Ο Bohdan Luhovyi, 26 ετών, και ο Ihor Bazan, 24 ετών, είναι δύο από τους οκτώ Ουκρανούς φοιτητές που εκπαιδεύονται στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού. Μας μιλούν για τον πόνο και την ελπίδα τους σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Είναι ιεροσπουδαστές στο Βασιλικό Κολέγιο του Αγίου Ιωσαφάτου, ενός ελληνοκαθολικού αγίου. Ανήκουν σε την Ελληνοκαθολική Εκκλησία.
Είναι μια θλιβερή στιγμή για όλους. Στην Ευρώπη, ελπίζαμε σε μια άνοιξη χωρίς επείγοντα περιστατικά υγείας, μάσκες, κοινωνική απόσταση. Ελπίζαμε σε μια νέα εποχή χαράς και ειρήνης, αλλά βρεθήκαμε αντιμέτωποι με κάτι τρομακτικό που δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι θα μπορούσε να ξανασυμβεί στην Ευρώπη: τον πόλεμο. Και ένας σκληρός, ανελέητος πόλεμος στο ανατολικό περιθώριο της δικής μας ηπείρου.
Εικόνες προσφύγων που μετακινήθηκαν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά με τα ελάχιστα υπάρχοντά τους, παιδιά που κλαίνε, βόμβες που καταστρέφουν αρχαία και σύγχρονα παλάτια, σπίτια, αυτοκίνητα, ζωή. Και το χιόνι που καλύπτει τη γη είναι πληγωμένο από καμένα σπίτια, δέντρα, ζωές και ελπίδες.
Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σήμερα, στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού και σε όλο τον κόσμο προσευχόμαστε. Και κάτι ακόμα: επειδή είναι Τετάρτη της Στάχτης, η πανεπιστημιακή κοινότητα αποφάσισε να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Πάπα Φραγκίσκου και να συμμετάσχει στην Ημέρα Νηστείας για την Ειρήνη.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας στις 12:45 στη Βασιλική του Αγίου Απολλινάρη - μια λειτουργία στην οποία προσκλήθηκαν μαθητές, καθηγητές και προσωπικό - έγιναν προσευχές ιδιαίτερα για την ειρήνη στην Ουκρανία, σε ένωση με ολόκληρη την Εκκλησία.
Και μαζί μας είναι δύο ειδικοί καλεσμένοι, ο Bohdan Luhovyi, 26 ετών, γεννημένος στο Bolekhiv, και ο Ihor Bazan, 24 ετών, γεννημένος στο Ternopil. Μας λένε τι συμβαίνει στη χώρα τους.
Οφείλω να ομολογήσω ότι είναι πολύ συγκλονιστικό για μένα να σας γνωρίζω... Είστε και οι δύο πολύ νέοι, όπως πολλοί από τους φίλους σας που βρίσκονται στην Ουκρανία και πολεμούν αυτόν τον παράλογο πόλεμο. Σπουδάζετε εδώ στη Σχολή Θεσμικής Επικοινωνίας και αυτή τη στιγμή εμπλέκεστε σε μια άλλη μάχη, αυτή της επικοινωνίας, διότι πρόκειται για έναν πόλεμο επίσης επικοινωνιακό και εσείς, για πρώτη φορά στη Ρώμη, είστε "επικοινωνιολόγοι" μιας κατάστασης στην οποία η Εκκλησία εμπλέκεται ιδιαίτερα για να βοηθήσει τον ουκρανικό πληθυσμό.
Bohdan: Σωστά, και ανήκουμε σε δύο διαφορετικές επισκοπές της Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας στην Ουκρανία. Γεννήθηκα στην πόλη Bolekhiv, στο δυτικό τμήμα της Ουκρανίας, αλλά μετά το σχολείο σπούδασα για έξι χρόνια στη σχολή του Κιέβου. Όταν αποφοίτησα, εργαζόμουν και ζούσα για ένα χρόνο στο Κίεβο, μεταξύ 2021 και 2022. Τώρα, λοιπόν, ανήκω στην Αρχιεπισκοπή του Κιέβου και, μετά τις σπουδές μου εδώ στη Ρώμη, στη Σχολή Επικοινωνίας, θα επιστρέψω στην Αρχιεπισκοπή μου.
Ihor: Γεννήθηκα στο Ternopil, επίσης στη δυτική Ουκρανία, και ανήκω στην Αρχιεπισκοπή του Lviv. Βρίσκομαι στη Ρώμη εδώ και έξι μήνες, σπουδάζω, και πρέπει να σας πω ότι αυτή τη στιγμή όλα είναι πολύ δύσκολα... Δεν το έσκασα από τον πόλεμο. Αλλά και πάλι, η σκέψη μου είναι στην Ουκρανία και στους φίλους μου που αγωνίζονται. Ανησυχώ για το σπίτι μου, τους ανθρώπους μου και τη χώρα μου. Σκύβω το κεφάλι μου και τα γόνατά μου μπροστά στον Θεό..
Από την πλευρά μου, όντας εδώ, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσεύχομαι, να τους λέω την αλήθεια για την κατάσταση στη χώρα και να αναζητώ ευκαιρίες για να στηρίξω υλικά και οικονομικά τους ανθρώπους που υποφέρουν, τους πρόσφυγες, τα θύματα, τις οικογένειές τους. Τώρα έχω ενταχθεί στο έργο μιας ομάδας εθελοντών, εδώ στη Ρώμη, και επικοινωνώ καθημερινά με Ουκρανούς εφήβους που υποφέρουν από τον πόλεμο, παρέχοντάς τους ψυχολογική υποστήριξη, λέγοντάς τους ιστορίες που τους βοηθούν να μην σκέφτονται τόσο πολύ τον πόλεμο, πώς να συμπεριφέρονται σε διάφορες καταστάσεις και να διατηρούν την ψυχραιμία τους.
Ξέρω ότι η πίστη σας βοηθάει πολύ αυτή τη στιγμή.....
Bohdan: Ναι, και δόξα τω Θεώ με συνοδεύει από την παιδική μου ηλικία. Όταν ήμουν παιδί, οι γονείς μου ανακάλυψαν την πίστη μου στον Θεό και την επιθυμία μου να πηγαίνω στην εκκλησία. Από νεαρή ηλικία πήγαινα στην εκκλησία, παρακολουθούσα τις λειτουργικές ακολουθίες και υπηρέτησα στην Αγία Τράπεζα για έξι χρόνια. Ως εκ τούτου, μετά την αποφοίτησή μου από το λύκειο, αποφάσισα να σπουδάσω για να γίνω ιερέας στο ιεροδιδασκαλείο της Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας στην Ουκρανία.
Ihor: Γεννήθηκα επίσης σε μια οικογένεια όπου οι χριστιανικές αξίες έχουν ύψιστη σημασία, οπότε πήγαινα στην εκκλησία από μικρή ηλικία. Ήδη από την παιδική μου ηλικία, με ενδιέφερε πολύ η θρησκεία.. Πρέπει να πω ότι η προγιαγιά μου έπαιξε τον πιο σημαντικό ρόλο σε αυτό.. Μου άρεσε να της μιλάω και να την ακούω. Μου μίλησε για τις ουκρανικές παραδόσεις, για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μου τραγούδησε τραγούδια και μου έμαθε πολλά ποιήματα. Την αγαπούσα πάρα πολύ.
Του έλεγα συχνά για τα σχέδιά μου και για το τι συνέβαινε στη ζωή μου. Πέθανε πριν από τρία χρόνια. Ήθελα να διατηρήσω τη μνήμη μου γι' αυτήν, γι' αυτό έγραψα ένα βιβλίο για την προγιαγιά μου. Εκεί συγκέντρωσα τις κοινές μας ιστορίες, ιστορίες από την εποχή του πολέμου και την καθημερινή της ζωή, και πολλά άλλα.
Ωστόσο, καθώς μεγάλωνα, δεν σκεφτόμουν πλέον να γίνω ιερέας. Δεν το ανέφερα καν πια. Άρχισα να σπουδάζω στη Σχολή Δημοσιογραφίας και στη συνέχεια εργάστηκα ως ραδιοφωνικός σταθμός σε έναν χριστιανικό ραδιοφωνικό σταθμό. Εκεί άρχισα να μελετώ το θέμα της θρησκείας με διαφορετικό τρόπο. Άρχισα να διαβάζω τη Βίβλο, μελέτησα τις λεπτομέρειες της λειτουργίας, τις τελετές και πολλά άλλα: ήταν μια περίοδος που αναλογίστηκα γιατί πιστεύω στον Θεό.
Και το να βρίσκομαι εδώ στη Ρώμη είναι ένα όνειρο, μια μοναδική ευκαιρία που εκμεταλλεύτηκα. Θυμάμαι ότι πριν από μερικά χρόνια προσευχόμουν να έρθω στη Ρώμη, να μάθω πολλά, να διαμορφωθώ εδώ και να αποκτήσω νέες εμπειρίες που θα αποτελέσουν τη βάση της μελλοντικής και της παρούσας ζωής μου.
Ένας συνάδελφος που ειδικεύεται στις ρωσικές και ουκρανικές γλώσσες, πολιτισμούς και πολιτική στον Τίμιο Σταυρό εξήγησε μερικά από τα ζητήματα που αφορούν τον πόλεμο και τους λόγους της σύγκρουσης. Τι πιστεύετε σχετικά;
Bohdan: Κατά τη γνώμη μου, η Ουκρανία απέχει πολύ από τη Ρωσία όσον αφορά τη νοοτροπία και τις αξίες, αλλά είναι κοντά γεωγραφικά, γι' αυτό και η Ουκρανία έχει συχνά υποστεί βία από διάφορα ρωσικά καθεστώτα.
Οι αξίες μας στην Ουκρανία είναι η ελευθερία, η δημοκρατία, η ισότητα, η αξία και η αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ζωής.Η αφοσίωση, η σκληρή δουλειά και η αγάπη του ρωσικού λαού για την πατρίδα του. Στη Ρωσία, ωστόσο, οι έννοιες αυτές είναι πολύ ασαφείς και καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας της εκμεταλλεύεται τα γειτονικά έθνη.
Επιπλέον, το γεγονός ότι η Ρωσία κυβερνάται από έναν απόλυτο μονάρχη κάνει τον ρωσικό λαό να ταυτίζεται έντονα με τη μορφή ενός απολυταρχικού, ο οποίος μπορεί να είναι ο τσάρος ή ο σημερινός πρόεδρος. Με άλλα λόγια, έχουν ζήσει κάτω από δικτατορία σε όλη τους τη ζωή.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η προπαγάνδα στον τομέα της πληροφόρησης λειτουργεί τόσο καλά στη Ρωσία, η οποία διαστρεβλώνει την αλήθεια τόσο πολύ ώστε η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού να βλέπει μόνο ψέματα στην τηλεόραση και να μην παρεμβαίνει στις ενέργειες των ηγετών της.
Αλλά βλέπουμε πολλούς ανθρώπους στη Ρωσία να βγαίνουν στους δρόμους αυτές τις μέρες για να διαδηλώσουν κατά του πολέμου, και μάλιστα με μεγάλο κίνδυνο. Υπήρξαν χιλιάδες συλλήψεις ειρηνικών διαδηλωτών που αντιδρούσαν στην εισβολή.
Bohdan: Ναι, οι Ρώσοι και όλος ο κόσμος ενώνουν τις δυνάμεις τους εναντίον αυτής της παγκόσμιας τρομοκρατικής νοοτροπίας.
Στην πραγματικότητα, η Ρωσία είχε ήδη επιτεθεί στην Ουκρανία το 2014 λόγω των ιμπεριαλιστικών της φιλοδοξιών, με αποκορύφωμα την προσάρτηση της Κριμαίας. Φαίνεται ότι στόχος της είναι η αποκατάσταση της Σοβιετικής Ένωσης και η εγκαθίδρυση της αυτοκρατορίας της στην Ανατολική Ευρώπη. Αυτό, λοιπόν, είναι κάτι που συμβαίνει τώρα με την Ουκρανία και θα συμβεί και με άλλες χώρες.
Ihor: Συμφωνώ με όσα είπε ο Bohdan σχετικά με τη χειραγώγηση των μαζών. Πάντα υπήρχε στη Ρωσία αυτή η μορφή χειραγώγησης τόσο απέναντι στους Ρώσους όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο. Μερικές φορές το πετυχαίνει. Τώρα, ευτυχώς, οι Ρώσοι και όλος ο κόσμος έχουν ανακαλύψει τι συμβαίνει και τις δολοφονίες που λαμβάνουν χώρα.
Η Ρωσία έχει χρησιμοποιήσει ισχυρή προπαγάνδα στην Ουκρανία. Οι περισσότεροι Ουκρανοί ζουν με αυτή την προπαγάνδα εδώ και πολύ καιρό. Η ρωσική κυβέρνηση λέει ότι δεν είμαστε έθνος, ότι ένα ξεχωριστό κράτος της Ουκρανίας δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ. Ωστόσο, πριν από έξι ημέρες, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, όλοι οι Ουκρανοί και όλος ο κόσμος μπορούσαν να δουν ότι αυτό δεν ισχύει.
Οι ρωσικές κυβερνήσεις προωθούν τη ρωσική γλώσσα στην Ουκρανία εδώ και πολύ καιρό. Αυτός είναι ο λόγος που όλοι οι Ουκρανοί καταλαβαίνουν ρωσικά. Για παράδειγμα, δεν την έχω σπουδάσει ποτέ, αλλά την καταλαβαίνω καλά και τη μιλάω άπταιστα. Γιατί; Επειδή το άκουγα στην τηλεόραση από τότε που ήμουν παιδί.
Δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου ουκρανική γλώσσα στην τηλεόραση. Στο ραδιόφωνο μιλούσαν επίσης ρωσικά και έπαιζε ρωσική μουσική. Η γλώσσα μας δεν λαμβανόταν υπόψη και για εμάς αυτό ήταν τρομερό.
Ο Ihor Bazan είναι 24 ετών, ιεροσπουδαστής της Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας και σπουδάζει Θεσμική Επικοινωνία στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού.
"Βρίσκομαι στη Ρώμη εδώ και έξι μήνες, σπουδάζω, και πρέπει να σας πω ότι όλα είναι πολύ δύσκολα αυτή τη στιγμή. Δεν το έσκασα από τον πόλεμο. Αλλά και πάλι, η σκέψη μου είναι στην Ουκρανία και στους φίλους μου που αγωνίζονται. Ανησυχώ για το σπίτι μου, τους ανθρώπους μου και τη χώρα μου. Σκύβω το κεφάλι και τα γόνατά μου μπροστά στον Θεό.
Εξηγεί ότι η Ουκρανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία έχει διαδραματίσει πολύ σημαντικό ρόλο στη διατήρηση και ανάπτυξη του πολιτισμού, της πίστης και της σκέψης των σλαβικών λαών από την αρχή του χριστιανισμού.
Και βλέπουμε επίσης ότι υπάρχει μια διαφορά μεταξύ της ανατολικής και της δυτικής πλευράς της χώρας.....
Ihor: Αυτή είναι η περίπτωση. Η δυτική Ουκρανία είναι περισσότερο φιλοουκρανική, δηλαδή έχει μεγαλύτερη επίγνωση της εθνικής της ταυτότητας, ενώ η ανατολική είναι το αντίθετο. Το πρόβλημα αυτό ανάγεται στην τραγωδία του Holodomor.
Για τους αναγνώστες μας που δεν το γνωρίζουν αυτό, εξηγούμε ότι η Holodomor (Голодомор στα ουκρανικά και τα ρωσικά) ήταν μια από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες του 20ού αιώνα.
Ακόμη και αν υπολογιστεί ο αριθμός των θυμάτων, θα μπορούσε να είναι ο μεγαλύτερος, καθώς προκάλεσε το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων μεταξύ 1932 και 1933. Ο όρος προέρχεται από την ουκρανική έκφραση moryty holodom (Морити гололодом), που συνδυάζει τις ουκρανικές λέξεις holod (πείνα, λιμός) και moryty (σκοτώνω, λιμοκτονώ, εξαντλώ), και ο συνδυασμός των δύο λέξεων τονίζει την πρόθεση να λιμοκτονήσει κάποιος.
Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1920, ο Στάλιν αποφάσισε να ξεκινήσει μια διαδικασία ριζικού μετασχηματισμού της οικονομικής και κοινωνικής δομής του σοβιετικού κράτους, με στόχο την ίδρυση μιας πλήρως ρυθμιζόμενης οικονομίας και κοινωνίας.
Η Ουκρανία, μαζί με τα νότια ρωσικά εδάφη στη Μαύρη Θάλασσα, είχε ωστόσο επιβεβαιώσει τη γεωργική της κλίση μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πράγματι, θεωρούνταν το καλάθι του ψωμιού της Σοβιετικής Ένωσης. Και όμως, σύμφωνα με το σχέδιο του καθεστώτος, ο πλούτος που παρήγαγε η γεωργία έπρεπε να επανεπενδυθεί εξ ολοκλήρου στη βιομηχανία, τη νέα ατμομηχανή της σχεδιασμένης οικονομίας.
Ως εκ τούτου, ο Στάλιν διέταξε την ενοποίηση της γης σε αγροτικούς συνεταιρισμούς (Koljoz) ή σε κρατικές εταιρείες (Sovjoz), οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να παραδίδουν τα προϊόντα στην τιμή που καθόριζε το κράτος. Για να ολοκληρωθεί πλήρως η διαδικασία, η γη και όλη η παραγωγή έπρεπε να περάσουν στον έλεγχο του κράτους.
Με την Ουκρανία να έχει μια μακρά παράδοση ατομικών γεωργικών εκμεταλλεύσεων, οι μικροί γεωργικοί επιχειρηματίες (κουλάκοι) αποτελούσαν την πιο ανεξάρτητη συνιστώσα του τοπικού κοινωνικού και οικονομικού ιστού και, μαζί με τους αγρότες τους, δεν ήθελαν να υποταχθούν στην επιβολή του Στάλιν.
Ο δικτάτορας διέταξε, με μια πολύ καταναγκαστική και βίαιη δράση, την "κολεκτιβοποίηση" και "...".deskulakisationΗ "αρπαγή της γης" στην Ουκρανία και σε άλλες περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης, μέσω του τέλους της ατομικής ιδιοκτησίας και της φυσικής εξόντωσης ή της απέλασης (στη Σιβηρία και στις περιοχές της Αρκτικής) εκατομμυρίων μικρών αγροτών.
Αυτά τα ακραία μέτρα ελήφθησαν κατά τη διάρκεια της "Δεύτερης Επανάστασης" ή "Επανάστασης του Στάλιν" μεταξύ 1927-1928. Στη συνέχεια, κατά τα έτη 1932-1933, εφαρμόστηκαν κυβερνητικά μέτρα για να γονατίσει ο επιζών πληθυσμός μέσω ενός "προγραμματισμένου" λιμού που κατέστρεψε τις πληγείσες περιοχές την ίδια περίοδο.
Στην πραγματικότητα, και αυτές οι φράσεις προκαλούν ανατριχίλα αν τις σκεφτούμε σήμερα μπροστά σε κάποιες από τις δηλώσεις του Πούτιν, ο Στάλιν είπε αρκετές φορές: "Η Ουκρανία είναι σήμερα το κύριο ζήτημα, με το Κόμμα, και το ίδιο το κράτος και τα όργανα της πολιτικής αστυνομίας της δημοκρατίας, να έχουν μολυνθεί από εθνικιστές πράκτορες και από Πολωνούς κατασκόπους. Έτσι διατρέχουμε τον κίνδυνο "να χάσουμε την Ουκρανία", μια Ουκρανία που, αντίθετα, πρέπει να μετατραπεί σε μπολσεβίκικο φρούριο".
"Για να εξαλειφθεί η κουλάκοι ως τάξη, η πολιτική του περιορισμού και της εξάλειψης μεμονωμένων ομάδων ανθρώπων δεν είναι αρκετή. κουλάκοι...] είναι απαραίτητο να σπάσει η αντίσταση αυτής της τάξης με ανοιχτό αγώνα και να της αφαιρεθούν οι οικονομικές πηγές της ύπαρξης και της ανάπτυξής της.
Όλα αυτά περιγράφονται πολύ καλά σε μια καναδική ταινία με τίτλο "Bitter harvest" από το 2017.
Ihor: Σωστά, το Holodomor σκότωσε περίπου 8 εκατομμύρια Ουκρανούς, οι οποίοι πέθαναν από την πείνα κατά τη διάρκεια του σταλινικού καθεστώτος. Αυτό συνέβη στην ανατολική Ουκρανία. Μετά από αυτή τη μεγάλη τραγωδία, η Ρωσία μετέφερε "εθνοτικούς" Ρώσους σε αυτό το τμήμα της Ουκρανίας για να αντικαταστήσουν τα εκατομμύρια των πεινασμένων Ουκρανών.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό των επαναστατικών, σοσιαλιστικών, κομμουνιστικών καθεστώτων. Οι Γάλλοι επαναστάτες το έκαναν επίσης στη Βάντα, οι Σοβιετικοί στη Μολδαβία και τη Γεωργία (βλ. τα ζητήματα της Τρανσίστριας και της Αμπχαζίας) και στο Καζακστάν, οι Γιουγκοσλάβοι, με τον Τίτο, στην Ίστρια...
Ihor: Ναι, μια τραγωδία. Και μετά από αυτό, άρχισε η περίοδος της παγκόσμιας ρωσοποίησης. Μέχρι σήμερα, το πρόβλημα αυτό επηρεάζει την Ουκρανία. Επομένως, μπορώ να πω ότι η προπαγάνδα της Ρωσίας λειτούργησε, η οποία υπό αυτή την έννοια είναι η πιο ισχυρή χώρα στον κόσμο. Η Ρωσία επιτίθεται στην Ουκρανία επειδή ο Πούτιν έχει πει ότι θέλει να επαναφέρει τη σοβιετική αυτοκρατορία, αλλά αυτό δεν θα συμβεί ποτέ. Εμείς οι Ουκρανοί ξέρουμε καλά πώς να ζούμε σε ένα ολοκληρωτικό δικτατορικό καθεστώς. Το καθεστώς του Πούτιν δεν διαφέρει από αυτό του Στάλιν.
Το βλέπουμε αυτό στις σημερινές ειδήσεις. Βλέπουμε τον ρωσικό στρατό να σκοτώνει παιδιά, να βομβαρδίζει σχολεία και νοσοκομεία, να καίει εργοστάσια και πυρηνικά εργοστάσια. Αυτό είναι απάνθρωπο, είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Είμαστε στον 21ο αιώνα και στην Ευρώπη: αυτό δεν μπορεί να συμβεί πια!
Είμαι βέβαιος ότι οι Ουκρανοί δεν θα μπορέσουν να το δεχτούν αυτό: δεν θέλουμε να ζούμε σε μια χώρα που μόνο εισβάλλει και δεν αναπτύσσεται. Οι στόχοι των Ουκρανών είναι οι αντίθετοι από τους στόχους του Πούτιν.
Δεν νομίζω ότι οι άλλοι λαοί το καταλαβαίνουν πλήρως αυτό, επειδή δεν έχουν ζήσει ποτέ κάτω από αυτό το είδος νοοτροπίας.
Αλλά δεν είναι δίκαιο να υποφέρει πάντα η Ουκρανία, γι' αυτό ζητάμε ειδική βοήθεια.. Θέλουμε να ζήσουμε τη ζωή μας ως Ευρωπαίοι, χωρίς να υπάρχουν πόλεμοι της κατάκτησης ξένων εδαφών και της σφαγής άλλων λαών για πολιτικές φιλοδοξίες. Θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι. Και ζητάμε από τον κόσμο να μας ελευθερώσει από αυτό το σκοτάδι.
"Η Ουκρανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία ήταν πάντα ένα προπύργιο της ταυτότητάς μας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ρωσικές και σοβιετικές αρχές την καταστρέφουν εδώ και πολλά χρόνια".
Είναι μια πολύ δυνατή μαρτυρία, λόγια που ραγίζουν την καρδιά, ειδικά όταν σκέφτεσαι ότι οι φίλοι και οι οικογένειές σου βρίσκονται εκεί στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή. Μπορείς να μας πεις περισσότερα γι' αυτό;
Bohdan: Πέρασα μεγάλο χρονικό διάστημα ζώντας και σπουδάζοντας στο Κίεβο, αν και είμαι από άλλη περιοχή, και μπορώ να πω ότι αυτή η πόλη έχει γίνει το σπίτι μου. Οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ φιλικοί και φιλόξενοι. Έχω πολλούς γνωστούς και φίλους από εκεί. Έτσι τώρα, σε αυτούς τους καιρούς του πολέμου, τους τηλεφωνώ πολύ συχνά και τους γράφω για να μάθω αν όλα είναι εντάξει και ανησυχώ πολύ για την ασφάλεια και τη ζωή τους. Ο ρωσικός στρατός σκοτώνει τώρα αμάχους και, όπως ακούτε, προσπαθεί να εισβάλει στις μεγάλες πόλεις μας και να ανατρέψει τη δημοκρατική κυβέρνηση, βάζοντας τις μαριονέτες του στη θέση τους.
Ihor: Είμαι από το Λβιβ, η πόλη μου βρίσκεται στα δυτικά της χώρας. Στην Ουκρανία, το Λβιβ είναι γνωστό ως η πιο πατριωτική πόλη. Αυτή η πόλη είναι το πιο ανεπτυγμένο πολιτιστικό κέντρο της χώρας, αυτό που διατηρεί καλύτερα την παράδοση και την πίστη.
Δόξα τω Θεώ, η οικογένειά μου είναι ασφαλής προς το παρόν. Από την αρχή αυτού του πολέμου δεν υπήρξαν βόμβες στο Λβιβ. Αλλά ανησυχούν. Όλοι έχουν ψυχολογικό στρες.
Και μιλώντας για πίστη, πόσο σημαντική είναι η Εκκλησία σας, η Ελληνοκαθολική Εκκλησία (η οποία βρίσκεται σε κοινωνία με τον Πάπα και τη Ρώμη) στην ιστορία της Ουκρανίας και ποιος είναι ο ρόλος της στη χώρα;
Bohdan: Η Ουκρανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία έχει διαδραματίσει πολύ σημαντικό ρόλο στη διατήρηση και ανάπτυξη του πολιτισμού μας, της πίστης και της σκέψης των σλαβικών λαών από την αρχή του χριστιανισμού στην Κιέβαν Ρους.
Η Εκκλησία μας ήταν και παραμένει πάντα ανεξάρτητη από τις πολιτικές αρχές. Αντίθετα, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει ισχυρό δεσμό με τον πρόεδρο, γεγονός που μερικές φορές οδηγεί σε λογοκρισία του κηρύγματος του Λόγου του Θεού.
Κατά τη διάρκεια του διωγμού της Εκκλησίας μας από το κομμουνιστικό καθεστώς, οι άνθρωποι προσεύχονταν κρυφά, υπόγεια ή στα σπίτια τους. Οι ιερείς και οι επίσκοποι χειροτονούνταν μυστικά, επειδή οι κομμουνιστικές αρχές έστελναν στη Σιβηρία ή τους πυροβολούσαν επισκόπους και ιερείς της Ουκρανικής Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας. Η Σοβιετική Ένωση και τώρα η διάδοχός της, η ρωσική κυβέρνηση, βλέπουν επίσης την Εκκλησία μας ως απειλή για τη δικτατορία τους.
Κάτι παρόμοιο είδαμε και στη Ρουμανία κατά τη διάρκεια του καθεστώτος Τσαουσέσκου, όταν η Ρουμανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία ήταν η πιο διωκόμενη από τον κρατικό κομμουνισμό, αποτελώντας πραγματική απειλή για την ταυτότητα και την ιδιαιτερότητα του λαού.
Ihor: Ναι, στην πραγματικότητα, η Ουκρανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία ήταν πάντα ένα προπύργιο της ταυτότητάς μας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ρωσικές και σοβιετικές αρχές την καταστρέφουν εδώ και πολλά χρόνια.
Όπως είπε ο Bohdan, για μεγάλο χρονικό διάστημα η Ουκρανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία παρέμεινε υπόγεια κατά τη διάρκεια του σοβιετικού καθεστώτος. Ιερείς της Εκκλησίας μας φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν επειδή αναγνώρισαν την Ουκρανία ως συγκεκριμένη ταυτότητα και επειδή ανήκαν στην Καθολική Εκκλησία του Ελληνικού Τυπικού.
Πώς μπορούμε εμείς, και αναφέρομαι ιδιαίτερα στους αναγνώστες στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική, να βοηθήσουμε με οποιονδήποτε τρόπο τον ουκρανικό λαό;
Bohdan: Πρώτα απ' όλα με προσευχή, γιατί μόνο ο Θεός μπορεί να ξεπεράσει αυτό το κακό του πολέμου. Επιπλέον, αν είναι δυνατόν, οι αναγνώστες μπορούν να βοηθήσουν μέσω της Αποστολικής Εξαρχίας στην Ιταλία, η οποία διαθέτει τραπεζικό λογαριασμό στη σελίδα της στο Facebook, όπου είναι δυνατή η μεταφορά χρημάτων. Ακόμη και στις ενορίες μας στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο συλλέγουμε τρόφιμα και άλλα πράγματα και τα στέλνουμε με φορτηγά στην Πολωνία και από εκεί στην Ουκρανία.
Ευχαριστούμε τον καθένα από εσάς, και ιδιαίτερα το CARF - Centro Academico Romano Foundation, για την ένταξή σας σε εμάς και τους ανθρώπους μας με διάφορους τρόπους!
Ihor: Η πιο σημαντική βοήθεια που μπορεί να έρθει από το εξωτερικό είναι οι δημόσιες διαδηλώσεις, η προσευχή και η οικονομική βοήθεια, όπου είναι δυνατόν. Ανθρωπιστική βοήθεια συγκεντρώνεται επίσης σε πολλές χώρες.
Για παράδειγμα, εδώ στη Ρώμη, αυτό γίνεται ήδη από την πρώτη μέρα του πολέμου. Πολλοί Ιταλοί και Ουκρανοί στην Ιταλία υποστηρίζουν, επίσης στέλνοντας ή παραδίδοντας προσωπικά, εδώ στη Ρώμη, ανθρωπιστική βοήθεια στον ουκρανικό καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας. Εγώ ο ίδιος είμαι εθελοντής εκεί. Βοηθάω στη διαλογή εμπορευμάτων και άλλων πραγμάτων και φορτώνουμε επίσης φορτηγά που παραδίδουν ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία.
Σε εσάς, τους φίλους μου στην Ισπανία και τη Λατινική Αμερική, σας ζητώ ειλικρινά να προσευχηθείτε για να σταματήσει για πάντα η βία στην Κεντρική Ευρώπη. Μαζί θα σταματήσουμε τον εχθρό του κόσμου.
Όχι στον πόλεμο στην Ουκρανία! Όχι στον πόλεμο!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Bohdan και τον Ihor για την ισχυρή μαρτυρία τους. Κλείνουμε λέγοντας στους αναγνώστες μας στην Ισπανία ότι μπορούν επίσης να βοηθήσουν μέσω της Caritas και της Βοήθειας προς την Εκκλησία σε Ανάγκη.
Από την πλευρά μας, εδώ στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού, μπορούμε μόνο, χάρη στο έργο των ευεργέτεςΠρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε, δηλαδή να εκπαιδεύουμε τους μαθητές μας από όλο τον κόσμο σχετικά με την αξία της ειρήνης και του διαλόγου.
Το δικό μας είναι ένα μικρό σύμπαν, γιατί εδώ, με νέους από όλο τον κόσμο να διασταυρώνονται, νιώθουμε τα προβλήματα και τις ανάγκες του καθενός από αυτούς που μας λένε τις ιστορίες τους.
Και χάρη στα εργαλεία και τις σπουδές που τους παρέχονται, προσπαθούμε να τους καταστήσουμε ικανούς όχι μόνο να επικοινωνούν, ώστε να αποφεύγονται συγκρούσεις και πόλεμοι όπως αυτός που βλέπουμε τώρα, αλλά και να μπορούν να ανοικοδομήσουν ανθρώπινα και πνευματικά το μέλλον αυτών των χωρών που έχουν διαλυθεί από τη βία και τους αγώνες μεταξύ των ανθρώπων.
Ο Bohdan Luhovyi, 26 ετών, γεννήθηκε στην πόλη Bolekhiv. "Οι αξίες μας στην Ουκρανία είναι η ελευθερία, η δημοκρατία, η ισότητα, η αξία και η αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ζωής, η σκληρή δουλειά και η αγάπη για την πατρίδα. Στη Ρωσία, ωστόσο, οι έννοιες αυτές είναι πολύ ασαφείς και σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της εκμεταλλεύεται τα γειτονικά έθνη", εξηγεί.
Gerardo Ferrara
Πτυχιούχος Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών, με ειδίκευση στη Μέση Ανατολή.
Υπεύθυνος για το φοιτητικό σώμα
Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη
