Gabriel Hernán Méndez (Honduras(1994) is een 30-jarige seminarist uit San Pedro Sula, Honduras, die behoort tot het bisdom Santa María de las Gracias en ervan droomt om jongeren in Honduras te helpen om bendegeweld achter zich te laten. Hij zit momenteel in zijn derde jaar theologie aan de Universiteit van Navarra en woont in het Bidasoa Internationaal Seminar.
Hoewel zijn familie niet gelovig was, was de invloed van zijn grootmoeder, die hem leerde bidden, doorslaggevend. Als tiener dreef hij echter weg van het geloof en ging hij niet meer naar de mis, omdat hij door de voortdurende verhuizingen en jeugdige interesses steeds verder van de kerk kwam te staan. Toch voelde hij een innerlijke aantrekkingskracht tot het geloof die nooit verdween.
"Als tiener nam ik volledig afstand van de kerk en alles wat met religie te maken had. Dit kwam vooral door de werkverplichtingen van mijn ouders, waardoor we vaak moesten verhuizen en ik geen vaste plek had om de mis bij te wonen. Ook waren er, vanwege mijn leeftijd, andere dingen die mijn interesse wekten. Maar diep van binnen voelde ik me altijd aangetrokken tot de dingen van de Kerk", vertelt Gabriel.
Jaren later nodigde een non hem uit voor een catechese om het Vormsel te ontvangen. Gabriel stemde toe, aanvankelijk gemotiveerd door de aanwezigheid van een klasgenoot die hij aardig vond, maar na verloop van tijd begon hij betrokken te raken bij kerkelijke activiteiten. Toen hij het sacrament ontving, vroeg de bisschop hem hoe hij een arme kerk als die in Honduras zou gaan dienen.
Een seminarist, die nu priester is, nodigde hem uit voor gesprekken over beroepskeuze voor afgestudeerden van de middelbare school die hun roeping wilden ontdekken. Eind 2013 werd Gabriel toegelaten tot het grootseminarie Nuestra Señora de Suyapa in Tegucigalpa, waar hij in 2014 op 19-jarige leeftijd begon met zijn vorming, zonder de steun van zijn familie.
"Het was een nieuwe ervaring voor mij, omdat ik vertrok zonder de steun van mijn familie, die, omdat ze het geloof niet praktiseerden, mijn beslissing om naar het seminarie te gaan niet begrepen," zegt hij.
Na het afronden van de filosofie (2017), brachten verschillende omstandigheden hem ertoe om zijn priesteropleiding te onderbreken en naar huis terug te keren. Hij begon te werken in een groep bedrijven die zich richtten op de handel, wat een nieuwe uitdaging voor hem betekende, omdat hij zich moest aanpassen aan een andere levensstijl en werkomgeving.
"Hier moet ik een persoon noemen die God op mijn pad heeft gebracht: Magdalena Méndez, de eigenaar van de bedrijvengroep. Ze vertrouwde me en gaf me de baan ook al had ik geen ervaring," zegt Gabriel.
Na verloop van tijd werkte hij zich op in het bedrijf en op een dag kreeg hij de functie van General Manager en wettelijk vertegenwoordiger van het bedrijf aangeboden. Zijn werk en financiële situatie gingen erg goed; hij had veel dingen bereikt die hij zich nooit had kunnen voorstellen. Maar ondanks alles bleef het idee om priester te worden in zijn hoofd rondspoken: "er was een soort leegte in mij", bekent deze jongeman uit Honduras.
Gedurende deze tijd onderhield hij de communicatie met zijn spiritueel begeleider. Later werd hij benoemd tot bisschop van een nieuw bisdom in Honduras en nodigde hij hem uit voor een ervaring in een parochie in zijn bisdom om hem te helpen in zijn onderscheidingsproces.
"In januari 2023 nam ik ontslag en verhuisde ik naar het heiligdom San Matías Apóstol in La Campa, Lempira (Honduras) waar pater Rubén Gómez me begeleidde. Terwijl ik daar was, deed zich de gelegenheid voor om naar Spanje te komen naar een internationaal seminarie, dat van Bidasoa. De bisschop deed me het voorstel, dat ik accepteerde, en in augustus 2023 kwam ik aan in Pamplona, waar ik mijn vorming en studie hervatte met het oog op de priesterwijding".
Gedurende al deze tijd is Gabriël nooit gestopt met bidden en God vragen wat hij wilde voor zijn leven. "Ik ben opgegroeid tussen maras en bendes. Honduras is een land met veel geweld waar jonge jongens zich aansluiten bij gewelddadige bendes. Sommige van deze jongeren zagen dat ik dicht bij de kerk stond en kwamen met me praten. Om deze jongeren te begeleiden dacht ik: ik geloof dat God mij vraagt om priester te worden. Vanuit mijn levensvoorbeeld kan ik deze jongeren misschien naar een andere manier van leven trekken en hen helpen ontdekken dat de mara of de bende niet de enige uitweg is", vertelt hij geëmotioneerd.
Hij is verdrietig als hij bedenkt dat sommige van zijn klasgenoten de middelbare school niet hebben afgemaakt omdat ze in de gewelddadige wereld van bendes terecht zijn gekomen. "Mijn stad, San Pedro Sula, wordt gekenmerkt door bendes en maras, en veel jongeren zien geen andere uitweg dan daarheen te gaan omdat ze de groep zien als een familie, die ze thuis niet hebben gevonden. Ze lijden onder emotionele ontbering en gezinsleegte", betreurt hij.
Gabriel wil een toegewijde priester zijn, ten eerste op geestelijk gebied, evangeliserend en Gods liefde overbrengend aan al deze jongeren. En ten tweede door de oprichting van rehabilitatiecentra te steunen: "Als een jongere zich aansluit bij een bende, mag hij niet meer weg. Daarom is het belangrijk om deze centra op te richten om kinderen op te vangen voordat ze in deze organisaties terechtkomen, om ze beroepen te leren die hun geest bezighouden".
In deze missie, Gabriel is dankbaar voor het werk van de kerk, die centra en religieuze congregaties heeft die zich inzetten voor jongeren die een sociaal risico lopen. Het werk wordt echter bemoeilijkt door het feit dat bendes voor veel van deze jongeren de enige haalbare uitweg zijn. Bovendien toont de overheid een grote desinteresse om dit probleem aan te pakken.
Een ander probleem in Honduras is de invloed van sekten.Vandaag de dag zijn katholieken niet langer in de meerderheid in een land dat van oudsher katholiek is. Jongeren voelen zich meer aangetrokken tot deze sekten, omdat er in de wijken in elke straat wel een is, terwijl katholieke kerken zeldzaam zijn, met maar één per wijk. Bovendien, de priester kan vaak niet eens één keer per maand komenHij vindt het jammer dat hij nog 50 tempels moet bezoeken," zegt hij.
Met deze grote uitdaging vraagt Gabriel om gebeden van alle weldoeners en vrienden van de Stichting CARF om een goede priester te worden: het eerste waar wij priesters duidelijk over moeten zijn is de boodschap van het evangelie. en hoe hij het moet doorgeven, door Jezus Christus te verkondigen zonder beïnvloed te worden door ideologieën die de samenleving aanvallen. Integendeel, hij moet optreden als een herder en op zoek gaan naar de verloren schapen, die vaak niemand hebben die hen de weg wijst.
Bovendien, voor Gabriël, moet een priester uit de 21e eeuw onthouden dat hij Christus predikt en niet zichzelf. "Met de opkomst van sociale media bestaat het risico dat Christus naar de achtergrond verdwijnt en de prediker centraal komt te staan.. Het is daarom essentieel voor de priester om zich intellectueel voor te bereiden om rekenschap te geven van ons geloof, niet alleen door gebed, maar ook door welsprekendheid in zijn onderricht, zowel in woord als in daad".
Bij al dit werk is hij de Stichting CARF dankbaar voor de steun die hij krijgt voor verdere en betere training. "Goed opgeleide priesters zijn nodig, want in deze wereld, met zoveel ideologie, moeten we redenen geven voor ons geloof, de basis leggen voor een nieuwe evangelisatie en zo bijdragen aan de nieuwe heropleving van de Kerk".
Gabriel is alle weldoeners van de Stichting CARF en de Vereniging voor HumanistiekIk bid voor jullie en ik ben jullie erg dankbaar, want zonder jullie hulp zou het niet mogelijk zijn om mijn theologische opleiding aan de Universiteit van Navarra af te ronden". Gabriel's doel is om een goede opleiding te kunnen volgen zodat hij terug kan keren naar zijn bisdom en kan helpen bij de vorming van toekomstige priesterroepingen in zijn land.
Marta Santínjournalist gespecialiseerd in religie.
