"Er is een grote dorst naar God," zegt hij Carlo Alexis Malaluan Rollán een 24-jarige Filippijnse seminarist uit de bisdom Imuseen bisdom dat meer dan 4 miljoen mensen herbergt.
Zijn bisschop stuurde hem naar de Bidasoa Internationaal Seminar (Pamplona) om een uitgebreide training te krijgen dankzij de weldoeners van de CARF Foundation.
Carlo Alexis studeerde psychologie op de Filippijnen en wilde als jongeman psychiater worden, maar dat veranderde toen hij steeds meer betrokken raakte bij het vrijwilligerswerk van de kerk met jongeren en studenten.
"Ik werkte met priesters, religieuze mannen en vrouwen. Op de een of andere manier voelde ik de vreugde in hun levens, levens vol vreugde ondanks de moeilijkheden, levens klaar om te dienen ondanks de eisen van opoffering. Ik voelde dat het een gelukkig en vervuld leven was. Geleidelijk merkte hij een grote vreugde in het werk dat hij deed, een vreugde die nergens anders te vinden was...
In deze sfeer en tijdens een van zijn bekentenissen zei de priester, die hij nauwelijks kende, tegen hem: "Ik heb lang gewacht tot je naar me toe kwam!". Dat was zijn echte keerpunt, het moment waarop hij in het diepst van zijn wezen voelde dat het echt de Heer was die hem had geroepen om zijn werk in de wijngaard voort te zetten.
Carlo begon in 2019 op 21-jarige leeftijd aan het seminarie, een paar dagen na zijn afstuderen aan de bachelor Psychologie. "Roeping is altijd een geschenk. Het is een geschenk dat we hebben ontvangen van een genereuze God en dat voorbestemd is om ook aan zijn volk als geschenk te worden gegeven.".
In een geseculariseerde wereld zijn jonge mannen als Carlo Alexis, die alles achterlaten om priester te worden, een sprankje hoop. Daarom is voor hem "een jonge priester in de 21e eeuw moet altijd een hart van de Goede Herder hebben".
Voor Carlo Alexis Malaluan Rollán is dit hoe het hart van een priester zou moeten zijn: "een hart dat altijd jong en levendig is, een hart dat niet alleen hoort, maar ook luistert; een hart dat alle mensen van alle rangen en standen verwelkomt en omarmt; een hart dat meeloopt met de pelgrimerende mensen die God het heeft toevertrouwd. We leven in een wereld die dorst naar God. In een maatschappij die verzadigd is van secularisme en materialisme zijn we het besef van God kwijtgeraakt.".
"Ons Filippijnse volk verlangt meer dan ooit naar het heilige. In een pessimistische wereld is dat waar de priester om de hoek komt kijken. Hij wijst ons - door zijn woorden en daden, door zijn leven, gebeden, deugden en apostolische ijver - op de aanwezigheid van God die ons nooit in de steek heeft gelaten, zoals de geliefde apostel die de Heer in hun midden herkende bij het Meer van Tiberias: Dominus est!"mooie woorden.
De Filippijnen hebben net de 500e verjaardag van de evangelisatie gevierd, een van de meest katholieke landen in Azië. Het katholieke geloof is en blijft een groot erfgoed dat Filippino's door de eeuwen heen hebben ontvangen en gekoesterd. De Filippijnse kerk is inderdaad levendig en levendig in de zin dat veel mensen trouw hun geloof blijven belijden, dat is doorgegeven door kinderen en kleinkinderen. Het is als het ware ingebakken geraakt in de Filipijnse identiteit.
De laatste tijd is de invloed van andere niet-christelijke sekten, waaronder de vrijmetselaars, echter toegenomen. hoe getuigen van het katholieke geloof en evangeliseren op de Filippijnen? Carlo Alexis geeft ons een antwoord: "In het licht van de opkomst van verschillende confessies en kerken in het land, moet het antwoord van de katholieke kerk bestaan uit haar getuigenis als één lichaam van Christus.
Ik geloof dat het Filippijnse volk, vooral de katholieken, voortdurend getuigen en trouw zijn aan de waarheden van de kerk. In haar lange geschiedenis, heeft de Kerk op de Filippijnen stevig getuigd van de waarheid en de liefde van het Evangelie".
Voor deze jonge seminarist zijn dit enkele redenen waarom er geen echtscheidingen of abortussen zijn op de Filippijnen. "omdat we het leven waarderen als Gods kostbaarste geschenk. Kerken zijn altijd overvol met mensen uit alle lagen van de bevolking. Er is geen onderscheid tussen arm en rijk. We nemen deel als één gemeenschap".
Carlo wijst er ook op dat Filippijnse katholieken actief zijn in het opbouwen van sociale gemeenschappen die mensen in de periferie helpen een waardig en heilig leven te leiden. "Dit zijn katholieke waarden - waarden die gecentreerd zijn en diep geworteld in Christus. En hierdoor vindt evangelisatie plaats - hetzelfde evangelie dat we hebben ontvangen en omarmd, hetzelfde evangelie waarvan we getuigen.".
Over Filippijnse jongeren, Carlo Alexis levert belangrijke gegevens op: "Tijdens het synodeproces is een van de meest opvallende reacties die we van jongeren hebben ontvangen een schreeuw, een schreeuw om inclusie. De jeugd van tegenwoordig is te veel vervreemd, van thuis en zelfs van zichzelf. Het is een van de harde realiteiten die we in deze eeuw onder ogen moeten zien, er is een grote dorst naar God.".
Daarom zoeken jongeren volgens hem hun 'thuis' op verschillende plaatsen, en soms zelfs op de verkeerde plaatsen.
Om deze zoektocht tegen te gaan, biedt de Kerk zichzelf aan als het 'ware thuis' waar, in de woorden van paus Franciscus, iedereen welkom is. "Ik geloof dat jongeren het gevoel moeten hebben dat ze deel uitmaken van een familie, en dat is de kerk, een familie die alle mensen verwelkomt, ondanks hun verschillen. De katholieke kerk is er voor iedereen. Dit is de schoonheid van het geloof, dat we allemaal geliefd en welkom zijn. Dit is de waarheid die we jongeren duidelijk moeten maken. Christus houdt heel veel van hen en heet hen welkom. Het is onze rol als Kerk"legt Carlo uit.
Ik kijk uit naar goed opgeleid zijn in de kerkelijke faculteiten van Pamplona, en terug te keren naar zijn land om zijn bisdom te dienen, zegt wat zijn de belangrijkste evangelisatiebehoeften van uw bisdom?: "Er komen veel migranten uit verschillende delen van het land op zoek naar fatsoenlijk en stabiel werk om hun gezinnen in de provincie te onderhouden. Dit is een van de realiteiten, niet alleen in mijn bisdom, maar in het hele land, die we als toekomstige pastors onder ogen moeten zien.".
Tegen deze achtergrond, en in een diverse en gevarieerde culturele omgeving, is voor Carlo Alexis de bindende factor "het Goede Nieuws, het Goede Nieuws dat alle barrières overstijgt, alle werkelijkheden omarmt, alle harten raakt en alle wegen naar gemeenschap opent. Het is door en met de Blijde Boodschap dat de Kerk mensen van verschillende rangen en standen kan ontmoeten en hen kan aanmoedigen om samen te werken en samen te leven als één lichaam van Christus. En vooral in de periferie, waar we niet altijd over het Evangelie horen.".
Carlo Alexis eindigt zijn verhaal met de urgentie om het evangelie overal te verkondigen. "Het evangelie moet niet beperkt blijven tot de parochiemuren, maar verkondigd worden op straat, in scholen, in gezinnen, op het werk, in landbouw- en kustgebieden. Het is dringend nodig om het vleesgeworden Woord werkelijk en effectief aanwezig te laten zijn in het midden van de moderne samenleving, en dit vereist het gezamenlijke werk van priesters en mensen, zodat er een dorst naar God ontstaat.".
Marta SantínJournalist gespecialiseerd in religieuze informatie.
