"Bardzo kochajcie św. Józefa, kochajcie go z całego serca, ponieważ jest on osobą, która wraz z Jezusem najbardziej kochała św. Marię, i osobą, która najbardziej traktowała Boga: osobą, która najbardziej Go kochała, po naszej Matce. On zasługuje na Pana sympatię i dobrze, że Pan go traktuje, ponieważ jest Mistrzem życia wewnętrznego i może wiele uczynić przed Panem i przed Matką Bożą.
Jego święto przypada na dzień 19 marca, a Papież Franciszek zawsze zachęca nas do zwrócenia szczególnej uwagi na postać św. W tym celu wskazał na dwie wyjątkowe cnoty, które określają ojca Jezusa: "...ojciec Jezusa i ojciec Jezusa".Józef jest człowiekiem, który umie towarzyszyć w ciszy". i jest to "człowiek z marzeń".
Zarówno Mateusz, jak i Łukasz mówią o św. Józefie jako o człowieku pochodzącym ze znakomitego rodu: Dawida i Salomona, królów Izraela. Szczegóły tego rodowodu są historycznie niejasne: nie wiemy, która z dwóch genealogii podanych przez ewangelistów odpowiada Marii, a która św. Józefowi, który według prawa żydowskiego był jej ojcem. Wiemy, że jego rodzinnym miastem było Betlejem, gdzie poszedł się zapisać, ale mieszkał i pracował w Nazarecie.
Wiemy jednak, że nie był bogaczem: był robotnikiem, jak miliony innych ludzi na całym świecie; wykonywał ciężką i pokorną pracę, którą Bóg wybrał dla siebie, przyjmując nasze ciało i chcąc żyć przez trzydzieści lat jako jeden z nas.
Pismo Święte mówi, że Józef był rzemieślnikiem. Kilku Ojców dodaje, że był on cieślą. Justyn, mówiąc o życiu zawodowym Jezusa, mówi, że robił pługi i jarzma. (Św. Justyn, Dialogus cum Tryphone, 88, 2, 8 (PG 6, 687).Być może na podstawie tych słów św. Izydor z Sewilli wnioskuje, że Józef był kowalem. W każdym razie był robotnikiem, który pracował w służbie swoim współobywatelom, który posiadał umiejętności manualne, owoc wieloletniego wysiłku i potu.
Cały Kościół uznaje w świętym Józefie swojego opiekuna i patrona. Przez wieki mówiono o nim, podkreślając różne aspekty jego życia, nieustannie wiernego misji powierzonej mu przez Boga.
Według słów Święty JosemaríaŚwięty Józef jest naprawdę "Ojciec i Pan, który chroni i towarzyszy tym, którzy go czczą, w jego ziemskiej wędrówce, tak jak chronił i towarzyszył Jezusowi, gdy ten wzrastał i stawał się człowiekiem. W kontaktach z nim odkrywa się, że Święty Patriarcha jest również Mistrzem życia wewnętrznego: ponieważ uczy nas poznawać Jezusa, żyć razem z Nimwiedzieć, że jesteśmy częścią Bożej rodziny. Ten święty daje nam te lekcje, będąc, tak jak on, zwykłym człowiekiem, ojcem rodziny, robotnikiem, który zarabiał na życie pracą swoich rąk".
Modlitwa wspomniana w Patris corde (Z sercem ojca) oraz w dekrecie przyznającym specjalne odpusty z okazji Roku Świętego Józefa.
Józef robotnik był rzemieślnikiem z Galilei, człowiekiem jak wielu innych. W swoich czasach miał tylko rodzicielstwo i pracakażdego dnia, zawsze z takim samym wysiłkiem. A na koniec mały, biedny domek, aby odzyskać siły i zacząć od nowa.
Ale Imię Józef oznacza po hebrajsku: Bóg doda. Bóg dodaje do świętego życia tych, którzy wypełniają jego wolę, niepodejrzane wymiary: to, co jest ważne, co nadaje wartość wszystkiemu, co jest boskie. Bóg, do skromnego i świętego życia Józefa, dodał życie Maryi Dziewicy i Jezusa, naszego Pana.
Żyć z wiary - te słowa w pełni realizują się w św. Józefie. Jego wypełnianie woli Bożej jest spontaniczne i głębokie..
Dla historii Świętego Patriarchy było to życie proste, ale nie łatwe. Po udręczonych chwilach wiedział, że Syn Maryi został poczęty przez Ducha Świętego. I to Dziecko, Syn Boży, potomek Dawida według ciała, rodzi się w jaskini. Aniołowie świętują jego narodziny, a ludzie z odległych krain przybywają, aby go uwielbiać, ale król Judei życzy mu śmierci i trzeba uciekać. Syn Boży jest na pozór bezbronnym dzieckiem, które będzie żyło w Egipcie.
W swojej Ewangelii, Mateusz nieustannie podkreśla wierność Józefa w wypełnianiu bez wahania Bożych poleceń, nawet jeśli czasami znaczenie tych poleceń może wydawać się niejasne lub ich związek z resztą boskich planów może być przed nim ukryty.
Ojcowie Kościoła wielokrotnie podkreślają stałość wiary św. Wiara Józefa nie słabnie, jego posłuszeństwo jest zawsze ścisłe i szybkie.
Aby lepiej zrozumieć tę lekcję daną nam tutaj przez Świętego Patriarchę, dobrze jest rozważyć, że ich wiara jest aktywna. Ponieważ Wiara chrześcijańska jest przeciwieństwem konformizmu, czyli braku wewnętrznej aktywności i energii.
W różnych okolicznościach swojego życia Patriarcha nie rezygnuje z myślenia, ani nie uchyla się od odpowiedzialności. Wręcz przeciwnie: całe swoje ludzkie doświadczenie oddaje w służbę wiary.. Wiara, miłość, nadzieja: oto osie życia świętego i każdego chrześcijanina. Poświęcenie Józefa z Nazaretu jest utkane z tego splotu wiernej miłości, kochającej wiary i ufnej nadziei.
Tego uczy nas życie św. Józefa: proste, normalne i zwyczajne, składające się z lat pracy, które zawsze są takie same, z ludzkich monotonnych dni, które następują jeden po drugim.
"Traktujcie Józefa, a znajdziecie Jezusa". święty Josemaría Escrivá de Balaguer. Za pośrednictwem anioła Bóg sam zwierza się Józefowi, jakie są jego plany i jak bardzo liczy na to, że je zrealizuje. Józef jest powołany, aby być ojcem Jezusa; to będzie jego powołanie, jego misja.
Józef był po ludzku nauczycielem Jezusa; traktował Go codziennie, z delikatną czułością, i opiekował się Nim z radosną abnegacją. Józefa uczymy się, co to znaczy być z Boga i w pełni być wśród ludzi, uświęcając świat. Traktujcie Józefa, a znajdziecie Jezusa. Potraktujcie Józefa, a znajdziecie Maryję, która zawsze napełniała pokojem życzliwy warsztat z Nazaretu.
Józef z Nazaretu zaopiekował się Synem Bożym i jako człowiek wprowadził Go w nadzieję narodu izraelskiego. I to właśnie robi z nami: swoim potężnym wstawiennictwem przyprowadza nas do JezusaJosemaría, którego nabożeństwo do św. Józefa wzrastało przez całe jego życie, powiedział, że jest on naprawdę Ojcem i Panem, który chroni i towarzyszy tym, którzy go czczą, w ich ziemskiej wędrówce, tak jak chronił i towarzyszył Jezusowi, gdy ten wzrastał i stał się człowiekiem.
Bóg ciągle wymaga więcej, a Jego drogi nie są naszymi ludzkimi drogami. Święty Józef, jak żaden inny człowiek przed nim lub po nim, nauczył się od Jezusa uważności i strzec go rozpoznać cuda Boga, mieć otwarte serce i duszę.
Uroczystość św. Józefa
19 marca Kościół obchodzi święto świętego Patriarchy, patrona Kościoła i Dzieła, datę, w której członkowie Opus Dei odnawiają zobowiązanie miłości i wierności, które łączy ich z Panem.
The święto św. Józefa stawia przed naszymi oczami piękno wiernego życia. Józef ufał Bogu: dlatego mógł być Jego zaufanym człowiekiem na ziemi, aby opiekować się Maryją i Jezusem, a z nieba jest dobrym ojcem, który czuwa nad wiernością chrześcijan.
Są one zwyczajem Kościoła, który przygotowuje do uroczystości 19 marca. Siedem niedziel poprzedzających to święto poświęcone jest świętemu patriarsze, aby przypomnieć główne radości i smutki jego życia.
Medytacja "Dolores y Gozos de san José" (Boleści i radości św. Józefa) pomaga lepiej poznać św. Józefa i pamiętać, że on również doświadczał radości i trudów
To papież Grzegorz XVI zachęcał do nabożeństwa siedmiu niedziel św. Józefa, udzielając mu wielu odpustów, ale Pius IX uczynił je wiecznie aktualnymi swoim życzeniem, aby święty był wzywany w celu złagodzenia ówczesnej trudnej sytuacji Kościoła powszechnego.
Pewnego dnia ktoś zapytał św. Josemaríę, jak zbliżyć się do Jezusa: "Pomyśl o tym wspaniałym człowieku, wybranym przez Boga, aby był jego ojcem na ziemi; pomyśl o jego smutkach i radościach. Czy robi Pan siedem niedziel? Jeśli nie, to radzę je zrobić".
Jaką wielkość zyskuje cicha i ukryta postać św. Józefa" - powiedział św. Jan XXIII - "dzięki duchowi, w jakim wypełniał misję powierzoną mu przez Boga. Prawdziwa godność człowieka nie jest bowiem mierzona blaskiem widocznych wyników, ale wewnętrznymi dyspozycjami porządku i dobrej woli".
"Chciałabym również powiedzieć Państwu coś bardzo osobistego. Bardzo kocham Świętego Józefa. Ponieważ jest on silnym i cichym człowiekiem. I mam na biurku obrazek, na którym Święty Józef śpi. A kiedy śpi, opiekuje się Kościół. Tak, można. My nie możemy. A kiedy mam jakiś problem, jakąś trudność. A kiedy mam problem, trudność, piszę na małej kartce i kładę ją pod figurą świętego, żeby mu się przyśniła. To znaczy modlić się o ten problem.
Święty Józef jest patronem tej rodziny, jaką jest Dzieło. We wczesnych latach Święty Josemaría zwracał się do niego w szczególny sposób, aby Jezus w Najświętszym Sakramencie mógł być obecny w jednym z pierwszych ośrodków Opus Dei. Za jego wstawiennictwem w marcu 1935 roku udało się zarezerwować miejsce dla naszego Pana w oratorium Academia-Residencia DYA, przy Calle Ferraz w Madrycie. Od tego czasu założyciel Dzieła chciał, aby klucz do wszystkich tabernakulum w ośrodkach Opus Dei miał mały medalik św. Józefa z napisem Ite ad IosephChodzi o to, aby pamiętać, że w podobny sposób, jak Józef ze Starego Testamentu czyni to ze swoim ludem, święty patriarcha dostarczył nam najcenniejszy pokarm: Eucharystię.
Nie znamy żadnych słów wypowiedzianych przez niego, znamy tylko jego czyny, jego akty wiary, miłości i ochrony. Chronił Niepokalaną Matkę Bożą i był ojcem Jezusa na ziemi. Jednak w Ewangeliach nie ma o nim żadnej wzmianki. Był raczej cichym i pokornym sługą Bożym, który w pełni wypełniał swoją rolę.
Jednym z pierwszych tytułów, jakimi go uhonorowano, był nutritor Domini, sięga co najmniej IX wieku.
Uroczystość św. Józefa przypada na 19 marca, a święto św. Józefa Robotnika (Międzynarodowy Dzień św. Józefa Robotnika) na 19 marca. praca) przypada na 1 maja. Jest również włączony do Święta Świętej Rodziny (30 grudnia) i jest niewątpliwie częścią historii Bożego Narodzenia.
Jest patronem Kościoła powszechnego, dobrej śmierci, rodzin, rodziców, kobiet w ciąży, podróżnych, imigrantów, rzemieślników, inżynierów i robotników. Jest również patronem obu Ameryk, Kanady, Chin, Chorwacji, Meksyku, Korei, Austrii, Belgii, Peru, Filipin i Wietnamu. Prośmy św. Józefa, aby nadal pomagał nam zbliżać się do Jezusa w Najświętszym Sakramencie, który jest pokarmem, którym żywi się Kościół. Czynił to z Maryją w Nazarecie i będzie czynił to samo z Nią w naszych domach.
Bibliografia:
