Saúl Ruiz García is priester van het bisdom Tabasco in Mexico. Twee maanden geleden werd hij tot priester gewijd door zijn bisschop.
Op 15-jarige leeftijd ontdekte hij Gods roeping toen hij deelnam aan een jongerenbeweging in zijn parochie in de gemeente Nacajuca, in het bisdom Tabasco in Mexico. "Het levensgetuigenis van de priesters die ons vergezelden in de parochie was een inspiratie om te luisteren naar de stem van God die in mijn oor fluisterde: "Kom, volg mij", zegt hij.
Na zijn universitaire studie beantwoordde hij de oproep die God mij zeven jaar eerder had gegeven, maar die ik mij elke dag herinnerde als de eerste keer: "Kom, volg mij".
"Sinds 2016 studeer ik theologie aan de Universiteit van Navarra dankzij de steun die ik van jullie krijg.
Dit jaar 2020 is een zeer moeilijk jaar geweest, en we hadden ons waarschijnlijk niet kunnen voorstellen dat we ons in deze situatie zouden bevinden.
Desondanks heb ik Gods genade in mijn leven ervaren, want op 31 mei ontving ik mijn diaconaatwijding in de parochie van de heilige Nicolaas in Pamplona. Het was een ander soort viering, beleefd in de intimiteit van het Internationaal Seminarie van Bidasoa, gedeeld met de seminaristen en priesters die mij zeer nabij waren, want door de pandemische situatie was het niet mogelijk voor veel meer mensen om ons te vergezellen zoals we hadden gewild.
Ik was in de gelegenheid om in juni van dit jaar naar mijn bisdom te reizen, waar de situatie enigszins gecompliceerd was met betrekking tot de pandemie. Er waren geen eucharistievieringen met de aanwezigheid van de mensen, en ik moest de uitzendingen volgen die via sociale netwerken werden gedaan.
Het was al op 15 augustus toen ik een telefoontje kreeg van mijn bisschop met de mededeling dat hij had besloten mijn priesterwijding uit te voeren op 31 augustus, twee dagen voor mijn terugkeer naar Spanje, omdat ik mijn bijbelstudie moest voortzetten.
De priesterwijding was nog intiemer dan de diaconiewijding, alleen mijn vader en mijn broers (10 genodigden) konden mij vergezellen en, aangezien het in het grootseminarie van mijn bisdom werd gehouden, waren alleen de seminaristen en de priesters van het vormingsteam aanwezig, alles was achter gesloten deuren.
Tijdens mijn vorming in het seminarie, in totaal negen jaar, toen ik dacht aan de priesterwijding, keek ik ernaar uit dit moment te delen met het volk van God, maar toen het zover was, was dit niet mogelijk vanwege de situatie waarin wij ons bevinden. Desondanks voel ik nog steeds de geestelijke steun die vele mensen, vrienden en kennissen mij hebben betuigd".
"Ik ben dankbaar voor het enorme werk dat zij verrichten zodat wij, priesters en seminaristen, onze vorming kunnen voortzetten, een vorming met een grote visie op de universaliteit van onze Kerk.
Moge God en onze Moeder de Maagd van Guadalupe u overvloedig zegenen".
