Aunque las Cortes de Aragón la declararon patrona del reino en 1678, es Zaragoza la que acumula más recuerdos y referencias a esta santa, nacida en el palacio de la Aljafería hacia 1270. A diferencia de otros santos aragoneses, no tiene dedicada una capilla en El Pilar o la Seo, pero la monumental iglesia barroca de la plaza del Justicia está bajo su advocación. También lleva su nombre una de las calles que saliendo de dicha plaza desemboca en una de las arterias más transitadas de Zaragoza: la calle Alfonso.
De iconografie van de Infanta van Aragon en koningin van Portugal richt zich vooral op haar heldhaftige liefdadigheid, voornamelijk gericht op de armen en zieken. De afbeelding van Sint Charles stelt haar voor met een koninklijke kroon en een paarse mantel, een mantel in beide handen gehouden en gevuld met rozen.
El rostro, de una tonalidad entre blanquecina y sonrosada, es una muestra de la expresividad barroca, una combinación armoniosa entre lo sublime y lo sencillo. “Delicadeza” es el término que mejor podría definir la imagen. Su contemplación llevará a algunos a disquisiciones sobre dónde empieza la historia y termina la leyenda, pues el repertorio hagiográfico es pródigo en ejemplos de reinas y princesas caritativas que, interrogadas por sus padres o maridos sobre el contenido de los pliegues de sus mantos, enseñan rosas en vez de las monedas o los alimentos destinados a los pobres.
Hiertegen moet worden ingebracht dat geen enkele legende de getuigenissen van Elizabeths naastenliefde in twijfel kan trekken, een uiting van haar geloof in de identificatie van hen die hulp nodig hebben. patiënten met Christus. Een heilige die, net als anderen, een ware moeder van barmhartigheid.
Unos cincuenta años antes de Cristo, el libro de la Sabiduría (1, 8) mostraba el retrato de una época en la que la felicidad pasaba por coronarse de rosas antes de que quedaran marchitas. Pero las rosas siempre tienen espinas y también, por supuesto, la propia vida.
Die doornen bleven de lieve, aardige en intelligente koningin Elizabeth niet bespaard. Haar uitgevouwen mantel van rozen is een beeld van haar eigen leven. De mantel toont echter de rozen, niet de doornen.
En het is dat de Christian verbergt de realiteit van het leven niet, maar geeft het een nieuwe stemming: de bovennatuurlijke, want de authentieke Christelijk leven is die van de identificatie met Christus.
De toewijding aan de heiligen wordt verlicht door de overweging dat zij andere christussen zijn. Zonder heiligen, de Christendom wordt ontoegankelijker. Neem de heiligen en de profeten weg, en we houden de toeschouwer en de onbeweeglijke God van de filosofen over.
Heilige Elizabeth van Portugal, bid voor vrede in onze landen. Ze is de beschermheilige van strijdende gebieden.
Een heilige uit Aragon, de heilige Josemaría Escrivá, verwees ooit naar de heilige koningin in deze termen: "Die vriendelijke heiligheid van een infanta van Aragon, koningin Isabella van Portugal, wier doortocht door de wereld was als een lichtend zaaien van vrede tussen mensen en volkeren".
No cabe un prodigio mayor de síntesis en estas elogiosas palabras. Frente a una “santidad” rigorista y antipática, tenemos aquí un ejemplo de naturalidad, una demostración de que la santidad también puede habitar en los palacios y moverse con soltura en banquetes, audiencias y visitas. En la feria de las intrigas y las mezquindades, la santidad resulta posible si se mueve al compás de la presencia de Dios. Esa presencia se alimentaba en la piedad de Isabel, en el rezo de los salmos y en la misa diaria. De ahí salía la fortaleza de alguien que, a semejanza de la Esther bíblica, bien habría podido decir: “Mi Señor y Dios, no tengo otro defensor que Tú” (Est 4, 17).
Haar man, koning Don Dionis, leek vaak meer geïnteresseerd in de galanterie van troubadours dan in de regeringszaken. Zijn voortdurende ontrouw was algemeen bekend, maar Isabella zweeg en veranderde vaak het gesprek of trok zich terug in de paleiskapel als de ontketende tongen van de hovelingen haar wilden kwellen met het laatste nieuws over het "galante leven" van haar man.
Alfonso's zoon Alfonso tegenover zijn vader, omdat deze laatste tekenen van voorkeur voor zijn bastaardbroers vertoonde. De koningin zou naar een vlakte bij Lissabon gaan om een botsing tussen de legers van haar man en haar zoon te vermijden, en hoewel ze erin slaagde die te vermijden, werd ze op koninklijk bevel gevangen gezet achter de muren van het fort van Alenquer, op grond van de onterechte verdenking dat ze zelf Alfonso's opstand had aangewakkerd. Zij zou echter de vesting verlaten om Don Dionís bij te staan op zijn sterfbed in 1325.
Será entonces cuando el propio rey recordó a Alfonso que la reina era dos veces su madre, pues le dio la vida entre lágrimas y oraciones. Isabel iría al encuentro de Dios en 1336 en Estremoz, en medio del calor y las fatigas del ardiente verano del Alentejo, cuando se dirigía a interponerse entre los ejércitos enfrentados de dos Alfonsos: su hijo, Alfonso IV de Portugal, y su nieto, Alfonso XI de Castilla.
Fue también la pacificadora, pues las bienaventuranzas nos muestran el retrato de los imitadores de Cristo, y llaman hijos de Dios a los que trabajan por la paz (Mt 5,9).
Alleen zij die vervuld zijn van God hebben vrede en kunnen die doorgeven. Vrede komt vaak ook voort uit die vriendelijke, maar vaak verkeerd begrepen, heiligheid die in anderen andere kinderen van God ziet.
Antonio R. Rubio Plo
Afgestudeerd in geschiedenis en rechten
Internationaal schrijver en analist
@blogculturayfe / @arubioplo
