Palmzondag is de laatste zondag voor het Paastriduum. We noemen het ook wel Passiezondag.
Dit is een christelijk vredesfeest. De takken, met hun oude symboliek, herinneren ons nu aan het verbond tussen God en zijn volk. Bevestigd en gevestigd in Christus, want Hij is onze vrede.
In de liturgie van onze Heilige Katholieke Kerk lezen we vandaag deze woorden van diepe vreugde: gingen de zonen van de Hebreeën, met olijftakken, de Heer tegemoet en riepen: "Glorie in de hemel!
Terwijl Jezus Toen hij voorbij kwam, vertelt Lucas, spreidden de mensen hun kleren uit op de weg. En toen zij de afdaling van de Olijfberg naderden, begonnen de discipelen in groten getale, overweldigd door vreugde, God met luide stem te loven om alle wonderen die zij gezien hadden: Gezegend is de Koning die komt in de naam van de Heer, vrede in de hemel en heerlijkheid in de hoogte.
"Door werken van dienstbaarheid kunnen wij voor de Heer een grotere triomf voorbereiden dan die van zijn intocht in Jeruzalem." Sint Josemaría Escrivá.
Op deze dag herdenken christenen de intocht van Christus in Jeruzalem om zijn paasmysterie te voltooien. Daarom worden op deze dag sinds lang twee evangeliën gelezen in de Heilige Mis.
Zoals paus Franciscus uitlegt, "heeft deze viering een dubbele smaak, zoet en bitter, vreugdevol en droevig, omdat we hierin de intocht van de Heer in Jeruzalem vieren, door zijn discipelen geprezen als koning, terwijl tegelijkertijd het evangelieverslag van zijn passie plechtig wordt verkondigd.
Ons hart voelt dus dat pijnlijke contrast en ervaart tot op zekere hoogte wat Jezus in zijn hart voelde op die dag, de dag waarop hij zich met zijn vrienden verheugde en weende over Jeruzalem".
Het is op Palmzondag, wanneer onze Heer de beslissende week voor onze verlossing begint, dat de H. Josemaría aanbeveelt: "Laten we oppervlakkige overwegingen achterwege laten, laten we gaan naar wat centraal staat, naar wat werkelijk belangrijk is". Kijk:
Kijk: waar we naar moeten streven is om naar de hemel te gaan.... Zo niet, dan is niets de moeite waard. Om naar de hemel te gaan is trouw aan de leer van Christus onontbeerlijk. Om trouw te zijn is het onontbeerlijk om met standvastigheid te volharden in onze strijd tegen de obstakels die zich verzetten tegen ons eeuwig geluk...".
Palmbladeren, schrijft St. Augustinus, zijn een symbool van eerbetoon, omdat ze de overwinning betekenen. De Heer stond op het punt te overwinnen, stervend aan het kruis. Hij ging triomferen, in het teken van het kruis, over de duivel, de prins van de dood.
Hij komt ons redden; en wij zijn geroepen zijn weg te kiezen: de weg van dienstbaarheid, van zelfgave, van zelfvergetelheid. We kunnen deze weg inslaan door tijdens deze dagen stil te staan bij het kruisbeeld, de "zetel van God".
Bisschop Javier Echevarría laat ons de christelijke betekenis van dit feest zien: "Wij, die niets zijn, zijn vaak ijdel en arrogant: we willen opvallen, aandacht trekken; we proberen door anderen bewonderd en geprezen te worden.
Het enthousiasme van de mensen duurde meestal niet lang. Een paar dagen later zullen degenen die hem met gejuich hadden verwelkomd om zijn dood schreeuwen. En zullen wij ons laten meeslepen door een voorbijgaand enthousiasme?
Als we in deze dagen het goddelijk gefladder van Gods genade opmerken, dat dicht langs ons heen gaat, laten we er dan ruimte voor maken in onze ziel. Laten we ons hart op de grond spreiden, in plaats van met palmen of olijftakken. Laten we nederig zijn, ons vernederen en meeleven met anderen. Dit is het eerbetoon dat Jezus van ons verwacht.
Zoals de Heer de Heilige Stad binnenkwam op de rug van een ezel", aldus Benedictus XVI, "zo zag de Kerk hem altijd terugkomen in de nederige gedaante van brood en wijn".
Het tafereel van Palmzondag herhaalt zich op een bepaalde manier in ons eigen leven. Jezus nadert de stad van onze ziel op de rug van het gewone: in de soberheid van de sacramenten; of in de zachte wenken, zoals de heilige Josemaría in zijn preek over dit feest aangaf:
"Leef stipt de vervulling van je plicht na; glimlach naar hen die het nodig hebben, zelfs als je ziel pijn lijdt; wijd, zonder aarzeling, de nodige tijd aan het gebed; kom hen te hulp die jou zoeken; beoefen gerechtigheid, door haar uit te breiden met de genade van naastenliefde".
Paus Franciscus wijst erop dat niets het enthousiasme voor de intocht van Jezus kan stoppen; laat niets ons ervan weerhouden in hem de bron van onze vreugde te vinden, van authentieke vreugde, die blijft en vrede geeft; want alleen Jezus redt ons van de banden van zonde, dood, angst en verdriet.
Wie Jezus in nederigheid en eenvoud ontvangt, draagt hem overal bij zich.
De liturgie van Palmzondag legt deze lofzang op de lippen van de christenen: Hef uw drempels op, o gij poorten; hef uw drempels op, gij oude deuren, opdat de Koning der heerlijkheid binnenkomt.
Na dit gezegd te hebben, liep hij voor hen uit naar Jeruzalem.
En toen hij naderde tot Bethphage en Bethanië, bij de berg die de Olijfberg heet, zond hij twee discipelen, zeggende:
-Ga naar het dorp aan de overkant; als je het binnengaat, zul je een vastgebonden ezel vinden, waarop nog niemand heeft gereden; maak hem los en breng hem binnen. En als iemand je vraagt waarom je het losmaakt, zul je tegen hem zeggen: "Omdat de Heer het nodig heeft".
De gezanten gingen en vonden hem zoals hij hen had verteld. Toen zij de ezel losmaakten, zeiden hun meesters tegen hen:
- Waarom maak je de ezel los?
-Omdat de Heer het nodig heeft, antwoordden ze.
Ze brachten hem naar Jezus. En zij gooiden hun mantels op de ezel en lieten Jezus erop rijden. Toen hij verder ging, spreidden ze hun mantels uit langs de weg. Toen hij naderde en de Olijfberg afdaalde, begon de hele menigte van de discipelen, vervuld van vreugde, God met luide stem te loven voor alle wonderen die zij hadden gezien, en zei: "Ik heb een groot aantal wonderen gezien!
Gezegend is de Koning die komt in de naam van de Heer!
Vrede in de hemel en glorie in de hoogte!
Sommigen van de Farizeeën in de menigte zeiden tegen hem: "Meester, berisp uw discipelen.
Hij zei tegen hen: "Ik zeg jullie, als zij zwijgen, zullen de stenen schreeuwen.
Toen hij Jeruzalem naderde, naar Bethphage en Bethanië, bij de Olijfberg, stuurde hij twee van zijn discipelen en zei tegen hen:
-Ga naar het dorp tegenover u, en zodra u het binnengaat, zult u een ezel vastgebonden vinden, waarop nog niemand heeft gereden; maak hem los en breng hem terug. En als iemand tegen u zegt: "Waarom doet u dit?", zeg dan tegen hem: "De Heer heeft hem nodig en hij zal hem onmiddellijk terugbrengen.
Zij gingen weg en vonden een ezel die buiten bij een kruispunt bij een poort was vastgebonden, en zij maakten hem los. Sommigen van hen die daar waren zeiden tegen hen:
-Waarom maak je de ezel los?
Zij antwoordden hen zoals Jezus hen had gezegd, en zij lieten hen toe.
Toen brachten zij de ezel naar Jezus, gooiden hun mantels erop en hij besteeg hem. Velen spreidden hun mantels op de weg, anderen de takken die ze van de velden sneden. Zij die voorgingen en zij die achterbleven schreeuwden:
-Gezegend is hij die komt in de naam van de Heer, gezegend is het komende koninkrijk van onze vader David, gezegend is het komende koninkrijk van onze vader David, gezegend is Hosanna in de hoogte, gezegend is hij die komt in de naam van de Heer, gezegend is het komende koninkrijk van onze vader David, gezegend is Hosanna in de hoogte.
En hij ging Jeruzalem binnen in de tempel; en toen hij alles zorgvuldig had gadegeslagen, ging hij met de twaalf uit naar Bethanië, want het was nu laat op de dag.
"Er zijn honderden dieren die mooier, handiger en wreder zijn. Maar Christus keek naar hem, de ezel, om zich als koning te presenteren aan de mensen die hem toejuichten. Want Jezus weet niet wat hij aan moet met berekenende sluwheid, met koudhartige wreedheid, met opzichtige maar holle schoonheid.
Onze Heer waardeert de vreugde van een jong hart, de eenvoudige stap, de stem zonder falsetstem, de heldere ogen, het oor met aandacht voor zijn woord van genegenheid. Zo regeert hij in de ziel". Sint Josemaria
De traditie van het vieren van Palmzondag is honderden jaren oud. De zegening van de olijfbomen maakt al eeuwenlang deel uit van dit festival, evenals de processies, De Heilige Mis en het vertellen van het lijdensverhaal van Christus daarin. Tegenwoordig worden ze in veel landen gevierd.
De gelovigen die deelnemen aan de processie van Jeruzalem, die dateert uit de 4e eeuw, Ze dragen ook palmtakken, olijfbomen of andere bomen in hun handen en zingen Palmzondag liederen.. De priesters dragen boeketten en leiden de gelovigen.
In Spanje, een vrolijke Palmzondagprocessie herdenkt de intocht van Jezus in Jeruzalem. Samen zingen we hosanna en zwaait met zijn handpalmen als een gebaar van lof en welkom.
De olijftakken herinneren ons eraan dat de vastentijd een tijd is van hoop en vernieuwing van het geloof in God. Ze worden toegeschreven als symbool van het leven en de opstanding van Jezus Christus.. Zij herinneren ook aan het geloof van de Kerk in Christus en zijn proclamatie als Koning van Hemel en Aarde.
Aan het einde van de bedevaart is het gebruikelijk de gezegende palmen naast de kruizen in onze huizen te leggen als herinnering aan de overwinning van Jezus op Pasen.
Deze zelfde olijfbomen worden klaargemaakt voor de volgende Aswoensdag. Voor deze belangrijke ceremonie worden de resten van de palmen verbrand die op Palmzondag van het voorgaande jaar gezegend zijn. Deze worden besprenkeld met wijwater en vervolgens geparfumeerd met wierook.
Korte lijst van aanbevolen liederen voor de viering van Palmzondag
Bibliografie:
Paus Franciscus, Homilie voor Palmzondag 2017.
Benedictus XVI, Jezus van Nazareth.
De heilige Josemaria, Christus komt voorbij.
St Josemaria, Smederij.
