Julio César Morillo is 33 jaar oud en een seminarist uit het bisdom Cabimas, Venezuela. Hij is de oudste van twee broers uit een eenvoudige familie.
"Van jongs af aan kreeg ik veel aandacht van mijn familie, omdat ik de eerste jaren van mijn leven opgroeide bij mijn grootouders in hun dorp.
Toen ging ik bij mijn ouders in de stad wonen en de verandering was erg moeilijk, want er waren weinig momenten waarop we in vrede konden zijn. Mijn ouders begrepen elkaar niet erg en toen ik ongeveer 15 jaar oud was, was de situatie zo moeilijk dat ik er zelfs aan dacht om uit huis te gaan, maar op dat moment scheidden mijn ouders en bleef ik bij mijn zus en mijn moeder wonen.
Vanaf die leeftijd moest ik thuis bepaalde verantwoordelijkheden op me nemen en stelde ik verschillende doelen, waardoor ik me met veel hard werk, toewijding en inspanning concentreerde op het bereiken ervan. Ik ontwierp zo wat ik wilde voor mijn leven en volgde dat plan tot ik het bereikte.
Ik heb gekozen voor een ingenieursopleiding omdat ik een passie heb voor getallen en mijn dromen waren er dan ook vooral op gebaseerd om af te studeren als ingenieur, zodat ik dan niet alleen in de praktijk kon werken, maar ook les kon geven op universitair niveau.
Wat mijn roeping betreft, moet ik zeggen dat iedereen zijn eigen verhaal heeft en de roep van de Heer om hem te volgen op een bepaalde manier ontvangt. In mijn geval behoorde ik van jongs af aan tot verschillende bewegingen en apostolische groepen binnen de Kerk in mijn land, zoals Jovenmisión, Pastoral Juvenil, Cursillos de Cristiandad, Legión de María, en één in het bijzonder, Encuentros Familiares de Venezuela, waar ik enkele jaren God heb gediend.
Interessant is dat deze beweging zich richt op het gezin en op de persoonlijke inzet om een toekomstig gezin te stichten. Mijn levensproject was gericht op deze weg, terwijl ik altijd Gods aanwezigheid voelde in mijn professionele project, waardoor ik geloofde dat dit ook was wat God voor mij wilde.
Ik ben afgestudeerd als Petroleum Engineer en heb mijn beroep uitgeoefend op dit gebied en als universiteitsprofessor. Ik stond op het hoogtepunt van mijn beroepsproject: mijn familie was erg blij met de resultaten die ik tot dan toe had behaald en mijn vrienden hadden enige bewondering voor mijn prestaties op zo'n jonge leeftijd.
Ik dacht dat dit het ding zou zijn dat me volledig gelukkig zou maken, maar in werkelijkheid was het dat niet. Ik voelde me een beetje leeg. Ik voelde me een beetje leeg en ik voelde me ook geroepen tot iets anders, dus ik moest me concentreren op het ontdekken daarvan.
Het was nogal een klap om te beseffen dat mijn project was mislukt, ondanks het succes dat ik tot dan toe had geboekt, en het was toen dat ik een zoektocht begon die ik, met de hulp van mijn geestelijk leidsman, uitvoerde, te beginnen met het besluit mijn toekomst in Gods handen te laten en Zijn Wil te laten geschieden in mijn leven.
Op dat moment besefte ik dat ik weliswaar mijn plan had gemaakt, maar het nooit ter overweging aan God had voorgelegd om te zien of dat was wat Hij werkelijk voor mij wilde.
Vanaf dat moment begonnen er verschillende gebeurtenissen te gebeuren waarin ik duidelijk zag dat de Heer mij vroeg om mijzelf volledig te geven om Hem te volgen: om mijn baan, mijn beroep, mijn studie en zelfs mijn familie, die het daar eerst niet mee eens was, achter te laten.
Ze begrepen niet welke verandering het zou betekenen om alles wat ik in de loop der jaren had opgebouwd achter te laten om een nieuwe weg in te slaan. Sommigen zagen het als een teken van onvolwassenheid of verwarring van mijn kant, en ik had zelfs het gevoel dat ze me met medelijden en teleurstelling bekeken.
Daar herinnerde ik me een grote zin van Johannes Bosco die me meer op God deed vertrouwen tegenover wat ik meemaakte: "Als het erom gaat je roeping te volgen, moet je bereid zijn alles op te offeren". Toen heb ik het besluit genomen om dit avontuur van roeping aan te gaan en God heeft geleidelijk aan alles op zijn plaats gezet, mijn gezin begeleid en de plaats ingenomen die ik in hen heb achtergelaten.
Ik heb Gods genade gevoeld door mij te roepen en daarom ben ik iets meer dan 6 jaar geleden met mijn vorming begonnen, en tot nu toe ben ik heel blij te zien dat de droom die God voor mij had, ondanks mijn zwakheden wordt verwezenlijkt.
