Podczas swojej wizyty apostolskiej w Azji i Oceanii papież Franciszek zorganizował spotkanie międzyreligijne w Dżakarcie, Indonezja (kraj z dużą większością muzułmańską, gdzie jest tylko 10 % chrześcijan i 3 % katolików), w meczecie Istiqlal (por. Mowa 5-IX-2024).
Budynek został zaprojektowany przez chrześcijańskiego architekta i jest połączony z katolicką katedrą Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej "tunelem (podziemnym) przyjaźni". Papież Franciszek pochwalił tam szlachetność i harmonia w różnorodnościaby chrześcijanie mogli dawanie świadectwa swojej wiary w dialogu z wielkimi tradycjami religijnymi i kulturowymi. Motto jego wizyty brzmiało "wiara, braterstwo, zrozumienie".
Zachęcał do Papież Franciszek wierzący, aby kontynuować komunikację - symbolizowaną w tym tunel przyjaźni- Zachęcam Pana do kontynuowania tej drogi: abyśmy wszyscy byli zaangażowani w życie kraju", wszystko razempoprzez kultywowanie własnej duchowości i praktykowanie własnej religii, możemy kroczyć w poszukiwaniu Boga i przyczyniać się do budowania otwartych społeczeństwUnia Europejska jest "Unią Europejską", opartą na wzajemnym szacunku i wzajemnej miłości, zdolną do izolowania sztywności, fundamentalizmów i ekstremizmów, które zawsze są niebezpieczne i nigdy nie są uzasadnione.
W tej perspektywie papież Franciszek chciał dać im dwie wskazówki. Po pierwsze, zawsze widzieć dogłębnie. Poza różnicami między religiami - różnicami w doktrynach, obrzędach i praktykach - "możemy powiedzieć, że wspólny korzeń wszystkich wrażliwości religijnych jest jeden: poszukiwanie spotkania z boskością, pragnienie nieskończoności, które Najwyższy umieścił w naszych sercach, poszukiwanie większej radości i życia silniejszego niż śmierć, które ożywia podróż naszego życia i skłania nas do wyjścia z siebie na spotkanie z Bogiem".
Papież Franciszek kładł nacisk na fundamentalną kwestię: "Patrząc głęboko, dostrzegając to, co płynie w najbardziej intymnej części naszego życia, pragnienie pełni, które żyje w głębi naszych serc, odkrywamy, że Wszyscy jesteśmy braćmi, pielgrzymami, wszyscy jesteśmy w drodze do Boga.poza tym, co nas wyróżnia".
W ten sposób papież Franciszek nawiązał do jednej z kluczowych kwestii tych dni: znaczenia religii oraz dialogu i współpracy między wierzącymi (por. Ismatu Ropi, indonezyjska uczona muzułmańska, "Klucz w indonezyjskim dialogu międzyreligijnym", w Alfa i Omega 12-IX-2024).
Kilka dni później papież Franciszek powie młodym ludziom w Singapurze: "wszystkie religie są drogą do Boga". (Spotkanie(13-IX-2024). Dotyczy to religii jako takich, o ile szanują one ludzką godność i nie sprzeciwiają się wierze chrześcijańskiej. Nie jest to zatem powiedziane w odniesieniu do deformacji religii, takich jak przemoc, terroryzm, satanizm itp.
Z drugiej strony, papież Franciszek nie twierdził również, że religie są sobie równoważne lub że mają taką samą wartość w perspektywie chrześcijańskiej (por. Decl. Nostra Aetate Soboru Watykańskiego II i późniejszego magisterium, por. Dominus Iesusz 2000 r.).
W rzeczywistości doktryna katolicka naucza, że religie, wraz z elementami prawdy i dobra, zawierają elementy, które należy oczyścić (zob. także dokument Międzynarodowej Komisji Teologicznej, Chrześcijanie i religie, 1996).
Po drugie, papież Franciszek zaprosił dbanie o relacje między wierzącymi. Tak jak przejście podziemne łączy, tworzy ogniwo, "tym, co naprawdę nas zbliża, jest stworzenie połączenia między naszymi różnicami, dbanie o pielęgnowanie więzi przyjaźni, uwagi, wzajemności".
Rzeczywiście, dalekie od relatywizmu czy synkretyzmu, powiązania te - jak podkreślali i praktykowali poprzedni papieże - "pozwalają nam na współpracować, iść razem w dążeniu do jakiegoś celu, w obronie ludzkiej godności.Walka z ubóstwem i promowanie pokoju. Jedność rodzi się z osobistych więzi przyjaźni, wzajemnego szacunku, wzajemnej obrony przestrzeni i idei innych.
Innymi słowy, chodzi o "promowanie harmonii religijnej dla dobra ludzkości"Wspólna deklaracja przygotowana na tę okazję jest zgodna z tymi założeniami (por. Wspólne oświadczenie Istiqlal).
"Bierzemy w nim odpowiedzialność za poważne i czasami dramatyczne kryzysy, które zagrażają przyszłości ludzkości, zwłaszcza wojny i konflikty, niestety również podsycane przez instrumentalizację religijną, ale także kryzys środowiskowy, który stał się przeszkodą dla wzrostu i współistnienia narodów.
W tym kontekście ważne jest, aby wartości wspólne dla wszystkich tradycji religijnych były promowane i wzmacniane, pomagając społeczeństwu "wykorzenić kulturę przemocy i obojętności".
W Papui-Nowej Gwinei (gdzie większość stanowią chrześcijanie, a jedna czwarta z nich to katolicy) papież Franciszek zauważył po przybyciu do tego kraju: "Do wszystkich, którzy wyznają, że są chrześcijanami - powiedział po przybyciu do tego kraju - gorąco zachęcam, aby nigdy nie ograniczali swojej wiary do przestrzegania obrzędów i nakazów, ale aby polegała ona na miłości, miłości do Boga, miłości do innych, miłości do Boga i miłości do Kościoła". kochać i naśladować Jezusa Chrystusai może stać się kultura przeżywanainspirujące umysły i działania, przekształcające się w latarnia morska oświetlająca podróż.
W ten sposób wiara będzie w stanie pomóc całemu społeczeństwu w rozwoju i znalezieniu dobrych i skutecznych rozwiązań dla jego głównych wyzwań.Spotkanie z władzami w APEL Haus, Port Moresby, 7-IX-2024).
W Timorze Wschodnim (gdzie kontekst jest bardzo zróżnicowany: zdecydowana większość katolików), zachęcał katolików do dbania przede wszystkim o swoją tożsamość: "Proszę nie rezygnować z własnej tożsamości. pogłębienie doktryny Ewangelii, nie zawodzą w dojrzewaniu formacja duchowa, katechetyczna, teologicznaponieważ wszystko to jest niezbędne do ogłosić Ewangelii w tej pańskiej kulturze, a jednocześnie, oczyścić go archaicznych i czasami przesądnych form" (Spotkanie z hierarchią katolicką i współpracownikami duszpasterskimi w katedrze w Dili, 10-IX-2024).
Pamiętajmy - dodał papież Franciszek - że z perfumyW świadectwie spójnego życia chrześcijańskiego musimy namaszczać stopy Chrystusa, które są stopami naszych braci i sióstr w wierze, zaczynając od najbiedniejszych.
Najbardziej uprzywilejowani są najbiedniejsi. I tymi perfumami musimy się o nich troszczyć. Wymowny jest tu gest, jaki wierni wykonują, gdy spotykają księdza: biorą konsekrowaną dłoń, przykładają ją do czoła na znak błogosławieństwa" (tamże).
Wreszcie, w Singapurze (w czołówce gospodarki i postępu materialnego, z niewielką liczbą chrześcijan, ale żywym i zaangażowanym w braterski dialog między grupami etnicznymi, kulturami i religiami) podczas Mszy św. odprawionej na stadionie narodowym (Singapore Sports Hub, por. Homilia,12-IX-2024), papież Franciszek podkreślił, że nic nie jest zbudowane bez miłościTo naiwne stwierdzenie, choć niektórzy mogą uważać je za naiwne.
[Niniejszy tekst jest skróconą wersją tekstu, który zostanie opublikowany w czasopiśmie Omnes, październik 2024 r.].
Pan Ramiro Pellitero Iglesias, Profesor teologii pastoralnej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Nawarry.
Opublikowano w Kościół i nowa ewangelizacja.
