Hij werd geboren in 2001 in Argentinië, in een katholieke familie die hem hielp om het geloof van jongs af aan te beleven: de rozenkrans bidden, op zondag naar de mis gaan, naar katholieke jeugdclubs gaan, maakten dat Tomás het geloof van dichtbij beleefde. Hij is de oudste van zeven kinderen en de enige jongen. Op 16-jarige leeftijd verhuisde hij met zijn familie naar de Verenigde Staten. Hij vertelt ons over zijn roeping om priester te worden.
Toen ze 16 jaar oud was en vanwege de baan van haar vader, verhuisde ze naar de Verenigde Staten, naar een klein stadje in Zuid-Florida genaamd Ave Maria (Ave), opgericht door de katholieke filantroop Tom Monaghanoprichter van Domino's Pizza en van Universiteit van Ave Maria (AMU), een katholieke privéuniversiteit. "Het is degene die ik gekozen heb om te studeren omdat het dicht bij wat ik wilde was, een katholieke omgeving, dicht bij mijn familie zijn en minimale kosten.". Tomás vertelt ons.
De plek was ideaal voor verdere groei in geloof, met een dagelijkse mis en biecht, een kapel voor aanbidding, een sfeer van studenten die samen de rozenkrans baden, vormingsactiviteiten zoals lezingen en workshops, en de mogelijkheid om andere studenten te ontmoeten. lofprijs en aanbidding (Eucharistische aanbidding met liederen).
Er waren ook recreatieve activiteiten, sporttoernooien, talentenjachten, toneelstukken, alles wat je op een universiteitscampus kunt vinden. Al deze activiteiten begonnen en eindigden altijd met een gebed en een Weesgegroet. Er was geen tekort aan mogelijkheden om het geloof te beleven op AMU. "Het eerste jaar gebruikte ik ze niet zoveel, maar de jaren daarna wel"..
Als kind wilde hij al priester worden. Tomás vertelt ons dat toen hij een jongen was, de dokter hem vertelde dat hij meer moest eten om groter te worden zodat zijn kinderen groter zouden zijn dan hij, waarop hij antwoordde zich geen zorgen te maken, hij zou priester worden.
Naarmate de tijd verstreek, verdween dat idee uit zijn gedachten. In zijn tweede jaar aan de universiteit werd hij verliefd op een meisje met wie hij bijna twee jaar een relatie had. Zij ging in een andere staat studeren, waardoor de relatie uit elkaar dreef. "Toen we besloten om hem te verlaten, begon ik me af te vragen of deze relatie die relatief goed ging eindigde omdat zij niet de juiste was, of omdat de Heer me vroeg om iets anders te doen".zegt Tomás Licheri.
Vanaf dat moment begon hij te bidden voor zijn priesterroeping. Hij was nooit op zoek naar een leven met priesters, missionarisgroepen of religieuze gemeenschappen. Hij was niet op zoek naar een vriendin of om meer meisjes te ontmoeten. Hij voelde dat hij in het midden stond en wilde niet naar de ene of de andere kant neigen. Zo bleef hij bijna twee jaar lang, tot zijn laatste semester aan de universiteit.
Zijn moeder, die hem goed kende, stelde voor dat hij de aalmoezenier van de universiteit zou bezoeken. Thomas kende hem goed, want hij hielp hem elke week als misdienaar. Op aanraden van zijn moeder ging hij naar de kapelaan, die hem voorstelde om de zomer door te brengen bij een zendingsgroep of religieuze gemeenschap.
Het was toen dat hij een bevriende priester van de gemeenschap riep Moeder thuis (de Hogar), een organisatie die hij sinds 2018 kende dankzij een klasgenoot. Dat jaar schreef Tomás zich samen met zijn klasgenoot in voor een zomerkamp als monitor, waardoor hij deze religieuze gemeenschap grondig leerde kennen.
Op uitnodiging van de kapelaan kwam hij in de zomer van 2023 naar Spanje om zijn roeping om priester te worden te onderzoeken. Hij bracht twee maanden door bij de religieuze gemeenschap van de Hogar de la Madre. De levensstijl is heel intens, volgens de benedictijnse regel. ora et labora. Er is een mis, eucharistische aanbidding, rozenkrans, geestelijke lezing, tijd in stilte van het avondeten tot het ontbijt om meditatie te bevorderen, en ook werk in de open lucht, in de tuin, met de dieren en ander werk. Daar kreeg hij geestelijke begeleiding die hem hielp zich te onderscheiden, samen met andere broeders.
Na een maand zag hij duidelijk dat de Heer hem riep om priester te worden. Maar waar, bij wie? vroeg Thomas zich af.
Op een kamp voor jongens van 9-16 jaar, dat hij als monitor bijwoonde, beleefde hij een heel bijzonder moment. Op een avond, tijdens een eucharistische aanbidding, raakte een processie zijn ziel en gaf hem het licht waarnaar hij op zoek was.
Tijdens de volgende dagen van het kamp mediteerde hij over wat de Heer tegen hem zei. Toen het kamp voorbij was, nam hij deel aan gesprekken met de religieuze broeders en andere jongens die ook aan het twijfelen waren.
Toen kwam het onderwerp aan de orde van hoe Gods wil te onderscheiden in de meest alledaagse momenten van het leven. Tijdens een toespraak gaf een broeder een voorbeeld van het alledaagse leven van een vader en zijn dialoog met de Heer. "Een vader had voor het avondeten veel werk te doen, maar zijn zesjarige dochter vroeg hem of hij met haar wilde schaken. De vader nam even de tijd en vroeg de Heer wat hem meer vrede gaf: verder werken of schaken met zijn dochter. Het samenzijn met zijn dochter vervulde hem met vrede en toen besefte hij dat de Heer wilde dat hij met zijn dochter zou spelen".
Dit voorbeeld heeft Thomas Licheri erg geholpen. Na de mis besloot hij de Heer te vragen wat hem de meeste vrede gaf en hij zag heel duidelijk dat de Heer hem vroeg om in de Hogar te zijn. En dus trad hij toe tot de gemeenschap.
Tomás studeert het eerste jaar filosofie aan de Santa Croce. Dankzij de hulp van Stichting CARF Deze kans is mogelijk gemaakt en hij bedankt ons voor alle vrijgevigheid van alle weldoeners. Bekijk de video van zijn getuigenis.
Gerardo Ferrara
Afgestudeerd in geschiedenis en politieke wetenschappen, gespecialiseerd in het Midden-Oosten.
Verantwoordelijk voor studenten aan de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis in Rome.
