongens en zeven meisjes, van wie er twee naar de Heer zijn gegaan.
Hij vertelt hoe zijn priesterroeping werd gekenmerkt door het geloof en de gemeenschapswaarden van zijn thuisland. In zijn getuigenis benadrukt deze seminarist het belang van een solide spirituele vorming, nauw leiderschap en het gebruik van technologie om levens te veranderen.
Het gebeurt vaak dat een Afrikaanse moeder bij moeilijke gelegenheden overweegt om abortus te plegen omdat het zo moeilijk is om zoveel kinderen groot te brengen. Dit idee kwam bij de moeder van Gerald op in een tijd van wanhoop.
"Godzijdank zette de zwangerschap door en vandaag ben ik hier, met een roeping tot het priesterschap", zegt Gerald blij. Hij is ook dankbaar voor de vastberadenheid van zijn vader, een catechist, en is van mening dat zijn roeping geworteld is in deze twee omstandigheden in zijn leven.
Zijn familie werkt op het land en leeft van de landbouw. Door de economische moeilijkheden die ze moesten doorstaan, leerden hun ouders hen om altijd te blijven vechten, werken en alles in de handen van de Heer te laten, maar ook om te weten hoe ze het weinige of vele dat ze hebben, moeten delen.
Gerald ging op 14-jarige leeftijd naar het kleinseminarie van zijn bisdom Soroti in Oeganda. Nu, 28 jaar oud en gestuurd door zijn bisschop, zit hij in zijn laatste jaar theologie in het Kerkelijke faculteiten van de Universiteit van Navarrain Pamplona.
"Mijn ouders zijn erg blij met mijn roeping en bidden veel voor me zodat de Heer, die me geroepen heeft, me zal helpen om een goede en trouwe priester te zijn," zegt hij geëmotioneerd.
Oeganda is een land met godsdienstvrijheid, hoewel er, net als op veel andere plaatsen, spanningen en concurrentie zijn tussen verschillende religieuze denominaties.
Een ander probleem is de wildgroei van bepaalde sekten. Gerald zegt dat "hoewel het katholicisme overheerst, sommige protestantse groepen en niet-katholieke religieuze bewegingen terrein hebben gewonnen in vele delen van Oeganda. De sekten die de neiging hebben om mensen aan te trekken, presenteren zichzelf vaak als dynamischer, gericht op materieel welzijn en welvaart, en bieden genezingsdiensten en bepaalde wonderen aan.
Dit zijn enkele van de religieuze uitdagingen waar zijn land voor staat, vooral zijn bisdom Soroti in het noordoosten van Oeganda, een regio waar het religieuze leven een sleutelrol speelt.
"Mijn bisdom is voornamelijk katholiek en net als in veel andere regio's van Oeganda speelt het geloof een belangrijke rol in het dagelijks leven van de mensen. Het religieuze leven wordt sterk bepaald door Afrikaanse tradities en liturgische vieringen zoals doopfeesten, bruiloften en begrafenissen," legt Gerald uit.
De meerderheid van de katholieken in Soroti woont in plattelandsgemeenschappen, waar ze De katholieke kerk is niet alleen een gebedshuis, maar ook een gemeenschapscentrum voor sociale, educatieve en spirituele ondersteuning..
Daarom organiseren parochies tal van activiteiten, waarbij ze niet alleen spirituele vorming maar ook programma's om de meest behoeftigen te helpen.
Een andere vreugde van zijn bisdom is het grote aantal jonge mensen dat deelneemt aan parochieactiviteiten.
"Mijn bisdom heeft echter meer middelen nodig om het onderwijs te verbeteren, zowel seculier als religieus. Het bisdom biedt onderwijsprogramma's aan, maar kampt vaak met een gebrek aan middelen," betreurt hij.
Ook de toegang tot gezondheidszorg is een uitdaging, vooral in landelijke gebieden. Om bij te dragen aan de verbetering van de gezondheidszorg zijn veel katholieken betrokken bij gezondheidsprojecten voor de gemeenschap. Daarom werkt hun bisdom aan het verbeteren van de economische omstandigheden, het geven van vaardigheidstrainingen en het ondersteunen van landbouwontwikkelingsprojecten. Maar bovenal dromen ze van de bouw van een grote kathedraal, een project dat al in volle gang is in hun bisdom.
Soroti heeft ook behoefte aan goed opgeleide priesters die religieuze leiders kunnen zijn in plattelandsgemeenschappen.
In die zin is Gerald duidelijk dat jonge priesters in landen als Oeganda in de 21e eeuw voor unieke uitdagingen staan, "maar ze hebben ook bijzondere mogelijkheden om charismatische leiders te worden die dicht bij de mensen staan".
Opgewonden en enthousiast om alle training die hij heeft gekregen in de praktijk te brengen wanneer hij terugkeert naar zijn land, noemt de vier eigenschappen die een jonge priester van vandaag zou moeten hebben:
1. Solide spirituele vormingTheologie en de sociale en culturele realiteit van hun gemeenschap.
2. Empathie en nabijheid: om een spirituele gids en steun te zijn, vooral voor de meest kwetsbaren.
3. Technologische vaardigheid: digitale hulpmiddelen gebruiken om te evangeliseren en in contact te komen met de gelovigen.
4. Sociaal engagement: rechtvaardigheid en welzijn in hun gemeenschappen te bevorderen.
Ter afsluiting van deze getuigenis, die hij deelt met de lezers van de CARF Foundation, Gerald Emanuel Ongodia biedt ons Europeanen een aantal overdenkingen over wat we van Afrika kunnen leren.
Volgens Gerald "kan Europa veel leren van Afrika, en in het bijzonder van Oeganda, om het religieuze gemeenschapsleven levendiger te maken. Op veel plaatsen in Afrika is het gemeenschapsleven zeer betekenisvol. Afrikaanse gemeenschappen zijn vaak erg hecht en hebben een sterk netwerk van onderlinge steun.
Hij waarschuwt de Europeanen ook dat we onze veerkracht bij ontberingen moeten versterken: "Ondanks de enorme sociaaleconomische uitdagingen tonen de mensen in Oeganda en een groot deel van Afrika een opmerkelijke veerkracht. Hoop en geloof spelen een cruciale rol en mensen behouden, zelfs wanneer ze in moeilijke omstandigheden leven, een sterk gemeenschapsgevoel en geloof," zegt hij.
Kijk daarnaast ook naar de levendige en bruisende spiritualiteit en religiositeit van Oeganda. Voor deze jonge Oegandese seminarist zijn liturgische vieringen, liederen en dansen authentieke geloofsuitingen die wij Europese christenen zouden kunnen herontdekken om onze band met God te versterken.
En tot slot de verwevenheid tussen geloof en het dagelijks leven: "Op veel plaatsen in Afrika is geloof niet iets dat losstaat van het dagelijks leven; het is geworteld in alle dagelijkse handelingen. Dit kan Europeanen inspireren om zich meer bewust te worden van hoe spiritualiteit een praktische leidraad kan zijn in het dagelijks leven," besluit Gerald en sluit af met een dankwoord aan de weldoeners en donateurs van de Stichting CARF die zijn droom van onderwijs mogelijk maken.
Marta Santínjournalist gespecialiseerd in religie.
