Hij ging op 17-jarige leeftijd naar het seminarie en is net tot priester gewijd op 6 mei 2023 in de Almudena kathedraal samen met twaalf andere metgezellen. Hij behoort tot het presbyteraat van het bisdom Madrid.
Zijn jeugdigheid en houding zijn aantrekkelijk en innemend. Hoewel God degene is die harten verandert, zijn aanwezigheid, jeugdigheid en onze manier van presenteren ook erg belangrijk in de eeuw van het beeld:
"De jeugd is vandaag de dag zeker een groot goed. Mensen krijgen dingen door door hun ogen... Maar dat alles heeft een plafond dat snel bereikt wordt, vooral als je iemand probeert te helpen groeien in geloof. Ik twijfel er niet aan dat God me niet voor niets jong heeft genoemd en daar gebruik van maakt. Maar meer dan het beeld van een jonge priester, Wat ik ontdek is het gevolg van jong zijn: geen hart hebben dat verouderd is door de zorgen van de wereld, maar fris en iedereen willen liefhebben zonder uitzondering," vertelt hij aan Stichting CARF.
Javier is een van de duizenden priesters met wie de Stichting CARF samenwerkt in hun integrale vorming. Zodra hij zijn biosanitaire baccalaureaat had afgerond, begon hij zijn studie voor het priesterschap aan het Bidasoa International Seminary, waar hij drie jaar verbleef.
"De ervaring was een echte familie-ervaring. Het begin is heel bijzonder omdat je bijna honderd mensen ontmoet uit meer dan twintig verschillende landen. Maar ik herinner me dat de Latijns-Amerikanen me, ondanks mijn zeventien jaar, heel normaal ontvingen. Beetje bij beetje ontdek je wat een schat elke persoon en zijn cultuur is," zegt hij.
Uit zijn tijd in Bidasoa is hij dankbaar voor twee situaties die hem hebben geholpen in zijn roeping: "Ik had een heilige vormer, Juan Antonio Gil TamayoHij stierf aan longkanker en was een onvergetelijk priesterlijk voorbeeld. De relatie met de vormelingen was erg stimulerend. En de Universiteit van Navarra, met al haar beperkingen, is een echte luxe. Ik had zeer goed voorbereide professoren filosofie en theologie werd met veel enthousiasme en frisheid bestudeerd. Ze slaagden erin om ons kennis te laten maken met grote heiligen als Thomas of de kerkvaders. De professoren waren altijd beschikbaar om samen na te denken, om lezingen aan te bevelen, zelfs om vrijetijdsplannen te maken waarin gesprekken over God authentieke theologie waren," beschrijft hij.
Javier is van mening dat alle studenten die door Bidasoa komen het seminarie verlaten in liefde voor het priesterschap, Jezus en de Maagd Maria.
Na deze drie jaar vervolgde hij zijn priesteropleiding aan het Conciliair Seminarie in Madrid, waar hij lid was. Vier jaar, waaronder die van diaken, "ook spannend. Zij waren de laatsten voor mijn wijding, dus in de formatie rotzooi je niet en is het intenser.
Vriendschap met andere seminaristen, vooral die van zijn opleiding, is een van de beste dingen aan deze jaren in het seminarie in Madrid. "Het is daar dat vriendschappen worden gesmeed die me leven hebben gegeven tijdens mijn tijd weg van het seminarie. Hoe belangrijk is het om je te omringen met goede mensen die van je houden," zegt hij.
Hoewel hij wat meer culturele activiteit miste tijdens deze jaren, is hij dankbaar voor de manier waarop het seminarie hem heeft kunnen inlijven in wat de toekomst van zijn leven zal zijn, met de praktische werkervaring in de parochies tijdens de weekends.
"Maar ik moet bekennen dat elke voorbereiding niet opweegt tegen de uitdaging waar we voor staan als we op pad gaan. Een zeer positief punt is dat we het geluk hebben in een bisdom te leven met veel spirituele kracht en het is indrukwekkend om dit te zien in de jeugdbijeenkomsten, verschillende charisma's, zeer levendige parochies, enz.
En na deze zeven jaar kwam de grote dag: zijn wijding tot priester (hoewel het diaconaat ook heel mooi was. Javier vertelt ons over zijn ervaring:
"Van de priesterwijding herinner ik me heel levendig de vreugde van de mensen die ons altijd hebben vergezeld.. Het helpt ons te herinneren hoe belangrijk het is om het geschenk van de wijding van God te ontvangen en persoonlijk, als dat de vreugde van mijn dierbaren was, hielp het me om me voor te stellen hoe Jezus' vreugde zou zijn om ons zo'n belangrijke roeping te zien aanvaarden.
Dit was de gedachte waar hij tijdens zijn wijding over nadacht: "Wat verlangde ik ernaar om Jezus met dit alles een plezier te doen. En ik vroeg Hem en Zijn Moeder om voor altijd trouw te zijn; om nooit te falen in deze verbintenis van liefde die nog maar net begonnen was.
Een opvallend en mooi moment was de wijding. "Wij waren de wijdelingen, de vrienden van mijn klas, die het altaar omringden en concelebreerden met de kardinaal. Hun gezichten zien en denken dat we hiervoor geboren zijn, was een van de mooiste dingen die ik ooit heb meegemaakt. Mijn verlangen om Jezus naar de hele wereld te brengen, om hem naar de aarde te brengen om licht en vrede te geven, groeide nog meer.
En dan zijn eerste mis, ook een heel ontroerend moment. "Van de eerste mis herinner ik me dat mijn stem brak bij de woorden van de consecratie. Het is moeilijk uit te leggen wat er op dat moment door het hoofd van de priester gaat. De woorden worden praktisch onbewust uitgesproken, want in plaats van ze te begrijpen, denk je erover na. In plaats van ze uit te spreken, luister je ernaar. Ik hoop dat geen enkele routine deze vlam van levende liefde kan doven.
En hoe is het leven van een jonge priester in de Madrileense wijk Vallecas? Javier is toegewezen aan de pastorale eenheid van de parochie El Buen Pastor y Nuestra Señora del Consuelo.
"De enige onfeilbare manier om mensen te bereiken is God te vragen met namen en achternamen voor de mensen in mijn parochie en heel veel van hen te houden, zelfs beter dan zij verwachten bemind te worden. De uitdaging hier is niet dat ze weten hoe ze van Jezus moeten houden, maar dat wij priesters weten hoe Jezus ze wil. Op deze manier leggen we onze criteria niet op en komen Gods mensen echt dichter bij hun Heer".
Maar verder," vervolgt Javier, "kan ik iets zeggen over mijn ervaring: Sport heeft me geholpen om mensen voor God te winnen; met de jongeren amusement en hobby's te delen of zelfs samen met hen te leren, de waarheid van het evangelie te spreken zonder bedrog, maar met veel geduld en voorzichtigheid; de biecht te bevorderen en de tekenen en momenten van de mis goed uit te leggen, zodat ze zich niet vervelen, maar vol genegenheid zijn omdat ze het beter weten... Bij de ouderen moet ik toegeven dat mijn leeftijd mij het meeste werk laat doen. Ik ben een mix tussen hun vader en hun kleinzoon. Het enige wat nodig is, is een glimlach, luisteren naar wat ze zeggen en samen een rozenkrans bidden.
En hoe zou een priester in de 21e eeuw er uit moeten zien in een Spanje dat zo geseculariseerd is en waar een tekort is aan roepingen, hoe kan hij mensen bereiken, vooral jongeren? Javier denkt niet dat het tegenwoordig moeilijker is om priester te zijn dan in andere tijden.
"Ik ben veel banger voor succes dan voor mislukking. De grote deugd van het Woord van God is nederigheid. Y de huidige tijden zijn een goede voedingsbodem voor de nederigheid van priesters. Op deze manier zullen we de uitdagingen zuiverder aanpakken, de parochies doen herleven en de harten genezen," zegt hij.
Deze jonge priester heeft uit eerste hand gezien de kracht van ideologieën op jongeren overdragen van de 21e eeuw. "Het is heel frustrerend om mensen te zien leven in leugens en lijden omdat ze hun ogen niet kunnen openen. Maar dit helpt ons ook om onze hoop alleen te vestigen op God en zijn kostbaar toevertrouwde Kerk, niet op een kerk vol kunstwerken, gebouwen die ze niet kan vullen en waardigheden die niemand meer herkent".
Tot slot is hij dankbaar voor het werk van de Stichting CARF en haar weldoeners: "Het werk van de Stichting CARF komt het dichtst bij de Eucharistie dat ik ken: weinigen zien wat er echt gebeurt, het wonder is indrukwekkend, maar het kost het vergieten van kleine druppels bloed en zweet van een goede handvol mensen met een indrukwekkende liefde voor Jezus en zijn Kerk. Alleen geloof kan zoiets tot stand brengen.
Daarom is voor hem meewerken aan de vorming van priesters de beste investering die iemand kan doen: hij verdient de hemel voor zichzelf (zoals Jezus zegt in Mt 10,42) en investeert in de beste manier om een betere wereld te maken door het kwaad te verdrinken in een overvloed van goed.
"Wij priesters moeten hoog opgeleid zijn, want het is niet alleen zo dat leugens welig tieren, maar ook dat weinigen nog in de waarheid geloven. Het is niet langer voldoende om de waarheid met preken over te brengen, maar we moeten dringend getraind worden om de waarheid op een aantrekkelijke, mooie en toegankelijke manier over te brengen", concludeert de jongste priester van Spanje.
Marta SantínJournalist gespecialiseerd in religieuze informatie.
