Ο Σταυρός, το Άγιο Πνεύμα και η Εκκλησία

Η εσωτερική ζωή του χριστιανού ταυτίζεται με τη σχέση του με τον Χριστό.. Pues bien, esta vida pasa a través de la Iglesia, y viceversa: nuestra relación con la Iglesia pasa necesariamente por nuestra relación personal con Cristo. En este cuerpo de Cristo todos los miembros deben asemejarse a Cristo «hasta que Cristo esté formado en ellos» (Ga 4, 9).

Για το λόγο αυτό, λέει η Β΄ Βατικανή και η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, "είμαστε ενσωματωμένοι στα μυστήρια της ζωής του (...), είμαστε ενωμένοι με τα πάθη του όπως το σώμα με την κεφαλή του. Υποφέρουμε μαζί του για να δοξαστούμε μαζί του" (Lumen gentium, 7, ΚΚΚ 793).

Ενωμένοι στο Μυστικό Σώμα από το Άγιο Πνεύμα

El misterio de la cruz de Cristo y con ello el sentido cristiano del sufrimiento, se iluminan al considerar que es el Espíritu Santo el que nos une en el Cuerpo místico (la Iglesia). Hasta el punto de que cada cristiano debería llegar algún día a decir: "Completo en mi carne lo que falta a los sufrimientos de Cristo, en beneficio de su Cuerpo, que es la Iglesia" (Col 1, 24). Y esto, para acompañar al Señor en su profunda y total solidaridad que le llevó a morir por nosotros, en reparación y expiación por los pecados de todas las personas de todos los tiempos.

Αγία Edith Stein

Εβραία, φιλόσοφος, χριστιανή, καλόγρια, μάρτυρας, μυστικίστρια και συν-προστάτιδα της Ευρώπης. Πιστεύει ότι ο άνθρωπος φεύγει φυσικά από τον πόνο. Εκείνοι που βρίσκουν ευχαρίστηση στον πόνο μπορούν να το κάνουν μόνο με αφύσικο, ανθυγιεινό και καταστροφικό τρόπο.

Και γράφει: "Μόνο κάποιος του οποίου το πνευματικό μάτι είναι ανοιχτό στις υπερφυσικές συνδέσεις των παγκόσμιων γεγονότων μπορεί να επιθυμεί την εξιλέωση- αλλά αυτό είναι δυνατό μόνο με ανθρώπους στους οποίους ζει το Πνεύμα του Χριστού, οι οποίοι λαμβάνουν τη ζωή, τη δύναμη, το νόημα και την κατεύθυνσή του ως μέλη της κεφαλής" (E.Stein, Werke, XI, L. Gelber και R. Leuven [επιμ.], Druten και Freiburg i. Br.-Basel-Vienna 1983).

Από την άλλη πλευρά, προσθέτει, η εξιλέωση μας συνδέει πιο στενά με τον Χριστό, ακριβώς όπως μια κοινότητα ενώνεται βαθύτερα όταν όλοι εργάζονται μαζί και όπως τα μέλη ενός σώματος ενώνονται όλο και πιο ισχυρά στην οργανική τους αλληλεπίδραση. Και από αυτό βγάζει ένα εκπληκτικά βαθύ συμπέρασμα:

Ο σταυρός και η θεία υιότητα

Αλλά εφόσον "το να είμαστε ένα με τον Χριστό είναι η ευτυχία μας και το να είμαστε ένα μαζί Του είναι η ευλογία μας στη γη, η αγάπη για τον σταυρό του Χριστού δεν είναι καθόλου αντίθετη με τη χαρά της θεϊκής μας υιότητας" (froher Gotteskindschaft). Το να βοηθάς να κουβαλάς το σταυρό του Χριστού δίνει μια δυνατή και αγνή χαρά.Και εκείνοι που έχουν τη δυνατότητα και την ικανότητα να το κάνουν αυτό, οι οικοδόμοι της Βασιλείας του Θεού, είναι τα πιο γνήσια παιδιά του Θεού (στο ίδιο).

Como un resello (refuerzo y confirmación) de que el Opus Dei era verdaderamente de Dios y que nacía en la Iglesia y para el servicio de la Iglesia, san Josemaría experimentó en los primeros años de la Obra dificultades y al mismo tiempo luces y consuelos de Dios.

Χρόνια αργότερα έγραψε: "Όταν ο Κύριος μου έδωσε εκείνα τα χτυπήματα, γύρω στα τριάντα ένα, δεν κατάλαβα. Και ξαφνικά, μέσα σε αυτή τη μεγάλη πικρία, αυτά τα λόγια: είσαι ο γιος μου (Ψαλμ. ΙΙ, 7), είσαι ο Χριστός. Και μπορούσα μόνο να επαναλάβω: Abba, Pater, Abba, Pater, Abba, Abba, Abba, Abba, Abba, Abba! Τώρα το βλέπω υπό νέο πρίσμα, σαν μια νέα ανακάλυψη: όπως βλέπει κανείς, καθώς περνούν τα χρόνια, το χέρι του Κυρίου, της θείας Σοφίας, του Παντοδύναμου. Με έκανες να καταλάβω, Κύριε, ότι το να έχεις τον Σταυρό του Χριστού σημαίνει να βρίσκεις την ευτυχία, τη χαρά. Και ο λόγος -τον βλέπω πιο καθαρά από ποτέ- είναι ο εξής: το να έχεις τον Σταυρό σημαίνει να ταυτίζεσαι με τον Χριστό, να είσαι ο Χριστός και επομένως να είσαι παιδί του Θεού" (Διαλογισμός, 28 Απριλίου 1963, όπως αναφέρεται από τους A. de Fuenmayor, V. Gómez-Iglesias και J. L. Illanes, El itinerario jurídico del Opus Dei. Historia y defensa de un carisma, Pamplona 1989, σ. 31).

Μετατροπή των ηττών σε νίκες

Como fruto de la cruz y de parte del Padre, Jesús nos entrega el Espíritu Santo, que nos une en su Cuerpo místico y nos da la vida que procede del Corazón traspasado. Y nos invita, en efecto, a completar con nuestra vida (la mayor parte de ella son μικρά και συνηθισμένα πράγματα) τι λείπει από τα πάθη του Χριστού μέσα και για αυτό το σώμα που σχηματίζουμε μαζί Του, την Εκκλησία.

Ως εκ τούτου, "αυτό που θεραπεύει τον άνθρωπο δεν είναι η αποφυγή της οδύνης και η φυγή από τον πόνο, αλλά η ικανότητα να δέχεται τη θλίψη, να ωριμάζει μέσα σε αυτήν και να βρίσκει νόημα σε αυτήν μέσω της ένωσης με τον Χριστό, ο οποίος υπέφερε με άπειρη αγάπη" (Βενέδικτος ΙΣΤ', Spe Salvi, 37).

Πριν από δύο χρόνια, στην εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, και στο κήρυγμά του στη Σάντα Μάρτα (14-IX-2018), ο Φραγκίσκος είπε ότι ο σταυρός μας διδάσκει αυτό, ότι στη ζωή υπάρχει αποτυχία και νίκη.. Πρέπει να είμαστε σε θέση να ανεχόμαστε και να υπομένουμε υπομονετικά τις ήττες.

Incluso las que corresponden a nuestros pecados porque Él pagó por nosotros. “Tolerarlas en Él, pedir perdón en Él” pero nunca dejarse seducir por ese perro encadenado que es el demonio. Y nos aconsejaba que en casa, tranquilos, θα κάναμε 5, 10, 15 λεπτά μπροστά από έναν σταυρό...Ο μικρός σταυρός στο κομποσκοίνι, ίσως: κοιτάξτε τον, γιατί είναι σίγουρα ένα σημάδι ήττας που προκαλεί διωγμό, αλλά είναι και "Το σημάδι της νίκης μας, επειδή ο Θεός νίκησε εκεί".

Τότε μπορούμε να μετατρέψουμε τις ήττες (μας) σε νίκες (του Θεού).