Emmanuel Enwenwen werd geboren in een katholiek gezin in Nigeria. Op 12-jarige leeftijd ging hij naar het kleinseminarie en, jaren later, "gedreven door een vurige ijver om God en de mensheid te dienen", trad toe tot het Groot Seminarie. Na een decennium van vorming werd hij op 7 juli 2018 tot priester gewijd.
-Opgroeien in een katholiek gezin en een katholieke gemeenschap had veel positieve invloed op mijn geloof. Ik groeide op met katholieke priesters als agenten van hoop vanwege de rol die ze in onze gemeenschap speelden.
De onbaatzuchtigheid van deze priesters die hun leven in dienst stelden van de behoeftigen en zieken was een grote bron van inspiratie voor mij. Het verlangen om de boodschap van hoop aan de mensen te brengen in hun moeilijke tijden werd een brandende ijver die me naar de altaren leidde.
-Hun reactie was positief. Ze verzekerden me van hun steun en beloofden nooit een obstakel te zullen zijn voor mijn vooruitgang en missie. Tot op de dag van vandaag heb ik van die steun mogen genieten. Ik ben hen eeuwige dank verschuldigd en bid elke dag voor hen.
-De katholieke kerk in Nigeria is een moeder gebleven die gericht is op de redding van al haar kinderen. Dit heeft veel positieve resultaten opgeleverd, zoals te zien is in de hulp aan Massa.
Deze geloofsinzet is ook te zien aan het aantal roepingen tot het priesterschap en het religieuze leven. Een paar jaar geleden waren we begunstigden van missionarissen die ons kwamen evangeliseren. Vandaag de dag zijn veel Nigerianen missionaris geworden in verschillende delen van de wereld.
-De katholieke kerk in Nigeria staat voor veel uitdagingen in haar streven om haar spirituele en sociale missie te vervullen. Een van de grootste problemen is de onveiligheid. Er is geweld van opstandelingen, bandieten en ontvoerders die geestelijken, leken en zelfs gebedshuizen aanvallen, pastorale activiteiten verstoren en angst zaaien. In sommige delen van het land is de kerk zelfs een gemakkelijke weg naar het martelaarschap geworden.
-De toekomst van de katholieke kerk in Nigeria heeft een diepgaande betekenis, niet alleen voor de gelovigen, maar ook voor de ziel van de natie zelf. Met een jonge en levendige bevolking heeft de Kerk de capaciteit om het morele landschap van de natie opnieuw vorm te geven. Met de vele jonge mensen in de seminaries en kloosters is er bovendien veel hoop op continuïteit in de toekomst.
-Studeren in Rome is het beste wat een katholieke priester kan overkomen. Naast de rijke academische mogelijkheden, hier in Roma geschiedenis en geloof samenkomen. Ik heb veel waardering voor het multiculturele karakter van de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis, die mij heeft blootgesteld aan de verschillende culturen van de wereld. Voor mij is het een lange periode van leren, afleren en opnieuw leren.
-De gave van het priesterschap is voor mij een van de grootste zegeningen die ik van God heb ontvangen. Ik beschouw mezelf als een onwaardige dienaar aan wie het grootste voorrecht is toevertrouwd om Gods volk te dienen.
Ik voel me bevoorrecht dat ik elke dag de Heilige Eucharistie mag vieren en een drager mag zijn van het Goede Nieuws van Christus, dat een boodschap van hoop is. Ik ben niet alleen blij om priester te zijn, maar ik ben ook vervuld en dankbaar voor het voorrecht om priester te zijn.
-Ik ben een student Institutionele Sociale Communicatie. Als professional op het gebied van communicatie heb ik veel tools in handen voor mijn pastorale werk in de veranderende wereld van vandaag. Goede communicatie draagt in grote mate bij aan het succes van zendingswerk.
Mijn opleiding geeft me een kritisch oog om de realiteit om me heen te lezen en een boodschap over te brengen die hoop brengt aan de mensen die aan mijn zorg zijn toevertrouwd. De kennis die ik hier heb opgedaan zal ik doorgeven aan andere jonge mannen die zich voorbereiden op het priesterschap in Nigeria.
Oorspronkelijk interview gepubliceerd in Omnes
