Franklin Cavalcante jest seminarzystą z Archidiecezji San Sebastian w Rio de Janeiro. Ma 31 lat i od ponad roku studiuje w Międzynarodowym Seminarium Duchownym w Bidasoa oraz na wydziałach kościelnych Uniwersytetu Nawarry, dzięki stypendium Fundacji CARF. Studiował filozofię na Papieskim Uniwersytecie w Rio de Janeiro.
Jest jedynym synem Joseliny Severino de Lima i Vicente Cavalcante Inacio. Jego matka była bardziej religijna niż ojciec i od niej uczył się wiary od najmłodszych lat. Seminarzysta Franklin opowiada nam o swoim powołaniu.
W młodości chciałem zostać piłkarzem, ponieważ chciałem znaleźć prawdziwą drogę do szczęścia. Niestety, po przyjęciu pierwszej Komunii Świętej oddaliłem się od Kościoła, rzadko uczęszczając na msze.
Jednak w wieku 18 lat, podczas jednej z niewielu mszy, na które uczęszczałam, usłyszałam, jak Bóg do mnie mówi.. Od tego momentu zacząłem poważnie traktować życie chrześcijańskie, przystępując do kursu Chrism. Otrzymałem sakrament bierzmowania i zacząłem pomagać w pracy duszpasterskiej w mojej parafii jako katecheta i kaznodzieja w grupie modlitewnej.
Stopniowo odkrywałem, że Jezus Chrystus, pełnia mojego życia, jest tym, co czyni mnie naprawdę szczęśliwym. Do tego czasu nigdy nie myślałem o zostaniu księdzem, ale praca duszpasterska w mojej parafii uświadomiła mi, że ludzie potrzebują duszpasterzy.
Dlatego odbyłem głęboką rozmowę z moim proboszczem i rozpocząłem swoją drogę powołania. Po dwóch latach uczestnictwa w spotkaniach powołaniowych rozeznałem, że kapłaństwo jest moim powołaniem i drogą do szczęścia. Uczynienie Jezusa Chrystusa znanym i uczynienie ludzi przyjaciółmi Boga jest misją, którą mam nadzieję realizować przez całe moje życie.
Jestem przekonany, że formacja, którą otrzymuję, pomoże mi stać się kapłanem XXI wieku, który, moim zdaniem, musi być przede wszystkim przyjacielem Chrystusa, świadczącym swoim życiem o miłości do Kościoła i dusz.
Szczerze wierzę, że Międzynarodowe Seminarium Bidasoa jest błogosławieństwem dla naszej formacji kapłańskiej. Otrzymujemy tutaj bardzo dobrą formację, aby wzrastać w przyjaźni z Chrystusem i w konsekwencji dojrzewać w powołaniu kapłańskim. Doświadczanie bogactwa Kościoła Powszechnego, z tak wieloma braćmi z różnych krajów, jest jak przeżywanie "Pięćdziesiątnicy".
Wśród wielu pozytywnych aspektów naszego seminarium podkreśliłbym pomoc duchową. Codziennie uczestniczymy we Mszy Świętej, mamy czas na osobistą modlitwę i często przystępujemy do sakramentu pokuty. Otrzymujemy również duże wsparcie w studiowaniu, co uzupełniają trzy biblioteki, które zapewniają dobrą przestrzeń do studiowania, książki z zakresu literatury, filozofii i teologii.
Jestem również wdzięczna za cierpliwość profesorów z Uniwersytetu Nawarry, którzy nas wspierali i rozumieli trudności językowe (dlatego mówią powoli).
W tych czasach, w których żyjemy, "zmiany epoki", jak mówi papież Franciszek, w których wielu młodych ludzi jest daleko od Boga, myślę, że dla wspierania powołań kapłańskich ważna jest przede wszystkim modlitwa ludu chrześcijańskiego, aby Pan żniwa wysyłał robotników. Ponadto niezbędne jest, aby księża dawali świadectwo o pięknie powołania kapłańskiego poprzez zrównoważone i dojrzałe życie.
Dziś sekularyzacja i napływ protestantyzmu w Brazylii wpływają na religię katolicką. Z tego powodu Kościół ma dziś, bardziej niż kiedykolwiek, misję głoszenia dobrej nowiny o Jezusie Chrystusie. Bardzo ważne jest promowanie spotkania młodych ludzi z Osobą Jezusa, aby mogli odkryć w Nim pewną drogę do szczęścia. W obliczu sekularyzacji musimy żyć wiarą jako świadkowie Zmartwychwstałego, a w obliczu protestantyzmu musimy przedstawiać prawdy wiary.
W tym duchu uważam, że najważniejszymi potrzebami apostolskimi Rio de Janeiro są: osobiste nawrócenie każdego chrześcijanina, a na tej podstawie promowanie ewangelizacji, która prezentuje całe bogactwo i prawdę, które Jezus Chrystus powierzył Kościołowi katolickiemu.
Na koniec chciałbym podziękować Fundacja CARF i wszystkim dobroczyńcom za ich hojną pomoc, ponieważ dzięki nim mogę otrzymać integralne wykształcenie w Bidasoa i na Uniwersytecie Nawarry. Niech Bóg Was błogosławi i niech Matka Boska Was chroni. Modlę się za Was.
► Mogą być Państwo zainteresowani: Szymon, tanzański seminarzysta: od inżyniera do księdza
