"In mijn puberteit en vroege tienerjaren nodigden veel mensen me uit om lid te worden van een jeugd- of aanbiddingsgroep, en mijn antwoord was altijd hetzelfde: heel erg bedankt, maar nee. Op dat moment in mijn leven zag ik niet al het goede dat God me te bieden had. Op dat moment in mijn leven zag ik niet al het goede dat God me te bieden had.
Hij is nu 33 jaar oud en is seminarist in het bisdom Tabasco (Mexico). Hij studeert aan de Universiteit van Navarra en verblijft en traint in het Bidasoa Internationaal Seminar (Pamplona). Hij is zich ervan bewust dat goede training nodig is om te kunnen evangeliseren in een postmoderne 21e-eeuwse samenleving, vooral in Mexico, een land met sterk katholieke wortels waar het protestantisme ook terrein wint.
"Een van de belangrijkste evangelisatiebehoeften, niet alleen in mijn bisdom maar in het hele land, is hoe te evangeliseren tegenover de vele protestantse groepen die groeien".
In zijn ervaring is het nodig om te beginnen bij gezinnen, catechisatie en het bekend maken van de schoonheid van het Woord van God. "Om dit te bereiken moeten parochies meer missionaire geest in hun eigen gemeenschappen aanmoedigen (wat al gedaan wordt), maar het moet veel meer bevorderd worden en zo, samen met de deelname van de hele gemeenschap, God dichter bij hen brengen die Hem nog niet kennen of die zich zelfs van Hem hebben verwijderd".
Geconfronteerd met de proliferatie van protestantse of antiklerikale groepen, is deze seminarist overtuigd van de kracht van elke katholiek die een getuige is van het katholieke geloof, en zoals hij suggereert, te beginnen met gezinnen.
"Gezinnen zijn de huiskerken waar de cultivering van het geloof begint, evenals die waarden, deugden, leringen en gewoonten die geleidelijk het karakter en de persoonlijkheid van elk van de leden zullen vormen".
Jesús is ervan overtuigd dat als het katholieke geloof in elk gezin wordt beleefd, het getuigenis ervan een antwoord zal zijn op de antiklerikale groepen die de kerk willen aanvallen. "Dit is geen oorlog tussen het katholieke geloof en protestantse sekten, maar als katholieken hebben we een grote verantwoordelijkheid en verlicht door het licht van het geloof moeten we ons zo goed mogelijk voorbereiden op de nieuwe uitdagingen van deze tijd.
Deze seminarist, die priester wil worden, geeft zijn eigen ervaring door over wat hij in zijn familie heeft geleerd. Hij is de jongste van drie broers en is opgegroeid met de steun van zijn familie, een fundamentele factor in het worden van de persoon die hij nu is, altijd hand in hand met God in elk project van zijn leven.
"De goede tijden uit mijn kindertijd zijn vol van broeder- en zussenbanden, spelen, plezier maken, elkaar beschermen. Iets goeds aan mijn jeugd is dat ik van jongs af aan een constante student ben geweest, wat mijn ouders me altijd hebben ingeprent, iets wat me mijn hele leven heeft gekenmerkt".
Hij herinnert zich ook dat de adolescentie een van de beste fases in zijn leven was omdat hij begon te groeien en zijn persoonlijkheid begon te rijpen. "Het goede aan mijn adolescentie is dat ik mijn manier van zijn aan het definiëren was, ik wist hoe ik goed van slecht kon onderscheiden en bovenal het vertrouwen dat mijn ouders in mij en mijn broers en zussen hadden. Ik bedank mijn ouders die mij altijd een opvoeding hebben gegeven die gebaseerd was op waarden en die bij mijn broers en zussen en bij mij een gevoel van verantwoordelijkheid, toewijding en inzet in al onze activiteiten hebben gecreëerd," zegt de seminarist.
Zijn ouders steunden hem in het belangrijkste moment van zijn leven: op dertigjarige leeftijd naar het seminarie gaan, na een professionele carrière en een vaste baan, altijd vertrouwend op Gods wil, "die me opriep om boven mijn kunnen te gaan en op een genereuze manier aan God terug te geven wat Hij me in mijn hele leven had gegeven".
De droom van deze seminarist is om de jongeren van Mexico te evangeliseren. "Er is iets wat me echt opvalt en dat is dat de jeugd in Mexico, ondanks de veranderingen die de afgelopen jaren hebben plaatsgevonden, een jeugd is die een stem heeft en zich laat horen, het is een jeugd waar het duidelijk is dat wanneer er eenheid is en iedereen zich verbindt aan hetzelfde belang, ze erin slagen de doelen te bereiken die ze voor zichzelf hebben gesteld, het is een jeugd waar veel hoop is, vooral in deze tijden van moderniteit".
Naar zijn mening, Wat nodig is om jongeren dichter bij het katholieke geloof te brengen, is hen meer te laten participeren in parochies.Het is van groot belang om hen te laten voelen dat ze deel uitmaken van de kerk, hen te integreren in de activiteiten om in hen een houding van liefde en verantwoordelijkheid op te wekken, niet alleen voor de dienst die ze verlenen, maar ook voor God.
"Families zijn echter van fundamenteel belang om dit te bereiken, omdat daar de liefde voor God wordt gekoesterd, evenals de liefde voor de Kerk," benadrukt Jesús.
Hoe moet de seminarist en priester van de 21e eeuw eruit zien voor Jesús Eduardo? "Naar mijn mening moet hij een grote liefde en toewijding hebben voor datgene waartoe God hem geroepen heeft; een gevoel van betrokkenheid en verantwoordelijkheid hebben, waar hij ook is; een degelijkheid hebben in al zijn vormingsgebieden, die hem in staat zal stellen de uitdagingen aan te gaan die onze Kerk heeft en in de toekomst zal hebben".
Verder vindt hij het noodzakelijk dat de huidige seminaristen en priesters een voortdurende voortdurende vorming hebben om te kunnen reageren op de behoeften en zorgen van het volk van God, aangezien we te maken hebben met toekomstige generaties die zich heel goed aan het voorbereiden zijn.
"Een seminarist in de 21e eeuw moet de vlam van zijn roeping niet doven in het aangezicht van wat de wereld te bieden heeft, wat hem zou kunnen afleiden van waartoe hij geroepen is. Hij moet altijd de reden in gedachten houden waarom hij besloten heeft God te volgen, en niet bang te zijn voor de beproevingen die ze kunnen ondervinden".
Jesús Eduardo Flores concludeert: "ingaan op Gods roeping is en blijft een van de meest verrijkende ervaringen die het leven van een seminarist zullen tekenen, die al zijn inspanningen tijdens zijn vorming nooit zal vergeten en die tot uiting zullen komen in zijn dienst aan de Kerk en aan al Gods volk als priester".
Tot slot is Jezus alle weldoeners van de Stichting CARF die zijn studie in Pamplona mogelijk maken. "Dank aan de weldoeners voor hun vrijgevigheid en voor hun gebeden, want door seminaristen zoals ik te helpen, helpen zij vele christelijke gemeenschappen over de hele wereld. Ik houd jullie in mijn gebeden.
Marta Santín, journalist gespecialiseerd in religie.
