Dit is de naam die ik van mijn ouders heb gekregen bij mijn geboorte en doop, Angel Alberto Cepeda Pérez, mijn ouders zijn Angel Atilio Cepeda en Adriana del Carmen Pérez de Cepeda, die al 47 jaar getrouwd zijn, Uit dit huwelijk zijn 4 kinderen geboren (twee vrouwen en twee mannen), Wendy Niraida Cepeda Pérez (47), Angel Atilio Cepeda Pérez (45), Jeidy Nidet Cepeda Pérez (43), en tot slot ikzelf (36), van wie ik aan het begin van deze paragraaf mijn naam al heb beschreven. Ik kom uit San Francisco, gemeente San Francisco van de staat Zulia in Venezuela, hoewel ik mijn kindertijd en jeugd doorbracht in Casigua el Cubo, gemeente Jesús Maria Semprun van de staat Zulia, waar mijn ouders wonen.

Ik ben opgegroeid in een katholiek gezin waar ik mijn kindertijd heel gelukkig heb doorgebracht in dit kleine stadje Casigua el Cubo, waar ik mijn kleuterschool en lagere school heb doorlopen in de Basisschool waar mijn moeder als onderwijzeres werkte. Daarna vervolgde ik mijn middelbare studies in een instelling waar mijn vader werkte als leraar Aardrijkskunde en Bolivariaanse Leerstoel. Aan het einde van mijn studie kreeg ik van mijn ouders de mogelijkheid om verder te studeren aan de universiteit in de stad Maracaibo, de hoofdstad van de staat Zulia.

Aan de andere kant voelde ik zowel in mijn kindertijd als in mijn adolescentie de behoefte om mensen te helpen, vooral degenen die zich in bijzondere situaties bevonden. Op 9-jarige leeftijd deed ik mijn eerste communie in de parochie van de Heilige Drie-eenheid van Casigua el Cubo, Op 15-jarige leeftijd deed ik mijn vormsel onder de handen van Monseigneur Ramiro Diaz, die vroeger pastoor was van de parochie en benoemd was tot bisschop van het Apostolisch Vicariaat van Machiques, nu het Bisdom van Machiques. In mijn kindertijd en adolescentie was ik altijd nauw verbonden met de Missionaire Oblaten van Maria Onbevlekt Ontvangen. Tijdens mijn adolescentie heb ik ook een korte tijd als catechetisch assistent in die parochie gewerkt, zonder op te houden grote bewondering te hebben voor de priesters en het grote werk dat ieder van hen verrichtte.

Vervolgens begon ik in 2003 mijn studie aan de Universiteit Dr. Rafael Belloso Chacín met als doel het behalen van een diploma als Elektrotechnisch Ingenieur in de Telecommunicatie. Rafael Belloso Chacín met als doel het behalen van het diploma van Elektrotechnisch Ingenieur in de Telecommunicatie vermeld, liet ik enkele pauzes in mijn opleidingsproces omdat ik het gevoel had dat er iets anders ontbrak, dit vulde mij niet volledig, in deze onderbreking tijdens de studie besloot ik een tijdje te werken maar er ontbrak nog steeds iets in mijn leven, na een tijdje besloot ik mijn studie te hervatten om deze in 2012 af te ronden, ik begon meteen te werken bij de overheid van de deelstaat Zulia voor 4 jaar, wat mij diende om menselijk en professioneel te groeien. In 2016 besloot ik die baan op te zeggen om naar Caracas te gaan om mijn beroep uit te oefenen en verder te groeien als persoon, maar tegelijkertijd begon ik wat dichter bij de kerk te komen.

In die zin begon ik een priester van het aartsbisdom Caracas te helpen, die mij belastte met het beheer van de sociale netwerken van de Goede Herder Parochie. Bij deze gelegenheid nam ik de gelegenheid te baat om de pastoor in vertrouwen te nemen over mijn bezorgdheid over het priesterschap en hij stelde voor dat ik een aantal oefeningen zou doen die me echt zouden kunnen laten onderscheiden of ik al dan niet door God geroepen was door de priesterroeping. Na al deze onderscheidingen te hebben gedaan, vertelde Vader me dat de beslissing om Ja te zeggen tegen de Heer de mijne was: het was een moeilijk moment voor mij, maar ik beleefde het met grote vreugde en ik besloot te antwoorden op de roep die God naar mij uitte. Ik presenteerde mezelf aan de bisschop van het bisdom El Vigia - San Carlos de Zulia, Monseigneur Juan de Dios Peña Rojas met de brieven die waren bezorgd door de priester van de parochie waar ik mijn dienst deed en het Beroepencentrum van het Aartsbisdom Caracas, en ontving een paar dagen later een antwoord. Ik kreeg echter te horen dat ik naar het seminarie van een ander bisdom moest gaan, omdat ons bisdom geen eigen seminarie heeft en de bisschop ons daarom naar andere bisdommen moet sturen om te studeren. Ik werd toegelaten tot het St. Thomas Aquinas Seminarie in het bisdom San Cristóbal en daar deed ik mijn propedeuse en filosofie studies gedurende de jaren 2017 - 2021.

Ik kreeg toen de kans om theologie te studeren aan de Pauselijke Universiteit van Santa Croce - een kans die ik met grote vreugde en dankbaarheid heb aangenomen - waar ik momenteel in het eerste semester van de Faculteit Theologie zit: het is een geweldige kans voor de vorming van toekomstige pastors van de Katholieke Kerk om een kwaliteitsopleiding te krijgen zoals die door de universiteit wordt aangeboden en het is voor mij een grote vreugde om deze kans ruimhartig te kunnen aannemen, vooral gezien de zeer moeilijke situatie in mijn land, mijn geliefde Venezuela.

Op dit moment heeft Venezuela te maken met een sociaaleconomische crisis die veroorzaakt is door de regering, die het onderwijssysteem, het economische systeem, het productiesysteem en ook de olie-industrie, de belangrijkste bron van inkomsten voor de natie, heeft verwoest. Dit heeft geleid tot een economische inflatie die een groot deel van de Venezolaanse families tot totale armoede heeft gebracht, waardoor het voor jongeren onmogelijk is om een carrière te kiezen - aangezien de meeste openbare universiteiten zijn verwoest - en de toegang tot privé-onderwijs onmogelijk is voor families met beperkte middelen. 

Bovendien is er sprake van totalitarisme omdat de regering het hele gerechtelijke, electorale en uitvoerende systeem controleert. In die zin is er geen andere rechtvaardigheid dan die de regering wil invoeren. Aan de andere kant is er ook een grote verdeeldheid in de politieke oppositiepartijen, waardoor er geen strategie is die een antwoord op de nationale problemen mogelijk maakt. 

Sterker nog, ik ben God gelukkig dankbaar dat Hij mij geroepen heeft om Hem te volgen, een roeping waaraan ik altijd met veel vreugde zal beantwoorden, om de Kerk in mijn land, dat zoveel lijdt, te dienen. En ik ben vooral de weldoeners van CARF, Centro Academico Romano Foundation, dankbaar die mij de mogelijkheid geven om aan zo'n illustere Universiteit van het Heilig Kruis te studeren.