ΔΩΡΕΑ ΤΩΡΑ

Ίδρυμα CARF

22 Μάιος, 22

Ο Άγιος Ιωάννης Παύλος ΙΙ και η οικογένειά του

Λέγεται ότι ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β' πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του συνοδευόμενος από ένα πορτρέτο των γονέων του και ότι το κρατούσε κοντά του την ημέρα του θανάτου του στις 2 Απριλίου 2005. Ομολογουμένως, αυτού του είδους η αφοσίωση δεν είναι συνηθισμένη, καθώς μια τέτοια φωτογραφία θα προκαλούσε σε κάποιους νοσταλγία και θλίψη. Ο KarolWojtila, από την άλλη πλευρά, κράτησε τους γονείς του παρόντες μέχρι την αναχώρησή του για τον ουρανό στις 2 Απριλίου 2005.

Γι' αυτό δεν με εκπλήσσει η λεπτομέρεια που δημοσιεύτηκε κατά την πρώτη επίσκεψη του Πάπα στη Σαραγόσα. Πέρασε τη νύχτα της 6ης προς 7η Νοεμβρίου 1982 στο αρχιεπισκοπικό μέγαρο, και υπήρχαν εκείνοι που είχαν την καλοσύνη να τοποθετήσουν το πορτρέτο των γονέων του στο κομοδίνο του. Όποιος κι αν ήταν, νομίζω ότι ο Κύριος θα τον ανταμείψει με το παραπάνω. Μου θυμίζει τη ρήση του Ιησού ότι όποιος δώσει ένα ποτήρι νερό σε ένα παιδί δεν θα μείνει χωρίς ανταμοιβή. Ήταν μια λεπτομέρεια τρυφερότητας, και πάνω απ' όλα εξαιρετικής φιλανθρωπία, που συνεχίζει να με προκαλεί.

Η μητέρα του Πάπα

Se llamaba Emilia Kaczorowska. Su imagen presenta cierto parecido con su hijo, con un rostro cuadrado y macizo, ojos grandes y nariz sobresaliente. Hija de unos pobres artesanos, su vida ha sido dolorosa, pues pronto quedó huérfana de madre. Era una mujer de fe robusta y piedad ardiente, con una especial inclinación a las devociones marianas. Nunca gozó de buena salud, pero el nacimiento de su hijo Carol le infundió la fuerza y la alegría de ver crecer a un niño sano y robusto, en contraste con una hija que seis años antes había fallecido al nacer. Emilia había encontrado en un joven militar llamado Karol, que llegaría a capitán, el compañero ideal. Le atrajeron no solo su buena educación y cortesía sino también su profunda κρίμα. Τοποθετημένος στη φρουρά της μικρής πόλης Wadowice, ο λοχαγός Wojtyla είχε έναν μέτριο μισθό και ζούσε μια κάπως βαρετή ζωή. Πέρασε πολλές ώρες μακριά από το σπίτι, αν και έφτασε εγκαίρως στο σπίτι για να μοιραστεί μια ειρηνική χριστιανική οικογενειακή ζωή στην οποία η προσευχή και διαλογισμό, αλλά και διαβάζοντας για την ιστορία και τη λογοτεχνία της Πολωνίας, της πατρίδας που είχε ανακτήσει την ανεξαρτησία της το 1918. Όπως το έθεσε ένας από τους βιογράφους του Πάπα, αυτό το σπίτι ήταν μια μικρή Ναζαρέτ.

πάπας ιωάννης παύλος ii οικογένεια 1

Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' με τους γονείς του.

Η απώλειά τους στην παιδική ηλικία

A los nueve años el joven Karol, al que familiarmente llaman Lolek, asistirá a la muerte de su madre. Tiene cuarenta y cinco años, y ha sido víctima de una nefritis. El padre que en aquel 1929 ha cumplido los cincuenta, se ve obligado a retirarse del ejército para cuidar de su hijo pequeño. Hay también un hijo mayor de veintitrés años, Edmund, que un tiempo atrás había marchado a la cercana Cracovia para estudiar medicina. Este hijo, destinado en diversos hospitales, hará frecuentes visitas al hogar familiar para encontrar a su padre y a su hermano. Sin embargo, en 1932, con tan solo veintiséis años, Edmund muere de escarlatina. Se ha contagiado de una enferma a la que se había empeñado en θεραπεία.

Τέτοιος ήταν ο γενναιόδωρος και ενεργητικός χαρακτήρας του, αφοσιωμένος με πάθος στην κλίση του ως γιατρός.

Στο δρόμο προς την κλίση σας

Los dos Karol, padre e hijo, permanecen en el hogar de Wadowice. El padre prepara la comida se hace cargo de la limpieza y supervisa las tareas escolares del niño. Además, en aquella casa se rezan muchos rosarios, un modo de acercarse a la Madre celestial en ausencia de la madre terrena. El hijo asiste primero a una escuela municipal, y luego al liceo de la ciudad. Es un estudiante destacado en muchas materias, especialmente en religión, y también será un esforzado portero de fútbol, que se gana la simpatía de sus compañeros, entre los que hay muchos judíos. Antes de la Segunda Guerra Mundial, aproximadamente un tercio de la población de la ciudad era judía. Al joven Karol le impresionará el sumo cuidado que los judíos ponen en sus ritos religiosos, lo que a veces contrasta con unas iglesias cristianas vacías y con una piedad rutinaria. Muchos años después, al visitar la sinagoga de Roma, siendo ya papa, afirmará que “los judíos son nuestros hermanos mayores en la fe”.

Antonio R. Rubio Plo
Πτυχιούχος Ιστορίας και Δικαίου. Συγγραφέας και διεθνής αναλυτής.
@blogculturayfe / @arubioplo. Posted in "Εκκλησία και νέος ευαγγελισμός",

ΜΙΑ ΒΟΚΑΤΟΡΙΑ 
ΠΟΥ ΘΑ ΑΦΉΣΕΙ ΤΟ ΣΗΜΆΔΙ ΤΟΥ

Βοηθήστε να σπείρετε
ο κόσμος των ιερέων
ΔΩΡΕΑ ΤΩΡΑ