Martín Fabián Miranda Gularte is priester van het bisdom Salto in Uruguay.
Zijn roeping begon als kind, zijn familie zegt dat hij altijd zei dat hij priester wilde worden, ook al wist hij niet echt wat dat inhield.
Als kind moest zijn familie naar Argentinië verhuizen en het eerste wat ze deden was hem inschrijven in een parochieschool, waar hij Jezus leerde kennen en zijn geloof verdiepte.
Deze integratie in het leven van de parochie leidde tot een vriendschap met de pastoor die hem later zou helpen bij zijn beroepskeuzeproces. De figuur van de priester stond centraal, want hij ging naar het seminarie toen hij pas 13 jaar oud was.
"In het seminarie ontdekte ik wat mijn tweede grote familie zou worden. Dat gezin dat is opgegroeid rond de banden die het geloof ons geeft, rond de vaderfiguur van God die ons oneindige liefde schenkt.
Naarmate ik groeide, groeide ook mijn vriendschap met Jezus.
Toen het zover was, keerde ik terug naar huis, naar het bisdom Salto in Uruguay. Daar voltooide ik mijn studie aan het Interdiocesaan Seminarie van Montevideo.
Opnieuw ontmoet ik een familie, de seminarie familie.
Op 6 april 2013 kwam het meest fundamentele moment: mijn wijding tot de priesterroeping en dus mijn wijding. Ik herinner me die dag als heel bijzonder, niet alleen omdat het zo'n belangrijk moment was. Maar ook omdat ik vergezeld werd door meer dan 1.500 mensen uit het bisdom. Dit maakte het niet alleen voor mij een feest, maar voor iedereen in de gemeenschap.
Vanaf die tijd tot dit jaar, toen mijn bisschop me naar Rome stuurde om mijn vorming voort te zetten, ben ik zeven jaar lang priester geweest in een parochie.
Ik heb geleerd priester te zijn, ik heb mensen begeleid, hun geloofsprocessen en ik heb veel van hen geleerd. Maar wat bovenal in mijn hart gegrift is gebleven, is de toewijding, de liefde voor Jezus van ieder van hen en alles wat zij aan de Kerk hebben gegeven: hun dienst, hun gebed en hun inzet voor het geloof.
Hier in Rome ben ik ingegaan op de roep van God die mij vroeg om een nieuwe uitdaging, en zoals elke nieuwe uitdaging houdt dat een verbintenis in. Ik reken op Gods genade in deze nieuwe verbintenis.
Iets dat ik in mijn leven heb ontdekt en dat mij heeft begeleid, is dat elke stap die ik heb gezet altijd vergezeld is gegaan van de liefde van God en ook van de liefde en toewijding van vele mensen.
Ik zou geen priester zijn zonder de toewijding van vele mensen die mij door hun gebeden, liefde en inzet op weg hebben geholpen.
Ik begrijp dat het een voorrecht is om hier in Rome te zijn, maar het is ook te danken aan vele mensen die mij vergezellen met hun gebeden, hun genegenheid en hun vrijgevigheid.
Ook wij zetten ons hele leven in om onze kennis van de theologie te verdiepen, maar we vergeten niet dat ons leven zin heeft zolang we het aan God geven voor het welzijn van onze broeders en zusters".
