Voordat hij de Heer ontmoette en zijn priesterroeping ontdekte, dacht hij dat geluk voortkwam uit het hebben van een bal aan zijn voeten, zoals zoveel jonge mannen in zijn land. Zijn vader, Vincent, was niet erg gelovig. Zijn moeder was dat wel en leerde hem van jongs af aan de grondbeginselen van het geloof, hoewel hij zich helemaal niet aangetrokken voelde tot de kerk. Maar die mis veranderde alles. Hij kon God tot hem horen spreken.
Toen begon hij het christelijke leven serieus te nemen. Hij begon vaker naar de mis te gaan. Hij deed mee aan een Chrisme-cursus, ontving het sacrament van het Vormsel en begon in de parochie te helpen als catechist en voorganger in een gebedsgroep.
Beetje bij beetje ontdekte hij dat het Jezus Christus was die zijn leven volheid gaf en die hem echt gelukkig maakte. Tot dan toe had hij nooit nagedacht over zijn priesterroeping, maar pastoraal werk in de parochie deed hem inzien dat de mensen herders nodig hadden.
"Ik had een diepgaand gesprek met mijn pastoor en begon mijn beroepsreis. Na twee jaar deelgenomen te hebben aan beroepsbijeenkomsten, heb ik mijn priesterroeping en mijn weg naar geluk ontdekt. Jezus Christus bekend maken en mensen tot Gods vrienden maken is de missie die ik mijn leven lang hoop uit te voeren.
Nadat hij filosofie had gestudeerd aan de Pauselijke Universiteit van Rio de Janeiro, stuurde zijn bisschop hem om zijn studie af te maken aan het Internationale Seminarie van Bidasoa en in de Faculteiten Kerkelijke Studies van de Universiteit van Navarra. Daar kreeg hij de kans om de rijkdom van de Universele Kerk te ervaren en samen te leven met seminaristen uit verschillende landen. "Het is alsof je een nieuw Pinksteren beleeft.
Voor Franklyn is Bidasoa een zegen voor zijn priesterlijke vorming. Hij kreeg een zeer goede vorming die hem in staat stelde te groeien in vriendschap met Christus en te rijpen in zijn priesterroeping.
Zoals paus Franciscus zegt, leven we in een "verandering van tijdperk". Veel jongeren zijn vervreemd van God en de Kerk. "Als we priesterroepingen willen aanmoedigen," zegt Franklyn, "is het noodzakelijk dat de mensen bidden dat de Heer van de oogst werkers zal sturen. Priesters moeten getuigen van de schoonheid van de priesterroeping. Een priester van de 21e eeuw moet in de eerste plaats een vriend van Christus zijn, die door zijn leven getuigt van liefde voor de Kerk en voor de zielen".
In Brazilië bedreigen de secularisatie en het binnendringen van het protestantisme het leven van de katholieke kerk. "Vandaag heeft de Kerk meer dan ooit de verplichting om het goede nieuws van Jezus Christus te verkondigen, om de ontmoeting van jonge mensen met de Persoon van Jezus te bevorderen, zodat ze in Hem de zekere weg naar geluk kunnen ontdekken". Tegenover de secularisatie stelt Franklyn voor het geloof te beleven als getuigen van de Verrezene en tegenover het protestantisme de waarheid van het geloof te presenteren.
"De belangrijkste apostolische behoeften van Rio de Janeiro zijn: de persoonlijke bekering van elke christen en van daaruit het bevorderen van een evangelisatie die alle rijkdom en waarheid presenteert die Jezus Christus aan de katholieke kerk heeft toevertrouwd".
