In het Latijn staat een zin die zegt "Dulcis in fundo", om te begrijpen dat het dessert, of wat zoet is, aan het einde van de maaltijd moet worden geserveerd. En zo willen we het feestjaar voor de 25e verjaardag van de oprichting van de Faculteit Institutionele Communicatie aan de Universiteit van Santa Croce, Rome, met iets heel liefs, het leven en de missie van Rosa Maria "missionaire communicator".
Rosa Ordaz, geboren in 1963 in León, Mexico, is een oud-studente van de Faculteit Communicatie, waar ze in 2006 een graad behaalde in Sociale en Institutionele Communicatie. Momenteel is ze journalist en werkt ze als vrijwilliger in verschillende humanitaire verenigingen en ondersteunt ze niet-gouvernementele instellingen die actief zijn in de media. weeskinderen, daklozen, patiënten, immigrantenstichtingen helpenDe vrouwenorganisaties, ziekenhuizen, verenigingen die vrouwen redden van geweld.
Tegelijkertijd ontwikkelt hij levensprojecten voor jeugd- en jongerenorganisaties met sociale integratieproblemen en immigrantenstichtingen in Europa, Mexico en de VS.
Haar doel is, zoals ze zelf zegt, "het bevorderen van waardigheid, vrijheid, het vermogen om lief te hebben, te begrijpen, te vergeven, het vervolmaken van hun totale menselijke ontwikkeling in deze zelfde mensen, het omarmen van de hele dimensie van hun wezen in de authentieke liefde van God in hun leven".
Op deze manier vervult hij zichzelf als persoon en als communicatieprofessional, door - zo vertelt hij ons - "de schoonheid van een onbaatzuchtig leven" en "de schoonheid van een onbaatzuchtig leven". gratis en onvoorwaardelijke service om de waardigheid van de persoon te benadrukken. Nog een voorbeeld van haar roeping als "missionair communicator".
Het werk strekt zich uit tot ziekenhuizen en hulpcentra, met name op het gebied van kindergeneeskunde, trauma, transplantatiepatiënten, moederschap en terminaal zieke patiënten.
Lieve Rosa, het is een eer om dit interview te delen. Het lezen van je artikelen en het bekijken van je video's op het katholieke wereldkanaalLuisterend naar zijn lezingen vroeg ik me af waar al die toewijding aan anderen, aan de waardigheid van de persoon vandaan komt...
Ik beschouw mezelf als een "missionair communicator". Ik heb op verschillende plaatsen gewoond: Miami, Chicago, Wisconsin, Milwaukee, Houston, Rome. Spanje, Milaan. Vanwege de pandemie en de ziekte van mijn moeder keerde ik terug naar mijn land. De opsluiting leidde ertoe dat ik een "kantoor aan huis" kreeg, ik werk via zoom en nu bied ik afstemmingsleidraad jongeren, gezinnen, getrouwde stellen, mensen met verslavingen, enz.
Mijn missie en roeping is om mensen eerst met God te verzoenen. en dan met zichzelf: ik inspireer hen om verliefd te worden op Jezus Christus. Het emotionele en spirituele welzijn van de mens ligt in zich geliefd, geaccepteerd en vergeven voelen, God heelt wonden en brengt ons leven op orde.
Dankzij het wonder van deze nieuwe digitale platforms die ons in staat stellen om de virtuele wereld te overstijgen, houd ik momenteel interviews, programma's, conferenties, seminars en congressen op YouTube, vooral voor "Mundo Católico".
Hoe geweldig! En dit alles is ook terug te voeren op je eigen specifieke geschiedenis, een geschiedenis die niet altijd gemakkelijk is.
Ik ben de derde van zes kinderen. Mijn vader stierf toen ik nog heel jong was en daarom ben ik vanaf mijn 9e gaan werken en heb ik geleerd om samen te werken met mijn moeder en mijn gezin.
Ik ben opgegroeid in de katholieke kerk, maar ik ben van het geloof afgeweken: mijn hele leven ben ik op zoek geweest naar de waarheid. Ik ontmoette verschillende religieuze filosofieën, boeddhisme, Jehova's Getuigen, New Age agnosten, evangelische christenen; Ik was al een paar jaar bij die laatste groep en vond het vanzelfsprekend dat ik God had gevonden. Maar het lot, of beter gezegd de Voorzienigheid, bracht me naar Rome, naar de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis, en in Rome ontdekte ik dat de honger en dorst die ik had naar de waarheid in het katholieke geloof lag.
Rosa María Ordaz, geboren in 1963 in León, Mexico, is oud-studente aan de faculteit Communicatie van de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis, waar ze in 2006 een graad behaalde in Sociale en Institutionele Communicatie. Op dit moment is ze journalist en werkt ze als vrijwilliger in verschillende humanitaire verenigingen en ondersteunt ze niet-gouvernementele instellingen die hulp bieden aan weeskinderen, daklozen, patiënten, immigrantenstichtingen, ziekenhuizen en verenigingen die vrouwen redden van geweld.
Haar doel, via de media en digitale platforms, is, zoals ze zelf zegt, "waardigheid, vrijheid, het vermogen om lief te hebben, te begrijpen, te vergeven te bevorderen, hun totale menselijke ontwikkeling in deze zelfde mensen te vervolmaken, de hele dimensie van hun wezen in de authentieke liefde van God in hun leven te omarmen.
Op deze manier vervult ze zichzelf als persoon en als professionele communicator, door - zo vertelt ze ons - "de schoonheid van een onbaatzuchtig leven" en vrije dienstbaarheid om de waardigheid van de persoon te vergroten. Rosa Maria, "missionair communicator".
Je zoektocht en honger en dorst naar de waarheid hadden je ertoe gebracht om je te wijden aan deze bijzondere missie van communicatie...
Ja, dat klopt. Voordat ik afstudeerde aan de Santa Cruz, Ik gaf lezingen over vergeving en deze lezingen openden deuren naar andere landen. Nu heb ik een column in een van de kranten van mijn land, getiteld "De pracht van het woord", die is omgezet in meer dan 80 lezingen. Deze lezingen hebben mij ertoe gebracht om deel te nemen en te geven op verschillende plaatsen, retraites, congressen, radioprogramma's, TV, etc. "Waardigheid, schoonheid en grootsheid: de ware roeping van de persoon" is de titel die ik gaf aan deze lijst van lezingen die ook op TV werden uitgezonden.
En je hebt verschillende mensen ontmoet die je hebben beïnvloed in je bekeringsproces.
Dat klopt: ik heb de kans gehad om van heel dichtbij prachtige mensen te leren kennen die mijn leven als journalist hebben veranderd. Het zijn mensen die hun stempel hebben gedrukt op de mensheid en op mijn hart. Bijvoorbeeld: de heilige Josemaría Escrivá de Balaguer, de heilige Johannes Paulus II, Joaquín Navarro Valls (woordvoerder van de Heilige Stoel tijdens het pontificaat van paus Johannes Paulus II).
Daarnaast had ik het voorrecht om pater Lombardi (verantwoordelijk voor pers en communicatie voor de Heilige Stoel tijdens de pontificaten van paus Benedictus XVI en paus Franciscus), monseigneur Guido Marini (meester van de pontificale liturgische vieringen tijdens de pontificaten van Benedictus XVI en paus Franciscus), Valentina Alazraki, de Vaticaancorrespondent van mijn land, en ook filmregisseurs, kardinalen, politici, schrijvers, wetenschappers, ambassadeurs, acteurs te interviewen.
Ongelooflijk! Maar in al deze reizen naar de waarheid van het geloof, had je altijd een fundamentele richting...
Ja, het is ook mijn toewijding. Op dit moment ben ik wereldwijd een van de ambassadeurs van het Volto Santo van Manoppello. Deze erfenis van intellectuele en spirituele schoonheid, samen met elk congres van mijn faculteit aan de Pauselijke Universiteit van het Heilige Kruis, die ik heb bijgewoond, vormen de schat van mijn werk als journalist.
Je vertelde me dat je je afkeerde van het katholieke geloof. Waarheen leidde dit pad je?
Ik ben weggegaan van de katholieke kerk omdat ik niet meer naar de massaHij praktiseerde de sacramenten niet. Daar kwam nog bij dat ik macht en roem op het werk begon te krijgen, ik had het gevoel dat ik God niet nodig had, mijn trots en zelfgenoegzaamheid bekoelden mijn geloof. Maar na veel geestelijke droogte keerde ik terug naar God, maar helaas in de verkeerde filosofieën.
Ik begon te hongeren en te dorsten naar God, naar heiligheid. Ik raakte gepassioneerd door het onderwerp spirituele en educatieve uitmuntendheid, omdat ik in mijn land al communicatie studeerde. Geen enkele universiteit voldeed echter aan deze verwachtingen, totdat ik de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis ontdekte.
Een ongeplande ontmoeting met professor Juan Andrés Mercado van de faculteit filosofie van die universiteit, vlakbij het Vaticaan, was het antwoord op mijn gebeden, het begin van een droom die maanden na deze ontmoeting werd bevestigd. Ik werd verliefd op het curriculum van het Heilig Kruis, op het leven van de stichter.
Ik beschouwde mezelf als evangelisch, heiligen bestonden niet in mijn gedachten. Mijn innerlijk schreeuwde echter dat ik nederig moest zijn, dat ik me moest laten verwonderen, en ik werd veroverd door de schoonheid van de ziel van Sint Josemaria die heilig verklaard zou worden. Ik knielde op mijn knieën in mijn hart en dankte God dat Hij me terugbracht naar mijn katholieke thuis.
Paus Johannes Paulus II is een scharnierpunt in uw bekering: Hoe bent u "thuisgekomen"?
Ik heb voortdurend bekeringen en bekeringen ondergaan. Ik word getest in elke tegenspoed, het is waar God me smeedt, het doet pijn, maar in het licht van het kruis wordt pijn getransformeerd in liefde, tragedie in betekenis, schoonheid, verlies in vruchtbaarheid. Ik ontdek de pracht van de duisternis.
In de tegenslagen van het leven maakt Jezus me deelgenoot van zijn kruis, Hij laat me daarin zijn glorie zien; hij onthult de deugden die ik nodig heb om acrisaat te zijn, hij schudt het slachtofferschap van me af; ik eindig als hoofdpersoon. Ik heb verschillende verliezen meegemaakt en de meest hartverscheurende tragedie van mijn leven was de dood van mijn broer: Jezus veranderde het in een gedicht in de contemplatie van zijn passie, dood en verrijzenis.
Aan de andere kant beschouw ik mezelf als bevoorrecht. De generatie van de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis, waartoe ik behoorde, maakte unieke historische veranderingen mee: het pontificaat van Johannes Paulus II beïnvloedde de wereld op verschillende gebieden, vooral op politiek gebied, natuurlijk ook op religieus gebied. Karol Wojtyla boeide me met zijn nederigheid, zijn getuigenis van het leven, zijn passie voor de zielen, de manier waarop hij zijn ziekte en lijden op zich nam, zijn configuratie met Christus in pijn genas mijn ziel nog meer.
... en de heilige Josemaría is ook fundamenteel.
Vanaf de eerste dag dat ik hem ontmoette, hij leerde me hem te vertrouwen als een kind, vroeg ik hem me mee te nemen om aan zijn universiteit te studeren. Ik weet dat hij naar me luisterde, hij kende mijn verlangen om een journalist van Jezus, door Jezus en voor Jezus te zijn.
Beide heiligen inspireerden me om mezelf te heiligen in mijn persoonlijke en professionele leven. Ik schreef hen een gedicht aan hen beiden, aan de heilige Johannes Paulus II en de heilige Josemaría. Net als Dominicus Savio wil ik een heilige zijn! Maar omdat ik nog heel ver van dit verlangen verwijderd ben, streef ik ernaar de schitterende bruid te zijn die het lam verdient. En de heilige Josemaría en de heilige Johannes Paulus II hebben mij gemotiveerd met hun grootmoedige voorbeeld van leven. En zo keerde ik zachtjes terug naar mijn dierbare Huis, de katholieke Kerk!
"Ik beschouw mezelf als een missionair communicator. Mijn missie en roeping is om mensen eerst met God en dan met zichzelf te verzoenen: ik inspireer hen om verliefd te worden op Jezus Christus. Het emotionele en spirituele welzijn van de mens ligt in zich geliefd, geaccepteerd en vergeven voelen. God heelt onze wonden en brengt orde in ons leven".
Wat is de rol geweest van de opleiding die je hebt gevolgd aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis?
Ik heb Institutionele Communicatie gestudeerd. Jezus zegt: als je weet hoe je moet zoeken, zul je vinden. In mijn zoektocht naar heiligheid stelde ik mezelf de taak om een universiteit te zoeken die me professioneel en spiritueel kon opleiden in deze deugd, waar de combinatie van vormende curricula zich zou richten op God.
De naam "Heilig Kruis" trok me over de streep. Ik was ervan overtuigd dat deze universiteit de kostbare parel was die mijn dorst naar academische heiligheid zou lessen. Voor deze droom verliet ik mijn land, cultuur, familie, werk, "succes" en de economische macht die ik genoot.
Maar in plaats daarvan kreeg ik een waardevollere ervaring: ik leerde het godgewijde leven, de mensen en de mensen van mijn land te waarderen en lief te hebben. priestersIk begon haar echt te voelen als mijn moeder, de heiligen, Maria als de moeder van God, samen met haar grote bescherming.
Ik ben het resultaat van de genegenheid, bescherming en tedere zorg waarmee mijn alma materen in het bijzonder de Faculteit Institutionele Communicatie, haar studenten opleidt. En dan bedoel ik alle professoren. Ik ben hen zeer dankbaar.
U zet zich in voor de bevordering en verdediging van de menselijke waardigheid. Wat is het fundamentele kenmerk van al uw activiteiten?
In mijn carrière als communicator heb ik verschillende fases doorlopen, God wilde me op deze manier onderwijzen. Ik begon als vrijwilliger in ziekenhuizen, daarna ondersteunde ik stichtingen, daarna radio-uitzendingen en conferenties. Als gevolg van de pandemie en de ziekte van mijn moeder wijdde ik mezelf aan de zorg voor haar.
Ik combineer mijn werk als verpleegster en journalist vanuit huis: ik doe interviews, programma's en meer voor "Mundo Católico" op YouTube. Ik ben gepassioneerd over mijn werk, de virtuele wereld heeft een onvoorstelbaar bereik, het projecteert je naar verschillende landen, continenten, naar duizenden mensen. Dankzij deze digitale platforms ben ik vruchtbaarder in de evangelisatie. Het merkteken of zegel van mijn lezingen, programma's en interviews is ongetwijfeld het zegel van de heilige Josemaria: contemplatief zijn in het gewone leven.
Ik ontdek betekenis, intelligentie, wijsheid, schoonheid, de onderliggende glorie in het kleine, het ongunstige, het verlies, de pijn. Ik wil dat elk interview, artikel, lezing een theologisch werk is, ik verbind bijbelse citaten om de waarheid en schoonheid van God in alles te benadrukken.
Waarom richt je je zo op vergeving?
Vergeving is een van de essentiële deugden in het menselijk leven. Jezus leerde ons over deze genade: "Dit is mijn bloed dat voor velen vergoten wordt tot vergeving van zonden". Zolang we de dimensie van bovenstaand gebed samen met het offer van Jezus niet begrijpen, kunnen we ons niet geliefd, geaccepteerd en vergeven voelen, leven we in onverschilligheid en ondankbaarheid tegenover het hart dat ons het meest heeft liefgehad. Zonder deze ervaring is er geen innerlijke transformatie in de mens.
Je hebt het over genderideologie, euthanasie en andere zaken die de waardigheid van de persoon aantasten.
De genderideologie en andere stromingen zijn bewegingen die worden gesteund door politieke belangen, voortgekomen uit de elites van de nieuwe wereldorde. Het doel: geboortebeperking, die de problemen van de mensheid moet oplossen. En toch is de meest succesvolle oplossing hiervoor het helen van de wonden van de mensheid, want uit deze wonden komen duisternis, buitensporige ambities en ongelukkigheid voort. De mensheid is vervormd door het gebrek aan echte verzoening met God.
De Duitse theologe Jutta Burggraf geeft ons een uitstekende lezing over de krachtige bevrijding van de mens door vergeving: deze deugd verzoent ons met onze schepper, met onszelf; we worden in onze werkelijkheid en waarheid geplaatst. We beginnen onszelf te zien in alle glorie waarvoor we geschapen zijn. In mijn lange carrière als counsellor heb ik het met mijn handen aangeraakt: gehoorzamen, respecteren, God liefhebben als mensheid; dit zou het echte begin zijn van een nieuwe "wereldorde".
Onder de mensen die je hebt geïnterviewd zijn Martín Valverde, Monseigneur Guido Marini, de producent van de film Cristiada, Nick Vujicic: wie heeft je het meest beïnvloed?
Zonder twijfel Nick Vujicic: hij ontroerde me het meest, vanwege zijn zeer hoge niveau van spirituele en emotionele intelligentie. Zijn woorden aan de studenten van de La Salle Universiteit in León staan nog steeds in mijn geheugen gegrift: "Als God me de kans zou geven om opnieuw geboren te worden, zou ik ervoor kiezen om op dezelfde manier geboren te worden. Omdat ik van jullie hou," zei hij, doelend op alle aanwezigen. "Als ik zelfmoord had gepleegd, had ik mijn boek niet geschreven. best verkopersIk heb duizenden en duizenden levens van zelfmoord gered met mijn getuigenis. Miljoenen mensen bezoeken mijn website, schrijven me om me te bedanken; mijn voorbeeld motiveert hen om door te gaan.
Vujicic beschreef in zijn lezing zijn beproefde fases van geloof. Met dit vertrouwen daagde hij God uit om hem zijn armen en benen te geven. Daarna volgde de pijn van de stilte en de afwezigheid van God, gekoppeld aan duisternis en zelfmoordpogingen omdat hij zichzelf niet accepteerde. Toen kwamen de crises, de catharsis: dit alles leidde ertoe dat hij de glorie van God ontdekte waarvoor hij geschapen was.
Dit scenario was de aanleiding voor de herrijzenis van een ster. Het is prachtig om personages te ontmoeten die een dergelijk hoog niveau van emotionele rijpheid bereiken (innerlijke vrede en tevredenheid, dankbaarheid jegens de schepper, zich uitverkoren voelen in de wisselvalligheden van het lot).
Nicks succes getuigt van het kaliber van de creatieve intelligentie die hartverscheurende fysieke scenario's overstijgt naar de hoopvolle realiteit die alle pijn in liefde verandert. Slachtofferschap voorkomt dat we begrijpen dat de pijn neemt de vorm aan van een beitel, waarmee God onze ziel boetseert naar haar volheid en eeuwigheid.
Hoe ziet je persoonlijke leven eruit, naast je toewijding aan alle belangrijke doelen waar je je voor inzet?
Tot 2019 woonde ik tussen Chicago, Wisconsin, Milwaukee, Miami, Rome, Milaan, Spanje en Mexico-Stad; ik ondersteunde parochies, apostolaten, katholieke media... Daarna keerde ik terug naar mijn land vanwege de ziekte van mijn moeder, voor wie ik me nu toewijd aan de zorg. God heeft me de genade gegeven om mijn werk vanuit huis te combineren met de zorg voor haar. Ik blijf stichtingen helpen, projecten in de zevende kunst en meer...
Heb je nog dromen te verwezenlijken?
Als je verliefd wordt op God en je leven aan Hem toewijdt, zul je altijd dromen hebben om te realiseren. God is een dorst naar oneindigheid. Je kristalliseert één droom, maar je projecteert al een andere. Je verlangt ernaar veel voor de mensheid te doen. Wanneer je voor God droomt, zijn Zijn dromen groter voor jou. Hij geeft je verheven idealen, waarvan de meeste in mijn leven zijn vervuld.
Ik wil boeken uitgeven, een van mijn artikelen met verschillende thema's, een andere over mijn leven in Rome, mijn verrassende ervaringen aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis, de manier waarop ik vooruit kwam met mijn studie zonder economische middelen; een boek met gedichten aan het Kruis, aan Jezus. Voorlopig staat het alleen op video, een andere zin van Rosa Maria...
Er zijn nog heel grote idealen te verwezenlijken, ze zijn niet van mij, ze zijn door God in mijn hart gelegd. Ik heb geleerd dat Hij ze concreet maakt in zijn gezegende Kairos.
Tot slot willen we graag iets delen van het zeer verheffende werk van Rosa Maria Ordaz dat aanwezig is op het web. Bijvoorbeeld, Cecilia Valderrama, directeur van Mundo Católico, interview met Rosa María Ordaz.
In zo'n moeilijke tijd, waarin, zoals velen zeggen, oorlog en vrede ook uit communicatie bestaan (en dat zien we deze dagen), is het een grote dankbaarheid om deel uit te maken van een instituut dat bijdraagt aan het opleiden van journalisten die zo'n delicate taak hebben om waarheid, vrede en hoop te verspreiden in een wereld die zich steeds meer lijkt te voeden met slecht nieuws, leugens, wanhoop en onzekerheid.
Hartelijk dank, Rosa Maria, missionair communicator, voor de hoop die je ons hebt gegeven.
Gerardo Ferrara
Afgestudeerd in geschiedenis en politieke wetenschappen, gespecialiseerd in het Midden-Oosten.
Verantwoordelijk voor het studentencorps
Universiteit van het Heilige Kruis in Rome
