Są to akty bezinteresowności i hojności, które czynimy dla innych. Istnieje czternaście dzieł miłosierdzia, siedem cielesnych i siedem duchowych. Pouczanie, doradzanie, pocieszanie to duchowe uczynki miłosierdzia, podobnie jak przebaczanie i cierpliwe znoszenie cierpień. Wśród cielesnych uczynków miłosierdzia znajduje się jałmużna, która jest jednym z głównych świadectw braterskiej miłości; jest to również praktyka sprawiedliwości, która podoba się Bogu. Katechizm Kościoła Katolickiego, 2447
Papież Franciszek ogłosił rok 2014 Rokiem Miłosierdzia, a tutaj przyjrzymy się uczynkom miłosierdzia, które zalecił rozważać i wykonywać w tym czasie, ale o których nie można zapomnieć.
Każdy chrześcijanin powinien pamiętać o tych pracach jako o "sposobie na obudzenie naszego sumienia, często ospałego w obliczu dramatu ubóstwa, i na jeszcze głębsze wejście w serce Ewangelii, gdzie ubodzy są uprzywilejowanymi odbiorcami Bożego miłosierdzia".
Kościół ma mądrość dobrej matki, która wie, czego potrzebuje jej dziecko, aby wyrosło zdrowe i silne, w ciele i duchu. Poprzez uczynki miłosierdzia zaprasza nas do ponownego odkrycia, że zarówno ciało, jak i dusza naszych bliźnich potrzebują opieki i że Bóg powierza każdemu z nas tę troskliwą opiekę..
. "Przedmiotem miłosierdzia jest samo życie ludzkie w jego całości. Nasze życie jako "ciało" jest głodne i spragnione, potrzebuje ubrania, schronienia i gości, a także godnego pochówku, którego nikt nie może sobie zapewnić (...). Nasze życie jako "duch" potrzebuje wychowania, korekty, zachęty, pocieszenia (...). Potrzebujemy innych, aby nam doradzali, przebaczali, znosili nas i modlili się za nas". Franciszek, 3. medytacja podczas jubileuszu księży, 2-VI-2016.
Praktykowanie uczynków miłosierdzia rodzi łaskę dla tego, kto je wykonuje. Ewangelia Łukasza opowiada o słowach Jezusa: "Dawajcie, a będzie wam dane". Tak więc dzięki uczynkom miłosierdzia wypełniamy wolę Bożą, dajemy coś z siebie innym, a Pan obiecuje nam, że da nam również to, czego potrzebujemy.
Z drugiej strony, pełnienie dzieł miłosierdzia jest sposobem na zrekompensowanie i przywrócenie naszej duszy grzechów już przebaczonych w sakramencie spowiedzi. Poprzez wykonywanie dobrych uczynków, takich jak oczywiście Uczynki Miłosierdzia. "Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią". Mt.5, 7.
Co więcej, uczynki miłosierdzia pomagają nam iść do przodu na drodze do nieba, ponieważ upodabniają nas do Jezusa, naszego wzoru, który nauczył nas, jaka powinna być nasza postawa wobec innych. W Ewangelii Mateusza znajdujemy następujące słowa Chrystusa: "Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną, ale gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie mól i rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i twoje serce".
Postępując zgodnie z tą nauką Pana, wymieniamy dobra doczesne na dobra wieczne, czyli te, które są naprawdę wartościowe.
| 1 | Odwiedzanie chorych |
| 2 | Karmienie głodnych |
| 3 | Daj pić spragnionym. |
| 4 | Udzielanie noclegów pielgrzymom. |
| 5 | Nagie opatrunki. |
| 6 | Odwiedzanie więźniów. |
| 7 | Grzebanie zmarłych. |
"Człowiek, który nie reaguje na utrapienia i niesprawiedliwości, i który nie stara się im ulżyć, nie jest człowiekiem na miarę miłości serca Chrystusa".
Papież Franciszek
"Kto ma dwa płaszcze, niech je rozdaje tym, którzy ich nie mają; a kto ma co jeść, niech czyni podobnie" (Łk 3:11). Te dwa uczynki miłosierdzia uzupełniają się wzajemnie i dotyczą pomocy, jakiej powinniśmy udzielać w postaci żywności i innych dóbr tym, którzy są najbardziej potrzebujący.
W dzisiejszych czasach nie jest to częsty przypadek, ale możemy przyjąć kogoś do naszego domu nie z czystej gościnności przyjaźni lub rodziny, ale z jakiejś prawdziwej potrzeby.
To dzieło miłosierdzia ma na celu zaspokojenie innej podstawowej potrzeby: odzieży. Często ułatwiają nam to zbiórki odzieży, które odbywają się w parafiach i innych ośrodkach. Jeśli chodzi o oddawanie naszych ubrań, dobrze jest pomyśleć, że możemy dać to, co nam zostało lub co już nie jest przydatne, ale możemy też dać to, co jest jeszcze przydatne.
W liście Jakuba jesteśmy zachęcani do hojności: "Jeśli brat lub siostra są nadzy i pozbawieni codziennego pożywienia, a ktoś z was powie im: 'Idźcie w pokoju, ogrzejcie się lub nakarmcie', ale nie dacie im tego, co niezbędne dla ciała, to cóż z tego, że to zrobicie?". Jakub 2, 15-16.
W czasach globalnej pandemii to dzieło miłosierdzia nabiera silnego znaczenia. To prawdziwa opieka, zarówno jeśli chodzi o potrzeby fizyczne, jak i o dotrzymywanie towarzystwa i modlitwa za chorych i osób starszych. Dobrym przykładem z Pisma Świętego jest przypowieść o dobrym Samarytaninie z Ewangelii Łukasza.
Polega ona na odwiedzaniu więźniów i udzielaniu im nie tylko pomocy materialnej, ale także duchowej, która pomaga im poprawić się jako ludzie, naprawić swoje drogi, nauczyć się wykonywać pracę, która może być dla nich przydatna po zakończeniu czasu wyznaczonego przez wymiar sprawiedliwości. Dziś to kapłani i kobiety konsekrowane wykonują to bardzo skomplikowane zadanie solidarności, musimy modlić się za kapłanów, towarzyszyć im i wspierać ich w tym dziele solidarności społecznej.
Odprawianie mszy za zmarłych i godny pochówek zmarłych wydaje się być zbędnym nakazem, ale tak nie jest. W czasie wojny może to być bardzo wymagające polecenie. Dlaczego ważne jest, aby dać ludzkiemu ciału godny pochówek? Ponieważ ludzkie ciało jest miejscem zamieszkania Ducha Świętego. Jesteśmy "świątyniami Ducha Świętego". 1 Kor 6, 19.
| 1 | Nauczanie nienauczonych. |
| 2 | Udzielać dobrych rad tym, którzy ich potrzebują. |
| 3 | Poprawić złoczyńcę. |
| 4 | Wybaczcie tym, którzy nas obrażają. |
| 5 | Aby pocieszyć smutnych. |
| 6 | Cierpliwie znosić niedociągnięcia innych. |
| 7 | Proszę modlić się do Boga za żywych i umarłych. |
"Chrześcijanin nie może zajmować się tylko osobistymi problemami, ponieważ musi żyć z myślą o Kościele powszechnym, myśląc o zbawieniu wszystkich dusz".
Papież Franciszek
"Ci, którzy uczą rzesze ludzi sprawiedliwości, będą świecić jak gwiazdy na wieki wieków". (Dan 12, 3b).
Dotyczy to nauczania na każdy temat: również na tematy religijne. To nauczanie może być pisemne lub ustne, za pomocą wszelkich środków komunikacji lub bezpośrednio. Udzielanie pomocy i wsparcia szkolenie Kapłaństwo jest również dziełem duchowego miłosierdzia.
Jednym z darów Ducha Świętego jest dar doradztwa. Dlatego ten, kto chce dawać dobre rady, musi przede wszystkim być w zgodzie z Bogiem, ponieważ nie chodzi o wygłaszanie osobistych opinii, lecz o dawanie dobrych rad tym, którzy potrzebują wskazówek.
Braterskie upomnienie wyjaśnia sam Jezus w Ewangelii Mateusza: "Jeśli brat twój zgrzeszy, idź i porozmawiaj z nim w cztery oczy i zganij go. Jeśli Panią posłucha, wygrała Pani brata". (Mt 18, 15-17).
Aby poprawić bliźniego, musimy to zrobić z łagodnością i pokorą. Często będzie to trudne, ale możemy pamiętać, co apostoł Jakub mówi na końcu swojego listu: "Kto odwróci grzesznika od jego złej drogi, wybawi jego duszę od śmierci i uzyska przebaczenie wielu grzechów" (Jk 5:20).
Kiedy odmawiamy Modlitwę Pańską, mówimy: "Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom", a Jezus Chrystus mówi nam: "Jeżeli odpuścicie ludziom ich winy, to i Ojciec niebieski wam odpuści". Ale jeśli nie przebaczycie ludziom ich przewinień, Ojciec nie przebaczy wam". (Mt 6, 14-15).
Przebaczenie to przezwyciężenie zemsty i urazy. To znaczy traktować życzliwie tego, kto nas obraził. Największym przebaczeniem jest przebaczenie Chrystusa na krzyżu, który uczy nas, że musimy przebaczać wszystkim i zawsze: "Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią". (Łk 23:34).
Pocieszenie dla smutnych, dla tych, którzy przeżywają jakieś osobiste trudności lub znajdują się w momencie, w którym muszą przezwyciężanie żałoby to kolejne dzieło duchowego miłosierdzia. Często będzie to uzupełnione udzieleniem dobrej rady, która pomoże przezwyciężyć te sytuacje bólu lub smutku. Towarzyszyć bliźniemu zawsze, ale szczególnie w najtrudniejszych chwilach, to wcielać w życie przykład Jezusa z Ewangelii, który współczuł bólowi innych, gdy tylko go widział.
Cierpliwość wobec wad innych ludzi jest cnotą i dziełem miłosierdzia. Gdy noszenie tych wad powoduje więcej szkody niż pożytku, z wielką miłością i łagodnością należy udzielić ostrzeżenia.
Paweł zaleca modlitwę za wszystkich, bez różnicy, także za władców i ludzi na odpowiedzialnych stanowiskach. Modlitwa o powołania kapłańskie i zakonne i intencje papieża. Ważne jest również, aby modlić się za zmarłych, którzy są w Czyściecmodlić się za nich i prosić odpust zupełny aby ich dusze były wolne od grzechu.
Chociaż z pewnością należy ożywiać projekty, w których mamy możliwość wyciągnięcia ręki, to jednak zwykły teren miłosierdzia to codzienna praca, którą rządzi pasja pomagania: co jeszcze mogę zrobić? kogo jeszcze mogę zaangażować? Wszystko to jest miłosierdziem w działaniu, bez harmonogramów, bez kalkulacji: "dynamiczne miłosierdzie, nie jako zreifikowany i zdefiniowany rzeczownik, ani jako przymiotnik, który trochę ozdabia życie, ale jako czasownik - miłosierdzie i bycie miłosiernym". Franciszek, 1. medytacja podczas jubileuszu księży, 2-VI-2016.
Bibliografia:
