Bierzmowanie bardziej jednoczy Kościół i wzbogaca go szczególną siłą Ducha Świętego, a tym samym zobowiązuje tych, którzy je przyjmują, do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa.Katechizm Kościoła Katolickiego, 1285.
Sakrament bierzmowania, wraz z sakramentem Chrzest i sakrament Eucharystii składają się na całość sakramenty inicjacji chrześcijańskiej. Są to sakramenty, których przyjęcie jest konieczne dla pełni otrzymywanej łaski i są przeznaczone dla wszystkich chrześcijan, a nie tylko dla wybranych.
Jest ono przyznawane, gdy kandydat osiągnął zdolność rozumowania, nie ma obowiązkowego wieku, ale należy wziąć pod uwagę jego inicjacyjny charakter. Do przyjęcia sakramentu bierzmowania wymagane jest wcześniejsze pouczenie, prawdziwa intencja i stan łaski.
Termin ten wskazuje, że ten sakrament ratyfikuje łaskę chrztuJednoczy nas mocniej z Chrystusem: umacnia naszą więź z Kościołem i daje nam szczególną siłę Ducha Świętego do obrony wiary i wyznawania imienia Chrystusa.
Bierzmowanie, podobnie jak chrzest, odciska na duszy chrześcijanina duchowy znak lub niezatarty charakter, dlatego ten sakrament można przyjąć tylko raz w życiu. Katechizm Kościoła Katolickiego, 1302-1305.
Jak każdy sakrament, bierzmowanie jest dziełem Boga, który troszczy się o to, aby nasze życie było ukształtowane na podobieństwo Jego Syna, abyśmy potrafili kochać tak jak On, poprzez napełnienie nas Duchem Świętym.
Ten Duch działa swoją mocą w nas, w całej osobie przez całe życie. Kiedy przyjmujemy go do naszego serca, sam Chrystus staje się obecny i nabiera kształtu w naszym życiu.
Skutkiem sakramentu bierzmowania jest specjalne wylanie Ducha Świętego, tak jak niegdyś obdarowano Apostołów w dniu Zielone Świątki. Papież Franciszek mówi nam, że to Duch Święty porusza nas, abyśmy wyszli z naszego egoizmu i byli darem dla innych.
Z tego powodu, Bierzmowanie nadaje wzrost i głębię łasce chrztu
"Bierzmowanie przyjmuje się tylko raz, ale jego duchowa siła utrzymuje się przez dłuższy czas i zachęca do duchowego wzrostu z innymi". Papież Franciszek.
Każda osoba ochrzczona, która nie została jeszcze bierzmowana, może i powinna przyjąć sakrament bierzmowania. Sakramenty chrztu, bierzmowania i Eucharystii tworzą jedną całość, dlatego wierni są zobowiązani do przyjęcia tego sakramentu w odpowiednim czasie, ponieważ Bez bierzmowania i Eucharystii sakrament chrztu jest oczywiście ważny i skuteczny, ale inicjacja chrześcijańska pozostaje niepełna.
W innych kulturach sakrament ten jest udzielany bezpośrednio po chrzcie, a po nim następuje udział w Eucharystii, co jest tradycją podkreślającą jedność trzech sakramentów inicjacji chrześcijańskiej.
W Kościele łacińskim sakrament ten jest udzielany po osiągnięciu "wieku rozumu". Jednak w niebezpieczeństwie śmierci dzieci muszą być potwierdzone, nawet jeśli nie osiągnęły jeszcze wieku rozumu.
Przygotowanie do sakramentu pomaga poczuć się częścią Kościoła Jezusa Chrystusa. Każda parafia jest odpowiedzialna za przygotowanie konfirmantów.
Aby otrzymać potwierdzenie, należy być w stanie łaski. Zaleca się pójście do spowiedzi i zrobienie dobrego rachunku sumienia przed sakramentem. W ten sposób zostaniemy oczyszczeni na przyjęcie daru Ducha Świętego.
Konieczne jest przygotowanie się poprzez bardziej intensywną modlitwę do Ducha Świętego, aby przyjąć Jego siłę i łaski z uległością i gotowością. Do bierzmowania, podobnie jak do chrztu, wskazane jest, aby kandydaci szukali duchowej pomocy sponsora.
"Konieczne jest przyjmowanie Ducha Świętego w skupieniu i modlitwie", Papież Franciszek.
Obrzęd ma kilka gestów liturgicznych, które wyrażają głębię tego sakramentu inicjacji chrześcijańskiej. Przed otrzymaniem namaszczenia, które potwierdza i wzmacnia łaskę chrztu, kandydaci są wzywani do odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych i złożenia wyznania wiary.
Po modlitewnej ciszy biskup wyciąga ręce nad bierzmowanymi i wzywa do wylania na nich Ducha Świętego. Duch Święty ubogaca członków Kościoła swoimi darami, budując jedność w różnorodności.
Ważnym momentem, który poprzedza celebrację, ale w pewien sposób jest jej częścią, jest konsekracja chryzmatu świętego.
To właśnie biskup w Środę Popielcową, podczas Mszy Chrzcielnej, konsekruje święty chrystus dla całej swojej diecezji. Chryzm składa się z oliwy z oliwek i balsamu, a namaszczenie nim konfirmandi jest znakiem jego konsekracji.
Liturgia sakramentu rozpoczyna się od odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych i wyznania wiary przez bierzmowanych. Biskup wyciąga ręce nad wszystkimi bierzmowanymi, gestem, który od czasów apostolskich jest znakiem daru Ducha Świętego. W ten sposób biskup przywołuje wylanie Ducha Świętego:
"Wszechmogący Boże, Ojcze Pana naszego Jezusa Chrystusa, który odrodziłeś przez wodę i Ducha Świętego te Twoje sługi i uwolniłeś ich od grzechu, wysłuchaj naszej modlitwy i ześlij na nich Ducha Świętego, Parakleta, napełnij ich duchem mądrości i zrozumienia, duchem rady i potęgi, duchem wiedzy i pobożności oraz napełnij ich duchem Twojej świętej bojaźni. Przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego.Rytuał, 25.
Przez Po namaszczeniu olejem na czole, bierzmowany otrzymuje "znamię", pieczęć Ducha Świętego.. Namaszczenie chryzmatem po sakramencie jest znakiem konsekracji. Widzialny znak niewidzialnego daru, który otrzymujemy.
Ci, którzy są namaszczeni, pełniej uczestniczą w misji Jezusa Chrystusa i w pełni Ducha Świętego, którego posiada, tak że całe ich życie wydaje Chrystusa. namaszczenie olejkiem wonnym lub chryzantem, które wskazuje, jak Duch Święty wchodzi głęboko w nas, upiększając nas tak wieloma charyzmatami.
Tak więc sakramentu udziela się przez namaszczenie czoła chryzantem świętym i wypowiedzenie słów: "Przyjmij przez ten znak dar Ducha Świętego". Niezmywalny charakter, który konfiguruje nas pełniej do Jezusa i daje nam łaskę, aby rozsiewać dobry zapach Chrystusa po całym świecie.
"Przyjmijcie przez ten znak dar Ducha Świętego".Paweł VI, Konst. ap. Divinae consortium naturae.
Na tym kończy się obrzęd sakramentu. Oznacza i manifestuje kościelną komunię z biskupem i wszystkimi wiernymi. To włączenie do wspólnoty kościelnej przejawia się w znaku pokoju, którym kończy się obrzęd. Biskup mówi do każdego bierzmowanego: "Pokój z tobą".
Te słowa przypominają nam pozdrowienie Jezusa skierowane do uczniów w noc wielkanocną i wyrażają jedność z Pasterzem tego Kościoła i ze wszystkimi wiernymi. Moment, który pamiętamy podczas
"Apostołem jest chrześcijanin, który czuje się zaszczepiony w Chrystusie, utożsamiony z Chrystusem przez chrzest; uzdolniony do walki dla Chrystusa przez bierzmowanie; powołany do służenia Bogu przez swoje działanie w świecie, przez wspólne kapłaństwo wiernych, które daje mu pewien udział w kapłaństwie Chrystusa, które - choć zasadniczo różni się od tego, co stanowi kapłaństwo służebne - uzdalnia go do uczestniczenia w kulcie Kościoła i pomagania ludziom w drodze do Boga przez świadectwo słowa i przykładu, przez modlitwę i pokutę. Josemaría Escrivá, Chrystus przechodzi obok, 120.
Ma zatem wewnętrzną jedność z chrztem, nawet jeśli niekoniecznie jest wyrażona w tym samym obrzędzie. Uzupełnia to patrymonium chrzcielne kandydata o nadprzyrodzone dary charakterystyczne dla dojrzałości chrześcijańskiej.
W Starym Testamencie prorocy zapowiadali, że Duch Pański spocznie na oczekiwanym Mesjaszu: "Duch Pana Jahwe spoczywa na mnie, ponieważ Pan mnie namaścił. Posłał mnie, abym ubogim przyniósł dobrą nowinę". Izajasz 61 1-2
Wtedy Bóg mówi do wszystkich ludzi: "Włożę w was mojego ducha i sprawię, że będziecie postępować według moich przykazań". Ezechiel 36,27.
Chrzest Jezusa był znakiem, że jest on tym, który miał przyjść, Mesjaszem, Synem Bożym. Poczęty dzięki działaniu Ducha Świętego, całe jego życie i cała misja realizują się w całkowitej komunii z Duchem Świętym, którego Ojciec daje mu "bez miary".
W kilku miejscach Nowego Testamentu Jezus obiecał zjednoczenie z Duchem Świętym. Uczynił to najpierw w dniu Wielkanocy, a następnie w dniu Pięćdziesiątnicy.
Napełnieni Duchem Świętym Apostołowie zaczynają głosić cuda Boże, a Piotr oświadcza, że to wylanie Ducha jest znakiem czasów mesjańskich. Dzieje Apostolskie mówią nam, że ci, którzy uwierzyli zwiastowaniu apostolskiemu i zostali ochrzczeni, otrzymali dar Ducha Świętego przez nałożenie rąk i modlitwę.
To właśnie nałożenie rąk słusznie zostało uznane przez tradycję katolicką za pierwotne źródło sakramentu bierzmowania, który utrwala w Kościele łaskę Pięćdziesiątnicy.
"Nie mów tylko do Parakleta, usłysz Go!".Święty Josemaría Escrivá.
Bibliografia:
