Vedastus był seminarzystą w kościele św. Międzynarodowe seminarium Bidasoa (Pampeluna) i został wyświęcony na kapłana w sierpniu 2024 r. w swoim kraju. Mówi nam, że młodzi ludzie w Tanzanii są dumni z bycia katolikami. "Kiedy w Tanzanii uczestniczy się w niedzielnej mszy, ponad 60 osób z % to ludzie młodzi.".
Vedastus urodził się w 1994 roku w dużej rodzinie. Jest synem katolickiej matki i niechrześcijańskiego ojca, jego powołanie zrodziło się w wyniku pytania zadanego matce. Jej wysiłki, by przekazać wiarę jemu i jego rodzeństwu, zostały nagrodzone.
Decydującym momentem w życiu tego młodego kapłana było odkrycie przez niego prawdziwego znaczenia księża. Ich wioska znajdowała się siedem kilometrów od najbliższego kościoła i w każdą niedzielę pokonywali tę odległość, aby uczestniczyć w celebracji Słowa przez katechistów. Z powodu braku księży msza odbywała się tylko raz w roku.
Brak kapłanów w Tanzanii trzydzieści lat temu był znacznie bardziej palący niż obecnie: było ich tylko dwóch do obsługi ponad trzydziestu parafii. Dziś ich diecezja liczy 155 księży zakonnych i diecezjalnych obsługujących 56 parafii.
W dniu, w którym ksiądz przybył do jego wioski i odprawił Mszę Świętą, Vedastus był pod wrażeniem. "Byłem bardzo młodym chłopcem, ale zdałem sobie sprawę, że różniło się to od tego, co robili katechiści. Byłem bardzo zainteresowany. Kiedy wróciłem do domu, zapytałem mamę: Mamo, dlaczego dzisiaj było inaczej, kim jest ten człowiek, który świętował? Moja mama wyjaśniła mi, że ten człowiek był księdzem i jaka jest różnica między księżmi a katechetami" - mówi Vedastus.
Jego matka powiedziała mu również o znaczeniu kapłanów dla zbawienia, dla udzielania sakramentów, dla przynoszenia nam Eucharystia i przebaczenie grzechów oraz znaczenie niesienia Chrystusa całemu światu.
"Zapytałem mamę, dlaczego nie mamy księży w każdą niedzielę, a ona odpowiedziała, że to niemożliwe, ponieważ w tym czasie dwóch księży uczęszczało do 33 kościołów. Więc powiedziałem jej: Kiedy dorosnę, chcę zostać księdzem, aby pomagać Kościołowi w mojej wiosce, aby zawsze mieli księży, którzy nauczą ich wiary i będą sprawować sakramenty. Moja matka wyjaśniła mi, że będę musiała ciężko się uczyć i być bardzo zdyscyplinowana. Zachęcała mnie, abym porozmawiała z ojcem, czy mogliby opłacić moje studia.
Odtąd Vedastus codziennie prosił Boga, aby uczynił go dobrym kapłanem, jeśli zechce, aby mógł służyć ludziom.
Tak więc w wieku 14 lat zdecydował się wstąpić do niższego seminarium duchownego, ale nie przed stawieniem czoła pewnym wyzwaniom. Jego ojciec, choć dał mu swobodę kultu, został ochrzczony dopiero w 2016 roku. Co więcej, jego ojciec chciał, aby jego syn studiował medycynę, co również było w planach Vedastusa.
"Myślałem, że skoro mój ojciec nie został ochrzczony, to nie mogę być księdzem. Jednak ojciec powiedział do mnie: Zapłacę wszystko, czego pan potrzebuje, aby spełnić swoje marzenia. Chociaż nie jestem bogaty, wiem, jak ważna jest nauka. Może nam brakować nawet tego, czego potrzebujemy do życia, ale panu nie zabraknie tego, czego potrzebuje pan do nauki. Ta determinacja mojego ojca wywołała we mnie ogromną wdzięczność. który prowadził mnie, abym zawsze starała się studiować, ponieważ wiem, ile poświęcenia oznaczało to dla mojej rodziny" - wyjaśnia.
Nie porzucił jednak myśli o karierze medycznej. Mówi, że kiedy był w Fatimie w 2023 roku, wykonując pracę duszpasterską, mieszkając w Bidasoa jako seminarzysta, otrzymał list od swojego arcybiskupa informujący go, że po ukończeniu matury z teologii będzie mógł studiować medycynę, mógł rozpocząć karierę medyczną w swojej diecezji.
"Przypomniało mi się to osiem lat temu, kiedy po ukończeniu szkoły średniej powiedziałem ojcu, że chcę wstąpić do wyższego seminarium duchownego, aby kształcić się na księdza. Wtedy ojciec powiedział mi, że jego marzeniem jest, abym studiował medycynę. Po pełnym miłości dialogu z ojcem doszliśmy do porozumienia, że mogę wstąpić do seminarium. Tak więc ta wiadomość od mojego biskupa była jak przypomnienie mojego pierwszego etapu i mojego "tak" dla głosu Pana.
Po rozważeniu prośby swojego biskupa, porozmawiał z nim i powiedział mu, że w tej chwili kariera medyczna jest "trudną górą do zdobycia". Jeśli jednak potrzeby jego diecezji będą tego wymagać, chętnie podejmie studia w tym kierunku.
Pańskie wykształcenie teologiczne jest niezbędne dla formacji braci w Tanzanii. Pomimo braku powołań kapłańskich, katolików w Tanzanii przybywa. Co jest przyczyną tej eksplozji katolików?
"Moim zdaniem, fundamentalnym powodem i podstawą wszystkiego jest to, że człowiek z natury jest religijny, zawsze jest związany z boskością.. Jest to fakt, który jest bardzo silny w Tanzanii: mamy wiele szacunku dla boskości. Ale musimy też podziękować misjonarzom, którzy nas ewangelizowali, zwłaszcza Ojcom Białym. Pozostawili oni niezatarty ślad, nie tylko na katolikach, ale na całej populacji", mówi Vedastus.
Ta ewangelizacja pierwszych misjonarzy przyczyniła się do wzmocnienia reputacji Kościoła katolickiego w Afryce, nie tylko ze względu na jego duchową i zbawczą funkcję, ale także ze względu na liczne dzieła społeczne: szpitale, szkoły, organizacje charytatywne itp.
"Wielu ludzi przychodzi do Boga poprzez działalność charytatywną i społeczną, ponieważ Kościół katolicki jest zawsze w czołówce. Ale także, dzięki pracy biskupów, księży, zakonników, katechetów i wszystkich pracowników duszpasterskich, coraz więcej ludzi zna Ewangelię" - mówi Vedastus.
Liczba młodych ludzi praktykujących wiarę katolicką jest imponująca.. Ten młody ksiądz podziwia samego siebie: "Młodzież jest nadzieją Kościoła w Tanzanii. Młodzi ludzie są dumni z tego, że są katolikami, a tym samym przyciągają wielu przyjaciół. Kościół jest nie tylko postrzegany jako główne miejsce spotkania z Bogiem, ale także młodzi ludzie przychodzą do parafii, aby znaleźć męża lub żonę, wzrastać w cnocie i żyć prawdą.
Podsumowując, Vedastus z radością mówi o swoim pobycie w naszym kraju: "To było wspaniałe. Opuszczam Pampelunę jako inna osoba niż wtedy, gdy przyjechałem.. Byłem pod wrażeniem zarówno formacji ludzkiej, jak i akademickiej. Zasmakowanie w katolickości Kościoła było dla mnie darem.
Dlatego też chciałby podziękować wszystkim dobroczyńcom Fundacji CARF, którzy umożliwili mu studia w Pampelunie, mieszkanie w Bidasoa i studiowanie na Wydziałach Kościelnych Uniwersytetu Nawarry.
Proszę być pewnym moich codziennych modlitw. Razem jesteśmy częścią Bożego planu, aby wszyscy ludzie otrzymali dobrą nowinę.
Marta Santíndziennikarz specjalizujący się w tematyce religijnej.
