John Laurens Tupas behoort tot het militaire bisdom van het Militaire Ordinariaat van de Filippijnen en zal worden opgeleid tot seminarist om militair aalmoezenier te worden.
"Voor mij is roeping een roeping. Mijn verlangen om priester te worden begon in mijn kindertijd, toen mijn moeder ons elke zondag vaak meenam naar de kerk om de mis bij te wonen. Ik werd voor het eerst aangetrokken door de gewaden van onze pastoor en de manier waarop hij zijn preek hield op de preekstoel. Na mijn eerste communie werd ik tijdens mijn lagere schooltijd lid van de misdienaarsorganisatie van onze parochie.
Ik kon de realiteit van het gewone leven van een priester in de parochie zien, hoewel ik drie neven heb die priester zijn, maar als misdienaar kon ik het beter begrijpen. Het gewone en eenvoudige leven van onze priester en zijn dienstbaarheid aan de mensen is wat mij van jongs af aan aantrok om het priesterschap te overwegen.
Ik droomde er ook van om soldaat te worden omdat veel van onze familieleden officieren zijn van de Filippijnse strijdkrachten die ons land als soldaten dienen. Toen ik afstudeerde aan de middelbare school, dacht ik erover om naar de militaire academie te gaan, maar in plaats daarvan deed ik examen voor het diocesane seminarie van mijn universiteit en door de genade van God slaagde ik voor het examen.
Tijdens mijn studie aan het seminarie had ik nog steeds het verlangen om soldaat te worden. Mijn familieleden vertelden me dat er in ons land een Militaire Ordinariaat was waar ik soldaat en priester kon zijn als Militair Kapelaan. Ik dacht erover na en nam dat mee in mijn gebeden om te proberen te onderscheiden wat God echt van mij wil.
Na mijn jaar Psychospirituele Vorming in het Aartsbisdom Jaro besloot ik me aan te melden voor het Militaire Ordinariaat van de Filippijnen en door Gods genade werd ik aangenomen.
Mijn verlangen om Militair Kapelaan te worden is precies een roeping binnen een roeping die ook de vrucht is van mijn gebed en reflectie voor het Heilig Sacrament. Ik heb slechts twee eenvoudige redenen waarom ik militair aalmoezenier wil worden: ten eerste om de roep te beantwoorden omdat ik geloof dat dit Gods roep is en niet alleen mijn eigen verlangen. En ten slotte, om de liefde van Christus met anderen te delen door middel van het dienen en bedienen van de sacramenten en de geestelijke noden achter het camouflage-uniform dat de eenheid van Christus toont met zijn kudde, met zijn soldaat en de mensen in nood.
Mijn roeping is gewoon een voortdurend antwoord op de God die mij roept.
