Zdanie rozpoczynające ten artykuł jest tytułem bulli zwołującej Jubileusz Zwyczajny roku 2025, który właśnie się rozpoczął. Roku Świętego, który Papież właśnie zwołał, zgodnie z tradycją Kościoła.
Nadzieja jest kluczowym elementem tego przesłania, przypominającym nam o znaczeniu życia z wiarą i ufnością w przyszłość. Tymi słowami św. Pawła rozpoczyna się n. 2 z BykUsprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. Dzięki Niemu otrzymaliśmy przez wiarę łaskę, w której zostaliśmy utwierdzeni, i przez Niego radujemy się nadzieją chwały Bożej (...) A nadzieja nas nie zawiedzie, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany" (Rz 5, 1-2, 5).
W kolejnych akapitach papież zachęca wszystkich wiernych do modlitwy o pokój na świecie; za młode małżeństwa, aby wzrastało pragnienie posiadania dzieci i aby "wiele pustych kołysek, które już istnieją w wielu częściach świata" mogło zostać wypełnionych (n. 9).
Prosi: "Aby ofiarować więźniom konkretny znak bliskości, sam pragnę otworzyć Drzwi Święte w więzieniu, aby były dla nich symbolem, który zaprasza ich do patrzenia w przyszłość z nadzieją i odnowionym zaangażowaniem w życie" (n. 10).
Następnie zachęca nas do modlitwy, aby nadzieje młodych, migrantów, osób starszych, dziadków i babć, ubogich i najbardziej zadłużonych krajów stanęły na nogi. I możemy dodać: aby wszystkie kliniki aborcyjne zostały zamknięte; aby rodziny mogły żyć razem "dopóki śmierć nas nie rozłączy".
Następnie podkreśla powody naszej nadziei w świadectwie męczenników, "którzy, mocni w wierze w zmartwychwstałego Chrystusa, umieli wyrzec się ziemskiego życia, aby nie zdradzić swego Pana" (n. 20) i otrzymali "szczęście w życiu wiecznym".
W ten sposób jasno wyraża rzeczywistość "życia wiecznego", do którego jesteśmy powołani, aby żyć w pełni szczęścia w Miłości Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego.
"Wierzę w życie wieczne": to właśnie wyraża nasza wiara, a chrześcijańska nadzieja znajduje w tych słowach fundamentalną podstawę. W rzeczywistości nadzieja "jest cnotą teologalną, dzięki której dążymy do życia wiecznego jako naszego szczęścia".
Ekumeniczny Sobór Watykański II stwierdza: "Kiedy (...) brakuje tego Bożego fundamentu i tej nadziei życia wiecznego, godność ludzka doznaje bardzo poważnej szkody - co często ma miejsce - a zagadki życia i śmierci, winy i smutku pozostają nierozwiązane, często prowadząc człowieka do rozpaczy" (n. 19).
I po wskazaniu wszystkich nadziei, które przywołaliśmy, oraz rzeczywistości "sądu Bożego", z którym wszyscy musimy się spotkać w chwili naszej śmierci, n. 23 bulli mówi bardzo wyraźnie o potrzebie sakramentu pokuty, który przygotowuje naszą duszę, żałującą za popełnione grzechy, do proszenia Boga o przebaczenie.
"Sakrament pokuty zapewnia nas, że Bóg gładzi nasze grzechy (...). Sakramentalne pojednanie - spowiedź - jest nie tylko piękną okazją duchową, ale stanowi decydujący, zasadniczy i niezbędny krok na drodze wiary każdego z nas".
Przeżywając tę prośbę o przebaczenie z pokorą i miłością, na nowo układamy nasze chrześcijańskie życie i odnawiamy naszą wiarę w "nadzieję, która nie zawodzi", pozostawiając nasze pragnienia w rękach Pana. Maria Panna.
"Nadzieja znajduje swoje najwyższe świadectwo w Matce Bożej. W Niej widzimy, że nadzieja nie jest daremnym optymizmem, ale darem łaski w realizmie życia. (...) Nie jest przypadkiem, że pobożność ludowa nadal wzywa Najświętszą Dziewicę jako Stella maristytuł wyrażający pewną nadzieję, że w burzliwych wydarzeniach życia Matka Boża przychodzi nam z pomocą, podtrzymuje nas i zaprasza do ufności i ciągłej nadziei" (n. 24).
Dzięki tym postanowieniom "nadchodzący Jubileusz będzie naznaczony nadzieją, która nie gaśnie, nadzieją w Bogu. Oby pomógł nam także odzyskać niezbędną ufność - zarówno w Kościele, jak i w społeczeństwie - w więzi międzyludzkie, w stosunki międzynarodowe, w promocję godności każdej osoby i w szacunek dla stworzenia" (n. 25).
Ernesto Juliáprawnik i ksiądz.
Współpraca opublikowana w Religión Confidencial. Rok Święty: Nadzieja nie zawodzi
