Aunque los seres humanos vivimos el sentimiento de dolor como una de las experiencias más comunes de la vida, siempre estamos desprevenidos ante él y continuamente nos exige aprender y adaptarnos a nuevas circunstancias. El duelo no se refiere solamente a la muerte. Es duelo es una emoción o varias emociones que experimenta el ser humano cuando vive una pérdida de cualquier tipo.
No hay “expertos” en el dolor de una pérdida; siempre tiene una dimensión de originalidad: en la forma cómo se manifiesta, en sus causas, y en las diversas reacciones que desencadena. Son muchas las veces que nos encontramos sufriendo profundamente por motivos y razones que nunca esperamos.
Ο Άγιος Πατέρας Ιωάννης Παύλος ΙΙΟ ανθρώπινος πόνος προκαλεί συμπόνια- προκαλεί επίσης σεβασμό και, με τον τρόπο του, τρομάζει. Πράγματι, σε αυτό περιέχεται το μεγαλείο ενός συγκεκριμένου μυστηρίου [...] ο άνθρωπος, μέσα στον πόνο του, είναι ένα άυλο μυστήριο".
Αυτή η ανθρώπινη εμπειρία μας ωθεί να ζητάμε βοήθεια από τους άλλους και να προσφέρουμε την υποστήριξή μας σε αντάλλαγμα. Η εμπειρία της ξεπερνώντας τη θλίψημας διδάσκει να δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή στους άλλους που υποφέρουν. Η εμπειρία του πόνου κάνει τη διαφορά μεταξύ ενός ώριμου ανθρώπου, που είναι σε θέση να αντιμετωπίσει εμπόδια και δύσκολες καταστάσεις, και ενός ανθρώπου που παρασύρεται και απορροφάται από τις δικές του
La Fe es el mejor refugio para quienes tienen que pasar por el proceso de superar el duelo de una pérdida de cualquier tipo y particularidad. La Fe nos da la fortaleza, sosiego y la serenidad necesaria para aligerar el dolor del duelo.
"La resurrección de Jesús no da sólo la certeza de la vida más allá de la muerte, sino que ilumina también el misterio mismo de la muerte de cada uno de nosotros. Si vivimos unidos a Jesús, fieles a Él, seremos capaces de afrontar con esperanza y serenidad incluso el paso de la muerte." (Πάπας Φραγκίσκος, Γενική Ακρόαση 27 Νοεμβρίου 2013).
θα έρθει αμείλικτα. Επομένως, τι κούφια ματαιοδοξία να επικεντρώνει κανείς την ύπαρξή του σε αυτή τη ζωή! Κοιτάξτε πώς υποφέρουν τόσοι πολλοί. Κάποιοι, επειδή τελειώνει, βρίσκουν οδυνηρό να την εγκαταλείψουν- άλλοι, επειδή διαρκεί, τη βρίσκουν βαρετή... Δεν υπάρχει χώρος, σε καμία περίπτωση, για την εσφαλμένη αίσθηση ότι δικαιολογείται το πέρασμά μας από τη γη ως τέλος.
Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας αυτή τη λογική και να αγκιστρωθούμε στην άλλη λογική: την αιώνια λογική. Χρειάζεται μια ολική αλλαγή: ένα άδειασμα του εαυτού μας, των εγωκεντρικών κινήτρων, τα οποία είναι ξεπερασμένα, για να αναγεννηθούμε εν Χριστώ, ο οποίος είναι αιώνιος (...).Surco, 879)
No tengas miedo a la muerte. —Acéptala, desde ahora, generosamente..., cuando Dios quiera..., como Dios quiera..., donde Dios quiera. —No lo dudes: vendrá en el tiempo, en el lugar y del modo que más convenga..., enviada por tu Padre-Dios. —¡Bienvenida sea nuestra hermana la muerte! (Camino, 739).
Υπερφυσικό όραμα! Ηρεμία! Ειρήνη! Κοιτάξτε τα πράγματα, τους ανθρώπους και τα γεγονότα... με τα μάτια της αιωνιότητας!
Έτσι, κάθε τοίχος που εμποδίζει το δρόμο σας - ακόμα κι αν, από ανθρώπινη άποψη, είναι επιβλητικός - μόλις σηκώσετε πραγματικά τα μάτια σας στον Ουρανό, τι μικρό πράγμα είναι!Forge, 996).
Επιλέγοντας την Ενσάρκωση, Ιησούς Χριστός quiso experimentar todo el sufrimiento humanamente posible para enseñarnos que el amor puede superar cualquier clase de dolor. Se puede superar el duelo mirando la vida de Jesús y siguiendo su huella.
Ο πόνος είναι ένα σημείο συνάντησης μεταξύ της χαράς της ελπίδας και της ανάγκης για προσευχή. Οι χριστιανοί δέχονται τον πόνο με την ελπίδα της μελλοντικής χαράς. Έχουν πλήρη επίγνωση των ορίων τους και βασίζονται στη βοήθεια που εκλιπαρούν από τον Θεό με την προσευχή.
Η οδύνη είναι μόνο ένα μέρος του ταξιδιού, ένας περαστικός τόπος- δεν είναι ποτέ ο τελικός σταθμός. Έτσι, η προσευχή γίνεται μια σημαντική στιγμή όπου ο πόνος βρίσκει το νόημά του και, με τη χάρη του Θεού, γίνεται χαρά.
Η προσευχή αποτελεί θεμελιώδες στήριγμα στη διαδικασία της αντιμετώπισης και του ξεπεράσματος μιας απώλειας. Η εξαγνιστική επίδραση της προσευχής πραγματοποιείται επειδή κάθε φορά που ένα άτομο προσεύχεται, βιώνει την Το έλεος του Θεού και να μοιραστούν τις ανησυχίες και τα προβλήματά τους.
Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές σε αυτό το ταξίδι που η εμπειρία του πόνου διαμορφώνει τη ζωή ενός ανθρώπου. Δεν είναι πλέον ζήτημα αποδοχής ή απόρριψης του πόνου, αλλά μάθησης να βλέπουμε τον πόνο ως μέρος της δικής μας ύπαρξης και ως μέρος του σχεδίου του Θεού για τον καθένα μας.
Η θλίψη για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι φυσική και αναπόφευκτη. Ωστόσο, η υπέρβασή της δεν είναι εύκολη και μερικές φορές, για διάφορους λόγους, υπάρχουν κάποιοι που παραμένουν κολλημένοι σε αυτή τη θλίψη. Για το λόγο αυτό, υπάρχουν πολλά Καθολικά Ιδρύματα που προσφέρουν υποστήριξη και οργανώνουν ομάδες για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να επιστρέψουν στη ζωή μετά το θάνατο ενός αγαπημένου τους προσώπου και να ξεπεράσουν την απώλειά τους.
Προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο πόνος του πένθους, είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε τη σημασία της πνευματική συνοδεία σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Δεν υπάρχει συνταγή που να ταιριάζει σε όλους, οι ιδιαιτερότητες κάθε περίπτωσης καθιστούν κάθε περίπτωση μοναδική και ιδιαίτερη.
Λένε ότι "ο πόνος προέρχεται από το σώμα και ο πόνος από την ψυχή", αλλά είναι απαραίτητο να βοηθήσουμε τους συνοδούς να είναι γαλήνιοι και "ειρηνικοί με τον Θεό", καθώς με αυτόν τον τρόπο "μεταδίδεται αυτή η γαλήνη". Κάτι που, στη συνέχεια, θα κάνει το πένθος ευκολότερο με κάποιο τρόπο.
Όταν μιλούν για ανθρώπους που βρίσκονται στη διαδικασία να ξεπεράσουν το πένθος, οι ιερείς υπογραμμίζουν μια λέξη: ελπίδα. Η ελπίδα τους βοηθά να επανατοποθετηθούν πνευματικά, να βρουν ξανά τη θέση τους, επίσης στη θρησκευτική πρακτική, την οποία μπορεί να έχουν εγκαταλείψει. Πρέπει να τους κάνουν να δουν ότι ο Θεός δεν τους έστειλε τον πόνο που βιώνουν, αλλά ότι τους αγαπάει.
Ως εκ τούτου, ο Πάπας Φραγκίσκος ενθαρρύνει, "μη σταματήσετε να μιλάτε στον Κύριό μας και στη Μητέρα του, την Υπεραγία Θεοτόκο. Εκείνη μας βοηθάει πάντα".
Βιβλιογραφία:
Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας.
OpusDei.org
