Οι καλοί φίλοι, η ομάδα νέων στην ενορία, οι συνετές και ήρεμες συμβουλές των ανθρώπων που ο Θεός έβαλε δίπλα του, καθώς και η χαρούμενη και αφοσιωμένη ζωή των άλλων σεμιναρίων, ήταν καθοριστικά για τον νεαρό Ιταλό να δώσει το "Ναι" του στον Κύριο.
Σήμερα είναι ιεροσπουδαστής στην κοινότητα Το έργο του Ιησού Αρχιερέα και σπουδές στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη. Αλλά για να φτάσει εδώ έπρεπε να σπάσει κάποια εμπόδια, όπως το να νομίζεις ότι το σεμινάριο ήταν ό,τι πιο κοντινό σε φυλακή ή ακόμη και το να παρενοχλείσαι επειδή είσαι χριστιανός.
Ο Τζιάκομο έζησε ευτυχισμένα παιδικά χρόνια στο Ριτσιόνε, στην επαρχία του Ρίμινι. Μαζί με τους γονείς του και την αδελφή του, παρακολουθούσε τη λειτουργία τις Κυριακές, περισσότερο από παράδοση παρά από ευλάβεια και χωρίς ποτέ να κατανοήσει πραγματικά το πραγματικό της νόημα.
Η μεγάλη καμπή στη ζωή του ήρθε στην ηλικία των 14 ετών, όταν έγινε μέλος της ομάδας νέων της ενορίας, των Φύλακα Αγγέλων, μιας ομάδας που επιθυμούσαν όλα τα παιδιά που παρακολουθούσαν την κατήχηση.
"Η ομάδα νέων ήταν μια ευκαιρία να γνωρίσω πολλούς άλλους νέους της ίδιας ηλικίας με τους οποίους θα μπορούσα να διασκεδάσω υγιώς και να μοιραστώ καλές εμπειρίες. Έτσι, ένα από τα μεγάλα όνειρα σε εκείνη την ηλικία έγινε πραγματικότητα: μπήκα στην ομάδα νέων μαζί με τους καλύτερους φίλους μου και γνώρισα 70 ή 80 άλλα άτομα. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες ομάδες νέων στο Riccione, τόσο πολύ που στις κατασκηνώσεις που οργανώναμε κάθε χρόνο στους Δολομίτες ήμασταν πάντα εκατό άτομα", θυμάται συγκινημένος.
Το πάθος του Τζιάκομο ήταν η μουσική, ένα χόμπι που μοιραζόταν με τα άλλα αγόρια της ομάδας. Ένας από αυτούς είχε έναν αδελφό που ήταν ιεροσπουδαστής - τώρα ιερέας - στην κοινότητα. Το έργο του Ιησού Αρχιερέα.
"Θυμάμαι εκείνη τη στιγμή που μου είπε ότι ο αδελφός του ήταν ιεροσπουδαστής. Τρέχαμε στην παραλία και μου φάνηκε ότι το να είσαι ιεροσπουδαστής ήταν κάτι εντελώς ξένο για μένα. Πώς είναι δυνατόν ένας νέος άνθρωπος να αποφασίσει να μπει στη σχολή; Για μένα ήταν ένα μέρος που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τη φυλακή: Διαβάζεις όλη μέρα, υπάρχουν θλιβεροί άνθρωποι που θέλουν μόνο να υποφέρουν στη ζωή, μαστιγώνεις τον εαυτό σου από καιρό σε καιρό και, πάνω απ' όλα, πρέπει να νηστεύεις πολύ", λέει.
Ωστόσο, μια περιέργεια ξύπνησε μέσα του: ήθελε να δει ο ίδιος τι σκέφτεται για τη ζωή ενός ιεροσπουδαστή.
Μετά από λίγους μήνες, πήρε μέρος στην πρώτη του κατασκήνωση στους Δολομίτες, και τότε ήταν που συνάντησε αυτοπροσώπως τον διάσημο ιεροσπουδαστή για τον οποίο είχε μιλήσει τόσο πολύ με τον φίλο του. Εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από αυτόν που υποσχέθηκε να πάει να τον δει στο ιεροδιδασκαλείο της Ρώμης.
"Πόσο σημαντικό είναι να συναντάμε χαρούμενους, ευτυχισμένους και πεπεισμένους ιεροσπουδαστές. Όλες οι παρανοήσεις μου για το ιεροδιδασκαλείο εξαφανίστηκαν. Αντί για θλιμμένους γέροντες που δεν ήξεραν τι να κάνουν με τη ζωή τους, Συνάντησα περίπου είκοσι χαρούμενους νέους που περνούσαν καλά και αγαπούσαν αδελφικά ο ένας τον άλλον.. Δεν νομίζω ότι έχω γελάσει ποτέ τόσο πολύ όσο όταν ήμουν στο ιεροδιδασκαλείο εκείνες τις μέρες", λέει ο νεαρός Ιταλός.
Κάτι που πραγματικά τον εντυπωσίασε και τον σημάδεψε ήταν η παρατήρηση της σχέσης που είχαν αυτά τα νεαρά αγόρια με τον Ιησού: "Ήταν μια σχέση που και εγώ λαχταρούσα. Μπόρεσα να βιώσω ότι υπήρχε ένας πραγματικός διάλογος μεταξύ των καρδιών τους και του Χριστού.
Βλέποντας το σεβασμό αυτών των παιδιών για το Ευλογημένο Μυστήριο τον συγκλόνισε βαθιά. Επιπλέον, η προσευχή και ο διαλογισμός τους στα γόνατά τους ήταν σαν ένα κάλεσμα αφύπνισης, διότι, για έναν νεαρό από το Riccione, αυτή η στάση ευλάβειας χαρακτηριζόταν ως φανατική. Και σε αυτούς τους σεμιναριανούς δεν παρατηρούσε φανατισμό, αλλά αγάπη για τον Χριστό.
"Έφυγα από αυτή την πρώτη εμπειρία με δύο μεγάλες χάρες που σημάδεψαν την πρώτη μου πραγματική μεταστροφή: η πρώτη που το να είσαι νέος χριστιανός σημαίνει να είσαι ευτυχισμένος και όχι θλιμμένος φανατικός. Το δεύτερο είναι ότι είδα ότι ο Θεός είχε το πιο όμορφο σχέδιο για μένα, οπότε από εκείνη τη στιγμή ήθελα να μάθω ποιο ήταν το σχέδιο του Θεού για μένα.
Και με όλες αυτές τις δονήσεις μέσα του, ξεκίνησε το Ινστιτούτο, ένα κάπως δύσκολο στάδιο, επειδή η ζωή της πίστης σε εκείνο το περιβάλλον ήταν περίπλοκη: "Υπέστην παρενόχληση επειδή είμαι χριστιανός". Αυτή η κατάσταση, καθώς και η αγάπη του Θεού που βίωσε κατά τη διάρκεια των ημερών του στο ιεροδιδασκαλείο, τον ώθησαν να παρακολουθεί καθημερινά τη Θεία Λειτουργία και να ρωτάει τον Ιησού επίμονα κάθε μέρα τι ήθελε να κάνει με τη ζωή του.
"Ενώ από τη μια ζητούσα από τον Θεό με προσευχή, από την άλλη φοβόμουν πολύ ότι θα με καλούσε να γίνω ιερέας. Η εμπειρία στη Ρώμη ήταν σίγουρα όμορφη, αλλά δεν ήθελα καθόλου να είμαι ένας από εκείνους που μια μέρα θα έπρεπε να μετακομίσουν στο ιεροδιδασκαλείο. Εγώ, όπως ένας άλλος έφηβος από RiccioneΉθελα να κάνω οικογένεια με πολλά παιδιά και πίστευα ότι η είσοδος στη σχολή ήταν η μεγαλύτερη θυσία στον κόσμο.
Τα πέντε χρόνια του γυμνασίου τα πέρασε ανάμεσα στην κανονική ζωή κάθε εφήβου και κάποιες ευσεβείς πρακτικές: καθημερινή λειτουργία, συχνή εξομολόγηση και "απόλυτος πανικός" ότι ο Κύριος θα τον καλούσε στην ιεροσύνη.
"Ο τελευταίος μήνας του τελευταίου μου έτους ήταν ο πιο δύσκολος, ακριβώς επειδή πλησίαζε η στιγμή που θα έπρεπε να πάρω μια απόφαση για τη ζωή μου. Ήταν μόνο λίγες εβδομάδες πριν από τις κρατικές εξετάσεις, οπότε, όπως έκανα πάντα τα προηγούμενα χρόνια, πήγα στο σεμινάριο για τέσσερις ημέρες για να προσευχηθώ για τις εξετάσεις και να προσπαθήσω να καταλάβω τι θα κάνω με τη ζωή μου.
Βρισκόταν σε αυτή την κατάσταση αβεβαιότητας όταν, καθισμένος στο τραπέζι με μια καλόγρια από την κοινότητά του, άρχισε να της λέει όλα όσα περνούσαν από την καρδιά του. "Γιατί δεν πας στην Ιρλανδία με έναν από τους ιερείς μας και να κάνεις ένα χρόνο εμπειρίας στην Ιεραποστολή της Αγίας Οικογένειας", του είπε.
Δεδομένου ότι δεν γνώριζε καλά τη γλώσσα, απέρριψε αμέσως την πρόταση, αλλά στο δρόμο για το σπίτι σκέφτηκε ότι ήταν πραγματικά το Άγιο Πνεύμα που τον οδηγούσε μέσω αυτής της μοναχής.
Όπως συνήθιζε να κάνει, έβαλε τα πάντα στην προσευχή, ζητώντας από τον Κύριο να του ανοίξει το δρόμο για να μάθει το θέλημά Του: είτε πανεπιστήμιο είτε Ιρλανδία. Ενώ συζητούσε μεταξύ αυτών των δύο εναλλακτικών λύσεων, εκείνο το καλοκαίρι άρχισε να εργάζεται ως ναυαγοσώστης σε ένα από τα μεγαλύτερα θαλάσσια πάρκα της Ιταλίας στο Riccione.
Τελικά, αποφάσισε να πάει στην Ιρλανδική Ιεραποστολή, αλλά η αβεβαιότητα δεν τον άφηνε ήσυχο: "Πλησιάζαμε στο τέλος της παραμονής μου στην Ιρλανδία και στο παρεκκλήσι, μετά τη λειτουργία, γονάτισα και είπα ανοιχτά στον Κύριο: "Άκου, αν θέλεις να γίνω ιερέας, εντάξει, αλλά πρέπει να μου δώσεις την αγάπη για την κλίση, γιατί δεν την έχω τώρα"".
Η απάντηση δεν άργησε να έρθει. Επιστρέφοντας από το προσκύνημα στο MedjugorjeΜετά το φεστιβάλ νεολαίας, όπου εμπιστεύτηκε τα πάντα στην Παναγία, αρρώστησε από πυρετό που κράτησε μια εβδομάδα.
Αναρρώνοντας, θυμήθηκε τα λόγια που του είχε πει ένας ιερέας: "Ηρέμησε, γιατί όταν έρθει η χάρη να καταλάβεις τι θέλει ο Θεός από σένα, θα είσαι τόσο ξεκάθαρος που θα θυμάσαι ακόμα και τη θέση στην οποία βρισκόσουν και τη μυρωδιά του αέρα.
"Ένα από εκείνα τα πρωινά που ήμουν άρρωστος, ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι και μια στιγμή φάνηκε να βιώνω τη χαρά και την αγάπη του Ουρανού στην καρδιά μου", λέει ο Τζιάκομο.
"Σε μια συγκεκριμένη στιγμή, μου έγινε σαφές πόσο μεγάλη και όμορφη είναι η κλίση του ιερέα: σε έναν απλό άνθρωπο που επιλέχθηκε από τον Θεό δίνεται η εξουσία να συγχωρεί και να απαλλάσσει από τις αμαρτίες ενός ανθρώπου.Ακόμη και οι άγγελοι και η Παναγία, παρά τη χαρά που βιώνουν, δεν μπορούν να δώσουν άφεση αμαρτιών- ο ιερέας μπορεί. Κατά τη διάρκεια εκείνης της στιγμής της χάρης, δεν είχα πλέον κανένα λόγο να πω όχι στο κάλεσμα και είπα το πρώτο μου αληθινό Ναι. Από εκείνη τη στιγμή της μεγάλης χάρης μέχρι την είσοδό μου στο ιεροδιδασκαλείο δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος, μόλις δύο μήνες.
Έτσι, στις 6 Οκτωβρίου 2019, εντάχθηκε στην κοινότητα. Το έργο του Ιησού Αρχιερέα και, αφού ολοκλήρωσε τα δύο πρώτα χρόνια των προπαιδευτικών σπουδών, ξεκίνησε τις σπουδές του στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη. "Αυτό που έχω μπροστά μου είναι ακόμη αρκετά χρόνια σπουδών, αλλά με μία μόνο επιθυμία: να κάνω μόνο το θέλημα του Θεού. "(...) laddove è abbondato il peccato, ha sovrabbondato la grazia (Ρωμαίους 5:20-21)" (όπου αφθονούσε η αμαρτία, ξεχείλιζε η χάρη)".
Είναι πολύ ευγνώμων σε όλους τους ευεργέτες του Ίδρυμα CARF οι οποίοι καθιστούν εφικτές τις σπουδές του στη Ρώμη: "Κρατώ στις προσευχές μου όλους τους φίλους του Ιδρύματος CARF που καθιστούν εφικτή τη διαμονή μου στη Ρώμη. Σας ευχαριστώ πολύ για τη γενναιοδωρία σας.
Gerardo Ferrara
Πτυχιούχος Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών, με ειδίκευση στη Μέση Ανατολή.
Υπεύθυνος για τους φοιτητές του Ποντιφικού Πανεπιστημίου του Τιμίου Σταυρού στη Ρώμη.
