Vinel Rosier werd geboren op 10 oktober 1989 in Cavaillon, HaïtiHij was de derde in een gezin van vier kinderen. Hij ontving het diaconaat op 25 mei 2019 en werd priester gewijd op 31 augustus van hetzelfde jaar in de kathedraal van Les Cayes, Haïti.
Zijn eerste pastorale opdracht was als pastoor in de parochie van Sacré-Cœur des Cayes, een taak die hij combineerde met het leiden van de KIRO" bewegingHet project werd uitgevoerd door jonge christenen, samen met het geven van catechismuslessen op middelbare scholen en het geven van inleidende bijbellessen aan jonge mensen die op het punt stonden om naar het Groot Seminarie te gaan.
-Als kind bereidde ik me voor op mijn eerste communie op een school die geleid werd door nonnen. In een klas vroeg een van de nonnen wat we later wilden worden en ik antwoordde dat ik priester wilde worden. Dat verlangen groeide in mij, gestimuleerd door het feit dat ik me aansloot bij een groep misdienaars die hielpen in Massa.
Daar was ik onder de indruk van de beschikbaarheid van de priesters en hun bereidheid om te dienen. Na een tijdje vroeg ik de pastoor om mij mijn roeping te laten onderzoeken, en dat heb ik twee jaar lang gedaan totdat ik in 2010 met het propedeutisch programma begon.
-Hoewel er in het begin wat ongerustheid en tegenwerking was onder mijn familieleden, waren ze uiteindelijk blij. Mijn familie dacht dat ik niet meer naar mijn buurt zou kunnen gaan, dat ik andere vrienden en een andere familie zou hebben. Maar uiteindelijk woog hun vreugde zwaarder dan de angst, want het is een bron van trots voor de familie om een priester aan de kerk te schenken.
Mijn vrienden, vooral mijn klasgenoten, hadden eerst hetzelfde gevoel van ontevredenheid, maar toen ze mijn vastberadenheid zagen om naar het seminarie te gaan, accepteerden ze uiteindelijk mijn keuze.
-Haïti was een overwegend katholiek land, zozeer zelfs dat de grote Mariadevotie van het volk de oorsprong was van een wonderbaarlijke tussenkomst van de Maagd Maria. Maria toen de pokkenepidemie de bevolking teisterde. Op 8 december 1942 gaf de president van het land de kerkelijke autoriteiten toestemming om Haïti toe te wijden aan Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand.
Maar tussen het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw begon het protestantisme te groeien. Met de Amerikaanse bezetting van Haïti werd de protestantse aanwezigheid in Haïti verder geconsolideerd en dit heeft geleid tot een afname van het katholicisme in het land.
Hoewel het katholicisme nog steeds sterk aanwezig is in het land. Het is waar dat onze kerk volledig afhankelijk is van buitenlandse hulp, maar met onze beperkte middelen proberen we mensen te steunen waar de staat afwezig is.
Ondanks alle problemen en moeilijkheden blijft de kerk in Haïti een bron van hoop, die werkt aan een betere toekomst.
-Door de politieke instabiliteit worden de uitdagingen voor de kerk steeds groter. Bijna elke dag zien we willekeurig geweld door bendes die straffeloos opereren. Elke dag zien we moord en banditisme. Bendes zaaien terreur en wanhoop en daarom zijn mensen de straat opgegaan om te vluchten, soms zelfs zonder te weten waar ze heen gaan.
Haïti is een land dat echt bedreigd wordt, omdat de staatsinstellingen fragiel zijn geworden en de leiders niet in staat zijn om de situatie te stabiliseren. De kerk heeft hier een rol te spelen door ons te herinneren aan de dringende noodzaak van een mentaliteitsverandering.
De Kerk in Haïti zorgt ervoor dat jongeren in het bijzonder en Haïtianen in het algemeen niet ontmoedigd raken en ondersteunt de hoop van de mensen door haar profetische missie en haar interventies op het gebied van liefdadigheid.
-Wat ik het meest waardeer aan mijn opleiding is de breedte van visie die ik aan de universiteit heb verworven in Roma. Ik ontdekte andere culturen dankzij onze ontmoetingen en uitwisselingen met universiteitsstudenten uit andere landen. Ik heb vrienden gemaakt en veel rijkdom en schoonheid ontdekt.
Oorspronkelijk interview gepubliceerd in Omnes.
